Οι παγίδες του Όμως… Και το καμπανάκι του Aλλά…

Η αλλιώς, Βασιλική.

"Ένα από τα μηνύματα. Αδιάβαστο για ημέρες... Δεν θυμάμαι καν, πως είχαμε γίνει “φίλοι”, αλλά μου έστειλε για πρώτη φορά, με αφορμή μια ανάρτησή μου, από τις σπάνιες που ξεφεύγουν από το επαγγελματική εικόνα του προφίλ μου.

Οι λιγοστές φωτογραφίες στον τοίχο της, πέρα από την ομορφιά της, “έδειχναν” συστολή και μια επιφανειακή αθωότητα που μου προκάλεσε το ενδιαφέρον. Απλό ντύσιμο, μακριά από οτιδήποτε εξεζητημένο στην καθημερινότητα, αυστηρό business look στο επαγγελματικό επίπεδο.

Οι εμφανιζόμενες πληροφορίες αδιάφορες. Πτυχιούχος του τμήματος νομικής στο ΑΠΘ και μεταπτυχιακό LLM σε πανεπιστήμιο της Σκωτίας. Εργαζόμενη σε δικηγορικό γραφείο. Ετών 29.

Οϊμέ, στις αγαπημένες της ταινίες, ήταν και το 50 shades of Grey! Από την άλλη, το Bitter Moon και το Secretary..., ενώ στα αγαπημένα βιβλία ήταν, ο Μέγας Ανατολικός - Ανθολόγιον, Η Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ, το Ζυστίν, αλλά και το Romeo and Juliet! Ενδιαφέρουσες αντιφάσεις.

Μέσα στην ευγένεια και στο τυπικό του θέματος, η ροή της συζήτησης το ίδιο βράδυ “οδηγήθηκε” σε προσωπικό επίπεδο, με δειλές και κρυψίνους απαντήσεις από μέρους της, αλλά και μια αδιόρατη έλλειψη ψυχικής ηρεμίας, ιδιαίτερη, σχεδόν στα πλαίσια του φόβου.

Την επόμενη ημέρα, μου έκανε μια δειλή νύξη για τη σχέση της. Ο ίδιος αδιόρατος φόβος... Όχι τόσο, για την σωματική της ακεραιότητα σε αυτό που ήδη βίωνε, αλλά για εκείνο το ρημάδι το καμπανάκι, που κάνει ανήσυχο τον ύπνο, και μειώνει το χρώμα στην καθημερινότητα, από την έντονη διαίσθηση, της λάθος “επιλογής”...

Η επικοινωνία μας, έγινε καθημερινή, διατηρώντας τον πληθυντικό όπως ακριβώς στο πρώτο της μήνυμα, με την καλημέρα της, την ίδια ακριβώς ώρα, σαν Ελβετικό ρολόι, και με μια αυτόβουλη άτυπη αναφορά στο τι κάνει στη μέρα της.

Γρήγορα, αναπτύχθηκε μια αίσθηση εμπιστοσύνης, που την έκανε να μου ανοιχτεί περισσότερο. Διστακτικά και με μηδενική σχεδόν πρωτοβουλία, ωστόσο με άμεση ανταπόκριση και με ολοένα και πιο ξεκάθαρες εκμυστηρεύσεις.

Βρισκόταν λοιπόν σε μια σχέση, περίεργη όπως την κατονόμασε, με κάποιον πολύ μεγαλύτερό της.

Η στάση της, ολοκληρωτικά παθητική αλλά με ευδιάγνωστο το ανικανοποίητο, μετά τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών. Η τύπισσα με προφανή υποτακτική ψυχολογία, που παιδαριωδώς οδηγήθηκε από την παρόρμησή της, σε συνδυασμό με την ανεκπλήρωτη εσωτερική δίψα που ένιωθε από την αρχή της εφηβείας της.

-Δεν μου άρεσε, ούτε μου αρέσει. Το αντίθετο θα έλεγα, όμως…
-Και η ηλικία του, πολύ μακριά από τα γούστα μου, όμως…
-Το ίδιο ξενέρωτη και η έλλειψη μόρφωσής του, όμως…
-Και το sex, πληκτικό και παγωμένο, όμως…
-Η επικοινωνία μας άχρωμη και ανιαρή, όμως…

Κλασσικά εικονογραφημένα, έργο πολυπαιγμένο, μονότονα και στερεότυπα απαντημένο, δυστυχώς από πολλά θηλυκά. Φευ

-Όμως, ήταν ο πρώτος και είναι ο μόνος που μου μίλησε απότομα και με διεκδίκησε επιθετικά,
-Όμως, είναι ο μόνος που μου συμπεριφέρεται, χωρίς να σηκώνει αντίρρηση,
-Όμως, είναι ο μόνος που δεν με ρωτάει αλλά με διατάζει,
-Όμως, είναι ο μόνος που με ταπεινώνει και με πονάει,
-Όμως, είναι η μοναδική φορά που βιώνω ωμότητα και τραχύτητα που πλησιάζουν τις φαντασιώσεις μου...

Σαν την βαριεστημάρα που προκαλεί η ανάγνωση, από ανάλαφρες αισθηματικές χαζομαρούλες τύπου Αρλεκιν, εντούτοις με έκδηλη την ανάγκη της αναγνώστριας να δημιουργήσει έναν ιδεατό κόσμο, με πρωταγωνιστή τον τύπο, που θα την κάνει να ξεφύγει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας... που θα την κάνει να δραπετεύσει σε ένα πλασματικό περιβάλλον όπου θα ζήσει την περιπέτεια με τον ιδανικό ήρωα, στα πολυπόθητα, εξιδανικευμένα και ονειρεμένα δημιουργήματα της φαντασίας της.

Και εν τέλει, όταν η μέρα φτάνει στο φινάλε, το ταμείο να απέχει κατά πολύ από το προσδοκώμενο. Και την επομένη, το ίδιο... Ξανά, και ξανά...

Και συνεχώς σαν το μαρτύριο της σταγόνας, που σταδιακά αλλοιώνει ακόμα και την πέτρα, να επέρχεται η ολοένα και αυξανόμενη απομάκρυνση από την πραγματική επιδίωξη, από την ουσιαστική πλήρωση της αρχικής επιθυμίας.

Κάπως έτσι, έφτασε την αφήγησή της, στο αλλά...

Σχεδόν ενοχικά, σαν να είναι ελάττωμα και κακή ιδιότητα του χαρακτήρα της, το να αισθάνεται το δυσάρεστο του βιώματος... Το να συνειδητοποιεί την πλήρη ασυμβατότητα της “σχέσης”...

Και το αλλά της, όπως ήταν αναμενόμενο, γεμάτο μελανά σημεία

Σε επίπεδο καθημερινότητας
-Αλλά, μου δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα κυρίως στην εργασία μου, γιατί έχω εντολή να απαντώ στα μηνύματά του, σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των 5 λεπτών. Όταν δεν το καταφέρνω, εξαφανίζεται για ημέρες και δεν ανταποκρίνεται στα μηνύματά μου. Όταν με συναντά, με μαστιγώνει για τιμωρία...

Σε επίπεδο σωματικής ακεραιότητας και ψυχικής υγείας
-Αλλά, μου δημιουργεί πληγές στο σώμα μου. Τις προάλλες μου όρισε μετά το μπάνιο μου, να βρέξω την πετσέτα, να την χώσω στον κώλο μου, και να την κρατήσω εκεί για 3 ώρες. Με πονούσε πολύ όσο περνούσε η ώρα, σε σημείο που δεν άντεξα. Όταν την έβγαλα, είδα λιγοστό αίμα και είχα για μέρες έντονες ενοχλήσεις. Δεν του το είπα. Φοβήθηκα την αντίδρασή του...

Σε επίπεδο επικίνδυνης εξέλιξης των πραγμάτων
-Αλλά, θέλει να συναντηθούμε σε χώρο που θα είναι με φίλους του, για να με γαμήσουν όλοι μαζί. Δεν μου έχει πει ακόμα, ούτε πότε, ούτε πόσοι θα είναι, αλλά δεν θέλω. Φοβάμαι όμως να του πω όχι...

Όλα τα αλλά της, μια κραυγή αγωνίας. Ανορεξία, δημιουργία εσφαλμένης εικόνας για τον εαυτό της, αυτοενοχοποίηση και αυτοπαγίδευση, αλλά κυρίως απογοήτευση και ένα αίσθημα θλίψης που φλερτάρει με την μελαγχολία, μολαταύτα οξύμωρο, απουσία θυμού!

Παρ' όλο τις νομικές της σπουδές, την εμπειρία της εργαζόμενης και ταξιδεμένης γυναίκας... δεν είχε ενεργοποιήσει στο ελάχιστο, μηχανισμούς για την ασφάλειά της. Ο τύπος ήξερε διεύθυνση οικείας και εργασίας, το σταθερό της τηλέφωνο, και διέθετε ερωτικά μηνύματα από το επαγγελματικό της e-mail και πολλές γυμνές της φωτο που δόθηκαν αβρόχοις ποσί, από την πρώτη στιγμή.

Αυτή η ρημάδα αίσθηση της δίψας που σταδιακά προκαλεί εσωτερική αφυδάτωση, και που σπρώχνει τυφλά στην πρώτη πηγή, ας έχει βρώμικο νερό. Αυτή η ψυχική τάση για άμεση πραγμάτωση του ανεκπλήρωτου, η βιασύνη για κάλυψη της στέρησης... που σχεδόν νομοτελειακά καταλήγει σε πρόσκρουση στον τοίχο.

-Ντρέπομαι πολύ που σας τα ομολογώ όλα αυτά. Σας παρακαλώ μην με επικρίνετε κι εσείς. Στην κολλητή μου δεν τολμώ πια να της μιλήσω σχετικά. Με αποκάλεσε άρρωστη, ακόμα και στα ελάχιστα που της εξιστόρησα.

Δεν είχε ανάγκη από συμβουλές η μικρή, που έτσι κι αλλιώς, αδυνατούσε να υλοποιήσει, αλλά από νέα κίνητρα και γρήγορη απομάκρυνση από την ψυχοπιεστική κατάσταση που ζούσε. Στην παρούσα φάση, της ήταν απαραίτητο, να μπορεί να μιλήσει ανοιχτά σε κάποιον.

Δεν ήταν υποταγή αυτό, αλλά πλήρη θυματοποίηση. Μια γελοία σχέση εξάρτησης με έναν χειριστικό αυταρχικό μισογύνη χωρίς εγκεφαλική διέγερση και διεργασία, και κυρίως χωρίς ίχνος υπευθυνότητας και προστασίας. Μια ανούσια, ακαρύκευτη και νερόβραστη τροφή του μαζοχισμού της. Μια οικεία βουλήσει κακοποίηση.

Ακόμα ένας που γεύτηκε την υποταγή, από την αδυναμία της υποτακτικής και όχι από τη δύναμή της. Ακόμα ένα "παλικάρι" της φακής. Ακόμα ένας τσάμπα μάγκας.

Η όλη φάση ήταν μια κατάσταση “like shooting a sitting duck” και κάθε άλλο παρά τον άγιο προστάτη των κατατρεγμένων και ταλαιπωρημένων θηλυκών, θα με χαρακτήριζε κάποιος που με γνωρίζει, ωστόσο αυτή η μικρή, πέρα από ιδιαίτερα όμορφη και κορμάρα, είχε στοιχεία που με διέγειραν, σε σημείο που αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί της "αλλιώς".

Ο όποιος φαινομενικός “ομφάλιος λώρος” την συνέδεε μαζί του, κόπηκε με την πρώτη out of the blue εντολή μου, και τόσο τραγικά εύκολα, όπως το καλοτροχισμένο μαχαίρι τεμαχίζει ένα λεπτό φύλλο χαρτιού...

-Γνωρίζεις το Bar, Καφέ Αρκούδα;
-Oχι
-Αύριο στις 21:00 να είσαι εκεί. Στο πατάρι
-Μάλιστα, θα το ψάξω στη Google
-Aν είναι 21:01 μην μπεις
-Mάλιστα. Θα είμαι στην ώρα μου. Επιθυμείτε να φορώ κάτι συγκεκριμένο;
-Όχι μικρή
-Μάλιστα. Σας ευχαριστώ"

Συνεχίζεται...

 

Πολύ ωραίο και καλογραμμένο. Αναμένουμε

 

Μπήκα παρά πέντε στο Barάκι. Την είδα να περιμένει όρθια μπροστά από τις σκάλες. Χαμογέλασα...

Ασπρόμαυρο ημίπαλτο ζακάρ, μίνι μαύρο φόρεμα, στα όρια του αρκετά “τολμηρού” που σε έκανε να προσέξεις τα καλλίγραμμα πόδια της, (και όχι μόνο), χωρίς ντεκολτέ. Εξαιρετικό 70B, κλασσικές μυτερές γόβες με λεπτό τακούνι και μπαρέτα στο ίδιο χρώμα, κομψή βραδινή μαύρη clutch bag και ανάλαφρο μακιγιάζ. Tα μακριά μαλλιά της ελεύθερα, πρόσθεταν θετικά στο σύνολο. Στους καρπούς και στα δάχτυλά της κανένα κόσμημα. Ομορφα.

Την πλησίασα, και ένιωσα την αγωνία της.

-Γειά σας
-Γειά σου μικρή.
-Είμαι στην ώρα μου, (φανερά αμήχανη)

Παρ’ όλο τον ζεστό τόνο της φωνής μου, το αχνό χαμόγελο της, έσβησε μονομιάς

-Πήγαινε βγάλε το κραγιόν σου, και μάζεψε τα μαλλιά σου ψηλή αλογοουρά. Το τραπέζι μας είναι στο πατάρι.
-Μάλιστα, αμέσως

Δεν άργησε. Την παρατήρησα καθώς ερχόταν προς το μέρος μου, με το βλέμμα της χαμηλωμένο. Ναι, είναι καύλα η μικρή. Η ουσία όμως, ήταν τα ενδότερα... Πάντα εκεί είναι.

Κάθισε με λεπτό θηλυκό τρόπο, αλλά σαν βρεγμένη γάτα. Βαρετή μεν, απαραίτητη δε, η εκκίνηση από το Α.

-Δεν σε έχω μαλώσει μικρή. Σου όρισα το πως θέλω να σε βλέπω. Με ικανοποιεί το αποτέλεσμα.
-Μάλιστα, σας ευχαριστώ. (Χαμογέλασε δειλά)

Ακούμπησε στο τραπέζι το κινητό της, ξεκάθαρα ενοχικά.

-Αν θεωρείς πως υπάρχει λόγος να υπάρχει αυτό μπροστά σου, κακώς ήρθες μικρή. Για τα επόμενα λεπτά ή ώρες, είσαι μαζί μου. Κανείς δεν μπαίνει ανάμεσα σε αυτό, εκτός κι αν υπάρχει σοβαρό οικογενειακό θέμα που είναι απαραίτητο να βρίσκεσαι σε εγρήγορση.

Σφίχτηκε προς στιγμή. Ωστόσο,

-Μάλιστα, έχετε δίκαιο. Συγγνώμη...

Η υποταγή δεν χαρίζεται λένε. Αδιάφορο στην παρούσα φάση. Εχει το δικό του χρώμα, το “κάστρο” που κατακτιέται και δεν παραδίδεται “αμαχητί”, άμα τη εμφανίσει του Κ, εντούτοις δεν με απασχόλησε διόλου το αδυσκόλευτο της κατάστασης.

Μπροστά μου, είχα ένα γλυκό πλάσμα, αλλά ξεκάθαρα αδύναμο στην συγκεκριμένη κατάσταση, που θα μπορούσα να το γευτώ ποικιλοτρόπως. Δεν ήμουν όμως εδώ γι’ αυτό. Όχι προς το παρόν.

-Πες μου για τη δουλειά σου μικρή. Αστικό, ποινικό ή εξειδικευμένο δίκαιο παρέχει το γραφείο που εργάζεσαι;
-Eίναι τρεις εταίροι. Οι δύο, εξαιρετικοί ποινικολόγοι, ενώ ο τρίτος συνεργάτης είναι καθαρά αστικολόγος. Παλαιάς κοπής. Επιστήμονας!
-Πες μου για σένα. Πασπαρτού ή έχεις εστιάσει σε ένα τομέα;
-Είμαι τρία χρόνια σε αυτή την εταιρεία. Κατά την πρακτική μου άσκηση, έκανα τα πάντα, πλέον ασχολούμαι με το ποινικό κομμάτι σχεδόν αποκλειστικά.
-Σου αρέσει να σε βάζουν να κάνεις τα πάντα μικρή;
-… (Koκκίνησε!)
-Σου αναθέτουν δικές σου υποθέσεις;
-Mάλιστα. Πταίσματα και πλημμελήματα.
-Μάχιμη δικηγορία λοιπόν. Θεωρείς τον εαυτό σου, καλή νομικό;

Η έλευση της σερβιτόρας, πρόσθεσε στην ενδοσκόπησή μου.

-Whisky με πάγο, σε χαμηλό ποτήρι για μένα. Εσύ μικρή;

Την κοίταξα. Ηταν σίγουρη πως θα παραγγείλω γι’ αυτήν. Χαμογέλασα.

-Eεεεε… Ένα ποτήρι λευκό κρασί παρακαλώ. (Φανερά έκπληκτη, παρά την προσπάθειά της να το κρύψει)

-Λοιπόν είσαι καλή δικηγόρος;
-Μάλιστα, είμαι πολύ καλή.

Τα πόδια της συνεχώς ενωμένα, χωρίς ούτε μια φορά σε θέση σταυροπόδι, και η στάση της ευθυτενής, δίχως να ακουμπήσει την πλάτη της στην καρέκλα. Καλό “υλικό” για πλάση, η μικρή.

-Ωραία. Εστω πως έχεις μια υπόθεση, γυναίκας που φοβάται δυσάρεστη - παρενοχλητική αντιμετώπιση, πιθανόν επιθετική, ακόμα και βίαια ή ενδεχόμενο εκβιασμό, από την διακοπή της ερωτικής της σχέσης. Ξέρεις πως να την συμβουλέψεις; Πως να χειριστείς την κατάσταση;

Σφίχτηκε...

-Μάλιστα ξέρω.
-Και στην περίπτωση που θα φανεί αδύναμη ή επιρρεπής στo να ακολουθήσει τις οδηγίες σου, ποια θα είναι η στάση σου;
-Να υπερκεράσει τους φόβους της, και να επιμείνει σταθερά στη θέση της.
-Η οποία πρέπει να είναι;

Mε κόπο συγκράτησε τα δάκρυά της.

-Διακοπή κάθε είδους επικοινωνίας, και αποφασιστική στάση στην επιλογή της.
-Ομορφα. Αρα ξέρεις τι να κάνεις με την περίπτωσή σου.
-Τι εννοείτε; Δεν καταλαβαίνω (η τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, πριν την συνειδητοποίηση πως δεν μπορεί να ξεφύγει)
-Αν δεν καταλαβαίνεις Βασιλική, το επόμενο νεύμα μου προς την σερβιτόρα, θα είναι για τον λογαριασμό, όχι για δεύτερο ποτό. Η βραδιά μας, θα λήξει εδώ, χωρίς περαιτέρω συνέχεια.

Ερχεται η στιγμή, που η (“κάθε”) μικρή, αισθάνεται να θέλει μια βοήθεια για το άλμα. Μικρό ή μεγαλύτερο... Θεωρεί, εσφαλμένα, πως την χρειάζεται ως αναγκαία προϋπόθεση για να το επιχειρήσει. Φοβάται, δικαιολογημένα σε κάποιο βαθμό, την πτώση και τα επακόλουθα της τυχόν αποτυχίας... Ποτέ κανείς δεν ισχυρίστηκε πως η Κ/υ, είναι εύκολη υπόθεση για την υ.

Με όσο “θάρρος” μπόρεσε να συγκεντρώσει,

-Είναι εντολή αυτό Κύριε;
-Oχι μικρή. Κάθε άλλο. Ούτε καν παραίνεση. Απλή διατύπωση, σε αυτό ακριβώς που είναι στοιχειώδες για σένα σε αυτή τη χρονική στιγμή. Αν θεωρείς πως χρειάζεσαι εντολή μου για να πράξεις το αυτονόητο, δεν αξίζεις να σου ορίζω το οτιδήποτε. Εξάλλου απέχεις πολύ, από το να θελήσω να σε ορίζω.

Είχε αγχωθεί πολύ, ωστόσο δεν είχε την παραμικρή αμυντική στάση. Διατήρησε την ψυχραιμία της, και δεν χρησιμοποίησε ούτε το ατού της τουαλέτας. Καταλάβαινε πως την είχα φέρει αντιμέτωπη με το, αργά ή γρήγορα, αναπόφευκτο και σίγουρα ήταν ευχαριστημένη για την συνάντησή μας.

-Νομίζω, πως θέλω κι άλλο κρασί...
-Δεν μου κάνει το νομίζω μικρή. Διατύπωσε ξεκάθαρα αυτό που θέλεις

-Θα πιώ κι άλλο κρασί, αν μου το επιτρέπετε.
-Κύριο, σου έχει ορίσει να τον αποκαλείς;
-Oχι, Αφέντη μου έχει ορίσει να τον αποκαλώ. Από την πρώτη ημέρα.

Το άφησα ασχολίαστο με ένα στιγμιαίο μειδίαμα. Η βραδιά κύλησε όμορφα. Ηταν απολαυστική η μικρή, με καλή αίσθηση του χιούμορ, και ατακαδόρισα στον επιθυμητό βαθμό. Στο χαλαρό της, μπριόζα και πρωτότυπη σε αρκετά σημεία.

-Μπορώ να πάω στο μπάνιο, παρακαλώ;
-Πήγαινε μικρή
-Σας ευχαριστώ

Παρατηρώντας την πίσω πλευρά του κορμού της και εστιάζοντας στον κώλο της, στιγμιαία πέρασαν από το μυαλό μου πρακτικές της νιότης, σε ανάλογου τύπου πρώτες συναντήσεις. Ασύρματες δονούμενες μπάλες, εντολές για βγάλσιμο του κάτω εσώρουχου, τσιμπούκωμα και σκίσιμο σε τουαλέτες, διαταγές για παίξιμο με τον/την σερβιτόρο/α, play και σκηνές ταπείνωσης σε δημόσια θέα... Χαμογέλασα.

Χωρίς αμφιβολία, ήταν έτοιμη για να συνεχίσουμε όπως και όπου επιθυμούσα, και σίγουρα ήταν κάτι που θεωρούσε δεδομένο. Όμως, κάποιες ώρες γλεντιού με ένα καύλα θηλυκό, αλλά με μια αδόμητη και πρώιμη υποταγή, δεν έχουν να μου πουν κάτι.

Την βοήθησα να βάλει το παλτό της, (και πάλι "φανερή" η έκπληξη της!) και όταν φτάσαμε σε πιάτσα ταξί, την αγκάλιασα σφίγγοντας τη μέση της, (χωρίς να αγγίξω τον κώλο της. Ενοχος!) και την καληνύχτισα ψιθυρίζοντας στο αυτί της

-Την επόμενη φορά που θα σου βγει να με αποκαλέσεις Κύριο, θα έχεις αφαιρέσει από το λεξιλόγιό σου, τα όχι και τα δεν, και θα νιώθεις έτοιμη να αποβάλλεις από την καθημερινότητα τα θέλω σου. Σκέψου το λοιπόν και δυο και τρεις φορές. Μην το ξανακάνεις, αν δεν είσαι σε θέση να το υποστηρίξεις.
-Μάλιστα. Συγγνώμη
-Στείλε μου μήνυμα ότι έφτασες καλά. Το επόμενο, θα είναι μόνο όταν έχεις ξεκαθαρίσει ή αν προκύψει σοβαρό πρόβλημα και χρειαστείς την βοήθειά μου.
-Μάλιστα, θα σας στείλω με το που φτάσω. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα...

Περίμενε άλλη εξέλιξη... Με βεβαιότητα, της “κακοφάνηκε” που δεν την συνόδεψα σπίτι της, όμως έπρεπε να μάθει, να μην χαρίζει την ιδιωτικότητά της, αλλά να την προστατεύει, έως...

30 λεπτά αργότερα, ήρθε το μήνυμά της

-Εφτασα καλά. Νιώθω όμορφα. Του έστειλα τέλος, και να μην επικοινωνήσει ξανά. Σας σκέφτομαι. Kαληνύχτα Σας.

"Η εμπιστοσύνη πάντα συνεπάγεται την τρωτότητα και το ρίσκο γιατί τίποτα δεν θα μετρούσε ως εμπιστοσύνη εάν δεν υπήρχε η πιθανότητα της προδοσίας", έγραψε ο Solomon και έχει δίκαιο.

Οι σχέσεις συνεπάγονται ρίσκο, πολλώ δε μάλλον όταν μιλάμε για Κ/υ, η υ καλείται να τραβήξει το επόμενο φύλλο, χωρίς να γνωρίζει τι θα της φέρει, όσο καλά κι αν ξέρει να μετράει. Αλλά όταν αποφασίσει να καθίσει στο δικό μου τραπέζι, όλη η ουσία είναι να έχει υπ’ όψιν της, πως αυτή είναι μια κατάσταση, που θα την φέρει αντιμέτωπη με το all in ή με την αποχώρηση. Eτσι κι αλλιώς το "table stake", το ορίζει πάντα ο Κ. Ποτέ η υ. Οτιδήποτε άλλο είναι ανάλωση ή τα παιδία παίζει.

Συνεχίζεται...

 

Πολύ καλογραμμένο. Η ιστορία αυτή μου έχει δημιουργήσει άπειρα ερωτηματικά. Περιμένω την συνέχεια.

 

Πέρασαν 2 ημέρες, με μόνο την βανιλοειδή εμφάνισή της με like σε κάθε ανάρτησή μου.

Το πρωί της 3ης ημέρας, σταλμένο την ίδια ακριβώς ώρα, με τις προηγούμενες φορές.

-Καλημέρα Σας. Αυτά τα δύο 24ωρα που πέρασαν, ζήτησα πολλές φορές συγγνώμη στον εαυτό μου, το σημαντικότερο όμως, ένιωσα πως μου λείπει πολύ η επικοινωνία μας. Είμαι στη διάθεσή σας, αν το επιθυμείτε

Της απάντησα, κατά το μεσημέρι. Είχε συγκρατηθεί, και δεν είχε στείλει άλλο. Ομορφα.

-Γειά σου μικρή. Γράψε μου, για τις συγγνώμες προς τον εαυτό σου.
-Ημουν ηλίθια! Ανεγκέφαλη! Χαρίστηκα με αφέλεια νηπίου! %$@#@*#$*!!!

Χαμογέλασα. Εχει πλάκα η μικρή

-Πρώτα σε έβρισε, μετά σε απείλησε, μετά μαλάκωσε, μετά σε ξανά έβρισε, και στη συνέχεια σε παρακάλεσε… Ηταν αυτή η σειρά ή σου ζήτησε και συγχώρεση;
-Μάλιστα!!! Σας στέλνω screenshots. Ντρέπομαι, ντρέπομαι πολύ.

(Spoiler alert. Ακολουθεί αυτοεξευτελισμός κουτσαβακίου. Αυτολεξεί)

[1:36 "Σε ποιόν λες τέλος μωρη καριολα????!!!!!! Θα σε τσακίσω!!!!!!!"

1:45 "Θα το μετανιωσεις πικρα σκυλα. Κλαιγωντας και παρακαλώντας θα γυρισεις, αλλά δεν θα σε δεχτω!!!!! Ουστ από δω γαμιολα!!!!!!!!!"

1:53 "Σου δινω μια ωρα για να μου ζητησεις συγνωμη. Μετα τελος!!!!!"

8:05 "Καλημερα μικρουλα. Ημουν σκληρος μαζι σου, αλλα μου ανεβηκε το αιμα στο κεφαλι"

9:30 "Με γραφεις Βασω?!!!!"

9:41 "ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ?????"

9:49 "Ελα βρε κορίτσι μου, ας τα ξεχασουμε όλα. Δε θελω να σε χασω. Θα ειμαι καλος μαζι σου. Υποσχεση"]

-Μη μου στείλεις κάτι άλλο. Γράψε μου μόνο, αν απάντησες έστω και σε ένα μνμ
-Όχι Κύριε! Εμετό έκανα από την εξέλιξη και έκλαιγα συνέχεια από τα νεύρα μου.
-(Συγγνώμη για το Κύριε. Μου ξέφυγε)

Πάντα υποστηρίζω, πως ο Κ, φαίνεται ιδιαιτέρως, (και) στο πως διαχειρίζεται το όχι/την άρνηση της υ, και πως συμπεριφέρεται στην αποδέσμευση. Ιδίως μετά από αυτή, ιδιαιτέρως αν την έχει ζητήσει ή επιβάλει η υ.
Μου έχουν διηγηθεί πολλές φορές, για “μάγκες που έτριζαν τα πεζοδρόμια στο πέρασμά τους”, “σκληρούς τιμωρούς”, “αυταρχικούς μάστερ”, "brutal γαμιάδες" κλπ, και στον χωρισμό έδειξαν ποικιλοτρόπως πόσο μικρά ανθρωπάκια είναι. Νερόβραστοι και όχι εκβιασμοί, οχλήσεις συγγενικών προσώπων και κοινών φίλων, παρακαλετά, συγγνώμες, κλάματα και δράματα... Φευ

Από την άλλη, Errare humanum est. Η μικρή φαίνεται πως κατάλαβε το λάθος της. Είχε βιώσει πόνο και είχε αισθανθεί απογοήτευση, αλλά η γνωριμία μας, την απομάκρυνε από την απελπισία, πριν εγκλωβιστεί σε αυτή. Εχω την αίσθηση πως η μικρή, διαθέτει την ικανότητα να μάθει από την συγκεκριμένη εμπειρία της.

-Στις 22:00 να είσαι εδώ (Διεύθυνση του γραφείου μου) Ιδιο ντύσιμο με προχθές, τα μαλλιά ψηλή αλογοουρά και αμακιγιάριστη.
-Μάλιστα. Σας ευχαριστώ πολύ!

21:30 την είδα από την εξωτερική κάμερα. Κοίταξε το κινητό της, άπειρες φορές. 21:58 μου έστειλε μνμ

-Είμαι εκεί που μου έχετε ορίσει.
-Ανέβα
-Μάλιστα (κοιτώντας δεξιά αριστερά ξαφνιασμένη)

Το ίδιο λαμπερή. Ιδια αγωνία, αλλά χαρούμενη. Αισθητά πιο όμορφη σήμερα.

-Γειά σας
-Καλώς την

Αμήχανη

-Μπορώ να καθίσω;
-Oχι
-Μάλιστα, συγγνώμη

Την άφησα έτσι για κάμποση ώρα. Το τεστάρισμα είχε ξεκινήσει. Περιεργάστηκε για λίγο τον χώρο, και στη συνέχεια παρέμεινε με το κεφάλι σκυφτό, αμίλητη και ακίνητη. Αγαλμα

-Γνωρίζει η φίλη σου, κάποιος άνθρωπος δικός σου, που βρίσκεσαι;
-Oχι. Δεν θεώρησα...
-Στείλε τώρα στην κολλητή σου, την διεύθυνση μου, με την υποσημείωση πως θα της στέλνεις μήνυμα, με τον δικό σας τρόπο επικοινωνίας, πως είσαι καλά κάθε 90 λεπτά.
-Μάλιστα, αμέσως
-Ρύθμισε το κινητό σου στον ανάλογο χρόνο, και άστο δίπλα σου.
-Μάλιστα...

Είναι σχεδόν αδιανόητο, ιδίως στην εποχή μας, το πόσες μικρές δεν ενεργοποιούν μηχανισμούς ασφάλειας, έστω βασικά μέτρα προφύλαξης, προς τέρψη της καύλας τους, ή τυφλά καθοδηγούμενες από αυτήν. Κυρίως, θηλυκά που δεν έχουν στο τσουβάλι των εμπειριών τους, πολλές περπατησιές σε δύσκολα μονοπάτια.

Οξύμωρο, μιας και στην πορεία μου, αλλά και στις βασικές συμβουλές μου προς τρίτους, ήταν πάντα το Μemento audase semper. Τι ιδιαίτερο χρώμα δίνουν στη ζωή, οι αντιφάσεις της...

-Πες μου γιατί είσαι εδώ μικρή
-Γιατί μου το ορίσατε
-Ξενερώνω με τα τετριμμένα. Δώσε μου την αλήθεια σου, όπως ακριβώς τη νιώθεις
-Γιατί είναι αυτό που θέλω, περισσότερο από κάθε τι... Κύριε...

-Γδύσου
-Μάλιστα, αμέσως (Δεν έδωσε την παραμικρή προσοχή στα ρούχα της. Τα άφησε να πέσουν στο πάτωμα, μαζί με τις όποιες εσωτερικές της άμυνές. Ομορφα)

Δεν είχα κάνει λάθος. Εξαίρετο κορμί. Γυμνασμένη όσο και όπως πρέπει.

-Γύρνα

Με κοίταξε. Η συστολή είχε αρχίσει να σβήνει. Η καύλα στην έκφρασή της, την έκανε ακόμα πιο σέξι.

-Μάλιστα, αμέσως
-Τα πόδια ανοιχτά. Σκύψε
-Μάλιστα...
-Δείξε μου τις τρύπες σου
-Μάλιστα Κύριε

Η κίνηση της έγινε με τον πιο φυσικό τρόπο. Τα δάχτυλά της άνοιξαν με θέρμη τους γλουτιαίους της, με το θέαμα διαβολεμένα ηδονιστικό.

Παρέμεινε στη θέση της, αδιαμαρτύρητα, και πάλι για αρκετή ώρα.

-Αρκεί. Ελα κοντά μου

Γύρισε και με κοίταξε, με το classic ερώτημα στο βλέμμα της

-Ναι μικρή.

Κατάλαβε. Επεσε στα 4 και με ιδιαίτερα αισθησιακό τρόπο, με πλησίασε. Στάθηκε μπροστά στα πόδια μου, με το κεφάλι της σκυφτό και τα χέρια της πίσω στη μέση. Ομορφα.

Την έπιασα από το σαγόνι και σήκωσα απότομα το πρόσωπό της. Έλαμπε.

-Νιώθεις έτοιμη μικρή;
-Mάλιστα Κύριε.
-Κάνε μου μασάζ στα πόδια
-Μάλιστα Κύριε, αμέσως (Εκτέλεσε σχεδόν ευλαβικά. Με προσοχή λες και υποδήματα, κάλτσες και άκρα ήταν από το πιο εύθραυστο υλικό. Ωστόσο το μασάζ ικανοποιητικό)
-Θυμάσαι τι σου είπα για το Κύριε, μικρή;
-Mάλιστα Κύριε. Δεν έφυγε στιγμή από το μυαλό μου αυτές τις ημέρες.

Koίταξα το Bar του γραφείου μου, και μετά την μικρή. Χαμογέλασα. Ας δούμε πόσο έτοιμη... Σήκωσα το τηλέφωνο και παρήγγειλα whisky για μένα, και ροζέ κρασί για τη μικρή. Δεν διέκοψε την κίνηση των χεριών της στο ελάχιστο.

-Εχεις 20 λεπτά, να ντυθείς και να φύγεις, αν σε τρομάζει η εξέλιξη.
-Ότι μου ορίσετε Κύριε. (Ακούστηκε αποφασισμένη)

Την έβαλα να καθίσει με τα γόνατα πάνω σε ένα μαξιλάρι και με τις παλάμες στο πάτωμα, με τρόπο που από την πόρτα να μην φαίνεται το πρόσωπό της.

-Σε αυτή τη θέση, μέχρι να σου ορίσω κάτι άλλο.
-Μάλιστα Κύριε

Ακούστηκε το κουδούνι. Την κοίταξα. Καμία αντίδραση. Ομορφα.
Αγγιξα το μουνί της. Ηταν μούσκεμα. Ανοιξα χρησιμοποιώντας το εσωτερικό μπουτόν. Ο ντελιβεράς, γύρω στα 30. Την είδε και τα έχασε κυριολεκτικά.
Η φυσικότητά μου, τον επανέφερε κάπως. Αφησε τα ποτά στο γραφείο φανερά έκπληκτος.

Με την ελπίδα, να μην πέσω σε χριστιανοταλιμπάν, τοποθέτησα ένα 50ευρο στην πλάτη της.

Τα χρήματα είναι στο τραπεζάκι, του είπα και έδειξα τη μικρή. Ο τύπος τα είδε όλα. Η μικρή ακίνητη
Πλησίασε διστακτικά και πήρε το χαρτονόμισμα, όσο πιο πιο προσεκτικά μπορούσε. Μέτρησε τα ρέστα. 34 ευρώ
-Αφησε τα στο τραπεζάκι. Σε πλήρη αμηχανία και με γουρλωμένα μάτια, άφησε πάνω της, 3 χαρτονομίσματα και 3 κέρματα.
Τα 24 δικά σου, του είπα. Εντελώς βραχυκυκλωμένος τα πήρε, και αμέσως μετά του έκανα νόημα να πάρει και το 10ευρο. Εφυγε, σχεδόν σαν κυνηγημένος. Χαμογέλασα.

4 φορές την άγγιξε ο τύπος, και παρέμεινε εντελώς ακίνητη. Ομορφα.

-Πες μου πως νιώθεις μικρή
-Καύλα Κύριε, καύλα

Tην άγγιξα και πάλι. Εσταζε

Την έπιασα από την αλογοουρά, την χαστούκισα δυνατά και την οδήγησα στον πούτσο μου.

-Δείξε μου την καύλα σου. (Πάντα σε ισχύ το Λόγος έργου σκιή)
-Μάλιστα Κύριε, αμέσως.

Αν υπήρχε ένα "βιντεολεξικό", δίπλα στην λέξη λαίμαργα, θα έμπαινε άνετα ο τρόπος της. Ηταν παραπάνω από πρόθυμη, αλλά ήθελε δουλειά.

Το χέρι μου, πίεσε το κεφάλι της και το σκληρό καυλί μου, χώθηκε αδηφάγα στον λάρυγγά της.

To ταξίδι της, είχε αρχίσει...

 

Ελπίζω @Discerning να μην γνώριζε πολύς κόσμος το γραφείο σας και να μαθεύονταν κάτι τέτοιο, διότι η σιωπή δεν αγοράζεται εύκολα.

 

Από τη στιγμή, που η μικρή ήταν προστατευμένη, κανένα πρόβλημα. Αδιάφορα τα τυχόν κουτσομπολιά. Εξάλλου, δεν θεωρώ πως υπάρχει ενήλικος, που να μην γνωρίζει πως "sex" γίνεται και σε γραφεία - καταστήματα - επαγγελματικούς χώρους κλπ, εκτός της κρεβατοκάμαρας. Δεν με αφορούν τα χρηστά ήθη, ούτε όσοι/ες τα ασπάζονται.

 

Από όσα έχετε γράψει έως τώρα, είναι εμφανές πως δεν δίνετε σημασία και σε πολλά.
Μου έκανε εντύπωση το συγκεκριμένο στοιχείο εξαιτίας προσωπικών μου πεποιθήσεων.
Υποκειμενική σκοπιά.

 

Αναμένουμε τη συνέχεια..

 

ωραίο είναι αλλά πολύ ώριμο φρούτο η νεαρά...μου γεννά την απορία αν όλες οι παιχνιδιάρες είναι και πάντα τόσο πρόθυμες....πέραν τούτου, ως το προς το μέρος της αφήγησης είναι καλό αλλά ανυπομονώ να διαβάσω το contrast (αντίθεση) γιατί η μικρή είναι βούτυρο, τι θα κάνετε διαφορετικό από αυτά που έχει ήδη κάνει; Πως θα σταθείτε απέναντι της ως Dom? δεν θέλω να μου απαντήσετε. Αυτό αφορά μέρος της παρακάτω αφήγησης...

 

συνέχεια δεν θα έχουμε; δώστε κάτι...

 

Πολύ ωραίο κι καλογραμμένο