Τα αίτια της ανειλικρίνειας

Με αφορμή το παρακάτω post βρήκα την ευκαιρία να καταθέσω έναν προβληματισμό μου.

Όχι, το έργο δεν πάει έτσι.

Όμως δυστυχώς, είναι ένα έργο που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται: ανθρώπους ανειλικρινείς που στο όνομα μιας εφήμερης καυλάντας λένε πράγματα που δεν εννοούν αγνοώντας -ή ακόμα χειρότερα αδιαφορώντας για- το αποτύπωμα που αφήνει η συμπεριφορά τους στον άλλον. Ανθρώπους που θεωρούν τους γύρω τους αναλώσιμους στη βουλιμία τους.

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όταν κάποιος θέλει κάτι, απλώς δεν το ζητάει.
Γιατί θα πρέπει να παραμυθιάσει τον ευάλωτο, το νέο, τον άβγαλο.
Για να γλεντήσει όσο θέλει, ό,τι θέλει και μετά γειά σας;
Για να βάλει άλλο ένα κορόιδο στη φαρέτρα του;

Φυσικά και τέτοιες συμπεριφορές υπάρχουν παντού στη ζωή μας. Όμως στο χώρο μας μπορεί να γίνει επικίνδυνο, τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Και εν προκειμένω, δε θα δεχτώ τον αντίλογο «ο καθένας παραμυθιάζεται όσο θέλει να παραμυθιαστεί» γιατί όλοι γνωρίζουμε καλά πως το D/s είναι πρωτίστως παιχνίδι μυαλού και υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες εκεί έξω ανεξαρτήτου status. Υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν να μπλοφάρουν. Η ευθύνη βαραίνει αυτό που ξέρει το παιχνίδι καλύτερα από τον άλλον και με αυτή τη γνώση τον εξαπατάει. Αλήθεια, ποιο το όφελος;

Τι νομίζετε πως φταίει για τέτοιες συμπεριφορές στο χώρο μας;


ΥΓ1. Για χάρη συντομίας χρησιμοποίησα μόνο το αρσενικό γένος στο κείμενο.
ΥΓ2. Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση που ξεκινάει κάτι και στην πορεία φαίνεται πως δεν υπάρχει ταίριασμα, οπότε διαλύεται όμορφα κι ωραία και ο καθένας συνεχίζει την πορεία του.

 

Νομίζω πώς την απάντηση την δώσατε η ίδια στην αρχή του κειμένου σας.

Η εφήμερη καυλαντα.

Χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο του όσα είχαν αρχικά ειπωθεί να τα εννοούσε όντως, αλλά κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης να πάψουν να ισχύουν.

Πολλές φορές κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και λόγω αρχικού ενθουσιασμού ως προς κάτι νέο.
Μόλις περάσει ο ενθουσιασμός φαίνονται πολλά

 

Εάν το δούμε καθαρά και ψυχρά από βιολογικής άποψης και κυρίως
εξελεγκτικής θεωρίας, το θέμα έχει να κάνει με το κόστος αναπαρωγωγής.

Το αρσενικό, με χαμηλό κόστος αναπαραγωγής, στόχος τους είναι να
... μπολίασει όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί. Το θηλυκό, με μεγάλο
κόστος αναπαρωγής είναι πολύ πιο προσεχτικό στις επιλογές του.

Κατά μια έννοια, το θηλυκό είναι εκείνο που έχει τις μεγαλύτερες άμυνες
ώστε να ξεχωρίζει τι και πως. Και αυτό, σε ανθρώπινο επίπεδο, θα το
λέγαμε ωριμότητα ή/και συναισθηματική ευφία.

Το ότι έτσι είναι η βιολογία μας, δεν μας απαλάσει από τις ευθύνες μας
βέβαια. Το ότι η τατκική, η στρατηγική να ακσούμε πειθώ είτε γίνεται
ακούσια είτε εκούσια, δεν απαλάσει τα αρσενικά από την όποια ευθύνη.

Το παραπάνω, αιτιολογεί την κατάσταση, δεν την δικαιολογεί όμως!!

 

Γιατί μπορεί. Όλοι είμαστε «κακοί» στην ιστορία κάποιου.  

 

με αφορμή το παραπάνω, να ξεκαθαρίσω (αν δεν είναι ήδη σαφές από το εναρκτήριο post) πως δεν αναφέρομαι μόνο σε άντρες αλλά και σε γυναίκες

 

ακούσια ναι
τι συμβαίνει όμως όταν γινόμαστε εκούσια κακοί; ποιό το όφελος να παίξουμε συνειδητά με την ψυχή του άλλου;

 

Δεν αλλάζει η λογική. Μπορεί το παράδειγμα που έφερα να αφορά έναν
και μόνο τομέα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αλλά ως λογική, ισχύει
γενικότερα. Δηλαδή, προκειμένου να πετύχουμε τον όποιο στόχος μας
θα φροντίζουμε είτε συνειδητά, είτε υποσυνείδητα προκειμένου να πάρουμε
το μέγιστο δυνατό να ... παρακάψουμε τους κανόνες, την ηθική, την αξιοκρατία.

 

Για να κάνω και ένα σχόλιο, στο σχόλιο μου παραπάνω.

Το ... ανέντιμο παιχνίδι είναι ο κανόνας. Αυτό δεν πρέπει
να μας προκαλεί έκπληξη. Το αντίθετο είναι που πρέπει
να μας προκαλεί έκπληξη και δέος!!

 

πόσο θλιβερή αλήθεια...

 

Ενδιαφέρον θα είχε όχι το "Τα αίτια της ανειλικρίνειας" που είναι ο τίτλος
του νήματος. Αλλά "Τα αίτια της ειλικρίνειας και τα πιθανά οφέλη της"!!

 

Πολύ ωραίο θέμα @sapfw!

Άποψή μου είναι πως στο D/s δεν ταιριάζει το παραμύθιασμα, το χαλάει σε βαθμό ανήκεστο και το κάνει, για τους τουρίστες του, ακατανόητο. Και αν γίνει D/s με παραμυθιάσματα - δεν γίνεται - είναι fake όσο και τα παραμυθιάσματα και δεν πηγαίνει μακριά.

Πέρα από αυτό, είναι το θέμα της ωριμότητας και της αυτογνωσίας που δεν έρχονται πάντα γρήγορα ή εύκολα αλλά και του πόσο επιθυμεί κάποιος να κουράζεται χωρίς λόγο για χάρη της εμπειρίας, αν αυτή του φανεί τρομερά ελκυστική!

Σε καταστάσεις συναινετικές, όπως είναι η συντριπτική πλειονότητα, ο ευάλωτος (δηλαδή; ), ο νέος και ο άβγαλτος παραμυθιάζονται όσο θέλουν αυτοί και χρειάζονται να παραμυθιαστούν και μερικοί παραμυθιάζουν επίσης ή προσπαθούν. Να είσαι σε πλατφόρμα ενηλίκων και να βρεθείς μπροστά σε μόλις και μετά βίας, που όμως είναι στην πλατφόρμα τρία χρόνια τώρα και περνιέται και για έμπειρος, μη σας τύχει!

 

συμφωνώ απόλυτα... η ανεντιμότητα δεν έχει θέση στο αυθεντικό D/s, είτε είσαι D είτε είσαι s... ομολογώ πως την έχω συναντήσει μόνο σε τουρίστες

εδώ η λέξη κλειδί είναι η συναίνεση... το newbie θα συναινέσει σε ένα παραμύθιασμα χωρίς να έχει συνείδηση πως περί αυτού πρόκειται γιατί ακριβώς είναι newbie... και μετά; τι;