Οι λεπτομέρειες περί υποταγής και άλλων δαιμόνων..

  Κανένας - ία ;

 

Ναι, υπάρχει.

έχω ζήσει κάτι αντίστοιχο με Κ Άτομο που δεν γνώριζα, Στο Οποίο *με* Είχαν Δώσει για δύο χρόνια, τα οποία συμπεριλάμβαναν: απουσία φυσικής επαφής με Το Κ Άτομο, αποχή από σεξουαλική και s/m δραστηριότητα, πλήρη έλεγχο, πρόσβαση και διαχείριση όλων των τομέων της ζωής *μου* (φιλικές, οικογενειακές, επαγγελματικές σχέσεις, οικονομική διαχείριση, επαγγελματικές αποφάσεις κλπ) και έχω παραμείνει στη θέση *μου*. Δεν καταλαβαίνω τί είναι περίεργο σε όλο αυτό.

 

Αν δεν σε ενοχλεί, να σε ευχαριστήσω για την απάντηση. Υπάρχει διαφορά στην δική μου παράκληση να μας μιλήσει κάποιος /α για την εμπειρία του/ της, με το να πω πως μου φαίνεται παράξενο. Δεν θέλω να πάρω θέση στα βιώματα κανενός.
Είμαι λάτρης των εξιστορήσεων.
Just to be clear.

 

Υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Πάντα - και στην περίπτωση αυτή - it takes two to tango. Το υποταγμένο μέλος έχει τους λόγους του που έκανε αυτή την επιλογή και έχει τους λόγους του που δεν έκανε κάποια άλλη επιλογή.

 

@gaby_m μετά απο τόσα χρόνια στο κουρμπέτι μιλάτε ακόμα για επιλογή;

Να το διάβαζα απο κάποια new subίτσα- γκομενίτσα...απο τις διάφορες και αδιάφορες που κατά καιρούς περιφέρονται στο φόρουμ, θα το καταλάβαινα...

Αλλά απο εσάς;

Μένω έκπληκτος...

Iagos

 

Εφόσον το θέτετε έτσι @Iagos, θα μπορούσατε απλά να είχατε διαβάσει λίγο πιο προσεκτικά αυτό που έγραψα. Ένα είναι αυτό. Το άλλο είναι μια ευρύτερη συζήτηση που θα μπορούσε να σηκώσει δικό της νήμα, ότι όταν κάποιος έχει ως τρόπο και στάση ζωής το S/m τότε μπορεί, μετά από μακριά διαδρομή, να διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει ξέχωρο βιβλίο και παραδοχές για το S/m, απλά όλα τίθενται σε κάπως διαφορετική βάση και αυτό είναι που κάνει την διαφορά. Με αυτή την έννοια ασφαλώς και είναι ισχυρότατη μάλιστα επιλογή η αποδοχή ότι η θέση της σκλάβας αυτής είναι να δέχεται ευχές από τον Αφέντη κάθε Πρωτοχρονιά. Το ότι είναι σιωπηρή δεν την κάνει λιγότερο επιλογή. Δεν την κάνει παθητική στάση. Εξάλλου δεν γνωρίζουμε αν είναι αυτή που το θέλησε αυτό στην πραγματικότητα, διότι μπορεί να συμβαίνει και αυτό.

 

Σύμφωνα με το δικό *μου* βίωμα, η κάθε απόλυτα υποταγμένη σκλάβα δεν έχει καμία επιλογή: απλά, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς πέρα από αυτό που Ορίζει Ο/Η Αφέντης/ντρα.

Επιχειρήματα του στυλ: "δεν γνωρίζουμε αν είναι αυτή που το θέλησε αυτό στην πραγματικότητα" δεν συνάδουν με το M/s, κατά την ταπεινή *μου* άποψη, καθώς αν η σκλάβα πράττει σύμφωνα με τα δικά της "θέλω", μάλλον δεν είναι σκλάβα.

 

Ξεκινάμε, πιστεύετε, από την παραδοχή ότι "κάνει M/s" και το μόνο που μας μένει, εμάς των υπολοίπων, είναι να κρίνουμε πόσο καλά το κάνει; Το M/s; Δεν είναι κάπως περιορισμένο πλαίσιο αναφοράς αυτό;

 

#σταθερότητα

Εφόσον η κουβέντα ξεκίνησε με δεδομένο - παραδοχή το "απόλυτα υποταγμένο μέλος" δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένα "απόλυτα υποταγμένο μέλος" πράττει σύμφωνα με τα δικά του "θέλω", πόσο μάλλον μια σκλάβα. Αυτό δεν συνιστά κρίση επί του M/s που Ε/επιλέγουν να Κ/κάνουν Κ/κάποιοι. Τώρα, αν το M/s θεωρείται περιορισμένο πλαίσιο αναφοράς σε ένα BDSM Forum (!), *μού* φαντάζει απλά αντιφατικό και αστείο.

 

@de7 και @gaby_m
Το πλαίσιο αναφοράς είναι το θέμα του νήματος :

Στο οποίο η συμβολή σας εκτός από καλοδεχούμενη είναι και πολύτιμη με βάση το εύρος της εμπειρίας και γνώσης σας επί του θέματος.

Είναι αναπόφευκτο μέσα από ένα θέμα να προκύπτουν άλλα θέματα συζήτησης εξίσου ουσιαστικά τα οποία, κατά την γνώμη μου, θα είναι ακόμα πιο χρήσιμα ταξινομημένα σε δικά τους νήματα συζήτησης, αντί να γίνονται «αχταρμάς» σε ένα.

 

Οκ αλλά υποταγμένο σε τι ?

Για να υπάρξει υποταγή δεν θα πρέπει να υπάρχει κυριαρχία λογικά ? Ακόμη και εάν το υποτακτικό μέλος δίνει τον καλύτερο εαυτό του να λειτουργήσει στο πλαίσιο στο οποίο ήταν προγραμματισμένο να λειτουργεί πριν το κυριαρχικό μέρος αποδημήσει εις κύριον δεν θα τα καταφέρει για πολύ καιρό πιστεύω, η κυριαρχία δεν μπορεί να είναι κάτι εικονικό, μπορεί ?

Υπήρχαν δύο γυναίκες στα μέρη στα οποία ζω, την μία την παράτησε ο άνδρας της λίγο μετά αφού την παντρεύτηκε και η άλλη έχασε τον πατέρα της στα 20 της περίπου και οι δύο δεν δέχθηκαν το γεγονός ποτέ, η πρώτη μέχρι να πεθάνει συμπεριφερόταν λες ο πρώην της ήταν στο σπίτι και η δεύτερη ανέμενε τον πατέρα της πάντα να γυρίσει, δεν έκανε καμία σχέση στην ζωή της επειδή δεν είχε την έγκριση του πατέρα της να το κάνει. Έχει τέτοιες περιπτώσεις αλλά κατατάσσονται σε καταστάσεις "η ζωή λάσκαρε" (ή η βίδα). Δεν αναφέρεσαι σε κάτι τέτοιο έτσι δεν είναι ?

Δεκτό ας μην το αποκλείσουμε ως υπόθεση, ας επεκτείνω λίγο περισσότερο την λογική μου,

Στους λόγους για τους οποίους ακολουθεί αναφέρομαι. Όταν το υποτακτικό άτομο πιστεύει ότι απέναντι του έχει το ιδανικό κυριαρχικό για να υποταχθεί απόλυτα μπορεί να δείχνει ότι έχεις απόλυτη υπακοή. Απόλυτη κυριαρχία όμως υπάρχει στα αλήθεια όταν ότι συμβαίνει είναι εθελούσια επιλογή του υποτακτικού ατόμου για όσο είναι επιλογή του ?

Λέει η de7 λίγο παρακάτω και πολύ ορθώς κατά την γνώμη μου:

Κάποια στιγμή κάπου εδώ στο φόρουμ, που δεν μπορώ να ξοδέψω τον απαραίτητο χρόνο να βρω, είχε γράψει ο @slave32 για τον αφέντη του ότι όταν δεν κάνεις αυτό που θέλει, τρως ξύλο μέχρι να κάνεις αυτό που θέλει. Άσχετα με το εάν αυτό είναι πραγματικότητα, προσωπικά σε gay σχέσεις δεν θα θεωρούσα κάτι τέτοιο σπάνιο ούτε και κατακριτέο εντός των κοινοτήτων τους, αποτελεί ένα παράδειγμα για το τι πιστεύω ότι είναι απόλυτη κυριαρχία που προκαλεί απόλυτη υποταγή που ενορχηστρώνουν απόλυτη ασυμμετρία και ίσως ιδιοκτησία.

Αν θα θέλαμε να μιλήσουμε για απόλυτη υποταγή θα πρέπει μοιραία να αποδεχθούμε την απόλυτη εξουσία και να αποκλείσουμε οτιδήποτε έχει να κάνει με θέλω και συναίνεση από την υποτακτική πλευρά. Αλλά σε αυτή την περίπτωση μάλλον θα ξεφεύγαμε της νεοταξικής bdsm σκοπιάς και ορίων.

 

Το περίεργο σε όλα αυτό είναι η σχέση μεταξύ της υπόθεσης που έκανα στην οποία υπάρχει παντελής απουσία του κυριαρχικού μέλους από την ζωή υποτακτικού μέλους και του βιώματος σου στο οποίο ένας άγνωστος κυριαρχικός είναι εξ αποστάσεως παρόν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου.

Δεν γίνεται να μιλάμε για απόλυτη υποταγή και να την δεχόμαστε ως το σύνολο των επιλογών του υποστατικού μέλους. Για υπακοή θα μπορούσαμε να μιλάμε.