Εφαρμογή του πόνου σαν θεραπεία ψυχολογικών προβλημάτων.

Επιστημονικά μιλώντας, οι επόμενες 2 εβδομάδες θα είναι κρίσιμες.

 

Γενικά...
Όταν υπάρχουν υποψίες πως κάποιος άνθρωπος συμπεριφέρεται περίεργα νιώθει περίεργα,έχει περίεργες ξαφνικά συνήθειες όπου δεν υπήρχαν στο παρελθόν,όπως το να κλείνετε στον εαυτό του,να μην θέλει να μιλάει με άλλους ανθρώπους,έχει ξεσπάσματα του τύπου μιλάει σε όντα γύρω του που δεν υπάρχουν,μιλάει ακατάπαυστα η σταματάει να μιλάει για μέρες,και άλλα τέτοια όμορφα.
Οφείλουμε να το παραπέμψουμε (αν πραγματικά νοιαζόμαστε) στον ειδικό γιατρό ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου.
Η διαπίστωση από φυσίατρο και όχι η διάγνωση/αντιμετώπιση από ψυχολόγο/ψυχίατρο από τον φόβο εθισμού στα φάρμακα είναι απλά ανυπόστατο και τραγικό.
Όσο αφορά για την "θεραπεία του πόνου"
Είναι απλά μια παραπλάνηση του μυαλού όπου το κρατάει απασχολημένο ώστε να μην σκέφτεται τα άλλα που είναι εκεί και θα παραμένουν εκεί μέσα κρυμμένα κάτω από το χαλί!
Μελλοντικά μην αναρωτιόμαστε γιατί βρε παιδί μου αυτός ο άνθρωπος αυτοκτόνησε,γιατί μαχαίρωσε την μάνα του,σκότωσε τα παιδιά του κτλ κτλ..

Αυτά από μένα...over and out.

 

Ισως το επομενο βημα της επιστημης αυτης να ειναι μια μορφη ομοιπαθητικης: πονος για την ανακουφιση του πονου.
Σε ποναει πχ η μεση; σου τραβαω μερικες γερες στα ποδια κι αυτοματως η μεση δεν ποναει πια. Τουλαχιστον μεχρι να συνερθουν τα ποδια.
Ουτε φαρμακα ουτε παρενέργειες.

Έχεις ημικρανίες; με ενα σουλταν μερεμετ ουτε που θα σε ξαναπασχολησουν, ισως και για μερες.

Αν η κατευθυνση αυτη ερευνηθει περισσοτερο, ισως με την προκληση στοχευμενων ερεθισματων πονου με ηλεκτρισμο ή αλλη μεθοδο, η προκληαη πονου θεραπευσει αποτελεσματικα καθε μορφη πονου, ειτε βουδουσουμικως ειτε ιατρικως.

Η επιστημη προχωραει με αλματα.

Ιδωμεν.

 

Όχι. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και τις επιλογές του. Και το 23χρονο.
Αυτόν δεν αίρει το ότι κάποιος είναι επικίνδυνος ή εν δυνάμει επικίνδυνος. Όταν υπαρχει παθολογία καλό είναι να θιγεται. Δεν θα το αναπτύξω περισσότερο εδώ μέσα αυτό όμως. Θεώρησα απλά υποχρέωσή μου απο τη στιγμή που γίνονται δεκτά τα ποστ του, να το επισημάνω φωναχτά και όσο πιο ηπια μπορούσα.

 

Είπατε και αυτό:

Όπερ και έγινε. Άλλο που δεν σας άρεσαν όσα γράφτηκαν.

Και αυτό το λέτε πού;...

Μα γιατί κλαίγεστε; Αφού εδώ όχι μόνο εφαρμόζεται αυτό που αναφέρατε για την φωτεινή Αλβιώνη:

αλλά, εφόσον είμαστε δισεκατομμύρια αιώνες φωτός μπροστά, περνάνε από αυστηρή επιτήρηση και έλεγχο όχι μόνο οι πρακτικές δεξιότητες αλλά και η συνολική αντιληπτική ικανότητα.  

 

Δεν ξέρω αν θυμάστε τώρα πρόσφατα καταδικάστηκε γιατρός, επειδή έκανε διάφορες τεχνικές βελονισμού/βοτάνων κτλ σε ασθενείς με καρκίνο και βεβαίως δεν τους άφηνε να κάνουν την χημειοθεραπεία τους όπως και θα έπρεπε και όφειλε.
Το αποτέλεσμα οι πλειοψηφία των ασθενών απεβίωσε και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων αυτοί οι άνθρωποι είχαν πιθανότητα επιβίωσης 50% αν συνέχισαν τις κανονικές θεραπείες τους.

 

Το απαντάς σαφώς πλην εμμέσως στο επόμενό σου ποστ, ασχέτως αν αντί για "επικινδυνότητα" θάταν καλύτερα να οριζόταν ως παπαριά μετά πιθανών επιπλοκών (ένεκα τσούρμο οι αφελείς παντού)...

 

Μα αυτή είναι η απορία μου. Σε τι ακριβώς είναι επικίνδυνος ? ποιος κινδυνεύει και από τι ?

Αναρωτιέμαι, την έννοια του ενήλικου πως την αντιλαμβανόμαστε ? Τι σημαίνει στην πράξη ότι το φόρουμ απευθύνεται σε ενήλικες και ότι μόνο ενήλικες επιτρέπεται να δουν το περιεχόμενο του ?

 

Τι είναι πιο επικίνδυνο οι παπαριές ή η αφέλεια ?

Τι θα έπρεπε να καταπολεμηθεί κατα προτεραιότητα εάν όντως ήταν υποχρέωση της διαχείρισής να περιορίσει κάτι από τα δύο ?

 

Δεν είναι ακριβώς αφέλεια, δεν θα ήταν, μπορεί να είναι απροσεξία, επιπολαιότητα, έλλειψη ενημέρωσης / επίγνωσης, θυμός και διάφορα άλλα που καταλήγουν σε όχι καλή φροντίδα εαυτού. Υποσημείωση, όταν υπάρχει εκπαίδευση, ένα από τα πρώτα πράγματα στα οποία εκπαιδεύονται τα υ είναι η φροντίδα εαυτού, ποικιλοτρόπως.

Ο @MasterTeo το έχει κουρέψει στις γωνίες το αρχικό του κείμενο και δεν δίνει, με την στενή έννοια, δικαιώματα. Λέει π.χ. "ένα βήμα πριν από τα φάρμακα" δεν μπλέκει, λέξη προς λέξη, με φάρμακα. Το θέμα είναι ότι δεν ξέρουμε, κάποιος διαβάζει το ποστ και μπορεί να κάνει πλείστους όσους συνειρμούς που δεν γνωρίζουμε και στο κάτω κάτω, απιθανολογίες διαβάζουμε με αφορμή μια καταπιεσμένη από το σπίτι της γκόμενα που για αυτόν τον λόγο πειραματίζεται στο ξυλίκι φαντάζομαι όχι υπερβολικά σπάνιο στις νέες ηλικίες.

 

Οι γιατροι δεν εξαιρουνται απο εμμονές, διαταραχες, ιδεοληψιες, δογματισμους, γνωσιακες παρεκκλισεις ( δυαδικη σκεψη μαυρο ασπρο, υπεργενικευση, υπερμεγεθυνση, λογικα αλματα κλπ), μαγικη σκεψη, υπερλειτουργικους αμυντικους μηχανισμους, διαταραχες κι ο,τι αλλο βασανιζει τους κοινους θνητους σε μικρο η νεγαλο βαθμο.
Πολλοι δε παρειδημουντες περι τις ψυχοεπιστημες δαιτεινονται οτι η συνεχης επςφη των γιατρων με τον ανθρωπινο πονο, το θανατο, τη φθορα του σωματος απο τις ασθενειες, το στρες κλπ, επιβαρυνουν ιδιαιτερα τημ ψυχικη τους υγεια με το περασμα του χρονου, με διαφορα πιθανα παρατραγουδα, μικρα η μεγαλα, αγνωστου ποσοστου εξαπλωσης.

Οποτε αναμενομενα τετοια σποραδικα φαινομενα, ακομα και σε γιατρους η αλλες ειδικοτητες που "θα επρεπε" να ειναι μακρια απο τετοιες πρακτικες η συμπεριφορες.

Εχουν επισης παρουσιαστει και φαινομενα ανθρωπων που δεν ειχαν καν πτυχιο ιατρικης κι ομως καταφεραν να διοριστουν σε νοσοκομεια, προφανως με πολυ φωτοσοπ, και να παραμεινουν εκει επι χρονια.

Οποτε αν κατι δεν παει καλα, προαω ολοταχως γιατι μπορει να ειναι σοβαρα τα πραματα.

 

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έδινε δικαιώματα, ότι έλεγε πχ "εάν έχεις ψυχολογικά μην παίρνεις φάρμακα, φάε ένα καλό χέρι ξύλο, είμαι γιατρός και στο συνιστώ".

Το θεωρείς αυτό επικίνδυνο για τον εαυτό σου ?