Γιατί;

Μάλιστα. Έλεγα μήπως ξέρατε σε τι αναφέρεστε.

 

Ωραια. Το δικό μου μήνυμα μπορεί να είναι μια φωτογραφία στο φβ ή οπουδήποτε αλλού και να λέω "αυτό το αρχίδι με παρενοχλεί". Έγινε κάτι;

 

Μια χαρά ξέρω σε τι αναφέρομαι. Αφού όμως δεν ξέρετε εσείς και χρειάστηκε να μου ζητήσετε να διασαφηνίσω τι είναι οι καλοί τρόποι και η κομψότητα και πώς ορίζονται, το βρίσκω μάταιο να σας εξηγώ.

 

μπορεί να χρειαστεί να αποδείξεις οτι σε παρενόχλησε και δεν παρενοχλήθηκες μόνος σου, μπορεί να χρειαστεί να υποστηρίξεις τις πράξεις σου, αν τα καταφέρεις αυτά απίθανο να γίνει κατι επιπλέον, αλλά όπως λες αυταναφορική υπεραντίδραση μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε, αυτό ακριβώς συζητάμε εξάλλου.

 

Η άποψη μου είναι ότι ένας άκομψος (κατά την αισθητική μου πάντα) τρόπος προσέγγισης δεν αποτελεί παρενόχληση. Η επανάληψη ή επιμονή αυτού (από τη στιγμή που το μήνυμα που έδωσα στην αρχική προσπάθεια ήταν αρνητικό) τότε ναι, είναι και παραειναι παρενοχλητικη συμπεριφορά. Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για τους κομψούς τρόπους προσέγγισης. No means no

 

Σε καμία περίπτωση ο δεύτερος του βίντεο δεν αποτυπώνει μέρος της πραγματικότητας   Τελειωμένος παρενοχλητής και βαθιά εκτός πραγματικότητας κοινωνιοπαθής. Η κοπέλα με το μωβ προσκολλάται σε πολύ κακές περιπτώσεις ιδιοκτησιακών, εκδικητικών βαμπίρ διότι και η κολλητή της κάπως έτσι είναι. Τους νομίζει για κυριαρχικούς; Όταν θα της μαυρίσουν κανένα μάτι, γιατί θα τους πει καλημέρα και θα ακούσουν το «σάλτα και γαμήσου»που ενδόμυχα πιστεύουν ότι αξίζουν και από εμπειρία αντιλαμβάνονται πότε πλησιάζει, τότε ίσως καταλάβει πόσο η ίδια υπονομεύει τον εαυτό της.

 

Παρατηρώ όμως αυτή την υπεραντιδραση και εδώ, από ορισμένα άτομα, κάθε φορά που γίνεται μια αναφορά στο metoo ή σε κάτι ανάλογο. Από τη μια δηλαδή είμαστε υπέρ της ελευθερίας λόγου/έκφρασης, από την άλλη όμως θέλουμε και να σταματήσει όταν γίνεται από άλλους. Μονά ζυγά μονόζυγα το λέμε αυτό στο χωριό μου.

 

Είναι της ζωής απλά. Οπως υπάρχουν μαλάκες, υπάρχουν και ανόητες. (Στο βίντεο, υπάρχει η υπερβολή του χιούμορ, το νόημα ωστόσο δίδεται)

Αυτό είναι στη "λογική", πως αν γνωρίζω για παράδειγμα πως αν δαγκώσει κάποιον καρχαρίας έχει πρόβλημα, σημαίνει πως έχω βιώσει δάγκωμα από καρχαρία! Το σίγουρα, ήταν επιτυχές. Μπράβο

 

δεν έχω αντίρρηση να συζητηθεί μιά συμπεριφορά αν είναι ή πότε γίνεται καταχρηστική. να συμφωνήσουμε οτι αυτή είναι καινούρια συζήτηση. η μετατόπιση της συζήτησης σε άλλη συζήτηση δεν αφήνει δήθεν ατελείωτη την αρχική συζήτηση.  
ως προς την αρχική συζήτηση, καταχρηστική είναι η απαίτηση να με κολακεύουν με τα λόγια που αναγνωρίζω ως κολακεία, γιατί είναι χειριστική αυταναφορά, μεταξύ άλλων. στο λεγόμενο φλερτ, επιπλέον, είναι μιά εκδήλωση της ιδεολογίας του «άντρα κυνηγού», του σαλιάρη δηλαδή, του οποίου η ευστοχία μετριέται με το αποτέλεσμα, με το αν "έριξε" τελικά το έπαθλο(!), αν το κολάκευσε επαρκώς και «του κάθησε».
--

υγ: επιχειρήματα του στυλ ξέρω αλλά δεν σου λέω, βεβαιώνουν απλώς οτι δεν ξέρω τι ακριβώς λέω.

 

Πως γίνεται να μην αποτελούν μέρος της πραγματικότητας, και παράλληλα να μπορεί να δοθεί χαρακτηρισμός; (!)

Ξαναγράφω το προφανές! Εκεί έξω, υπάρχουν και μαλάκες, και ανόητες, και παρενοχλητές και παρενοχλούμενες, και κακοποιητές και θύματα, και κάθε λογής προσωπικότητες και χαρακτήρες. Αλλο στηλιτεύουμε τη "χαζομάρα"..., άλλο κάνουμε πως δεν υπάρχει.

 

δεν ξέρω ποιοί θέλουν να σταματήσει τι, δεν παρατήρησα τέτοιο αίτημα, αλλά δεν παρακολουθώ κάθε ανάρτηση, η δική μου γνώμη είναι οτι είναι χρήσιμη οποιαδήποτε γκρίνια, μαζί και τα κουτσομπολιά καφενείου, κομμωτηρίου, προπατζίδικου και λοιπών πρωϊνάδικων, γιατί δίνουν την ευκαιρία να εκδηλώνονται διενέξεις, κατασκευασμένες και αληθινές, προσωπικές και συμβολοποιημένες, και δίνουν την ευκαιρία σε όποιον έχει διάθεση να βγάζει συμπεράσματα και να ξεχωρίζει μύθους, στερεότυπα, αντιλήψεις, αντιδράσεις άκριτες, παρορμητικές ή και συγκροτημένες.

 

μόλις συνειδητοποίησα πως η τροπή που έχει πάρει η κουβέντα δεν έχει απολύτως κανένα νόημα... έχουμε πέσει σε ένα φαύλο κύκλο επιχειρημάτων που όχι μόνο δεν πείθουν αλλά γίνονται και προσβλητικά... στο τέλος ο καθένας-μία θα κάνει ό,τι είναι καλύτερο για τον-ην ίδιο-α no matter what