Άλμα πίστης

Δεν είναι άλμα μέσα στην πίστη. Είναι άλμα πίστεως (η γενική προσδίδει την ιδιότητα στο άλμα).

 

Μα τι ωραία εικόνα! Ι SO feel you!  

 

@elfcat, @estelwen ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση ενός διαφορετικού βιωματος, μίας διαφορετικής διαδρομής με την ίδια κατάληξη   

 

And yet καθόμαστε και τα συζητάμε. Ίσως θα ήταν πιο σύνομο εν τέλει να μείνει κανείς στο άλογο της υπόθεσης, όπως το αναφέρατε κι εσείς άλλωστε.

Κατανοητό. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι πριν και μετά υπάρχει κάτι άλλο. Αυτά είναι και τα ζητούμενα για εμένα.

 

Συζητάμε επειδή είναι όμορφο το να συζητάς, επειδή αυτό κάνουν οι άνθρωποι στα φόρουμ, συζητάνε αυτό που τους ενδιαφέρει, που αγαπάνε. Επειδή κάτι θα δώσεις και κάτι θα πάρεις μέσω της συζήτησης. Διαφορετικά βιώματα, διαφορετικές οπτικές, διαφορετικές προσλαμβανουσες και εν τέλει πάει το μυαλό ένα κλικ πάρα πέρα  

 

Θα επιχειρήσω να απαντήσω στο ερώτημα του νήματος, αρχικά προσδιορίζοντας συνοπτικά πώς αντιλαμβάνομαι το άλμα πίστης για το οποίο μιλά ο Søren Kierkegaard στο βιβλίο του Fear & Trembling (1843), και στη συνέχεια πώς βλέπω το άλμα πίστης μέσα από το προσωπικό βίωμα στις ασύμμετρες σχέσεις που έχω υπάρξει/υπάρχω.

Σχετικά με το πρώτο σκέλος της απάντησης, ο Kierkegaard αναφέρεται, κατ'αρχάς, στη στιγμή που ο Αβραάμ ακούει τη φωνή του Θεού, η οποία του προστάζει να θυσιάσει τον γιό του. Ο Αβραάμ, παρά τον φόβο και την αγωνία που αισθάνεται και που τον εξαναγκάζουν να μείνει άγρυπνος, σηκώνεται το πρωί και, χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα του, ούτε στον γιό του, ξεκινά για να εκτελέσει αυτό που του ανατέθηκε. Εδώ, το άλμα πίστης έγκειται στο ότι ο Αβραάμ υποτάσσεται στο 'παράλογο' με χαρά, χωρίς να αισθάνεται ασφαλής ή να προσδοκά ο,τιδήποτε από τον Θεό.

Ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το άλμα πίστης στις ασύμμετρες σχέσεις, σχετίζεται με την κατάρριψη των προσδοκιών του υ/σ. Υπό αυτή την έννοια συμφωνώ με την πρόσφατη ανάρτηση Του @Marqui σε άλλο νήμα, το οποίο είναι διαφορετικού θέματος, για αυτό και επέλεξα να απαντήσω εδώ. Το αίτημα του άλματος, θεωρώ ότι προκύπτει μόνο όταν η θέση δεν έχει πλήρως αναληφθεί. Άπαξ και τεθεί, λοιπόν, το ζήτημα, το αν θα γίνει το άλμα ή όχι, εξαρτάται από την εγκατάλειψη ή όχι των προσδοκιών. Κατά τα άλλα, με το που επέλθει η πλήρης συνειδητοποίηση του υ/σ, όπως Έγραψε ήδη Ο @Marqui , υπάρχει απλά το πέρασμα από αδέσποτο σε ιδιοκτησία, και κατόπιν - θα προσέθετα - η ροή μέσα στη σχέση/θέση.

 

αυτό δεν είναι άλμα

 

Πολλά μπορούν να ειπωθούν, αλλά να μη ξεχνάμε πως μιλάμε για "θρησκευτικά", ναι..?
Που τα θρησκευτικά κλπ κλπ.., πέρα από κλπ κλπ, είναι κι "εύκολα" και "πιασιάρικα" και "κάνουν και κόλπα ζόρικα" που ούτε στις Ινδίες κάνουν, που λένε κι οι Κατσιμιχαίοι...
Πα να πει, από τον Αβραάμ, στον Αλαμούτ κι απο κεί στα φάλτσα του Ντεκάρτ και την ανθρωπόμπομπα, μισό τσιγάρο δρόμος...
Από τα κορυφαία ρόλ-πλέι τα "θρησκευτικά", δεν λέω, το κυνηγητό κι οι γκαζές πάντως έχουν πιο ενδιαφέρον...

 

Σεβαστή η άποψη σου.

 

"Αγάπη σημαίνει υποταγή", Ιγνάντιος Λογιόλα, ιδρυτής του Τάγματος των Ιησουϊτών.
Πιο ..."λάστιχο" δεν γίνεται...

 

Διαβάζοντας το νήμα αναζήτησα πολλές φορές το νόημα της λέξης πίστη. Μου είναι ξένο και αρκετά θολό. Ισως γιατί στερείται της έννοιας του ελέγχου που παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μου. Ειτε τον έχω εγώ,είτε τον παραχωρώ ,είτε δε ξέρω τι άλλο μπορεί να συμβεί με αυτό το "βασανο".
Στο αλμα πίστης συνεχίζω να αναρωτιέμαι ο έλεγχος τι γίνεται. Τι διαφοροποιεί την επιλογή από το άλμα πίστης. Γιατί φτάνουμε στο σημείο να αφηνομαστε σε ένα άλμα πίστης ; Έλλειψη επιχερηματων; Αδυναμία της λογικής να συνθέσει και να οδηγηθεί σε συμπερασμα ώστε μετά να πράξουμε; Έρωτας; Ανάγκη;
Άπειρες φορές επιλέγουμε με οποία κριτήρια έχουμε και μπροστά μας είναι το άγνωστο. Αλλά δε το λέμε έτσι.
Ίσως την έννοια άλμα πίστης μπορώ να τη κατανοήσω μόνο σε θέμα υγείας(οχι απόλυτα παλι), όταν δεν υπάρχει γνώση, δυνατότητα περαιτέρω κατανόησης ή ελέγχου της κατάστασης. Άλμα για να βγούμε από μια κατάσταση άγχους ή ανικανότητας και να συνεχίσουμε τη διαδρομή οποια και αν είναι. Αρκεί να βρεθούμε κάπου αλλού.
Ίσως και στον έρωτα που όλα κάπως μασκαρευονται και ξεγλιστρουν από το σκληρό δίσκο του μυαλού μας .
Ελπίζω να μην είμαι πολύ εκτός θέματος  

 

Ο έλεγχος υφίσταται, θα τολμούσα να πω κορυφώνεται μετά το άλμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν βιωνεται και μάλιστα απόλυτα χωρίς το άλμα.

Η επιλογή αποτελεί μια λογική διαδικασία, το άλμα πίστης, μέσα από το δικό μου βίωμα, όχι. Δεν έχει να βάλεις κάτω υπέρ και κατά και να επιλέξεις αν θα το κάνεις.

Όπως επίσης απέχει παρασάγγας από το

Δεν αφηνεσαι, τουλάχιστον για μένα ήταν ενεργητικό. Το "αφηνομαι" είναι παθητικό, το άλμα πίστης οχι.

Ειδικά σε θέματα υγείας δεν υπάρχει κανένα μα κανένα άλμα πίστης. Υπάρχει μόνο πληροφορημενη συναίνεση / συγκατάθεση και επιλογές.

Το ορμονικο κοκτέιλ που ονομάζουμε έρωτα, για μένα, είναι πολύ πολύ εγωιστικό και δεν χωράει σε Κ/υ
Είναι "νίκη, νίκη που έχω νικηθεί"  


Πίστη κατά τον Μαρτιν Λουθερ Κινγκ, είναι να ξεκινάς ανεβαίνοντας το πρώτο σκαλοπάτι, χωρίς να βλέπεις ολόκληρη τη σκάλα....