βιβλία που αξίζει (ή και δεν αξίζει) να διαβάσουμε

το Βέρνον Σουμπουτέξ της Virginie Despentes όσο προχωράει με κερδίζει όλο και πιο πολύ, οι μουσικές προτάσεις που έχει δε είναι εξαιρετικές.

 

Υπηρεσία κήπων και λιμνών
Didier Decoin


Αυτή τη γυναίκα, αυτή τη χήρα όπως ταίριαζε να την
αποκαλούν τώρα, ο Νατσουµε δεν την είχε κοιτάξει ποτέ
του. ´Ηταν υπερβολικά κοκκαλιαρα για να θεωρηθεί ερωμένη
όπως αυτός τις προτιµουσε — µεσα σε λίγες µονο
ηµερες η θλίψη ειχε σκάψει ακοµα περισσότερο τα µαγουλα
της και τόνιζε την αδύνατη σαν λεπτό κλαρακι σιλουέτα
της. ´Ισως οµως να µπορουσε να την πάρει σπιτι του για
να τη δώσει στον γιο του, ο οποίος εξακολουθούσε να µην
έχει βρει σύζυγο του γούστου του, και ο οποίος εκτιµουσε
τις θλιµµενες γυναικες — Έλεγε ότι, αν και τα δακρυα ηταν
αλµυρα, οι περισσότερες θλιµµενες κυρίες κρύβουν την ευχάριστη µυρωδια ενος πολυ γλυκου φρούτου. Κι αν ο Χάρα
(ηταν το ονοµα του γιου) δεν ήθελε τη χηρα του ψαρα των
κυπρινων, ο Νατσουµε µπορουσε πάντα να προσπαθήσει να
την παχύνει για δική του ευχαρίστηση· θα ηταν µια πολυ
διασκεδαστική απασχόληση καθώς οι χαρες τηv Μιγιουκι
—οι µελλοντικες της χαρες, διορθωσε στο µυαλο του, σκεπτοµενος το µπουκωµα που επρεπε πρωτα να τηv επιβάλει, θα συνοδεύονταν εµφανως από µια υπέροχη, αυθόρμητη υπακοή.

 

 

Κάμποσο διαφορετικό από τη σειρά αλλά εξίσου ενδιαφέρον.

 

Διάβασα πρόσφατα Κάφκα "Η Μεταμόρφωση". Πολύ ωραίο βιβλίο..βγήκε πολύ ευχάριστα.
Βέβαια είχα διαβάσει και τον πύργο του Κάφκα, το οποίο με έκανε να κουραστω και να πέσω σε μεγάλη κατάθλιψη (καλοκαίρι τότε). Οπότε αν θα θέλατε ποτέ να διαβάσετε Κάφκα. Πάρτε την μεταμόρφωση. Τέλειο!

 

Τελικά το βιβλίο άξιζε...

 

Καθότι είναι το 3ο βιβλίο της σειράς, όποιος ενδιαφέρεται πρέπει να διαβάσει πρώτα ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ και ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΙΩΝΙΟΙ.

 
(Αγγλική original version)

Εάν σας ελκύουν Pandemics/Vampiric Viruses/post-apocalyptic shit, τότε είναι μία Τριλογία ό,τι πρέπει για αυτόν το Χειμώνα...

 

Έγκλημα και τιμωρία - Ντοστογιέφσκι

Το υπόγειο - Ντοστογιέφσκι (πολύ αγαπημένο)

Η καλόγρια - Ντιντερό

Η Δική - Κάφκα

Η φάρμα των ζώων - Όργουελ

Ένας ήρωας του καιρού μας - Λερμοντοφ

Ο λύκος της στεπας - Εσσε

Οι εκλεκτικές συγγένειες - Γκαίτε

Ο αιώνιος σύζυγος - Ντοστογιέφσκι

Ο ηλίθιος - Ντοστογιέφσκι

Μανόν Λεσκώ - Πρεβώ

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου - Μαρκές

Το κόκκινο και το μαύρο - Stendhal (μου βγήκε η ψυχή να το τελειώσω αυτό όταν ήμουν μικρή αλλά μου άρεσε)

Ποιήματα του Whitman, Auden, Μπωτλερ, Έλιοτ, Ρεμπώ και φυσικά η αδυναμία μου η Dickinson.

Τέλος, οτιδήποτε σε Έντγκαρ Άλαν Πόε και Λάβκραφτ.

 

 

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΟΠΕΝΧΑΪΜΕΡ
Είμαι στο 1/8 του βιβλίου και μέχρις στιγμής με έχει συνεπάρει καθότι είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε είναι σα να βλέπεις ταινία. Μία ιδιοφυϊα με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και ψυχαναγκασμούς αλλά που έπαιζε στα δάχτυλά της την Κβαντομηχανική και την Πυρηνική Φυσική. Θέλω να δω με λεπτομέρειες πώς το Military-Industrial Complex τού πρόσαψε την "κατηγορία" του Κομμουνιστή όταν ο Οπενχάϊμερ συνειδητοποίησε τι είχε κάνει μαζί με μία μεγάλη ομάδα επιστημόνων με το που είδε το πρώτο μανιτάρι τον Ιούλιο του '45 στις ερήμους των Η.Π.Α. Το συνιστώ σε όλους αυτούς που λατρεύουν βιογραφίες, τη γρήγορη γραφή καθώς και τη σχέση μίσους-αγάπης μεταξύ Science-Technology και Military-Industrial Complex.

Το μόνο πρακτικό μειονέκτημα του βιβλίου είναι το μέγεθός του: μία κουμούτσα 860 σελίδων και βάρους κοντά στα 3kg.

 

Ταυτόχρονα διαβάζω το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ, ένα έπος, ένα βιβλίο-σταθμός για την παγκόσμια λογοτεχνία του Ουμπέρτο Έκο. Έχοντας δει την ταινία (με το μακαρίτη Σον Κόννερι στα καλύτερά του), δεν μου είχε δοθεί ποτέ η δυνατότητα να διαβάσω το ομώνυμο βιβλίο. Ένα Μεσαιωνικό αστυνομικό θρίλερ αλλά συνάμα μία ελεγεία στις Κλασσικές Τέχνες και Γράμματα (αποκορύφωμα η εύρεση του χαμένου δεύτερου έργου της Ποιητικής του Αριστοτέλη). Εάν είσαστε εντρυφείς με Φιλολογία, Φιλοσοφία, Ποίηση αλλά ταυτόχρονα και οπαδός του μυστηρίου, τότε το βιβλίο συνιστάται ανεπιφύλακτα για αυτούς τους κρύους μήνες. Αποτελείται από σχεδόν 900 σελίδες, αλλά διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα...

 

Αυτή την περίοδο διαβάζω το Φρίντριχ Ένγκελς - Αντι-Ντίρινγκ, ενώ έχω κατεβάσει από τα ράφια και ξαναδιαβάζω και την τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (αναβίωση εποχών 2ας Γυμνασίου).

 

Ο Παράμεσος - Yoko Ogawa


Σε ένα παλιό ερημικό οικοτροφείο κοριτσιών, που έχει μετατραπεί σε εργαστήριο, ο κύριος Ντεσιμάρου, ταριχευτής αναμνήσεων, ετοιμάζει και ελέγχει τα "δείγματα", καθώς η αφηγήτρια αυτής της ιστορίας, βοηθός του και γραμματέας, υποδέχεται τους πελάτες που έρχονται να εμπιστευθούν στον μυστηριώση ειδικό αλλόκοτα ψιχία της ιστορίας τους: κοκαλάκια πουλιών, μικροσκοπικούς μύκητες, μία μελωδία, μία ουλή...

Ο κύριος Ντεσιμάρου τα παίρνει, τα αναλύει και κλείνει για πάντα τις πληγές και τις αναμνήσεις αυτών που επιθυμούν να απαλλαγούν από τη μνήμη τους.

Με ακρωτηριασμένο ένα ελάχιστο τμήμα του εαυτού της σ' ένα εργατικό ατύχημα, η νεαρή βοηθός πέφτει λίγο λίγο θύμα της γοητείας του αφεντικού αυτού του νοσηρού και γοητευτικού αυτού τοπίου της μνήμης.

Με το αφήγημα αυτό -σίγουρα ένα από τα πλέον γοητευτικά της-, η Γυόκο Ογκάουα εισχωρεί στο τοπίο της μαγγανείας και του αλλόκοτου και αποκαλύπτει, στην καρδιά του σασπένς, μια οδύνη στα όρια του ερωτικού μαζοχισμού.

 

Ο χαμένος ουρανός, Τερζάκης

 

 

Όποιος (ξανά)διαβάζει την Τριλογία...respect.
Ξεκίνα και το Silmarillion + Unfinished Tales of Numenor and Middle-Earth διότι μέσα στο 2021, έχουμε να κάνουμε και με το πολυ-αναμενόμενο σήριαλ με τους Black Numenoreans...