"Μπορείς να μου επιβληθείς;"

Για εμένα το ερώτημα ήταν πάντα "Μπορείς να μου επιβάλλεσαι;"
Στοιχείο το οποίο κατά τα γούστα μου, διαχωρίζει τον πρωταγωνιστή από τον κομπάρσο (μην το πάρετε κυριολεκτικά).

 

Η πιο απλή απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι:
Και γιατί να σου επιβληθώ;

 

Για κάποιους σε εκείνο το σημείο που αναφέρεστε ξεκινά μια ολόκληρη ιστορία και για άλλους τελειώνει. Ειδικά αν ο διάλογος είναι πραγματικός και όχι απλά σκέψεις. Εγώ τέτοια ερώτηση δεν θα έκανα σε κανέναν. Πρόκειται για ενδόμυχη σκέψη.

 

Σωστή απάντηση.  

 

Στην αρχή μιας γνωριμίας-σχέσης ή εν δυνάμει σχέσης έχει τη σημασία της πρόσκλησης-πρόκλησης ή και παράκλησης(γιατί οχι) που εξιτάρει αλλά και ταυτόγχρονα "απαιτεί" να εκμαιεύσει το ΝΑΙ ή ΟΧΙ..

Σε δεύτερο χρόνο όμως δυο είναι τα τινά:

α. Η πρόκληση έπεσε στο καινό γιατί δεν υπήρξε ανταπόκριση-ενδιαφέρον.

β. Κάποιος/α έχασε την πίστη στην πρώτη ασυμμετρία ακόμα και αν πάρει μια σχετική επιβεβαίωση αυτής το χαρτί είναι καμένο.



Σκέψεις κάνω απλά.


Υ.Γ αν αποτελεί ενδόμυχη σκέψη όπως σωστά αναφέρθηκε πιο πάνω είναι μια ευγενής εσωτερική αγωνία για την επιβίωση της σχέσης.

 

Αν υπάρχει τέτοια ενδόμυχη σκέψη δεν υφίσταται D/s σχέση.
Όσο ευγενής κι αν είναι η εσωτερική αγωνία επιβίωσης της σχέσης (ποιας σχέσης, της ανύπαρκτης; )

 

Θα διαφωνήσω. Εκφράζει ακριβώς αυτό για εμένα. Και έχω τους λόγους μου. Δεν αφορά ούτε το σασπένς ούτε την έως τώρα δυνατότητα του Κ για κατίσχυση.

 

Αυτά πριν την σχέση.
Τα ενδόμυχα οδηγούν στην σχέση και παύουν να υφίστανται.
Αν υφίστανται δεν υφίσταται σχέση D/s.
Από την στιγμή που η υποτακτική, έστω κι ενδομύχως, αναρωτιέται αν ο κυριαρχικός μπορεί να της επιβληθεί δεν υφίσταται σχέση D/s.

 

Επειδή σαν άνθρωποι πιστεύω πως είμαστε το σύνολο των εμπειριών και των γνώσεων μας, όπως και παραπάνω ξεκινάω κάθε μου απάντηση λέγοντας "Για εμένα " ή "Κατά τη γνώμη μου " κ.ο.κ. Η απάντηση μου αντικατοπτρίζει τα βιώματα μου /εμένα. Δεν είπα ότι είναι η σωστή στάση σε μια σχέση D/s. Έγραψα το ερώτημα που γεννάται στο δικό μου μυαλό. Εκεί όμως κάτι με έχει οδηγήσει.
Απλουστεύοντας αυτό που γράφω, πρόκειται για μια ενδόμυχη "αγωνία" για το αν αυτή η σχέση είναι μια βιώσιμη σχέση D/s ή αν με κινεί η ανάγκη μου για υποταγή να το πιστεύω αυτό. Και πάλι κατά... τη γνώμη μου η επιβολή που επιφέρει κατίσχυση και εν κατακλείδι υποταγή, χρειάζεται να είναι taylor made και προσαρμοσμένη για κάθε άτομο. Να υφίσταται διαρκώς ρυθμίσεις όπου χρειάζεται. Έχω συναντήσει Κ που πλασάρουν One size fits all επιβολή η οποία μοιραία θα αποδειχθεί πρόσκαιρη. Και απλά είμαι κατά. Εξ ου και η αναφορά μου σε πρωταγωνιστή και κομπάρσο. Η για να το θέσω αλλιώς το "κολάρο " που πιθανότατα επιτυχώς φορέθηκε σε μια άλλη υ, στον δικό μου "λαιμό " πιθανότατα θα χρειαστεί νέα ρύθμιση και αυτή είναι ευθύνη του Κ να το χειριστεί ανάλογα. Αλλιώς ή θα είναι πολύ χαλαρό ή θα με πνίξει.

 

Τελείως καλοπροαίρετα σας εύχομαι ολόψυχα να βιώσετε κάποια στιγμή μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής και θα σας φύγουν όλες αυτές οι αγωνίες. Οι αγωνίες σας τότε θα είναι «αν είστε αρκετά καλή για τον Κύριο».

 

Ευχαριστώ. Μπορεί να μην "είναι γραπτό " για πολλές αιτίες όπως η ασυμβατότητα σε σχέσεις D/s , προσθέτως μπορεί να μην αποτελώ καν slave material στην τελική για μια σχέση M/s για να μην κατηγορώ μόνο τον Κ. Για τον ίδιο λόγο που μου αρέσει το μπαλέτο αλλά δεν θα γινόμουν ποτέ prima ballerina λόγο σωματότυπου όσο και να το ήθελα. Κανένας δάσκαλος μπαλέτου δεν θα με έκανε prima ballerina όσο καλός κι αν ήταν.

 

Ο κάθε ένας, ως προς τον αισθησιασμό του, είναι αυτό με το οποίο γκαυλώνει.