Τα αίτια της ανειλικρίνειας

θα έπρεπε να γράφεις συχνότερα... γνώμη μου

 

Μία πρακτική που με διασκεδάζει αρκετά είναι όταν τρέχουν να μαζέψουν επιδοκιμασίες ( τα λεγόμενα likαρίσματα) που είχαν κάνει πριν μερικά χρονάκια διότι άλλαξαν οι συσχετισμοί και δε βολεύει πλέον ένα τέτοιο "ιστορικό".

Το ασυνεπές άτομο μόνο το μαπαρίδι του εξαπατά. Δεν είναι πρόβλημα των έτερων για να σκοτίζονται πέρα από το να το θωρούν ως άλλο ένα μέσο ψυχαγωγίας  

 

θα το δεχτώ αυτό στο βαθμό που το ασυνεπές άτομο δεν παίζει με τις ανάγκες και τα συναισθήματα του άλλου

 

Το ασυνεπές πρόσωπο δεν μπορεί να το κάνει αυτό εύκολα γιατί δεν μπορεί, όντας ασυνεπές, να κερδίσει εμπιστοσύνη.

 

δεν έχεις άδικο σ' αυτό, αργά η γρήγορα ξεσκεπάζεται...

 

Ξεσκεπάζεται... Αυτό σημαίνει ότι ο άλλος έμαθε να αναγνωρίζει και να ελέγχει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του;

 

υποθέτω πως με τον καιρό το μαθαίνει, δεν μπορώ να ξέρω πώς επιδρά στον καθένα η αλληλεπίδραση με ένα ασυνεπές άτομο

 

Συμφωνώ και ακόμα παραπέρα, στις περιπτώσεις που δεν θες να το τελειώσεις η ανειλικρίνεια μοιράζεται και στα δύο μέρη της σχέσης για να μπορεί να συνεχίσει.

Ένα κλικ τρόπου σκέψης.

Η απογοήτευση είναι η συνέπεια:

Τα trust issues προκύπτουν από τραυματικές σχέσεις και όχι από την απογοήτευση της ανειλικρίνειας.
Η αλλαγή στο status είναι ζήτημα συνειδητοποίησης των αναγκών σου. Η απογοήτευση δεν αλλάζει την ανάγκη σου ή την καύλα σου. Εκτός αν βρίσκεσαι ήδη σε αναζήτηση αυτοπροσδιορισμού και δεν έχεις κατασταλάξει κάπου.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι οι "ελιγμοί" της θεματολογίας σου προέρχονται από αυτό :

Από την παραμυθοκαυλάτζα γλεντήσαμε γεια σας έχουμε φτάσει στα θύματα εξαπάτησης με trust issues. Δίνεις έναν όγκο στην έννοια της απογοήτευσης που εξ ορισμού δεν υπάρχει.
Κατευθύνεις την συζήτηση προς την θυματοποίηση εξ αρχής. Δεν αντιμετωπίζεις το ίδιο σου το θέμα με ειλικρίνεια. Αυτό σου είπε και ο @tithon με κάποιο τρόπο και δεν καταλαβαίνω τον λόγο που προτιμάς μια μονομερή οπτική και αντίληψη.

Δεν είμαστε έρμαια, βορά στους ασυνείδητους, έχουμε υπευθυνότητα νοημοσύνη και κριτήρια επιλογών που μέσα από τα λάθη μας και τις αστοχίες μας αναβαθμίζονται και πλησιάζουν όλο και περισσότερο στις ανάγκες μας.

Όταν πέφτει στο τραπέζι η λέξη εξαπάτηση και υπάρχει από το εισαγωγικό ποστ, με την βαρύτητα που μπορεί να έχει αυτή η λέξη πρέπει αν μη τι άλλο από ευαισθησία και σεβασμό στους ανθρώπους που έχουν υποστεί πραγματική ζημιά στην ζωή τους και έχουν υπάρξει θύματα να γίνει ένας διαχωρισμός, να οριστούν τα μεγέθη της, από την ανειλικρίνεια μέχρι την εξαπάτηση και από την απογοήτευση μέχρι το τραύμα, δεν είναι τσουβάλιασμα όλα. Δεν είναι όλα τα θύματα αφελείς άνθρωποι και ούτε όλοι οι αφελείς θύματα.
Θέλουμε να ενδώσουμε στην κινδυνολογία ή να ρισκάρουμε να ζήσουμε?
Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα στον άνθρωπο που παραμυθιάστηκε να βιώσει την απογοήτευσή του ως καταστροφή ή να ξεσκαλώσει από τον μαλάκα και να τολμήσει να προχωρήσει σε επόμενες επιλογές με καλύτερα κριτήρια?

Υποψιάζομαι ότι από την ανησυχία σου να μην δικαιώσουμε τους μαλάκες, να μην περάσει αυτή η αντίληψη, υπερπροστατεύεις την "άλλη μεριά" ( και κατά συνέπεια το νήμα σου). Η ίδια η υπερπροστασία όμως είναι που οδηγεί στην δικαίωση του μαλάκα.
Είμαστε τόσο ευάλωτοι όσο και ανθεκτικοί, μην υποτιμάς την ανθεκτικότητά μας και μην υποτιμάς ..τα λάθη μας, μας είναι απαραίτητα!

Υ.Γ. Καλού κακού να αποσαφηνίσω τα μεγέθη: δεν σου κάνω επίθεση, δεν θέλω να βιώσεις επίθεση από την θέση μου. Απλά διαφωνώ.

 

σεβαστό
ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε... η καθεμιά για τους δικούς της λόγους  

 

Κατανοητό. Ευχαριστώ για τον διάλογο.

 

Για χρόνια το είχα ξεσκίσει. Από ένα σημείο και μετά κουράστηκα κι εγώ από την πάρτη μου και τις επαναλήψεις της. Σ' ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια, δίχως ίχνος ανειλικρίνειας ( μάλλον δεν το απέφυγα το off topic χαχα )

 

Δηλαδή όσοι εξαπατήθηκαν από ανειλικρινείς ανθρώπους ήταν ανεύθυνοι, ανόητοι, χωρίς σοβαρά κριτήρια επιλογής και ας πρόσεχαν?