Τα αίτια της ανειλικρίνειας

το «ξέρω» είναι ενεργητικό ρήμα. συμπεριλαμβάνει την ερμηνεία μου γιά την προσδοκία του άλλου, πολύ περισσότερο από την ρητή ή άρρητη διατύπωση του «άλλου».

αδιάφορο αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε, εσείς ή εγώ.
στην εκ του ασφαλούς καχυποψία (aka δαιμονοποίηση) αναφέρομαι, στην εξασφάλιση διά της καχυποψίας. δεν είναι ανειλικρινής κάποιος που έχει διαφορετικές προσδοκίες από μένα.

οποτεδήποτε, οπουδήποτε, από οποιονδήποτε «μπορούν» να διατυπωθούν αφηγήματα που «μπορούν» να εκλειφθούν ως ψέματα ή και να είναι ως και ξεκάθαρα ψέματα ακόμη και τρολλαρίσματα.

 

το μέτρο της ειλικρίνειας δεν είναι το αν μας αρέσουν οι προθέσεις του άλλου.
κατά τ άλλα υπάρχει ως δυνατότητα κάθε περίπτωση.

 

@tithon ήμουν βέβαιη, την ώρα που έγραφα την εμπειρία μου ότι θα πατήσεις εκεί που πάτησες... όμως είναι γνωστό πως άλλο το πλαίσιο επικοινωνίας με το συνάδελφο και άλλο με το διευθυντή... όσο για το ερώτημα αν ήμουν καχύποπτη ή όχι, ήταν ρητορικό... και θα το εκτιμούσα δεόντως αν έκανες quote όλη τη φράση μου και δεν την έκοβες εκεί που την έκοψες για τη δημιουργία εντυπώσεων  

αν επικοινωνήσει τις προσδοκίες του, τότε δεν υπάρχει λόγος καχυποψίας/δαιμονοποίησης... το πρόβλημα δημιουργείται όταν δεν τις επικοινωνεί

στα υπόλοιπα που έγραψες συμφωνώ, αλλά δεν το λέω γιατί όπως είπες είναι αδιάφορο αν και ποιός συμφωνεί ή διαφωνεί  

 

ευχαριστώ γιά την επιβεβαίωση

 

δις σήμερα... το έχει η μέρα  

 

Τρολλάρισμα, αποφυγή ειλικρίνιας γιατί αδιαφορείς για εκείνη,
Της λες την αλήθεια αλλά δεν σε πιστεύει (προβλημά της)
Εξαρτάται τα αίτια.
Την δική μου ανελεικρίνια την χαρίζω στην καχυποψία και την αδιακρισία των άλλων όχι ως άμυνα αλλά ως λοβοτομή στην κουτσομπολίστικη γλώσσα τους.

 

Δεν διαφωνώ με αυτό.

 

Παρεμπιπτόντως, αν και υπό μιαν έννοια εκτός θέματος, καταλαβαίνεις πως η εξιστόρησή σου, δεχόμενος αδιαπραγμάτευτα πως είναι 1000% ειλικρινής, επιδέχεται εύκολα ένα σωρό ερμηνείες, αναλόγως του αφηγήματος και των αντιλήψεων που δυνητικά υιοθετεί ένα τυχαίο ακροατήριο. Just saying, που λέμε στα ρομέικα...

 

Ο ρόλος της σουπιάς επίσης, είναι να θολώνει τα νερά, όταν προσπαθεί να ξεφύγει ή να "ξεπλύνει" κάτι άλλο.  

 

ναι, το καταλαβαίνω... αλίμονο αν δεν ξέραμε πως ό,τι γράφουμε ερμηνεύεται κατά το δοκούν

 

Η πλάκα είναι πως και με κατεβασμένα τα βρακιά (κυριολεκτικά) να τους πιάσεις, δεν θα έχουν την εντιμότητα, έστω και την ύστατη ώρα να παραδεχτούν την αλήθεια, πάνε να σε βγάλουν και ελλειματικό, αμβλύνου και βραδύνου εξίσου, ή τρελού (κυρίως τρελής), δυσφορικής, υστερικής κόμενας.
Από την μία τους οικτίρω κι απ'την άλλη τους απεχθάνομαι.
Ούτε τον ίδιο αέρα δεν θέλω να αναπνέω με τέτοιους ανθρώπους πια.
Δεν έχουν και γιατρειά.
Αφού γέρασαν και μυαλό δεν έβαλαν...

 

 

(*) Θέμα οπτικής είναι πολλές διαφορές πάντως!!