Είναι τόσο τρομακτική η ελευθερία;

Δεν θα διαφωνήσω αλλά η λέξη κλειδί σε ότι είπα ήταν η διάκριση ως προς αυτές τις συμπεριφορές ανεξαρτήτως στάτους. Ανεφερα Κ ως απάντηση σε συγκεκριμένο ποστ.

 

Δεν είχα τον χρόνο να διαβάσω όλα τα ποστ και δεν ξέρω αν έχει ήδη ειπωθεί, αλλά θα ήθελα να δώσω κι αυτήν την εκδοχή.
Ελευθερία είναι να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να σε αποδέχονται για αυτό που είσαι.
Έχω κατηγορηθεί από βανίλλα σύντροφους ως άβουλη, παθητική, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς άποψη, ανώμαλη, τρελή και δεν ξέρω τι άλλο.
Σε μια κοινωνία που σου επιβάλει τα πρότυπα της εποχής, δεν μπορείς να νιώθεις ελεύθερος όταν νιώθεις μόνος και διαφορετικός ανάμεσα σε χιλιάδες.
Έχεις δύο επιλογές ή προσποιεισαι κάτι άλλο από αυτό που είσαι και συμβιβάζεσαι σε μια βανίλλα σχέση ή μένεις μόνος ψάχνοντας αυτόν που δεν ξέρεις καν αν υπάρχει.
Κατά καιρούς τα κάνεις και τα δύο.
Οπότε όταν βρίσκεις τον άνθρωπο αυτόν που σε αποδέχεται όπως είσαι και το θέλει, γιατί κι εκείνος αν και το εντελώς αντίθετο, κουμπωνει μαζί σου και λες ακόμη κι αν είμαι τρελή υπάρχει τουλάχιστον άλλος ένας τρελός που κάνει για μένα και εγώ για εκείνον, τότε Ναι, νιώθεις ελεύθερος.

 

Κατά την απόλυτη έννοια, ελευθερία σημαίνει να μην ανήκεις, να μην εξαρτάσαι, να μην διατίθεσαι, να μην διατιμάσαι. Να είσαι απαλλαγμένος από ελπίδες και φόβους. Το πάθος, η συνήθεια, ακόμα και η αγάπη είναι εξαρτήσεις. Ελεύθερος σημαίνει αλήτης των ουρανών και των θαλασσών...


Κατά μίαν άλλη έννοια, ελευθερία θα πει να επιλέγεις τα "δεσμά" σου. Ελεύθερος είναι αυτός που υπηρετεί ένα σκοπό, ένα νόημα ζωής που έχει ο ίδιος επιλέξει και που τον ξεπερνά. Σε κάθε σταθμό του ταξιδιού αφήνει τις αποσκευές του. Καλωσορίζει τον πόνο της απώλειας, γιατί έζησε το δώρο της αγάπης. Εκτιμά τη ζωή, γιατί είναι έτοιμος κάθε στιγμή να την εγκαταλείψει.


Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις αναγνώσεις θαρρώ πως βρίσκεται η ελευθερία. Είναι η χαρά της ζωής, ο διονυσιασμός της σαρκικής και εγκεφαλικής συνουσίας. Δεν είναι καθώς πρέπει, αλλά καθώς θέλει. Δεν προσποιείται οργασμό και ευγένεια. Αποδέχεται τη βασανισμένη μαγκιά, όχι την εύκολη αυθάδεια. Γλεντά τη διαφωνία επειδή αναγνωρίζει "τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες". Δεν είναι ξινή και σφιχτόκωλη, αλλά γενναιόδωρη και αυτοσαρκάζουσα. Ζει για το σήμερα, γιατί τα δάκρυα του χτες στέγνωσαν και για το αύριο δεν κρατά απόθεμα.


Η ελευθερία είναι μιά γοητευτικά ασταθής ισορροπία στο τεντωμένο σχοινί της ύπαρξης...

 

Πολύ ποιητικός ο λόγος σας..
Είναι εύκολο να διαφωνήσω στην τοποθέτηση σας, χωρίς όμως να μπορώ να ισχυριστώ εξ αρχής ότι κάνετε απαραίτητα λάθος.
Το ποστ σας μάλλον είναι ένα υπέροχο θέμα συζήτησης, κατ' εμέ, εκτός BDSM, το οποίο και θα φροντίσω να ανοίξω σε παρέα με την πρώτη ευκαιρία

 

για μένα δεν είναι τρομακτική η ελευθερία, μια χαρά τα καταφέρνω... αλλά είναι εξαντλητική όσο εξαντλητικό είναι να υποδύεσαι κάτι που δεν είσαι... νιώθω πως περιφέρω το σαρκίο μου πέρα δώθε, διεκπαιρεώνοντας αυτό που λένε ζωή

 

Αν είσαι μόνος για να είσαι ελευθερος είναι τρομακτική ναι, βασικά, είσαι για κλάματα.

 

Είμαι πρόθυμος να συζητήσουμε τις διαφωνίες σας, εντός και εκτός BDSM
Πάντως έχετε δίκιο, το κείμενο δεν το έγραψα για το παρόν φόρουμ... 

 

Αν ήταν όντος τόσο τρομακτική η ελευθερία , θα είχε γεμίσει ο κόσμος υποτακτικές και υποτακτικούς.
Μπορεί κάποια άτομα να ισχυριστούν ότι την παραδίδουν. Ίσως όχι λίγα.
Και στα απλά ίσως και να ισχύει.
Όταν όμως πρέπει όντας να φανεί η υποταγή εκεί βλέπεις το ποσό γλυκιά είναι η ελευθερία.

 

Βανίλα, αυτή η μάστιγα...

 

Ελευθερια σημαινει ευθυνη.Ισως ειναι αυτο που την καθιστα μερικες φορες τοσο τρομακτικη.

 

Ας δεχθούμε μια σχηματική, ιδανική κατάσταση σε μια δυτική κοινωνία. Κάποιος υποτάσσεται και κάποιος κυριαρχεί. Ο/η υπό επιλέγει (στην κοινωνία μας) να υποταχθεί. Ο/Η Κ αναλαμβάνει την ευθύνη του. Ποιος είναι πιο ελεύθερος;

 

Κατ' εμέ και οι δύο  
Αν ένας από τους δύο φέρει βαρέως τη θέση του, το σχήμα δεν θα περπατήσει πολύ.