Συναισθηματική ηλικία στο bdsm & συναισθηματική αξία της παρθενίας

Να περάσω στην παρθενιά...τώρα μου 'ρχονται στο μυαλό κάτι βρισιές , αλλά θα προσπαθήσω να είμαι κόσμιος.

Σας λένε τίποτε οι ακόλουθες έννοιες? Αμόλυντο , καθαρό , άγιο , κλπ κλπ.
Δεν ξέρω το κατά πόσο είναι πολλοί σε θέση να αντιληφθούν το μέγεθος και το εύρος του αντικτύπου που οι εκάστοτε κοινωνικές δομές δημιουργούν στο πάνελ των σκέψεών μας και του πόσο αυτές είναι ικανές να διυσδείσουν σε τέτοιο βάθος στο εγώ μας , ώστε να μας κάνουν από ένα σημείο και μετά να τις δεχόμαστε ως άρρηκτα δεμένες με το "είναι" των πραγμάτων.
Ο ρόλος της παρθενιάς έχει τις ρίζες του στις αρχές της δημιουργείας των πρώτων πατριαρχικών κοινωνιών.Όπως πολύ σωστά παρατηρήθηκε αυτός γίνεται ορατός σε διαφόρων ειδών τελετές ανά όλοκληρη την υφήλιο που εμφανίζονται σε όλους τους πολιτισμούς που διετέλεσαν και τελούν υπό το καθεστώς της πατριαρχίας.(αλλά όχι μόνο κι εδώ είναι το περίεργο ή μήπως δεν είναι τελικά ?)

Πέρα όμως από το τι γινόταν σε παλαιότερες εποχές , όσο αφορά στο δικό μας περιβάλλον (και εννοώ τα χρόνια όπου η ιστορία ξεκινά να καταγράφεται) νομίζω ότι η θρησκεία έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην εμπέδωση της παρθενιάς ως μιας κατάστασης εξιδανικευμένης απ' όπου απορέει το καθαρό , το αγνό.Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά όμως.
Νομίζω ότι όλα τα θρησκεύματα προσπάθησαν άλλο λιγότερο και άλλο περισσότερο να κατοχυρώσουν τη θέση τους πατώντας σε κάποια στοιχεία του ανθρώπου ως είδος.Το γιατί θα διαφανεί πιστεύω ποιο κάτω.
Ο χρηστιανισμός όπως και οι προκάτοχοί του ,από τους οποίους μάλιστα πήρε σημαντικό μέρος πληροφοριών για να δημιουργήσει τη φιλοσοφία του,(ακόμη κι απ' τους φερόμενους ως εχθρούς του) στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στην έννοια του παρθένου και αμόλυντου,ξεκινώντας από το σημείο της παρθενογέννεσης του Χρηστού , για να το χρησιμοποιήσει στη συνέχεια ως βασικό συστατικό του φιλοσοφικού/δογματικού του οικοδομήματος.(Αδάμ.Εύα.φίδια,μήδια κλπ)
Νομίζω ότι πολλοί κάνουν τη λανθασμένη σκέψη ότι τα θρησκευτικά δόγματα έχουν σαν κύρια ενασχόληση τους και επικεντρώνονται στην επικοινωνία με το θείο.Εγώ από τη μεριά μου νομίζω ότι η ουσιαστική τους ενασχόληση αφορά καθαρά τα εγκόσμια και ο ρόλος ως εκ τούτου που απορέει από αυτό αφορά καθαρά το ανθρώπινο στοιχείο και πηγάζει από μια βασική ανάγκη των κοινωνιών.Κι αυτή η ανάγκη δεν είναι άλλη από τον έλεγχο.Σε κάθε κοινωνία οποιασδήποτε εποχής και χαρακτηριστικών , η ανάγκη για έλεγχο αυτής (ο οποίος μπορεί να εκφράζεται με κοινωνικές δομές,στάτους,πρότυπα κλπ) είναι έκδηλη.
Η καθιέρωση του οποιουδήποτε δόγματος ,περνά από την οκειοποίηση της "αλήθειας" και τη μετέπειτα προσπάθεια διάδωσης αυτής.Ένα βασικό πρόβλημα που ανακύπτει όμως απορέει από το γεγονός ότι όλοι έχουμε τη δική μας "αλήθεια" βάση της οποίας πορευόμαστε.Αρά για να καταστεί εφικτή η αποποίηση αυτής από τον καθένα /μια από εμάς και να αντικατασταθεί από μία άλλη , θα πρέπει η δεύτερη να περιέχει κάποιο στοιχείο από το οποίο δε θα είναι δυνατό να ξεφύγουμε ,κι ως εκτούτου να αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να ενστερνιστούμε.

Σχετικά με το Χρηστιανισμό (τον οποίο χρησιμοποιώ ως κεντρικό χαρακτηριστικό των ευρωπαϊκών χωρών), το στοιχείο αυτό είναι η άμεση διασύνδεση (σε επίπεδο αιτίου-αιτιατού) της παρθενιάς με το θείο.Η επιλογή της συγκεκριμένης έννοιας ή κατάστασης (κι ότι άλλο μπορεί κανείς να σκεφτεί) , δεν έγινε καθόλου τυχαία.

1ον) Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία έχει ένα σαφές προοριοθετημένο τέλος βάση της ηλικιακής ανθρώπινης εξέλιξης (με ότι συνεπάγεται απ' αυτό)
2ον) Είναι μη αναστρέψιμη.(απίστευτα βολικό)
3ον) Βρήθει ταξικών ερισμάτων (τι ποιο χρήσιμο για την τήρηση της τάξης και θα αναλύσω αργότερα το γιατί)

Το ότι η παρθενική κατάσταση έχει ένα σαφές χρονικό όριο ύπαρξης για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ,αποτελεί ένα πολύ ισχυρό χαρτί σε όρους επεκτατικής πολιτικής καθώς προεξασφαλίζεται ουσιαστικά μέσω αυτού η διεύρηνση της αποδοχής σε κοινωνικό επίπεδο.(με όρους σύγχρονης καπιταλιστικής ορολογίας θα το παρομοίαζα με κάτι σαν το καθορισμό ενός target group).Ή αλλιώς "όπως και νά 'χει μαζί μας θα έρθεις στο τέλος".

Το μη αναστρέψιμο της υπόθεσης εξασφαλίζει την παραμονή του ατόμου σε αυτή την "αλήθεια".Από τη στιγμή που το 'κανες there's no turning back baby.Είσαι υποχρεωμένος σαν άνθρωπος να ζήσεις όλη σου τη ζωή με το βάρος της ακαθαρσίας.Και το μόνο που έχεις να προσμένεις είναι η λύτρωση που θα επέλθει με το θάνατό σου.Αλλά σε ότι αφορά τη μικρή και πενιχρή ζωούλα σου , αυτή θα τελεί υπό τη σκλαβιά του μολυσμένου , του σκεπτικού "θα ήθελα να είμαι , αλλά δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να είμαι" και άρα θα αισθάνεσαι μικρό,ανύπαρκτο και η ύπαρξή σου θα αυτοχαρακτηρίζεται ως άνευ ουσίας.Για να μην τολμάς να είσαι υποχύριο,ελεγχόμενο.Το Matrix σε όλο του το μεγαλείο.

Η ιδέα και ο ρόλος της παρθενιάς όσο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι μέσα σε ένα πατριαρχικό καθεστώς αφορά κατεξοχήν στις γυναίκες , εντούτοις έχει ένα χαρακτηριστικό , μέσω του οποίου καθορίζεται εξίσου και η συμμετοχή σε αυτό των αντρών.Κι αυτό είναι το γεγονός ότι είθισται να μη σπάει από μόνη της.Κοινώς σε αυτό το πέρασμα από το καθαρό στο ακάθαρτο γινόμαστε συννένοχοι αυτής της πράξης και άρα μας παίρνει κι εμάς η μπάλα.Βέβαια καλλιεργήθηκε επί μακρών μια ψευδαίσθηση ότι μέσα σε αυτές τις κοινωνίες ο άντρας έχει το πάνω χέρι και η γυναίκα είναι το "ασθενές" φύλο απ' όπου εκπορεύονται όλες οι αμαρτίες.
Το θέμα είναι όμως ότι όταν αυτός ο Αδάμ έφαγε το γαμημένο μήλο μας πήρε όλους ο διάολος.Δεν πήρε την Εύα μόνο να μας αφήσει και μας στην ησυχία μας.
Και 'μεις σαν αγοράκια το χάψαμε το παραμύθι , γιατί κοιτάζοντας το στενό και βραχύβιο συμφέρον , βρήκαμε ότι μπορούσαμε να το παίξουμε αφέντες,εραστές,βιαστές,σαδιστές κλπ κλπ παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τελικά γινόμαστε σκλάβοι της ίδιας μας της αφεντιάς.

Πολλές φορές έχει λεχθεί και υπάρχει μια γενικότερη τάση που εκφράζεται από πλευράς κοινοτήτων bdsm πως οι ασχολούμενες/οι με το bdsm είμαστε οι ριγμένοι της υπόθεσης , οι περιθωριοποιημένοι.
Θα ήθελα λοιπόν να σας κάνω μια ερώτηση.
Έχετε την αυταπάτη πως όσες και όσοι ασχολούνται με τη σεξουαλικότητα τους στο επίπεδο του κατεξοχήν (φαινομενικά τουλάχιστον) αποδεκτού κοινωνικού προτύπου του vanilla έχουν κατακτήσει την ελευθερία και είναι πλέον άνετοι/ες ?
Η δική μου γνώμη είναι πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθόλου.Αντίθετα βοιώνω σε καθημερινή βάση την σεξουαλικότητα του κοινωνικού μου περιγύρου ως μια κατάσταση απελπισίας όπου το κύριο χαρακτηριστικό που υποβόσκει είναι αυτή η αίσθηση της βρωμιάς , του διαπράτειν κάτι το κακό.Κάτι για το οποίο θα έπρεπε κάποιος να αισθάνεται ντροπή , αν και δεν καταλαβαίνει το γιατί.Και το πώς αυτή η αίσθηση του μεμπτού εκφράζεται και χρωματίζει τις σκέψεις και πράξεις μας είναι για μένα έκδηλη σε όλη τη γκάμα της ανθρώπινης έκφρασης.(δε θα αναλύσω περισσότερο το που και πόσο για να μη μακρυγορήσω κι άλλο.Αν θέλετε είμαι πρόθυμος να το πράξω σε επόμενο ποστ) .Προς το παρόν θα αρκεστώ να σας καλέσω , να ανατρέξετε στο προηγούμενο ποστ του νήματος όπου γίνεται μνεία στην αλληλουχία και αλληλοσυνδεσημότητα των πραγμάτων.

Κι αυτό που τελικά αποπνέεται γύρω από τη σεξουαλικότητα κατά την άποψή μου και επέχει θέση κεντρικού σημείου , είναι ότι το ακάθαρτο (ή κολάσιμο,ή..ή..) της υπόθεσης δεν αφορά τον τρόπο με τον οποίο αυτή εκφράζεται (vanilla,bdsm,gay,lesb,tran και ότι άλλο μπορεί κανείς να σκεφτεί) παρότι κάτι τέτοιο αφήνεται να διαφανεί εσκεμμένα κατ' εμέ , αλλά την ίδια την σεξουαλική υπόσταση του ανθρώπου.Αυτή είναι το πρόβλημα , αυτή χτυπούν (και χτυπάμε παράλληλα έστω κι αν δε το συναισθανόμαστε) επί της ουσίας εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια και είναι αυτή που χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων στοιχείων κατ' εξακολούθηση γι' αυτό που ονομάζω κατακερματισμό της κοινωνίας σε ελεγχόμενα υποσύνολα.

Και κάτι τελευταίο που αφορά στην επί μακρών προσδοκούμενη αποδοχή του bdsm ως τρόπου έκφρασης και ειδικότερα στις μεθόδους που χρησιμοποιούνται προς αυτή την κατεύθυνση..Είμαι λάτρης της φιλοσοφίας έως και της αμπελοφιλοσοφίας.Ως εκ τούτου αισθάνομαι ότι είμαι βαθιά θρησκευόμενο άτομο.Σιχαίνομαι όμως τα θρησκεύματα και γενικότερα όλες τις εκφράσεις που επέχουν θέση δόγματος.Και όσο κι αν μου αρέσει και αισθάνομαι ελεύθερος μέσα στη φιλοσοφία και την πρακτική του bdsm , στο βαθμό που το τελευταίο τείνει ή διατείθεται να μετουσιωθεί σε άλλο ένα δόγμα θα με βρεί απέναντί του.

 

Χτες μιλουσα με μια φιλη και μολις συνειδητοποιησα ποση σχεση εχουν αυτα που μου ελεγε με αυτο το νημα. Με ρωτησε, πολυ ευστοχα κατα τη γνωμη μου:

"Γιατι νομιζεις πως οι λεσβιες που δεν κανουν καθολου σχεσεις με αντρες θεωρουνται υποτιμητικα 'αιωνιες παρθενες' και 'γεροντοκορες';"

Ποσο υποτιμητικο ειναι για μια λεσβια το γεγονος πως αν δεν δοκιμασει ετεροφυλοφιλικο σεξ θα χασει εκ των πραγματων την παρθενια της απο δαχτυλο ή dildo; Και ποια ειναι η συναισθηματικη αξια της παρθενιας για εκεινη; Ειναι διαφορετικη; Εχει να κανει ολο αυτο κατι με την ωριμοτητα της, συναισθηματικη ή σεξουαλικη;

Και επειδη αμφιβαλλω πως θα βρεθουν λεσβιες εδω μεσα, και αν υπαρχουν αμφιβαλλω πως θα μιλησουν ανοιχτα, το αφηνω ως ερωτημα προς προβληματισμο. (Καθοτι ως ανοιχτο φορουμ, ανεχομαστε τους gay ως ενα βαθμο -αλλωστε ειμαστε υποχρεωμενοι να παραδεχτουμε την ιστορικοτητα της αντρικης ομοφυλοφιλιας, ο Χρυσους Αιων να 'ναι καλα- αλλα οι λεσβιες απλως δεν εχουν βρει ακομα τον καταλληλο αντρα.  )

Βρε μηπως εχω γινει πολυ εριστικη τελευταια; Που ειναι η υποτακτικοτητα μου;  

ΥΓ. Incomplete, ειπες πως οταν βρεις χρονο θα μιλησεις. Δε θελω να σου βαλω το μαχαιρι στο λαιμο, αλλα... περιμενουμε με ενδιαφερον.  

 

Το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας μεταξύ γυναικών δρα ανακλαστικά στο δίπολο γυναίκα -άντρας , γιατί ακριβώς το διαριγνύει με αποτέλεσμα να λειτουργεί εμέσως ως απόδειξη της ύπαρξης ομοφυλοφιλικής διάθεσης μεταξύ ανδρών.Ανεπίτρεπτο.
Το ουσιαστικό πρόβλημα σχετικά με τις λεσβίες , είναι ότι αυτό που οι ίδιες καλούν επιλογή , από τους άντρες εκλαμβάνεται ως απόριψη επί των ιδίων.

Όσο υποτιμητικό θεωρεί η ίδια ότι είναι αυτό για τον εαυτό της.

Αν δεν υπάρχουν εδώ , τότε θα μου φαινόταν αρκετά παράδοξο.Αν υπάρχουν και δε μιλούν τότε απλά μου φαίνεται λυπηρό από πολλές απόψεις.

Το θέμα δεν είναι αν έχεις γίνει.Το θέμα είναι αν θέλεις να είσαι.Αν όντως θέλεις τότε για μένα έχει καλώς.