Άλμα πίστης

@mpaxari αυτό αναρωτιέμαι που έγραψες παραπάνω, όταν σε μια πράξη ακόμη και εσωτερικής μετακίνησης δεν έχεις εσύ τον έλεγχο,δεν είναι επιλογή με βάση κάποια κριτήρια, τότε πως τη παίρνεις; Πού στηρίζεται η έννοια βίωμα,αν όχι σε καταγραφές που επεξεργαζεσαι με όποιο τρόπο εσύ επιλέγεις;
(Αχ αυτά τα κενά ελέγχου που λες,δε θα τα χωνέψω ποτέ  )
Όσον αφορά το θέμα υγείας(παρόλο που ούτε εκεί το κατανοώ)αναφερόμουν σε αλμα πίστης όταν φτάνει η κατάσταση σε αδιέξοδο,ίσως δε το έγραψα αναλυτικά για να γίνει κατανοητό.
Σε ευχαριστώ για την απάντηση σου!


Οσον αφορά τον Λουθερ Κινγκ η ιδεολογία του με αγγίζει πολύ,όμως δυστυχώς σε ένα ρομαντικό και ουτοπικό πλαίσιο. ΟΙ έννοια της αγάπης και της καλοσύνης ως "οπλα" είναι θελκτικές και όντως μπορεί να σε κάνουν να ανέβεις τη σκάλα ας βλέπεις μόνο το πρώτο σκαλι. Δεν είμαι σίγουρη αν ο ίδιος με τον ορισμό αυτόν ξεφύγε από τα στενά όρια της θρησκευτικής πίστης όμως .

 

Δεν την παίρνεις εσύ (η όποια εσύ)  
Είναι μια δύναμη που σε τραβάει, είναι αυτό το περιβόητο "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς". Πολύ απλοϊκά είναι σαν μαγνήτης η εστία είναι εκεί, σε τραβάει και εσύ πας,ενεργητικά. Σε ένα επιτυχημένο, για εμένα, άλμα δεν βιωνεται πουθενά η έλλειψη ελέγχου της κατάστασης αλλιώς πέφτεις και τσακιζεσαι.....

Όσο αφορά το βίωμα έχεις δίκιο, προσωπικές καταγραφές είναι  

Καταλαβαίνω... αποπροσανατολιζουν και φέρνουν σύγχυση, τουλάχιστον σε εμένα. Ακόμα και αν βρίσκονται στο μυαλό μου...

Η υγεία δεν έχει αδιέξοδα, έχει επιλογές μετά από πληροφόρηση. Τεκμηριωμένες πρακτικές. Ο ασθενής αποφασίζει ακόμα και αν αποφασίσει να μην κάνει τίποτα πέραν από ταματα και προσευχές είναι μια απόφαση.

Ευχαριστώ για το διάλογο  

 

Η επιλογή, μπορεί και να είναι αποτέλεσμα λογικής διαδικασίας, κάλλιστα μπορεί και όχι. Αν για παράδειγμα επιλέγαμε μόνο βάση λογικής τι καταναλώνουμε, ο κλάδος της διαφήμισης κι ένα απέραντο πλήθος προϊόντων θα ήταν στα αζητητα.

Για ο,τι δεν υπάρχει αναγκαιότητα, υπάρχει επιλογή και η επιλογή εκκινεί από την επιθυμία και συνηθέστατα υπακούει σε αυτή κι όχι στη λογική. Ένα μεγάλο μέρος των επιλογών μας γίνονται αμιγώς από το θυμικο. Ότι επιλέγουμε τοιουτοτρόπως, εξακολουθεί να αποτελεί επιλογή. Συνεπώς, η κατανάλωση μισου κιλού νουτελας από κάποιον υπέρβαρο δεν αποτελεί άλμα πίστης, αλλά επιλογή εκ του θυμικού, που αντιβαινει στη λογικη "τρέφομαι σωστά για να είμαι υγιής".
Χρησιμοποιείτε τον όρο "άλμα πίστης" για να περιγράψετε την επιλογή που γίνεται με μόνο κριτήριο την επιθυμία, σε αντιδιαστολή με την εκ λογικής επεξεργασίας επιλογή. Το άλμα πιστης ωστοσο δεν περιγράφει αυτό, αλλά μια κίνηση που καθοδηγείται από πίστη. Η ισχυρή πίστη αποδίδει, σε αυτόν που την εχει, βεβαιότητα κι εξ αυτής της βεβαιότητας δύναται να πράξει το οιοδήποτε "άλμα " κλιθει. Αυτός που προβαίνει σε άλμα πίστης, είναι περισσότερο βέβαιος για την κίνηση του από οποιονδήποτε θα την έκανε με βάση λογικά κριτήρια, εφόσον πιστεύει επαρκώς. Το γεγονός ότι η πίστη προσδίδει "βεβαιότητα" εκεί που η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά, δεν πρέπει να μας κάνει να συγχέουμε το άλμα πίστης με τις, πολλακις παράλογες επιλογές εκ του θυμικού...

 

Αντιλαμβάνομαι τι λέτε, όμως ακόμα και στο παράδειγμα σας θεωρώ ότι κάθε λογικά σκεπτόμενος καταναλωτής κρίνει το προϊόν και πέραν της διαφήμισης. Αξιολογεί εάν είναι "value for money".

Αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Επιτρέψτε μου ένα "λογικό άλμα", εάν δεχτούμε ότι η Κ/υ είναι ανάγκη αυτόματα καταλυεται η επιλογή σε Κ και υ?

Έχω την εντύπωση ότι η επιλογή αφορά στο να αφεθεί κάποιος στο θυμικο. Όπως το παράδειγμα σας με τη νουτελα. Αυτοκαταστροφικα θεωρώ αφήνεται κάποιος σε τέτοιες καταστάσεις. Γνωρίζει τα επακόλουθα αλλά επιλέγει, έστω και προσωρινά, αφήνοντας στο θυμικο το τιμόνι να αγνοήσει τα επακόλουθα/συνέπειες των πράξεων του. Προσωπικά φροντίζω να μην έχω νουτελα στο σπίτι για να μην πέφτω σε τέτοιου είδους πάθη.

Σε αυτό με βρίσκετε σύμφωνη, δεν βλέπω κάποια διαφωνία σε αυτά που γράψατε εσείς με αυτά που έγραψα στο συγκεκριμένο νήμα.

Σωστά και γενικά να προσπαθούμε να μην συγχυζομαστε 

Σας ευχαριστώ πολύ

 

Χθες λοιπόν, ενώ οδηγούσα, έβαλε το ραδιόφωνο το
@mpaxari εσένα σκέφτηκα  
Ειδικά στο στίχο: reach out and touch faith  

 

Σκεφτείτε ποσες φορες πηγατε super market με λίστα κι εξ αυτων, ποσες φορές την τηρεισατε πιστα, κι εχετε την απαντηση σας... Το παραδειγμα μου δεν αφορα τον "καθε λογικα σκεπτομενο καταναλωτη" αλλά τον μέσο καταναλωτή κι ετέθει για να καταδείξει πως η επιλογή δεν είναι πάντα και μόνον απότοκο λογικής διεργασίας ως ισχυριστήκατε. Επ αυτού του ισχυρισμού σας άλλωστε διαφώνησα.

Αν ορίσουμε την "ανάγκη" εννοιολογικώς αυστηρά, κι όχι καταχρηστικά ως άκρατη, ακόρεστη επιθυμία ή διακαή πόθο, η κυριαρχία και η υποταγή δεν αποτελούν ανάγκη. Αμφότεροι, επιβιώνουμε άνευ αυτών, δεν καθορίζουν το ζην μας, πιθανά προάγουν μέρος του ευ ζην μας, πολυτέλειες δηλαδή...
Το έχω ξαναγράψει εδώ μέσα, η υποταγή αποτελεί μια πιθανή απάντηση στην κατίσχυση. Τούτο σημαίνει πως αν κάποιος σας κολλήσει ένα πιστόλι στο κρόταφο, μπορεί να υποταχθήτε στις βουλές του, μπορεί και όχι, επιλέγοντας να δεχτείτε τη σφαίρα. Ακόμη και στην δια ωμής βίας κατισχυτική δράση, η υποταγή αποτελεί πιθανή επιλογή, όχι αναγκαιότητα. Αν επιλέξετε να επιβιώσετε με τους όρους που σας θέτει πλέον ο κατισχύον, τότε υποτάσσεστε. Επειδή ό,τι εξασφαλίζει την επιβίωση μπορεί να αναχθεί σε αναγκαιότητα, η υποταγή ως στρατηγική επιβίωσης μπορεί να κριθεί κατά περίπτωση "αναγκαία", αλλά δεν αποτελεί ανάγκη.

Κάνετε σοφιστεία. Η πράξη επιλέγεται, επιλέγω να καπνίζω επειδή το επιθυμώ, όχι επειδή επιλέγω να αγνοώ τις καταστροφικές συνέπειες της επιλογής μου. Άλλωστε στην πραγματικότητα δεν τις αγνοώ, απλά τις αφορίζω εντός μου για να μην ενοχοποιούμαι εξ αυτών. Αν σταματήσω να τις αφορίζω και τις φέρω σε πρώτο πλάνο στη σκέψη μου, τότε κόβω το κάπνισμα.

Δεν υποτάσσεστε από κάποια βεβαιότητα πίστεως προς κάποιον, υποτάσσεστε σε κάποιον επειδή σας έχει κατισχύσει και έχει δημιουργήσει μία συνθήκη "αναγκαιότητας", που απαντάται μέσω υποταγής. Αυτή τη συνθήκη αν ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ να την παραβλέψετε, τότε θα έχετε το αντίστοιχο τίμημα, αλλά δεν θα υποταχθείτε.

Η κατίσχυση και η εξ αυτής αναδυόμενη υποταγή, δεν αποτελούν βδσμικό εφεύρημα, ούτε μονοπώλιο, αλλά γενικότατες διαχρονικές πρακτικές τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Στο βδσμιο υπάρχει πλέον μία τάση μονοδιάστατης επικέντρωσης στο λιμπιντικό απότοκο των πρακτικών αυτών, με αποτέλεσμα την εναγώνια προσπάθεια εξωραϊσμού τους. Δια τούτο και ανθεί η εθελοδουλία, η οποία ενόσω αποτελεί επιθυμία βαφτίζεται "ανάγκη", η "κυριαρχία" υποτάσσεται στην εξυπηρέτηση της εθελοδουλίας, οι αλληλεπιδράσεις "Κ/υ" μετουσιώνονται σε σχέσεις πασπαλισμένες με μπόλικο συναίσθημα γεμάτες συννεφάκια στις αποχρώσεις του ροζ και όσοι επιθυμούν να κυριαρχούν είναι εν δυνάμει "κακοποιητές", "βιαστές" κι εν γένει αποβράσματα του κοινού ποινικού δικαίου - έχετε το νού σας. Ναι, αν έτσι έχουν τα πράγματα, χρειάζεται τεράστιο άλμα πίστης, για να "καλυφθεί" η εθελοδουλία...

 

Πιστεύω πως το άλμα που αναφέρεσαι προϋποθέτει εμπιστοσύνη προς Τον - Την Αφέντη-Αφεντρα σου και να αισθάνεσαι πως Αυτός-η συμπάσχει μαζί σου σε αυτό το μεγάλο βήμα και πως στόχος Του-Της δεν είναι να σε τρομάξει αλλά να σε κάνει να διευρυνεις τα όρια σου

 

Όχι.
Αν υπάρχει εμπιστοσύνη μιλάμε για κάτι άλλο.

 

Το άλμα πίστης είναι πίστης από ότι κατάλαβα...αλλά γιατί βιάζονται τα άτομα να μπουν σε σχέση χωρίς να έχει οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ τους;

μήπως τελικά η εμπιστοσύνη καταλύει την πίστη;

εκτός και αν ως άλμα πίστης εννοούμε αυτά που πραγματεύεται η υ πίσω από το προσκήνιο...σε αυτό που θέλει να πιστέψει πως υπάρχει...και μία δεν το πιστεύει...μια φοβάται...μία ζει κάτω από την επήρρεια του...
και το άλμα πίστης είναι προσωπικά για εκείνη αυτή η στιγμή που έχει κλειδώσει τη βανίλια μέσα της στην ντουλάπα και παρά τα νοητά, διαλέγει την επιθυμία μαζί και το φόβο της...διαλέγει να είναι υ...με όλο το θάρρος της ψυχούλας της.

 

Δεν είναι η εμπιστοσύνη προϋπόθεση για το άλμα αλλά η κατίσχυση.


Η εμπιστοσύνη τείνει να αναφέρεται σε μια υπολογιστική διαδικασία με όρους εμπορίου . Θα μετρήσω /υπολογίσω το ρίσκο και αν η πλάστιγγα γέρνει υπέρ μου, τότε, ναι, θα (σε) εμπιστευτώ. Είναι σαν να αποτελεί νόμισμα συναλλαγής στη σφαίρα των προσδοκιών (μας). Αυτοαναφορικη.

Όσο αφορά το "συμπασχει", δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι ένα σαδιστικό Κ δεν θα καθίσει αναπαυτικά με ένα ποτηράκι κρασί για να απολαύσει το "θέαμα".

Στο άλμα είσαι μόνος, ειναι δύναμη που σε έλκει εκ θέσεως. Γιαυτό και πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει "κάλεσμα " χωρίς κατίσχυση.
Δεν είναι απαραίτητο ότι αφορά μια εκπεφρασμενη εντολή.

 

ήθελα να πω πως δεν βασίζεται στην εμπιστοσύνη, αυτό ακριβώς...πίστη και εμπιστοσύνη άλλες έννοιες..