Γιατί;

βέβαια δεν υποχρεώνεται ο μητσαρας να σβήσει τη φωτιά με την μάνικά του. είτε του μιλήσεις ευθέως, είτε του μιλήσεις με προφασεις, τζιριτζαντζουλες, και υπεκφυγές. θα ξέρει όμως ο άνθρωπος τι του είπες, θα ξέρεις κι εσύ. θα έχετε μιλήσει με ευθύτητα, με κομψότητα που λεν οι μαθηματικοί.
αυτό δίνει και την ευκαιρία να αποφύγεις τους ακομψους, τους πλάγιους, τους υποκρινόμενους.
"κατ αρχήν, μητσε, έχεις μια μάνικα, πάμε παρακάτω".
το επιχείρημα ότι ο πλάγιος δρόμος μπορεί να είναι αποτελεσματικότερος δεν είναι πειστικό γιατί κρύβει το επικίνδυνο αποτέλεσμα να σκάσουν όλα τα συμπλέγματα στα μούτρα σου απ το πουθενά.

άλλοι ισχυρισμοί που διατυπώθηκαν ή θα διατυπωθούν, ότι το να γαμας - ή να σε γαμάνε; - είναι σεξιστικό, με αρνητικό πρόσημο, επιβεβαιώνουν την επικινδυνότητα της επένδυσης στην "αποτελεσματικότητα".

 

Δεν είπα ποτέ ότι ο πλάγιος δρόμος είναι αποτελεσματικότερος, αυτό που λέω είναι ότι ο τρόπος προσέγγισης δεν είναι ο μόνος παράγοντας για να υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

προσπάθησα να σας εξηγήσω ότι η ευθύτητα αφορά στον άνθρωπο, κι όχι σε κάτι που φαίνεται να υποτιμάτε σαν κάτι μικρότερο από την ασαφή ιδέα που κάνει σούπα τον μητσο και την μητσι.

 

Δεν υποτιμώ τίποτα  

 

Δεν διαφωνώ σε κάτι μαζί σας ίσα ίσα, τοποθετείτε ίσως καλύτερα το ζήτημα από μένα γιατί το δικό μου λεξιλόγιο είναι πιο raw..." η διεκδίκηση" είναι αν θέλετε από μία πιο βανιλική άποψη...δεν ξέρω πως να το εκφράσω ακριβώς αλλά επειδή στις βανίλια σχέσεις συνηθίζεται (χωρίς να σημαίνει πως ισχύει πάντα) ο άντρας να διεκδικεί τη γυναίκα...δες φλερτ, φιλοφρονήσειος, δώρα, ταξίδια, να μην πω τα άπειρα παραμύθια περί οικονομικής επιφάνειας κτλ. , όταν γνωρίζεις εναν Κ αυτό αντιστρέφεται, δεν είναι τι μπορεί να κάνει αυτός για σένα αλλά τι μπορεί να κάνεις εσύ για αυτόν (από άποψη minor tasks, πράγματα που αξιολογούν την πρόθεση σου να προσφέρεις ακόμα και αν δεν έχεις την εμπειρία...) τώρα προσπαθώ να το βάλω σε ειρμό, ελπίζω να καταλαβαίνετε.

Στο κομμάτι της υ που όχι ανακαλύπτει, μάλλον αποκαλύπτει, ακόμα και στον εαυτό της, το υ κομμάτι, συμφωνώ απόλυτα. Ούτως ή άλλως δεν μπορεί μόνη της, και εγώ έχω κτίσει τοίχος με αυτό-ενοχικά σύνδρομα, φαντάζομαι το έχετε ήδη συζητήσει, αλλά πραγματικά ο πρώτος καιρός των φόβων και της ανασφάλειας, μπορεί να γράψει κεφάλαια.
Εφόσον φυσικά και εκείνη έχει δείξει το ενδιαφέρον της ακόμα και αν αυτό συνοδεύεται από τις πλείστες ανησυχίες της όχι μόνο δεν υπάρχει πίεση, υπάρχει αποσυμπίεση, τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι, οπότε συμφωνώ απόλυτα όπως και στην αναξιοπρέπεια ορισμένων αντρών να διαχειριστούν την απόρριψη.

 

Αν θέλατε τη γνώμη μου, να μην τους απαντάτε.

Δεν μπορώ τα Κ που καταβάθως ακόμα και υπό απειλές παρακαλούν (έτσι το βλέπω)... και οι βανίλια παρακαλούν ποια η διαφορά;

 

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έχω βρεθεί εκεί, μέσα στα τείχη. Κι ακόμα δεν έχω κλείσει την πόρτα, μπαινοβγαίνω  
Κι έχω γράψει όχι κεφάλαια, βιβλία ολόκληρα  
Οπότε μην νιώθετε μόνη, πολλοί περάσαμε από εκεί.
Αν έχετε στο μυαλό σας αυτό, μειώνεται το αίσθημα ενοχής και το... επιφαινομενο του, η επιθετικότητα  

 

Ε τώρα τι να σας πω; τα λόγια σας είναι αγκαλιά, αλήθεια, και κλαίω...δεν με πιάνει επιθετικότητα, αρχικά ίσως, τώρα αισθάνομαι τόσο ευαλωτη...

 

@karamel
ο ενθουσιασμός σου είναι πρόδηλος, το ίδιο και η απειρία σου... και σου το λέω με καλή διάθεση, οι περισσότεροι κάπως έτσι είμασταν στην αρχή... γι' αυτό και δεν περίμενα απαντήσεις σε αυτά που σε ρώτησα, μου αρκεί να προβληματίστηκες έστω και λίγο  

(και οι μάσκες που έπεσαν με το τσουνάμι που δημιούργησαν οι δηλώσεις σου)

 

thanks αγαπη ότι μπορώ και εγω κάνω...

 

Σχετικά με την αναφορά μου στις ανοησίες του σύγχρονου φεμινισμού, δεν είναι θέμα ανησυχίας, ούτε οπτική μη τυχόν και, παρά μόνο αποτύπωση της πραγματικότητας, για πράγματα που έχουν ήδη συμβεί, και συνεχίζουν να συμβαίνουν.

Από την χειραφέτηση των γυναικών, και την άρση των περιορισμών κατά της γυναίκας σε όλους τους θεσμούς στον δυτικό πολιτισμό, το 3ο και 4ο κύμα φεμινισμού (ασχολίαστα τα κινήματα τύπου free bleeding...), πέρα από την καλλιέργεια της μισανδρίας, την θεώρηση πως όλοι οι άνδρες είναι εν δυνάμει βιαστές (π.χ All men are rapists and that’s all they are – The women’s Room – Marylin French), και η κάθε γυναίκα εν δυνάμει θύμα... αναφέρομαι κυρίως στις νομοθετικές ρυθμίσεις που ήδη έχουν επιβάλει, όπως την υποχρεωτική ποσόστωση στην πολιτική, αλλά και στην κοινωνική ζωή.

Για να δούμε 2 παραδείγματα

1. Έστω ότι μαζεύονται 20 φίλοι και θέλουν να ιδρύσουν έναν αθλητικό σύλλογο μπέιζμπολ. Όλα καλά θα πει όποιος δεν γνωρίζει. Και εκεί που πάνε λοιπόν να συγκροτήσουν το Δ.Σ, έρχεται ο νόμος και τους υποχρεώνει να έχουν το 1/3 των υποψηφίων μελών του Δ.Σ γυναίκες! Δεν έχει καμία σημασία για τον νομοθέτη το αν θα βρουν 3 γυναίκες που όχι μόνο να γουστάρουν το μπέιζμπολ (και όχι το σόφτμπολ) αλλά και να θέλουν να εμπλακούν με τα διοικητικά.

2. Έστω "2" φίλοι, ιδρύουν μια ανώνυμη εταιρεία. Βασισμένοι στα δικά τους χρήματα, στα δικά τους μυαλά, στους δικούς τους κόπους, στα δικά τους όνειρα..., καταφέρνουν να την εισάγουν στο χρηματιστήριο. Ωραία, και πάλι, θα πει κάποιος που δεν γνωρίζει. Έρχεται όμως το κράτος και τους υποχρεώνει, να έχουν το 25% από τα μέλη του Δ.Σ γυναίκες.

Πέρα από τον παραλογισμό που αναδεικνύεται στα ως άνω, αντιλαμβάνεσαι που οδηγεί αυτό; (βλέπε #40) Ιδίως αν λάβεις υπόψη σου, την επικράτηση των γυναικών στο δικαστικό σώμα και στην εκπαίδευση, και πως μπορούν να επηρεάσουν τα πράγματα υπέρ των όσων ευαγγελίζεται ο φεμινισμός.

Ο κρετινισμός του φεμινισμού, είναι τέτοιος ώστε να υπάρχουν στο twitter ομάδες, κυρίως εφήβων κοριτσιών, με hashtag #σκοτώστε όλους τους λευκούς άντρες, #κολυμπάω σε αντρικά δάκρυα... και άλλες παρόμοιες φαιδρότητες, αλλά και την γέννηση φεμινιστικών ομάδων με όνομα “ομάδα εναντίον του φλερτ” (ΗΠΑ) κλπ.

Στα του θέματος,

Με την κοινή (φαντάζομαι) παραδοχή πως ανθρωπάκια τύπου Χαϊκάλη, ουδεμία σχέση έχουν με τα “Αρσενικά παλαιάς κοπής”, και την πλήρη, ανεπιφύλακτη και χωρίς αστερίσκους αποδοκιμασία οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης – κατάχρησης εξουσίας κλπ, αλλά και την καταδίκη με απόλυτο τρόπο, οποιασδήποτε μορφής μισανθρωπισμού (και μίσους γενικά), είτε αφορά τον μισογυνισμό, είτε την μισανδρία, και φυσικά την προάσπιση του αναφαίρετου δικαιώματος του κάθε ανθρώπου να αντισταθεί, να πολεμήσει και να καταγγείλει οτιδήποτε τον θυματοποιεί και καταπιέζει..., οι γραμμές στο τι θεωρεί και πως αντιλαμβάνεται ο καθένας και η καθεμιά ως αυτονόητο, σε πλήθος περιπτώσεων, παραμένουν εξαιρετικά λεπτές και καθαρά υποκειμενικές.

Είτε “αγοράζεις”, είτε όχι τα όσα ανέφερα στο #71, αποτελούν πραγματικότητα που έχω συναντήσει κατ΄ επανάληψη, στην επαγγελματική, κοινωνική και προσωπική διαδρομή μου, και σε διαβεβαιώ πως δεν ζω σε απομονωμένη πλαγιά βουνού. Συμβαίνουν, και δυστυχώς δεν αποτελούν μειοψηφία.