Ένα ακόμα θέμα προς συζήτηση

Κι εμένα μου αρέσουν οι λέξεις, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται σωστά και σίγουρα δεν τα καταφέρνω πάντα!

 

Του Δημητράκου είναι πολύ καλό, του Μπάμπι εύκαιρο...

 

Χεχε σουιτσαρει τότε κάποιος/κάποια και είναι σχήμα που συμβαίνει συχνά. Κ-σουιτς-υπό. Καλά να είμαστε  

 

Κι εκεί π' λες Ευθαλία μου πούμανε στα τέσσερα και μ' σάδιζ' ο Ανδροκλέας, ανοίγει η ξώπορτα και μπαίνει τάχα μ' πως δεν την ήξερε, μια πούλεγε σε μια μάζ'ξη πως ήταν σκλάβα και τ'ς είπε να τσιτσιδωθεί χωρίς α και ου, η ξιτσίπουτη με την μια τσιτσίδι, κια τ'ν έβαλε να μ' αργάσ' του τουμάρ' κια κείνη καμωνόταν πως στενοχωριόταν, τ'ς 'ερριξε μια μπούφλα και σουιτσάρισι δαύτη κι μ' έδερνε άτσαλα κι έκλαι'α και πώς το κατάλαβ' η π'τάνα και μι τ' ρούφηξ' όληνα πριν καν να κάνω ααα, με ξες δεν είμαι μπάι, μα μ' άρεζε και μετά μ' ε'ιπε να τον γαμήσ' στ' όρθιο, σουιτσάρουν λέμε και για κύργιους ρε συ Ευθαλία, δεν ξέρω, γιατί και τον έπιρνι και φλόγγιαζε τ' σκλάβα που σού'ιτσαρε, και τ' άρεζε τ' Ανδροκλέα, τι μπερδεψοδουλειές ρε ε'ιν' δαύτα, κι ήθελα να ξαναχύσω, λέγε μαρ' συ Ευθαλία, τσάμπα έτρωγα στο καπάκι μια ντουζίνα μπούφλες για να της κάν' το μ'νί τ'ς άλλης μανιουάλι μι του κιρί απ' τα Τζάμπο πριν την χύσει στα μαστάρια, κι αφού δεν πήδηξι καμιά μας, ήτανε παρτούζα..; Λέγε ρε Ευθαλία...! Ευθαλίαααααμμνννχχχχ..!

 

Χαχαχαχα κλαίω. Άκου τώρα πως τα σκέφτηκες όλα αυτά. Α πα πα    

 

Βγαλμένα απ' τη ζωή...
Εχω ακούσει και το αν πιάν' η αχναίκα π'δι από πίπα λάιβ από νεαρό "κωλομπαρά" μεν, π' δεν είχε πάει με αχναίκα ακόμα δε...

 

Και από σαδιστής σε μαζοχιστής και τούμπαλιν πάλι switch είναι;

 

Αχ πολύ μου αρέσει έτσι όπως τα λέτε!!  
Switch είναι επειδή τον πήρε κι ο Κ της ιστορίας...; Δεν νομίζω κάτι μπερδέψατε εδώ.

 

Συνιστάται προσεκτικιά ανάγνωση...

 

Φετιχακι θα έλεγα.   Βίτσια αφού

 

και την "αδιαβατική συμπίεση" είμαι βέβαιος οτι ακούτε για πρώτη φορα , αλλα υπάρχει σε καθε κύκλο του κινητήρα του αυτοκινήτου σας

 

Ο μαζοχιστής/ρια μπορεί ενδεχομένως (αν και σπανίως) να μην είναι υποτακτικός/η (έστω και την στιγμή του session) αλλά είναι μάλλον αδύνατο να είναι Κύριος/α.
Ο λόγος είναι πως δεν είναι δυνατόν κανείς να είναι Κύριος και άρα να έχει τον έλεγχο ενώ ταυτόχρονα πρέπει να αφεθεί.
Ισως όμως, πρέπει να διευκρινίσουμε πως, αλγολάγνος και μαζοχιστής, δεν είναι ακριβώς τα ίδια πράγματα.
H αλγολαγνεία είναι η κατάσταση κατά την οποία κάποιος αντλεί απόλαυση από τον πόνο.
Ο μαζοχισμός όμως, είναι μια κατάσταση κατά την οποία, μεν κάποιος αντλεί απόλαυση, από τον πόνο (είτε σωματικό, είτε ψυχικό ή άλλο), η οποία κατάσταση όμως, εμπεριέχει κάποια μορφή υποταγής, αφού εξ’ ορισμού ο μαζοχιστής, πρέπει να μπει σε μια διαδικασία ταπείνωσης (με την ευρύτερη έννοια του όρου), προκειμένου να νιώσει την απόλαυση. Είναι κάτι σαν "Αλγολάγνος plus".

Υπ’ αυτή την έννοια λοιπόν ένας Κύριος μπορεί ενδεχομένως να είναι αλγολάγνος, αλλά αποτελεί σχήμα οξύμωρο ένας μαζοχιστής να είναι ταυτοχρόνως και Κύριος (βλ. Master).