Ψυχολογική ακαταστασία

Καλησπέρα και από εμένα αυτό εδώ είναι το πρώτο μου ΄΄θέμα΄΄ συζήτησης και ευχαριστώ εκ τον προτέρων όλους όσους και όσες μπουν στην διαδικασία να διαβάσουν και απαντήσουν την άποψη τους.
Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σχετικό με την ψυχολογική ακαταστασία και πανικό που μπορεί να νιώθει μια νέα κοπέλα χωρίς εμπειρία χωρίς να υπήρξε ποτέ υ . Ένα νέο άτομο που ανακαλύπτει ότι μέσα του υπάρχει η ανάγκη για έλεγχο η ανάγκη για αποδέσμευση από τις οποιεσδήποτε απαραίτητες καθημερινές και όχι μόνο επιλογές ,ο πανικός που πολλές φορές μπορεί βιώνει από την ελευθερία που έχει στην καθημερινότητα της .Πως μπορεί μια νέα κοπέλα να διαχειριστεί μια τέτοιου είδους διαταραχή του είναι της? Το να υπάρξει σαν ιδιοκτησία σε κάποιον-α Κ-Κα πολλές φορές είναι κάτι που ακόμη και σαν σκέψη μπορεί να προκαλεί πανικό. Αλλά και το να διαχειριστεί αυτό που μέσα της συμβαίνει επίσης είναι κάτι που πανικοβάλει εξίσου . Ποια θα ήταν τα πρώτα βήματα εξοικείωσης μιας κοπέλας με τέτοια ψυχολογική ακαταστασία και με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διαχειριστεί τον πανικό που μπορεί να νιώθει σε κάθε μια των περιπτώσεων ?

 

Δεν είναι διαταραχή  
Είναι το είναι μας  
Μη σε αγχώνει, όλες κάπως έτσι το βιώνουμε.

 

Πιάνεις δουλειά σε φάμπρικα στην Κίνα, αν βγάλεις το εξάμηνο, χωρίς να σου φύγουν αυτές οι επιθυμίες, είσαι έτοιμη για όλα!! Τόσο απλά...

 

χα χα χα....

είναι πολλές οι περιπτώσεις που ανέφερες, ίσως για να βοηθήσεις τον εαυτό σου να πάρει πιο συγκεκριμένες απαντήσεις να έβαζες μία προτεραιότητα σε τι δυσκολεύεσαι περισσότερο;

 

Mε τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τελικά όλα θα ακολουθήσουν τη φυσική ροή τους. Μην το "φοβάσαι". Εύχομαι να είναι ανώδυνος και κυρίως ακίνδυνος ή ηδονιστικά επώδυνος.

 

αρχικά, θεωρώ άκομψους τους όρους ψυχολογική ακαταστασία και διαταραχή... χωρίς να το καταλαβαίνεις βάζεις ταμπέλα στον εαυτό σου κι αυτό σε δυσκολεύει ακόμα περισσότερο...
θα εστιάσω σε μια λέξη που επαναλαμβάνεις: "πανικό"... πίστεψέ με, αν όχι όλοι οι περισσότεροι έχουμε περάσει από ανάλογη φάση... πανικό γιατί μας αρέσει αυτό που μας αρέσει, πανικό γιατί αυτό που θέλουμε σπάει τη νόρμα, πανικό γιατί θέλουμε να βγούμε έξω από τα γνωστά λημέρια και δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε... ηρέμησε, φάση είναι θα περάσει... πώς; αρχικά με ενδοσκόπηση και στη συνέχεια με αποδοχή των θέλω σου...

αργά και σταθερά, ένα βήμα κάθε φορά  

 

Να είμαι ειλικρινής, για κάποιους λόγους που μπορώ να εξηγήσω (αλλά δεν είναι της παρούσης) και κάποιους που δεν μπορώ, δεν το βίωσα ποτέ αυτό. Είχα πλήρη αποδοχή των θέλω μου, χωρίς ιδιαίτερα ενδοπροσωπικά conflicts.

Ωστόσο, μετά από κάποια χρόνια που βρίσκομαι στα "πέριξ", μπορώ να πω ότι μεταξύ των:

το δεύτερο ξεπερνιέται με ίδιες δυνάμεις. Το πρώτο δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ ποτέ... Και δεν νομίζω να μπορέσω...  

 

Εγώ θα γίνω ο party pooper της παρέας και θα υπενθυμίσω πως όταν οι άνθρωποι κάνουν ευχές οι θεοί τους τιμωρούν πραγματοποιώντας τες.

Το ξέμπλεγμα του νήματος ξεκινάει με το να τα βρεις με τον εαυτό σου. Είσαι αυτή που είσαι, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι αυτό που είναι.

 

Η ψυχική ακαταστασία είναι συνηθισμένη κατά την μετεφηβική ηλικία που διανύεις και αφορά τις έντονες συγκρούσεις που προκύπτουν στον ψυχισμό από την αλληλεπίδραση με την οικογένεια και το κοινωνικό περιβάλλον.

Σκέψου τι σε οδήγησε σε αυτό το φόρουμ. Είναι ανάγκη σου, είναι περιέργεια; Εξερεύνησε το φόρουμ και αν θεωρείς οτι σου ταιριάζουν αυτά που διαβάζεις τότε θα βρείς το δρόμο σου. Καλωσήρθες.

 

Καταρχήν welcome.

Όσον αφορά τη χρήση της λέξης ᾽᾽πανικός᾽᾽, ενδεχομένως να μην είναι η κατάλληλη.
Προφανώς και όλοι στο ξεκίνημά τους (και αυτό δεν έχει να κάνει με ηλικία, φύλο ή status),
είχαν ένα μικρό δισταγμό, ένα μούδιασμα και σίγουρα κάποιες αρχικές ή δεύτερες σκέψεις αν υπάρχει διαταραχή, διαστροφή (you name it).
Αυτές οι σκέψεις είναι το αποτέλεσμα των στερεότυπων που υπάρχουν γύρω-τριγύρω.

Από κει και πέρα, το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος newbie είναι να διαβάσει, να μελετήσει, να προβληματιστεί και να βασανίσει (πριν από όλα) το μυαλό του, εάν του ταιριάζει αυτό το lifestyle.
Η απάντηση από τον ίδιο τον εαυτό μας, είναι η πιο σίγουρη απάντηση που μπορούμε να πάρουμε. Ακόμα κι αν αυτή δεν μας έρχεται άμεσα.

 

Η αρχή είναι πάντα δύσκολη, και ένας από τους λόγους που είναι δύσκολη είναι γιατί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ίσως κάνουν οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, οι συγγενείς μας, από όσα βλέπουμε στην τηλεόραση, περιοδικά, ίντερνετ κλπ. Όμως, η ενόχληση είναι προσωρινή, το έργο είναι μόνιμο.
Όπως έγραψαν και από πάνω, μπορείς να βρεις πολύ υλικό και σε αυτό το φόρουμ, και αλλού και από ανθρώπους που έχουν γράψει τις δικές τους ιστορίες για τις δικές τους 'αρχές'.

Όλα καλά θα πάνε  

 

Ο πανικός δεν είναι παρά οι σκέψεις του μυαλού που αχαλίνωτα πετάει από τη μια σκέψη στην άλλη, προσπάθησε να το αναγνωρίζεις όταν συμβαίνει αυτό. Θα σε βοηθήσει στην καθημερινότητα σου. Άλλωστε, ένα Κ στο οποίο θα έχεις επικοινωνήσει τον εαυτό σου, θα έχει φροντίσει να υπάρχουν καθημερινά, σημεία της παρουσίας και της διατήρησης του ελέγχου του, ακόμη κι όταν είστε χιλιόμετρα μακριά κι αυτή η ενίσχυση έχει τη δύναμη, συν το χρόνο, να μετατρέψει τον πανικό σε άγχος και το άγχος δεν έχει πάντα αρνητική μορφή.