Είναι τόσο τρομακτική η ελευθερία;

Όπως το θέτετε έχετε δίκιο. Ασφαλώς και οι δύο πράττουν με ελεύθερη βούληση. Και ασφαλώς ο καθείς επωμίζεται τις ευθύνες που επιλέγει. Η ελευθερία όμως και η ευθύνη δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Κατά την άποψή μου και την εμπειρία μου σε βάθος χρόνου, αυτός που ουσιαστικά δεσμεύεται είναι ο Κ, οικειοθελώς βέβαια. Φυσικά, οι άνθρωποι και οι προσωπικές τους εμπειρίες ποικίλουν.

 

Ήθελα πολύ να απαντήσω εδώ. Δεν είμαι υ ή σ, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να ενδιέφερε το δικό μου βίωμα.

Όλη μου τη ζωή αισθάνομαι ότι κρίνομαι, ότι έχω προθεσμίες που δεν προλαβαίνω, ότι θα έπρεπε να είμαι έτοιμη για πράγματα που δεν είμαι, να έχω πάρει αποφάσεις για τις οποίες ακόμα ταλαντεύομαι. Τα ρούχα μου είναι λάθος, τα κιλά μου πότε πολλά πότε λίγα , οι σύντροφοι μου πότε λίγοι πότε πολλοί.

Και για όλα νιώθω να με πιέζουν πάντα αμφίρροπες δυνάμεις. Μεγαλώνω και δεν παντρεύτηκα στο ράφι θα μείνω. Σκέφτομαι να δεχτώ πρόταση; αφού ο γάμος είναι κοινωνικό κλισέ. Βγαίνω πολύ, δεν θα έπρεπε, βγαίνω λίγο μήπως είμαι καταθλιπτική;

Σε μία από τις πιο πιεσμένες περιόδους της ζωής μου έκανα τη μοναδική κ/υ σχέση που είχα. Η παράδοση του ελέγχου σε Εκείνον έμοιαζε με το αίσθημα που έχω όταν επιπλέω στη θάλασσα το καλοκαίρι, ανακουφιστικό, γαλήνιο και αναζωογονητικό. Καταλαβαίνω ότι σε άλλες απαντήσεις το περιέγραψαν ως Ελευθερία.

Δεν είναι κουραστική η ελευθερία. Ισως, φυσικά, να κάνω και λάθος γιατί μάλλον δεν τη βιώνω είτε είμαι σε - vanilla ή bdsm - σχέση είτε είμαι εκτός σχέσης.

 

εξαιρετικά ενδιαφέρουσα άποψη, θαρρώ αξίζει δικό της νήμα

wb Κύριε G

 

Και οι δυο, γιατί αμφότεροι απολαμβάνουν τη θέση που επέλεξαν και τους ικανοποιεί. Το γεγονός ότι κάθε θέση συνοδεύεται από ευθύνες (διαφορετικές μεταξύ τους αλλά εξ ίσου σημαίνουσες) για μένα δεν αναιρεί την ελευθερία κανενός. Να διευκρινίσω ότι με ελευθερία δεν εννοώ την ακίνητη, θεωρητική δυνατότητα οποιασδήποτε επιλογής, αλλά την ενεργή υλοποίηση μιας επιλογής.

Πώς προκύπτει ότι κάποιος δεσμεύεται "περισσότερο" ή "ουσιαστικότερα" από τον άλλον σε παραπληρωματική σχέση; Γιατί δεσμεύεται λιγότερο ουσιαστικά το υποτακτικό μέλος;

 

Βρβαίως ελευθερία και ευθύνη δεν είναι ταυτόσημες έννοιες. Μπορεί κανείς όμως να είναι πραγματικά ελεύθερος χωρίς να κατανοήσει, να βιώσει και να καταφέρει να διαχειριστεί το βάρος της εύθυνης και τα επακόλουθά της;
Δεν θυμάμαι ποτέ, να έχει θιχθεί σε αυτό το φόρουμ πως το "αισθάνομαι ελεύθερη" όταν ανήκω απέχει πολύ από το "είμαι πραγματικά ελεύθερη" όταν ανήκω.
Ελεύθερος κατά την άποψή μου πάντα, είναι αυτός ο οποίος έχει τη δυνατότητα κρίσης, αποφάσεων, ανάληψης ευθύνης ενώ όλα αυτά τα θέλει στη ζωή του (με τις όποιες συνέπειές τους προφανώς).
Welcome back again  

 

αν σε βαραίνει, δεν έχεις ελευθερία.

 

Το σε βαραίνει δεν σε εμποδίζει απαραίτητα να την έχεις. Αυτό που πρέπει να αναρωτιέσαι είναι αν πραγματικά τη θέλεις.

Η ελευθερία δεν είναι τσάμπα.

 

νο νο νο!
ελευθερία είναι αυτό που πραγματικά θέλεις (και χρειάζεσαι).
δεν είναι αυτό που θα έπρεπε να θέλεις αλλά δεν το θέλεις.


αν δεν θέλεις αυτό που ο αριοχ κι η σνουπυ νομίζουν οτι είναι ελευθερία, ελευθερία είναι να μην το έχεις.

 

Δε θα επιμείνω. Το δεσμευσιόμετρο δεν έχει εφευρεθεί ακόμα για να ξέρω. Σ' έναν ιδεατό bdsmικό κόσμο όλοι δεσμεύονται αρμονικά κι όλοι νιώθουν ελεύθεροι . Όμως μιλάω από τις πραγματικές μου εμπειρίες. Βρήκα τις δεσμεύσεις μου ισχυρότερες και με διάρκεια. Αντιθέτως οι δεσμεύσεις των υ κάπου υποχωρούσαν μετά την εκχώρηση και τα περίμεναν όλα στο πιάτο. Είναι μια συχνή παγίδα και όχι μόνο στο bdsm. O ίδιος διαπίστωσα πως είχα εκχωρήσει / εναποθέσει την ευθύνη της βελτίωσής μου στον ψυχαναλυτή και φυσικά διέκοψα. Συμβαίνει. Δεν αποκλείω όμως, άλλοι άνθρωποι να το βιώνουν διαφορετικά, γι' αυτό δεν επιμένω. Αρκεί πράγματι να το βιώνουν.

ΥΓ. Σημειώνω πως έγραψα "σε βάθος χρόνου", κάτι που υποδηλώνει διάρκεια.

 

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται, δεν είναι τσάμπα.

 

δεν είναι λογιστική έννοια. αυτό σου εξηγώ.

 

Ταυτόσημες όχι. Αλληλένδετες όμως δεν είναι;