Ανυστερόβουλη υποταγή: ουτοπία ή ρεαλισμός;

Νομιζω ότι τελικά η ουσία κρύβεται στο να καταλήξουμε στο εξής απλό, αλλά πρωτεύων:
Στο αν η «υστεροβουλία» έχει εξ ορισμού αρνητικό πρόσημο και χροιά.
Η πρωτόβουλη υποταγή όπως ετέθη, πιστεύω βοηθά σε αυτή την κατεύθυνση.

 

Εξαρτάται από το πόσο μετράει το αποτέλεσμα και τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις προκειμένου να το φέρεις.

Η ξερή ηθικολογία είναι άνευ νοήματος πέραν του ακαδημαϊκού.

 

Η υποταγή, η κυριαρχία και γενικά η ασύμμετρη ερωτική συσχέτιση, αποτελεί πηγαια έκφραση.

 

Οι ανθρώπινες σχέσεις είτε εντός είτε εκτός bdsm διέπονται από ανταλλαγή ενέργειας.
Ακόμη και η ανάγκη κάλυψης της υποταγής δεν πιστεύω ότι συνειδητά γίνεται υστεροβουλα. Ίσως ξεκινάει έτσι μα κάπου στην πορεία χάνεται.

 

Μόνο ανυστερόβουλη μπορεί να είναι η pure υποταγή. Οταν εμφανίζεται η ιδιοτέλεια στην υ, παράλληλα ξεκινά η υπονόμευση της υποταγής. Είναι στην κόψη του ξυραφιού με την "θυματοποίηση" , ωστόσο η υποταγή βιώνεται στο βάθος της, μόνο εκεί. Δύσκολο μεν, εξαιρετικό δε. Αν δεν είναι, no matter what, απουσιάζει το κυριότερο στοιχείο της, που είναι η αφοσίωση. Ειδάλλως, έχουμε ακόμα μια "λογιστική" πράξη στις πολλές.

 

Θεωρώ πως η υστεροβουλία, ως έννοια, κακώς αντιμετωπίζεται αυτόματα ως κάτι αρνητικό, αφού από μόνη της αναφέρεται σε προϋπάρχον κίνητρο χωρίς να χρωματίζει το ίδιο το κίνητρο. Απλά έχουμε μάθει να τη συνδέουμε με κάτι αρνητικό.

Προφανώς κι έχει σημασία το κίνητρο, για όλα υπάρχει λόγος, ακόμη κι αν δεν γίνεται αντιληπτός. Ταυτόχρονα έχει σημασία τόσο το πώς ξεκινά κάτι αλλά και το που καταλήγει. Η αρχική υστεροβουλία δεν οδηγεί αναγκαστικά σε κακό αποτέλεσμα, ακόμη και με αρνητικό κίνητρο. Αν πιστέψουμε κάτι τέτοιο ως μοναδική πιθανότητα, εκμηδενίζεται κάθε δυνατότητα του υ να μάθει και κάθε ικανότητα του Κ να διδάξει. Call me crazy, αλλά χωρίς αυτά τα περιθώρια, λίγο με νοιάζει το αρχικό κίνητρο.

 

Δεν μπορεί να υπάρξει στο κοινωνικό γίγνεσθαι οτιδήποτε ανυστερόβουλο, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει ώσμωση...
Μηδενική ανταλλαγή ενέργειας σε οποιοδήποτε επίπεδο λειτουργίας εμβίων όντων αναιρεί την ύπαρξη/λειτουργία τους.
Αυτό που "ορίζεται" ως αρνητικώς προσημασμένη υστεροβουλία, είναι αποτέλεσμα επιλογών, για τους οποιουσδήποτε λόγους, που εκφεύγουν του παρόντος.
Για την "τσαχπινιά" του πράματος, ακόμα και τα αγκωνάρια "ωσμώνονται", βαρυτική έλξη το λέμε, παλιοενέργεια δηλαδής, ποιος της δίνει σημασία..; Χα!

 

Χομπσιανή προσέγγιση του βιδιεσέμιου  
Υστερόβουλη υποταγή είναι αυτή που παρουσιάζεται ως υποταγή ενώ αποκρύπτει τον συνειδητό σκοπό της επικυριαρχίας επί του μέχρι τούδε Κ, μόλις (διαμορφωθούν έτσι ώστε να) το επιτρέψουν οι συνθήκες και οι συσχετισμοί. Το άλλο που λέτε σε αυτό το νήμα είναι κοινή λογική, είναι αντίδραση επιβίωσης ψυχικής ή πραγματικής, μπορεί να είναι και άλλα, αλλά υστερόβουλη υποταγή δεν είναι.

Γιατί, οι μη ασύμμετρες ερωτικές συσχετίσεις, τι είναι, δεν είναι πηγαίες εκφράσεις;

 

..!!!
...
Εμφιαλωμένες μάλλον θάναι, η μάρκα θα συνιστούσε τοποθέτηση προϊόντος...

 

Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλους πλανήτες. Έχω γνώμη γιά όσα ξέρω.

 

Νομίζω πως αυτό που λες περισσότερο τονίζει παρά αναιρεί το υστερόβουλο της υποταγής.

 

Όποιος κάνει κάτι το κάνει για τον εαυτό του, ακόμα και όταν αγαπάει για τον εαυτό του αγαπάει. Όταν υποτάσσεται, υποτάσσεται επειδή αυτή είναι η ανάγκη του, ακόμα κι αν υποταχθεί για να έχει τον άλλο, πάλι για τον εαυτό του το κάνει. Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα μπορούν να οδηγήσουν δυνητικά στην επιτυχία, στη δεύτερη, αν δεν οδηγήσουν στην πανωλεθρία, αλλά στην επιτυχία, θα είναι αποτέλεσμα που θα έρθει με κόπο κι ίσως, για αρκετές περιπτώσεις, να είναι καλύτερα έτσι.