Η σημασία της τελετουργίας.

Φίλτατε, ένα τελετουργικό μπορεί να διαθέτει ένα ή και περισσότερα manual(s), αλλά κάθε manual δεν αποτελεί τελετουργικό...
Το πως επιτελεί μία λειτουργία το κινητό τηλέφωνο περιγράφεται στο manual αλλά είναι τουλάχιστον καταχρηστικό (αν όχι κωμικό) να πούμε ακολούθησα το τελετουργικό της Xiaomi για να τραβήξω μία φωτογραφία. Είναι τελείως διάφορο πράγμα ή οδηγία από την τελετουργία.
Η τελετουργία, μπορεί να περιέχει σαφείς οδηγίες για να εκτελεστεί αλλά δεν είναι αυτές οι δομικοί λίθοι της, ούτε αυτές που την νοηματοδοτούν. Το τελετουργικό αποκτά νόημα εκ του συμβολισμού των πεπραγμένων κατά τις οδηγίες. Αν φέρω τρεις βόλτες γύρω από το τραπέζι της κουζίνας, δεν έχω τελέσει τελετουργία, ενώ ο παπάς που φέρνει 3 βόλτες γύρω από την αγία τράπεζα στο ιερό έχει τελέσει. Ποιά η διαφορά; οι γυροβολιές του παπά έχουν συμβολικό χαρακτήρα (για όσους μετέχουν σε αυτό το πειθαρχημένο σύνολο) κι ως εκ τούτου βγάζουν "νόημα"...

Συνεπώς, το να θεμελιωθεί πραγματικά τελετουργικό κατά τη χρήση, θα σήμαινε ότι αποδώσαμε στη χρήση συμβολισμούς ιδεών ή αξιών ή γεγονότων και πλέον η χρήση ως τελετουργικό είναι πιστά επαναλαμβανόμενη δραματοποίηση που μας ανασύρει τους συμβολισμούς αυτούς.
Φαντάζομαι μου επιτρέπετε να θεωρώ τη χρήση του δουλικού ως ελεύθερη έκφραση της κατά περίσταση επιθυμίας μου και να μην την καλουπώνω σε επαναλαμβανόμενες αναπαραστάσεις, που θα συμβολίζουν την υπεροχή, την ανωτερότητα και την ισχύ μου, ούτε να την συγχέω με λατρευτικές τελετές στην ημετέρα "θεότητα"...

Νομίζω πως έχοντας ξεκαθαρίσει πως άλλο το τελετουργικό κι άλλο οι οδηγίες προς ναυτιλομένους, μπορούμε να περάσουμε στο πόσο λεπτομερές ή όχι απαιτείται να είναι το εγχειρίδιο εκπαίδευσης και χρήσης.
Θα πώ λοιπόν πως σε αυτό τον τομέα όλα εξαρτώνται από το ποιο δουλικό έχει επιλέξει να κάνει δουλικό του ο Κ. Αν το δουλικό σου τα "παίρνει τα γράμματα" με πολύ μικρό εγχειρίδιο οδηγιών θα έχεις το ίδιο και καλύτερο αποτέλεσμα από ότι αν έχεις επιλέξει να κάνεις δουλικό κάποιο που "δεν τα παίρνει". Αν λοιπόν χρειάζεται να έχω προνοήσει στις οδηγίες χρήσης να αναφέρω "όταν έχουμε έκτακτο ιατρικό συμβάν παίρνουμε το 166" τότε έχω κάνει πτωχή επιλογή δουλικού...
Και τέλος, είμαι της άποψης πως αν κατέχεις μία πραγματική σκλάβα, ξέρει και μπορεί να κρατάει τη θέση της όσους " βαθμούς ελευθερίας" και αν φαίνεται πως διαθέτει, σε αντίθεση από μία "σκλάβα", που χρειάζεται να βρίσκετε διαρκώς στο "γύψο" για να μπορεί να μένει στη θέση της.

 

@Master Electro-pain
Χωρίς να διαφωνώ με το χρυσό κανόνα υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να το καταφέρεις από να είσαι συνεχώς πάνω από το σβέρκο της.

De gustibus θα μου πεις, ωστόσο το micromanagement για μένα είναι από τα θανάσιμα αμαρτήματα ακόμα και αν δε θεωρείται ως τέτοιο στον κόσμο του M/D/s

 

Από την εναρκτήρια ανάρτηση του νήματος, μου δημιουργήθηκε η αίσθηση πως είτε συγχέεται η τελετουργία με τους κανόνες του πρωτοκόλλου ή , μάλλον αυθαιρέτως, αναγάγεται το πρωτόκολλο σε τελετουργία.
Η οπτική μου εστιάζει στο ότι τα δύο είναι μεν πιθανά συνδεόμενα και δη κατά περίσταση, πλην όμως μη ταυτιζόμενα.
Το μεν πρωτόκολλο, σαφώς υπό την αίρεση η οποία τέθηκε από τον @tithon περί της μη μηχανιστικής τηρήσεως, αλλά γνώσεως της ουσίας του, αποτελεί εξαιρετικό μπούσουλα αποφυγής παρερμηνειών, ένδειξη συνειδητότητας και (μείζον ίσως) αν όχι ευγένειας, κατ' ελάχιστον απουσίας αγένειας. Απολύτως απαραίτητο για αμφότερα τα στάδια της εκπαιδεύσεως, ως περιγράφησαν από τον @Master Electro-pain .
Η δε τελετουργία, έχει όχι μόνο συμβολικό χαρακτήρα, ως περιγράφη από τον @Libertine SD, αλλά και πάλι κυρίως, χαρακτήρα αναγνωρίσεως, μετουσιώσεως και μεταβάσεως. Επιπλέον για τινές εξ' ημών, εμού συμπεριλαμβανομένου, διαθέτει και αισθητική αρτιότητα στην θεατρικότητά της.
Εκτιμώ ότι είναι απολύτως προφανές πως οι φίλτατοι @Master Electro-pain & @Libertine SD , τιμώντας την πορεία τους έκαστος στο χώρο και τα αντίστοιχα status τους, δεν θα μπορούσαν να είχαν διαφορετικές τοποθετήσεις από αυτές τις οποίες εξέφρασαν και στο παρόν νήμα.
Κινούμαι ενδιαμέσως των δύο, κυρίως διότι η ένταξη των εντολών καθημερίνοτητος προς το σ. στη λογική της τελετουργίας, απομειώνει την σημαντικότητά αυτής, ενδύοντας τελετουργικό μανδύα στο micromanagement του σ.

 

To micromanagement είναι το τελετουργικό του "αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε", αλλά ακούγεται πολύ banalite desagreable για τα trendy OCDιάρικα, οπότε το de gustibus είναι οικονομία λόγου και διαλόγου...

 

Ακριβώς, και έχει τη διακριτική ευχέρεια να τη σερβίρει σε πιάτο, κομμένη, καθαρισμένη ή να την μεταφέρει μέσα στον κώλο της ενόσω κατουρά στις γωνίες κατά τη διαδρομή... Το να μου έρχεται μία μπανάνα με τον ίδιο τρόπο κάθε πρωί μου προκαλεί περισσότερη βαρεμάρα από ότι να κόβω τα νύχια μου...

Θέλετε να πείτε πως η διαφορά της ερωτευμένης γυναίκας και του δουλικού έγκειται στο πως σερβίρουν τη μπανάνα; με πρωτόκολλο ή χωρίς;

Διαστρέφετε τα λεγόμενά μου αγαπητέ, το δουλικό που του κόβει εφαρμόζει λαβή heimlich όταν πνίγεσαι και καλεί το 166 όταν έχει στραβώσει το στόμα σου από το εγκεφαλικό. Τη βούληση αφαιρείς από το δουλικό, όχι την ευθυκρισία.

Αν θέλουμε να συνεννοηθούμε θα πρέπει να διαβάζουμε τι έχει γράψει ο άλλος. Που ακριβώς έγραψα ότι τη σκλάβα την παίρνουμε "έτοιμη" και στη θέση της; Πως οδηγείστε σε αυτό το συμπέρασμα όταν γράφω σαφώς " ...από το ποιο δουλικό έχει επιλέξει να κάνει δουλικό του ο Κ" και πιο κάτω "Αν το δουλικό σου τα "παίρνει τα γράμματα" με πολύ μικρό εγχειρίδιο οδηγιών θα έχεις το ίδιο και καλύτερο αποτέλεσμα". Και ακριβώς από πάνω, παραλείψετε να κάνετε quote την εισαγωγική μου πρόταση "...μπορούμε να περάσουμε στο πόσο λεπτομερές ή όχι απαιτείται να είναι το εγχειρίδιο εκπαίδευσης και χρήσης". Εσείς διακρίνετε αντίρρηση από μέρους μου στο να υπάρχει εγχειρίδιο εκπαίδευσης και χρήσης; γιατί εγώ απλά διερωτώμαι σαφώς για το πόσο λεπτομερές απαιτείται να είναι αυτό. Περίμενα να είστε περισσότερο προσεκτικός και να μην βάζετε στο στόμα μου ισχυρισμούς που ουδέποτε διατύπωσα.

Ωραίο και βαρύγδουπο ακούγεται αυτό, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί μόνο εφόσον το δουλικό είναι εσώκλειστο 24/7. Φαντάζομαι αναγνωρίζετε και πιο ευέλικτα πλαίσια σκλαβιάς πέρα από το Κωσταλέξι. Ο Κ αφαιρεί τους βαθμούς ελευθερίας που τον ενδιαφέρει να αφαιρέσει και να τους προσποριστεί ο ίδιος. Το έχω ξαναγράψει και αλλού πως το micromanagement το θεωρώ δουλεία για αυτόν που το επιτελεί. Δεν με αφορά πότε θα φάει, πότε θα πιει, πότε θα κατουρήσει και πότε θα χέσει η σκλάβα, εφόσον κάτι από όλα αυτά δεν έρχεται σε αντίθεση με τη χρήση της - έχω (ακόμη) πολύ σοβαρότερα θέματα για να δαπανήσω το χρόνο μου. Ο Κ που δεν κάνει micromanagement δεν είναι "τεμπέλης" όπως αναφέρατε σε προηγούμενο ποστ, απλά δεν είναι χασομέρης και δεν υποδουλώνει το χρόνο του στη διαρκή και αέναη διαχείριση κάποιας...

Τέλος, το: "Never leave a sub on her own devices. Χρυσούς κανών" του @MasterJp , δεν με βρίσκει αντίθετο ως γενικό πρόταγμα. Κάθε Κ ωστόσο γνωρίζει ποια own devices θεωρεί χρήσιμα για να ελέγχει και ποια αδιάφορα.

 

EP μου κάνετε "μαθήματα" κυριαρχίας;;  

Η ερωτευμένη γυναίκα θα πράξει την επιθυμία μου κατά που θα το σκεφτεί ή που το θελήσει η ίδια, το δουλικό θα πράξει κατά την επιθυμία μου πάντοτε κι όχι όποτε το θυμηθεί. Συνεπώς από τη ερωτευμένη μπορεί να πάρω τη μπανάνα κάποιες φορές (για να κρατήσω το παράδειγμά σας) ενώ από το δουλικό ΚΑΘΕ φορά εφόσον η επιθυμία μου δεν αλλάξει σε πορτοκάλι. Τότε θα παίρνω κάθε φορά πορτοκάλι σταθερά για όσο το επιθυμώ. Χώρο δεν αφήνω στο ΑΝ και ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ θα εκτελεστεί η επιθυμία μου, αλλά στο ότι δεν προσδιορίζω με τελετουργικό το σερβίρισμα του πορτοκαλιού ή της μπανάνας... Αν αυτό δεν μπορείτε να το κατανοήσετε τότε μάλλον εμμένετε στους τύπους και σας διαφεύγει παντελώς η ουσία...

ΑΝ η κυριαρχία ήταν ένα σύνολο από τυπικά και τελετουργικά και διαρκείς ελέγχους όπως την παρουσιάζετε εδώ και 2 μέρες, τότε θα γράφαμε ένα "ΤΥΠΙΚΟ" κι όποιος το ακολουθούσε πιστά θα κυριαρχούσε και θα λογιζόταν κυρίαρχος. Ελπίζω να κατανοείτε ότι αυτό δεν ισχύει... Συνεπώς την τελετουργία μπορεί να την ακολουθεί όποιος την επιθυμεί κατά τη καύλα του, αλλά ουδόλως να την ΑΝΑΓΕΙ και να την ΠΛΑΣΣΑΡΕΙ ως κυριαρχικό μονόδρομο.

Ευχαριστώ για τα συχαρίκια! Να διαπραγματευτούμε και τις σελίδες του εγχειριδίου; Πόσο είναι το πρέπον εγχειρίδιο για εσάς αγαπητέ; 200, 400, 500 σελίδες;; Κάτι πιο επιβλητικό τύπου "πόλεμος και ειρήνη" του Τολστόι; Ογκωδέστερο μήπως; Πέραν της πλάκας, το εγχειρίδιο οδηγιών και χρήσης είναι τόσο όσο χρειάζεται ώστε να είναι ΕΠΑΡΚΕΣ, και όπως λένε και οι ειδικοί του management όσο μικρότερο γίνεται, για να μην κουράζει ούτε αυτόν που το διδάσκει ούτε να μπερδεύει αυτόν που το μαθαίνει. Αν εσείς επιθυμείτε να κάνετε micromanagemet τότε θα χρησιμοποιήσετε ένα ογκωδέστατο εγχειρίδιο, αλλά και πάλι το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ για το σκοπός σας. Εμένα που το micromanagement με κάνει να ξερνάω από τα μάτια, μου ΕΠΑΡΚΕΙ ένα πολύ μικρότερο εγχειρίδιο οδηγιών και μάλιστα το ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΔΥΝΑΤΟ επαρκές . Σε αυτό αναφέρθηκα.

Τουναντίον φίλτατε, εμβαθύνει σε ότι έχει ουσία να εμβαθύνει. Και η ουσία είναι να υπηρετείται το θέλω του. Το να καταλάβει το δουλικό ότι ο Κ μπορεί να ελέγχει (εφόσον το επιθυμεί ) τα πάντα (βλέπε φαΐ, κατούρημα, χέσιμο, ύπνο κλπ) δεν απαιτεί κανένα τρελό τελετουργικό ούτε διαρκές micromanagement. Η άσκηση τέτοιων ελέγχων σποραδικά και τυχαία περνάει το μήνυμα μία χαρά, όταν το δουλικό τα "παίρνει τα γράμματα".

Αυτός που αναλώνει το χρόνο του σε micromanagement είτε το κάνει από βίτσιο ( τον καυλώνει) είτε από ανία (δε έχει τίποτε καλύτερο να κάνει) είτε είναι χεσμένος πάνω του πως θα χάσει τον έλεγχο αν δεν το κάνει. Κατανοείτε φαντάζομαι ότι ο τρίτος έχει ουσιαστικό πρόβλημα κυριαρχίας και δεν τον σώζει κανένα τελετουργικό και κανένα εγχειρίδιο οδηγιών όσο μεγάλο και να είναι...

Δεν σας κακίζω που δηλώνετε τυπολάτρης (με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για εσάς), αλλά επιτέλους κατανοήστε πως η προσκόλληση στους τύπους δεν σας κάνει πληρέστερο κυρίαρχο από ότι θα είσαστε άνευ αυτής...

 

Και αγχωτικό.
Αυτό κάνουμε εμείς οι βανίλια.
Μυρίζουμε τα νύχια μας για το ποιος τρόπος είναι σωστότερος/καλύτερος/ικανοποιητικότερος για τον άλλον.
Κι αν δεν είναι;;
Δίνεται βάρος στο υ.
Για το αν μπορέσει να βρει τον σωστό τρόπο για το κ από μόνο του μυρίζοντας τα νύχια του.
Και σε άλλο ποστ ειπώθηκε το αν το υ "τα παίρνει εύκολα τα γράμματα"...
Ειδικά αυτή η φράση ήταν θεϊκή από πάρα πολλές πλευρές.
Και ποια γράμματα να παίρνει όταν ακούει "βρες εσύ τον καλύτερο τρόπο για μένα,εγώ δε μπορω να χάνω χρόνο με τέτοια";
και αυτό με τα γράμματα δηλαδή "αν είσαι έξυπνο,θα καταλάβεις και θα το βρεις από μόνο σου πως ακριβώς εγώ το θέλω" (χωρίς να έχω πει το πως)...
Αυτοί που παίρνουν τα γράμματα είναι οι αυτόφωτοι;
Αυτοί που ξέρουν για τους άλλους;

 

@Master Electro-pain ,@Libertine SD @vussinada
Γίνεται τόση προσπάθεια για την ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης, ώστε τα μηχανικά «εξυπηρετούντα» να χρειάζονται λιγότερο ως καθόλου χειρισμό, σε πραγματικό χρόνο.
Για ποιο λόγο να μην αξιοποιηθεί η υπάρχουσα φυσική νοημοσύνη;
Μια χαρά υπηρετεί η υποτακτική χωρίς συνεχείς ρυθμίσεις και χειρισμούς, εκτός κι αν είναι χαζή. Όποιος επιλέξει χαζή υποτακτική, κακό του κεφαλιού του, όσο και να την μικρορυθμίζει, η χαζομάρα δεν διορθώνεται.

 

Τώρα εγώ μπερδεύτηκα γιατί νομίζω ότι είναι διαφορετικά τα

1. Τελετουργία (πχ σε ένα munch πως θα αναπνέει, κινείται, κοιτάει, προσφωνεί, σερβίρει, υπηρετεί το υπό)
2. Κανόνες σπιτιού (του κάθε Μάστερ, Κ)
3. Πρωτόκολλο (επικοινωνίας, υποδοχής κλπ)