Κουρεμα... Ο απολυτος εξευτελισμος?

Χμμμ.... παίζω με τον αναπτήρα στο γραφείο και αναρωτιέμαι αν θα σου βάλω λαικ και θα πάμε παρακάτω ή αν θα πρέπει να αναλογιστώ και να εκφραστώ παρέα με τα δαιμόνια της κολάσεως.

 

@MauveDelastrange Ξα σου  

Το "γιατί δε ζούμε μόνοι μας στον κόσμο" είναι απλή αναφορά στο ότι το "αποδεκτό-μη αποδεκτό" ήταν είναι και θα είναι παράγοντας σε μια κοινωνία ακριβώς γιατί δεν έχουν όλοι τις ίδιες ιδέες πάνω σε τι είναι αποδεκτό και τι δεν είναι.

 

Προφανώς έχουμε άλλα βιώματα. Σεβαστόν.

Η ερώτηση δεν έχει να κάνει με προσωπική προτίμηση επί του όρου, αλλά με τη βεβιασμένη καθολική παραδοχή σας πως "η παρενδυσία είναι θεωρητικά εξευτελιστική", και ρωτώ γιατί; Γιατί θεωρείτε ως δεδομένο πως για όλους τους ανθρώπους η παρενδυσία είναι θεωρητικά εξευτελιστική; Θεωρείτε πως o Ru Paul ξεφτιλίζει τον εαυτό του; Θεωρείτε πως οι τραβεστί ξεφτιλίζουν τον εαυτό τους;

συμφωνώ

Εσάς ποια είναι η άποψή σας; Γιατί ένα ξυρισμένο κεφάλι είναι εξευτελιστικό;

Καλώς.

 

Κοίτα  

Καταρχάς να πούμε ότι συζητάμε ταυτόχρονα (ίσως κακώς) για δύο συστήματα με διαφορετικά boundary conditions. Το ένα σύστημα, εκεί που υπάρχει το mental exercise, δεν είναι το ίδιο με το άλλο σύστημα που είναι εκείνο της καθημερινότητας στην πραγματικότητα. Στο σύστημα που κάνουμε το mental exercise μπορούμε να συζητήσουμε ό,τι θέλουμε πριν το γειώσουμε με το άλλο.

Οπότε, αν ένα Κ και ένα υ σταθούν στη μέση ενός εμπορικού κέντρου στην Αγγλία και το Κ τραβήξει ένα χαστούκι στο υ, υπάρχει προφανώς πολύ σημαντική πιθανότητα να έρθει ακόμα και η αστυνομία. Αυτά ειναι και τα αντικειμενικά boundary conditions αυτού του συστήματος.

Ταυτόχρονα, αν ένα Κ και ένα υ είναι σε ένα munch και φύγει η χαστούκα, μάλλον δεν θα γυρίσει άνθρωπος να ασχοληθεί. Όχι μάλλον, είναι σχεδόν σίγουρο. Αυτό το περιστατικό, μέσα στο munch υπάρχει στον χώρο ανάμεσα στα δύο συστήματα, εκεί που κάνουν overlap. Γιατί και οι γύρω έχουν μάτια, και αυτιά και απόψεις και όλα αλλά δεν μιλάμε για εκείνες τα boundary conditions που θα το καθιστούσαν αδύνατο.
Οπότε, αν το υ θεωρήσει ότι σε αυτό το περιστατικό "εξευτελίστηκε", υπάρχει θέμα που πρέπει να συζητηθεί.

Και δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο με το να σας μαζέψουν και τους 2 και να πρέπει να εξηγήσετε στον constable ότι παίζαμε κλπ.

Αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα ακόμα και με τα δύο συστήματα ορισμένα με αυτόν τον τρόπο. Γιατί μήπως τελικά φτάνουν να είναι 2 Κ στη σχέση? Ο κανονικός ο Κ και η ρημάδα η κενονία? Και αν υπάρχουν, ποιος από τους δύο Κ τελικά αποφάσισε, εκείνος που έχει το υ, ή τα μάτια του κόσμου?

 

Θα πρέπει να ρωτήσουμε την Κ του φίλου μου γιατί. Όπως επίσης και τον φίλο μου γιατί όχι.
Αν καταλάβατε με την έκφραση "θεωρητικά εξευτελιστικό " πως το θεωρώ εγώ εξευτελιστικό, σφάλλετε. Θα μπορούσα κάλλιστα να γράψω "ενδεχομένως ". Όταν γράψω "η παρενδυσία είναι εξευτελιστική " , τότε και μόνο θα εννοώ πως την θεωρώ εξευτελιστική.
Γι αυτό σας πρότεινα να με διευκολύνετε με μια πιο ταιριαστή έκφραση. Για να μην παίζουμε με τις λέξεις όμως, δεν θα με πείραζε καθόλου να μου πει κάποιος πως η διατύπωση μου ήταν λάθος και πως με τα γραφόμενα , περνάω λάθος μήνυμα. Θα το εκτιμούσα.

Ένα ξυρισμένο κεφάλι δεν είναι εξευτελιστικό, με την ίδια έννοια όπου ένα γυμνό σώμα δεν είναι εξευτελιστικό. Αφήνω τη συνέχεια στην φαντασία και την λογική.

 

Ερώτηση: σε σχέσεις ποιάς δυναμικής μπορεί λειτουργήσει μια πρακτική εξευτελισμού. Αν όχι σε D/s M/s ;

 

Σε φετιχιστικές σίγουρα.

 

Να πω καταρχήν πως το όλο ποστ είναι για μένα εξαιρετικό δείγμα reprimand σκέψης και δεν έχουμε τόσο συχνά τέτοια εδώ μέσα.
Πετάγομαι να πω κι εγώ την άποψη μου, μην αξιώνοντας να ξεφύγω από την γνωστή ρήση περί απόψεων...

Σε κάθε περίπτωση, την απόφαση την παίρνει ο Κ. Αν έπρεπε να περιγράψω σε μια φράση τι είναι το Κ/υ για μένα, αυτή θα ήταν: το ξερίζωμα από μέσα μου οποιασδήποτε "κοινωνίας", ματιών του κόσμου, τι θα πουν οι άλλοι, οποιουδήποτε Υπερεγώ και η αντικατάσταση του από τον Λόγο του Κ και μόνο.
Και η απόφαση, εφόσον όντως είσαι σε Κ/υ είναι εκτελεστέα.
Ωστόσο, ο Κ είναι αυτός που θα επιθυμήσει, θα ζυγίσει ίσως αν απαιτείται και θα λάβει απόφαση κατά το δοκούν Του και μόνον, είτε τελικά αυτή η απόφαση προσμετρήσει οποιονδήποτε παράγοντα, είτε όχι.
Δεν κρίνεται, όμως, κατά την γνώμη μου η κυριαρχικότητα ή το κύρος κλπ από το αν θα προσμετρήσει κάποιον παράγοντα ή όχι, αλλά ο λόγος που θα το κάνει.
Άσχετο αλλά θυμήθηκα έντονα μια "χαριτωμένη" συζήτηση που είχα για το κολάρο και το γιατί είναι έτσι αυτό που φέρω εγώ.

 

Αυτό για εμένα αποτελεί ίσως την πιο σημαντική προυπόθεση, αλλά το βάζω σαν προυπόθεση συγκεκριμένα.

Εαν δεν είναι προυπόθεση και είναι αποτέλεσμα πίεσης και μάλιστα εξωτερικής τότε αυτό:

θεωρώ ότι μπαίνει σε άλλη συζήτηση  

 

My point exactly και γι αυτό διόρθωσα το αρχικό μου post και πρόσθεσα τη λέξη "ανυποψίαστο" μπροστά από το κοινό αλλά είχες προλάβει να απαντήσεις.

Για μένα και για σένα και για πολλούς το κούρεμα γουλί δεν είναι εξευτελισμός αλλά αυτό δεν λέει τίποτα για όποιον το θεωρεί για δικούς του λόγους εξευτελιστικό. Όταν λοιπόν ένας Κ συναντήσει κάτι που το υ του το θεωρεί εξευτελιστικό έχει διάφορους τρόπους να το χειριστεί. Ένας είναι να το επιβάλει ως τιμωρία σε κάποιο παράπτωμα. Ένας δεύτερος είναι να το επιβάλει για να βγάλει το υ του από το comfort. Ένας τρίτος είναι να το ζητήσει γιατί του αρέσει οπτικά το αποτέλεσμα, ένας τέταρτος γιατί θα απολαύσει τον εξευτελισμό του κ.ο.κ

Όπως και να έχει το να αναδομήσει ο/υ Κ το αξιακό σύστημα του υ είναι κάτι που θα πάρει χρόνο και είναι αναμενόμενο να υπάρξουν αντιδράσεις, το αντίθετο θα έλεγα ότι είναι εξαιρετικά σπάνιο, ειδικά σε νέα άτομα στο χώρο.

 

Συμφωνώ απόλυτα. Ήθελα να το γράψω και μάλιστα όχι σαν "πίεση" αλλά σαν "φόβο".
Ωστόσο επειδή "μιλούσα" με σένα, το παρέλειψα αφού ήμουν σίγουρη ότι είναι κατανοητό  

 

Ναι σε όλα.

Ανέφερα και στην αρχή ότι εγώ δεν το καταλαβαίνω. Και είναι εντυπωσιακό γιατί δεν το καταλαβαίνω από την οπτική καμίας μου ιδιότητας.
Σαν Κ, αν το κάνω, και ακούσω "μα αυτό ειναι εξευελιστικό/ντρέπομαι" αλλά βλέπεις με τα μάτια σου πόσο καβλωμένο και "στη θέση του" είναι το υ, δεν σου κρύβω ότι σκέφτομαι αυτόματα "λολ".
Σαν υ, αν μου το κάνουν, πάλι προσγειώνομαι στο "λολ" γιατί αφού Εκείνος το είπε, τι να νιώσω εγώ ότι εξευτελίστηκα? Έχουν δοκιμαστεί διάφορα κατά καιρούς, και το λολ ειναι το μόνο σταθερό.

Τώρα για το ανυποψίαστο, ε.. αν είμαστε έξω, στο σούπερ μάρκετ και πέσει χαστούκι ίσως γυρίσω να πω "πας καλά?" αλλά όχι για τον εξευτελισμό του πράγματος, απλά επειδή θα μας μαζέψουν τίποτα σεκιουριτάδες.

Αλλά χαίρομαι για τη συζήτηση