Τα αίτια της ανειλικρίνειας

κανείς δε λέει όχι σε αυτό, αρκεί να ξεκαθαριστεί εξ αρχής... αν κάποιος αυτό θέλει, μπορεί απλώς να το πει και να παίξουν ευχάριστα και οι δύο, no strings attached

ο προβληματισμός μου δεν αφορά τέτοιες περιπτώσεις... φυσικά και στην πορεία μιας αλληλεπίδρασης βλέπεις πράγματα που ίσως δε σου ταιριάζουν... το επικοινωνείς με τον άλλον και ο καθένας συνεχίζει την πορεία του

 

Εξαρτάται από το παραμύθιασμα και εξαρτάται από το τι θέλει το newbie και πόσο πολύ το θέλει. Τα πάντα μπορεί να παίζουν.

 

Νομίζω πως όσο περισσότερο θέλει κάποιος να ζήσει κάτι, τόσο πιο εύκολο γίνεται το παραμύθιασμα

 

Το παιχνίδι, το βίτσιο. Μην ξεχνάς ότι, ειδικά εδώ, υπάρχουν περίεργα κι ανώμαλα γούστα. Αλλά κι «απέναντι», δεν ξέρεις ποτε σταματά το ακούσια κι αρχίζει το εκούσια, και αντίστροφα. Περιμένω τα πάντα από τους πάντες. Δεν με εκπλήσσει τίποτε.

Στεναχωριέμαι και πληγώνομαι, σαφώς, είναι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω, και δεν θέλω, θεωρώ ότι πρέπει να νιώσω την απόγνωση, αλλά δεν με εκπλήσσει.

Κρατάμε τα ένα, δυο, δέκα, εικοσι καλά σκηνικά, και παίζουμε κι εμεις στα ζάρια, αν μας βαστάει, την αλήθεια.  

 

Δεν είναι απαραίτητο. Αυτο-παραμυθιάζεται μόνος/η του/ης. Φοβερό;   

 

Πολλές φορές οι άνθρωποι μπαίνουν σε μία οποιαδήποτε σχέση, είτε εφήμερη είτε μεγάλη, χωρίς ξεκάθαρες προθέσεις μέσα στο μυαλό τους. Πολύ πιθανό να μην γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι τα πραγματικά τους κίνητρα.

Όταν ξεκινήσουμε να το σκεφτόμαστε με αυτή τη λογική, ο άνθρωπος που υποκρίνεται για να πετύχει κάποιον σκοπό, μπορεί να μην γνωρίζει ούτε ο ίδιος ποιος είναι αυτός ο σκοπός τελικά. Ένας άντρας που ψάχνει για εφήμερο σεξ και παραμυθιάζει γυναίκες που αναζητούν σχέση το κάνει επειδή θέλει να κάνει σεξ; Ή το κάνει επειδή φοβάται την οικειότητα; Ένας Κ που βρήκε μία μικρή άπειρη κοπέλα και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της εμπειρίας αλλά κοιτάζει μόνο πως να την εκμεταλλευτεί για να νιώσει "μάγκας" χωρίς να ενδιαφέρεται για την ψυχική και την σωματική της υγεία, το κάνει επειδή είναι ο σκληρός αφέντης; Ή το κάνει επειδή είναι ανασφαλής και νιώθει ότι έχει υπόσταση μόνο όταν χειρίζεται τους άλλους;

Άνθρωποι ελλειματικοί υπάρχουν παντού. Το θέμα είναι να υπάρχει ξεκάθαρη και ειλικρινής επικοινωνία που να επιβεβαιώνεται από πράξεις. Σε οποιονδήποτε χώρο.

 

Όχι απαραίτητα, είναι τελείως διαφορετικό να είναι ξεκάθαρη η μία πλευρά ως προς το τι αναζητά/προσφέρει, αλλά η ανάγκη/επιθυμία της άλλης να το εκλάβει διαφορετικά (αυτοπαραμυθιασμα), από το να παρουσιάζει κάποιος κάτι άλλο με σκοπό να εκμεταλλευτεί αυτήν την ανάγκη

 

Ενώ υπάρχει φυσικά η περίπτωση της καβλάντας ή της εκμετάλλευσης νομίζω πως υπάρχει και η περίπτωση της απειρίας και η πείρα δεν μεταλαμπαδευεται ουτε μεταφέρεται με κάποιο τρόπο απλώς αποκτάται. Βέβαια εκεί ο άπειρος πρέπει να δηλώσει την απειρία του όπου όταν δεν το κάνει κακώς δεν το κάνει. Αλλά θέλω να πιστεύω πως σε αυτό το χώρο μεταξύ έμπειρων ατόμων καβλάντα δεν υπάρχει, αν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είναι μεμονωμένες.

 

Να προσθέσω και τον εξής προβληματισμό.

Συχνά λέμε, ότι το ψέμα, η ανειλικρίνεια έχει να κάνει με την αυτογνωσία
και την αυτοπεποίθηση του άλλου. Και είναι αληθές. Στην πλειονότητα όμως
των περιπτώσεων, η ύπαρξη αυτογνωσίας και αυτοπεποίθησης μας οδηγούν
σε ένα "αντικειμένικο"/εφικτό στόχο ... ας πούμε μια γυναίκα με "βαθμό" 6.

Με ολίγον ψέμα, άσκηση πειθούς κτλ, ενδεχομένως να κερδηθεί μια γυναίκα
"κατηγορίας" 8.

Και καταλήγουμε στα εξής ερωτήματα:
1. Είναι καλό/κακό δίκαιο/αδικο κάποιος να διεκδικεί το κάτι παραπάνω?
και εάν μέχρι τι βαθμό του επιτρέπεται?
2. Μια γυναίκα με "καλή" βαθμολογία η οποία πέφτει σε αυτό το ατόπημα
του άλλου, πρέπει να θιχθεί ή/και μπορεί να το λάβει και ως κοπλιμέντο?

 

Πολύ σημαντικό θέμα και πολυπαραγοντικό. Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, η ηθική είναι ΠΟΛΥ προσωπική υπόθεση. That being said, η ανειλικρίνεια είναι μια ΠΟΛΥ καλή βραχυπρόθεσμη στρατηγική και μια ΚΑΚΙΣΤΗ μακροπρόθεσμη. Συνηθίζω να λέω, το ΜΟΝΟ πράγμα που δεν μπορούν να σου πάρουν, αλλά μπορείς να το ΧΑΣΕΙΣ είναι η πιστότητα του λόγου σου. Είναι τρομερά δυνατό νόμισμα και περνάει ΠΑΝΤΟΥ. Αλλά οι ΑΔΥΝΑΜΟΙ πάντα θα επιλέγουν ευκαιριακά τις τακτικές τους και θέλει ΣΤΟΜΑΧΙ, για να μην σε σέρνει από την μύτη, το αποτέλεσμα της ημέρας. Συνοπτικά τις περισσότερες φορές, το να μην είσαι ΜΑΛΑΚΑΣ είναι προς το δικό ΣΟΥ όφελος σε πρώτο χρόνο και δεύτερο χρόνο βοηθάει και τους ΑΛΛΟΥΣ. Τα δυο σεντς μου.

 

Το να θεωρείς ότι μέχρι εξάρι φτάνεις και ότι πρέπει να προσποιηθείς για να "κερδίσεις" το οχτάρι δεν θεωρείς ότι εγείρει ερωτήματα προς τη δική σου αυτοπεποίθηση;

 

αρχικά διαφωνώ κάθετα με κάθε μορφή "βαθμολόγησης" ανθρώπου
από κει και πέρα, δε νομίζω ότι υπάρχει "ολίγον" ψέμα... το ψέμα είναι ψέμα... επίσης άλλο ψέμα και άλλο πειθώ

στις ερωτήσεις σου:
1. θεωρώ θεμιτό ο οποιοσδήποτε να διεκδικεί οτιδήποτε αλλά αθέμιτο το "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"... για μένα όχι, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα
2. ύπουλη η δεύτερη ερώτηση... αν ήμουν το αντικείμενο του πόθου κάποιου, θα πρέπει να νιώσω κολακευμένη επειδή με εξαπάτησε για να με κατακτήσει; η απάντησή μου: όχι... η ματαίωση που θα νιώσω είναι σημαντικότερη από τα ψίχουλα που θα ταΐσουν την αυταρέσκειά μου