"Μπορείς να μου επιβληθείς;"

Με αυτό μας πληροφορείς ότι για τον BDSM χώρο ήταν παραπλανητική η παρομοίωση που μετήλθες;

Αν καταλαβαίνω καλά το "για μένα τουλάχιστον" σημαίνει επίσης "στην δική μου πραγματικότητα". Μήπως να κοίταζες και τούτο

σε σχέση με την ευρύτερη και όχι μόνον την δική σου πραγματικότητα; Του BDSM context, βεβαίως βεβαίως.

 

Βέβαια εκπροσωπεύετε τον εαυτό σας, αλλά δείτε μια διαφορετική θέαση.
Το κολάρο δεν είναι ΜΟΥ, είναι ΤΟΥ. Και ούτε πρέπει ούτε θέλω να είναι έτσι ή αλλιώς. Το φοράω γιατί δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, είτε με πνίγει είτε κολυμπάει. Αυτός αποφασίζει πώς θέλει εμένα και το κολάρο του.

 

Όχι.

Δε χρειάζεται να το κοιτάξω, εννοείται ότι αναφέρομαι στη δική μου αντίληψη της πραγματικότητας όπως και εσύ στη δική σου και όπως και ο καθένας στη δική του.

Εντός, εκτός και επί τ' αυτά, του BDSM context βεβαίως βεβαίως.

 

Συμφωνώ με κάθε σας λέξη, λαμβάνονται υπόψη την έννοια που δώσατε στην λέξη "κολάρο". Το νήμα αφορά την επιβολή και οι αναφορές μου είναι σχετικές για το πως μπορεί αυτό να δρα /λειτουργεί πάνω στη Freja.in. στα πρώιμα στάδια της συσχέτισης της με τον Κ.

 

Ντου γιου νόου καμπάνες..?
Ιφ γες, άτοπον..!

 

Για ποιον χτυπάει η καμπάνα φάση;

 

Τον Κ τον θελω στα μέτρα μου και τέλος παντων, να μάθει τι θελω και να το κανει. Αντε τωρα...ραπανάκια στην κουβέντα μας και οι Κ!   

 

ζώντας, παρατηρώντας εαυτόν και άλλους, μια πραγματική σχέση πολλές δεκάδες χιλιάδες λέξεις και τερτίπια που ούτε καν φαντάζεστε. Κάθε σωστή και κάθε λανθασμένη διαχείριση οδηγούν σε αυτά που λειτουργούν και σε εκείνα που δε λειτουργούν. Και για να λειτουργεί κάτι, πρώτα απ' όλα χρειάζεται να ανταποκρίνεται σε ανάγκες και θέλω. Κάθε δικαίωση στην απόκτηση και κάθε κατραπακιά, επειδή δεν ήξερες ''ακριβώς πως'' να εκφραστείς και πόσες λεπτομέρειες απαιτούνται όταν έχεις να κάνεις με έναν άλλο άνθρωπο, που τίποτα δεν είναι αυτονόητο. Η γνώση αυτή μπορεί να βαπτιστεί σε γραφτά, αλλά όχι αν δεν υπάρχει βίωμα.

 

Λέω πως ακόμα κι ο ...μεγάλος, ο κάθε ...μεγάλος, καμπάνες έχει για να διαφημίζεται για να μαζεύεται το πόπολο να παίρνει γραμμή, ν' ακούει καμιά ιστορία γκαγκάν, να φτιάχνεται τεσπά...
Άντε στη χειρότερη κανά σήμαντρο, κανάς φωνακλάς τέτχοια, τη δουλειά την κάνουν...
Τώρα, ο Όγκιλβης να τάπε τα παραπάνω, κανάς Σαάτσης, δεν θυμάμαι καλώς, ο Σενγκελάς πάντως δεν ήντουνε...

 

Οι αφηγήσεις πάντα ήταν αναγκαίες στους ανθρώπους για να "δομήσουν" νόημα. Σε αυτό το βαθμό είναι αποδεκτή μια κάποια καμπάνα άι γκες  

 

Πιο σωστά, το αφήγημα, παίζει σε άλλη κλίμακα αφού. Η αφήγηση έχει πέραση στις παρέες, άντε και σε κανά γκρουπούσκουλο από κανά πιπιλοϊνστρούχτορα του μεροκάματου...
Πώς λέμε "Έλληνες σστοί", "200 χρόνια", "φιλέλληνες κι ανθέλληνες", "Βανίλα", "Δύσις και Ανατολή", "το πάνω κεφάλι και το κάτω κεφάλι", "άνω θρώσκω", "κρυφό σχολειό", "ο ιμπεριαλισμός δεν θα περάσει", τέτχοια...
Να μη το βαρύνω περισσότερο...    

 

«Άνω σχώμεν τας καρδίας»