Οι λεπτομέρειες περί υποταγής και άλλων δαιμόνων..

Υπάρχουν υ που ελέγχουν την υποτακτικοτητα τους, το πού και σε ποιόν την εκδηλώνουν και υ που δεν μπορούν να την ελέγξουν ακόμα κι αν το επιθυμούν , ακόμα κι αν εκνευρίζονται που λειτουργούν υποτακτικά εκεί που δεν θέλουν ή και που δεν πρέπει.
Η ενεργοποίηση της υποτακτικοτητας μπορεί να συμβεί και τυχαία από κάποιο άλλο άτομο το οποίο μπορεί να μην έχει και ιδέα του τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, στα δικά μας (bdsm) είναι κατευθυνόμενη από τον Κ.
Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό που ρωτάτε παρακάτω είναι αν το υ αντιλαμβάνεται τη διαφορά μεταξύ ενεργοποίησης και διαχείρισης της υποτακτικοτητας, οπότε αν έχω καταλάβει λάθος παρακαλώ προσπεραστε τη.
Η ενεργοποίηση είναι το ξύπνημα της όποιας υποτακτικοτητας του ατόμου αυτού, η διαχείριση είναι η ανάληψη αυτής από το Κ άτομο.

 

Μου άρεσε πολύ ο παραλληλισμός με την αδράνεια. Καλοδεχούμενη αν καταφέρεις να επανέλθεις.

 

Σωστά καταλάβατε, δεν προσπερνώ τίποτα  

 

Είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ ωραία διατυπωμένο σχόλιο αυτό:

Θα ήθελες να το αναπτύξεις λίγο ακόμα? Αν δεν σε πειράζει φυσικά  

 

Να προσθέσω και εγώ ότι τούτη η συζήτηση που ξεκίνησες rea δείχνει να είναι μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Προσωπικά κατα κύριο λόγο επειδή με ότι έχει ειπωθεί έως τώρα με κάποια συμφωνώ και με αρκετά διαφωνώ.

Μιλώντας επίσης βιωματικά, αντιλαμβάνομαι διακριτή διαφορά μεταξύ της υποταγής της υπακοής της υποτατκτικότητας και της ιδιοκτησίας. Μάλιστα η κατανόηση αυτής της διαφοράς θα έλεγα ότι με έχει βοηθήσει πολύ στην εκάστοτε πορεία εκάστοτε σχέσης μου.

Ξεχωρίζω την υποτακτικότητα από την υπάκουη και την υποταγή ως στοιχείο που αφορά διαμόρφωση εσωτερικών αναγκών, επιδιώξεων και τάσεων. Σε αντίθεση μάλιστα με τον MasterJP δεν θεωρώ το "μέγεθος" της κάτι σταθερό ούτε ως ποιότητα ούτε ως ποσότητα σε ένα υποτακτικό άτομο. Από ότι έχω αποκομίσει δείχνει να είναι κάτι που επηρεάζεται από πάρα πολλούς παράγοντες σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικές καταστάσεις.

Την υπακοή και την υποταγή τις κατατάσσω σε τελείως διαφορετική μεριά, στο σύνολο των τριών στοιχείων που διαμορφώνουν την συμπεριφορά ενός ατόμου απέναντι σε διακριτή εξουσία. Το τρίτο στοιχείο είναι η αντίσταση.

Θα πω μάλιστα ότι αυτά τα στοιχεία τα αναγνωρίζω σε κάθε συμπεριφορά κάθε ατόμου κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με εξουσία. Ωστόσο θα παραμείνω στα του χώρου.

Υπάκουη θεωρώ είτε την θεσμική αποδοχή της κυριαρχίας σε μία σχέση ασυμμετρίας στο bdsm είτε την υποσυνείδητη/προγραμματισμένη τέτοια προερχόμενη από πρότερη εμπειρία και/η εκπαίδευση .

Στην υποταγή θεωρώ ότι πάντα υπάρχει αντίδραση και ζύγισμα. Υποταγή για μένα "τέμνει" την κυριαρχία σε πολύ μεγαλύτερη επιφάνεια από ότι η υπακοή, δύο διαφορετικές εξισώσεις με το ίδιο αποτέλεσμα. Η υποταγή πάντα έχει ζόρι, άσχετα εαν κατα περίσταση δύναται να αποστάζει καύλα.

Σε αντίθεση με την υπακοή και την υποταγή που αποτελούν συνειδητή συμπεριφορά του υποτακτικού ατόμου, την πραγματική ιδιοκτησία όσο αφορά έμβιους οργανισμούς με ανεξάρτητο εγκέφαλο, ψυχολογία και προσωπικότητα την θεωρώ εφικτή μόνο δια μέσου εξαιρετικής ποιότητας μανιπιουλάρισμα. Συνήθως προερχόμενη από αόρατη και αόρατης υφής εξουσία.

Δεν λέω, έχει μία γλύκα να σε αισθάνεται/ονομάζει η/ο υποτακτική/ος σου ιδιοκτήτη και την/τον εαυτό του ιδιοκτησία αλλά η πραγματική έννοια είναι τελείως διαφορετική. Για μένα τουλάχιστον.

Δεν πιστεύω ότι πρόκειται για "λεπτομέρειες" και δεν πιστεύω ότι αφορούν μόνο το υποτακτικό άτομο σε μία τέτοια σχέση. Δεν έτυχε να ζήσω καμία σχέση ασυμμετρίας στην οποία οποιαδήποτε χρονική στιγμή αυτής, όσο μικρή και αν ήταν, υπήρξε καθολική υπακοή ή καθολική υποταγή . Ήταν πάντα τρεις συνιστώσες μαζί με ενίοτε αντίσταση. Το να ξέρω σε τι ποσοστό υπακούει και σε τι ποσοστό υποτάσσεται η υποτακτική μου ήταν δέουσας σημασίας παράμετρος για ότι ήθελα να κάνω/οδηγήσω/ελέγξω.


Disclaimer: Πέραν ότι εκφράζω προσωπικές απόψεις διαμορφωμένες από προσωπικά βιώματα θα ήθελα να πω ότι ουδέποτε υπήρξα τυχερός κυριαρχικός σαν εκείνους του κυριαρχικούς που πάντα ζήλευα που ζούσαν και ζουν ιδανικές σχέσεις ασυμμετρίας με ιδανικές υποτακτικές/σκλάβες όπως ορίζει η φιλοσοφία/φιλολογία του bdsm όπως αυτό συζητιέται και ορίζεται μέσες άκρες σε αυτό το πλουμιστό συζητησήριο. Κατα μία έννοια ευτυχώς, γιατί εάν ποτέ έβρισκα τέτοια υποτακτική/σκλάβα το πρώτο task θα ήταν να απαγγείλει Βιτσέντζο Κορνάρο σε νεαρές Καρέτα Καρέτα στην Ζάκυνθο ντυμένη ως χάρμπουγκερ.

 

Θεωρώ πως η υποτακτικότητα είναι ένα βιβλίο με πολλά κεφάλαια στη ζωή μιας γυναίκας υ (εκ των πραγμάτων δεν μπορώ να έχω άποψη για το άλλο φύλο)που επηρεάζει, σε αρκετές περιπτώσεις, πολλές πλευρές αυτής. Κάποιες ευχάριστα και κάποιες όχι και τόσο, για την ίδια.

 

Τι είναι η «θεσμική κυριαρχία» σε μια σχέση ασυμμετρίας στο βδσμ ? Μπορεί να υπάρχει διαχωρισμός της θέσης Κ από το πρόσωπο Κ ή εννοείς κάτι άλλο?

Με βάση αυτό:

Αντίστοιχα τα ποσοστά υπακοής και υποταγής μπορούν να είναι σταθερά "μεγέθη"?

Εδώ (με τον δικό σου τρόπο) αναφέρεσαι στις κατηγορίες ελέγχου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στο θέμα που συζητάμε.

Εκτός βδσμ, σε ασύμμετρα ζευγάρια «παλιάς κοπής» που μετράνε αρκετές δεκαετίες μαζί βλέπουμε ότι υπάρχει ιδιοκτησιακή σχέση κυριολεκτικής σημασίας. Γενικά αμφισβητείς την πιθανότητα να υπάρχουν ιδιοκτησιακές σχέσεις ή μόνο όσον αφορά τον χώρο του βδσμ και μήπως τελικά αυτή όλη αυτή η αμφισβήτηση (και μομφή περί αξιοζήλευτων ιδανικών υ) σχετίζεται περισσότερο με το γεγονός ότι πρόκειται για μια κατηγορία ελέγχου που δεν σε ενδιαφέρει?

Για παράδειγμα ξέρω πολλά βανίλα άτομα που δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβουν τις εμπειρίες σου και θα τις αμφισβητούσαν ή θα τις χλεύαζαν, πολύ απλά γιατί δεν τους ενδιαφέρει η ασυμμετρία και με αυτήν την βάση θα είχαν διαμορφώσει την δική τους αντίληψη.

Χαχαχα Μην βάζεις ιδέες στο τραπέζι, ποτέ δεν ξέρεις!

 

Συμφωνώ ότι η υποτακτικότητα μπορεί να επηρεάσει και άλλες πλευρές της ζωής μας κάπως δυσάρεστα. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η Κυριαρχία αναλαμβάνει τον έλεγχο ως προς αυτό και απαιτεί την αποκλειστικότητα της υποτακτηκότητας και τα υ μετατρέπονται σε λιονταρίνες στα υπόλοιπους τομείς της ζωής τους, υιοθετώντας στοιχεία του/ της Κ τους προς τα έξω. Προσωπικά διακρίνω κάποια μορφή ιδιοκτησίας σε αυτό. Ως άτομα επιτρέπουμε κάποιες «παραβιάσεις» από το περιβάλλον μας ενώ όταν αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως ιδιοκτησίες επιβάλουμε όρια.

Εκτός βδσμ, υπάρχουν περιπτώσεις που κάποια στιγμή λες στον εαυτό σου "όπα έχεις φάει 5 και δεν έριξες ούτε μία, πάρτο αλλιώς". Και αρχίζεις να το δουλεύεις (εκτός θέματος απλά πετάω την πληροφορία για να αναχαιτίσω τυχόν μομφές περί θρησκοληψίας, ψυχοθεραπείας κτλ από διάφορους).

 

Εσενα σε εκαψε η καραντινα..

 

Πριγκιπέσσα θα τοποθετηθείς επί του θέματος ή απλά ήθελες να γκρινιάξεις?

 

Θα ήθελα να ακούσω τέτοιες περιπτώσεις,να μιλήσουν υποτακτικά άτομα σχετικά με αυτό.Ίσως και να φτιαχτεί νήμα σχετικό; το αξίζει πιστεύω,δε νομίζω να έχει συζητηθεί...Στάθηκα σ' αυτό το quote καθώς με την αναγνώριση μόνο,δεν έρχεται η επίλυση,και μένει λίγο ασαφές ο τρόπος που δουλεύει,και θα είχε ενδιαφέρον να ειπωθεί και το τι σταθερότητα έχει...
Επίσης γράφεις ότι ως ιδιοκτησίες επιβάλλουν όρια.Η αίσθηση ότι είσαι ιδιοκτησία,σε κάνει να αισθάνεσαι διαφορετικά και αυτό κατ' επέκταση είναι που σε κάνει να είσαι διαφορετική απέναντι στους άλλους; Λειτουργεί δηλαδή κάτι σαν τους μηχανισμούς άμυνας σα να λέμε; δηλαδή στην σκέψη σου και σαν αίσθηση,ότι είσαι κάτι κάποιου άλλου,σε βγάζει απ' το εγώ και μπορείς να διαχειριστείς καλύτερα; νιώθεις πιο προσεχτική γιατί πρόκειται για κάτι κάποιου άλλου κι όχι απλώς ο εαυτός; ή λειτουργείς ως μίμος του m; "μπαίνεις" στην θέση του m,στους γύρω; είναι υποθέσεις που κάνω που μπορεί να είναι ο,τι να ναι,γι' αυτό ρωτάω για το πως λειτουργεί γενικά...είτε πρόκειται για ιδιοκτησίες είτε για υποτακτικά άτομα.
Χίλια μπράβο για το νήμα,το παρακολουθώ με ενδιαφέρον

 

Το να παραδεχτεί μια υποτακτική που δεν βρίσκεται σε Κ/υ συσχέτιση πως δυσκολεύεται να διαχειριστεί κάποια πράγματα στη ζωή της και κάποιες πλευρές της, συχνά εγείρει εικασίες ψυχοπαθολογίας και πιθανόν για αυτό το λόγο οι αναφορές είναι ελάχιστες.
Θα ήθελα όμως να προσθέσω πως τα άτομα αυτά δεν εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία.
Δεν πρόκειται για ανικανότητα, αλλά για δυσκολία και κυρίως δυσφορία όταν υποχρεούνται από τη ζωή να αναλάβουν ρόλους που δεν τους ταιριάζουν και δεν τους βγαίνουν φυσικά.
Για αυτό, παρόλο που σπάνια διαβάζουμε τοποθετήσεις υποτακτικών βασισμένες στις δυσκολίες διαχείρισης της υποτακτικοτητας σε περιόδους που δεν βρίσκονται υπό Κυριαρχία, ωστόσο διαβάζουμε πολύ συχνά τις θετικές επιπτώσεις που έχει η Κ/υ σε αυτά τα άτομα, πόσο πιο λειτουργικά, ήρεμα και ευτυχή αισθάνονται.
Η λειτουργικότητα προκύπτει από ένα σύνολο καταστάσεων και όχι μόνο από την αίσθηση πως είναι ιδιοκτησία κάποιου.
Πλέον, κάποιος έξω από τον εαυτό τους, ο Κ, είναι το σημείο αναφοράς τους και μην ξεχνάμε πως συζητάμε για άτομα τα οποία η μέρα τους συχνά είναι προγραμματισμένη και νιώθουν ευτυχισμένα μέσα σε αυτό.