Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Συνταγογραφείται; Διγραμμη;

 

ω, ναι  

ω, ναι  

ω, ναι  

 

Το θέμα είναι ότι για να πιάσει χρειάζεται συγκεκριμένο... γιατρό... 

 

δεν υπάρχει γιατρός για την περίπτωσή μου  

 

Ω ποτέ μη λες ποτέ...
Η ζωή έχει πολύ ευφάνταστους τρόπους να πραγματοποιεί τις ευχές σου, ειδικά εκεί που δεν το περιμένεις  
Και δεν το λέω σαν παρηγοριά, ενίοτε είναι "πρόσεχε τι εύχεσαι"...

 

Συνήθως είναι αυτοαναφορική*, ανατρέχει σε ανάκατες μνήμες, κυκλοφορεί μόνο σε ληγμένα
(σε παρελθόντα χρόνο γιατί ο ενεστώτας είναι παγωμένος κι ο μέλλοντας μετά από δύο εβδομάδες).

Δίγραμμη και ναι και όχι.
Επιτρέπεται να εισπνεύσεις όλες τις ουσίες που αναδύει η ανάκατη μνήμη,
η δόση όμως του "εκεί κι τότε" δεν πρέπει να είναι δηλητηριώδης.
Δηλαδή να μην κολλάς.
Ακόμα!

*γιαυτο δεν συνταγογραφείται από τρίτους

 

Ω κατάλαβα!
Είχα στο μυαλό την ιαματική δράση του
"Θα περιμένεις εκεί, μεθαύριο. Γονατιστή στο πάτωμα. Όταν μπω δεν θα φοράς τίποτα. Και μέχρι τότε μην διανοηθείς να σε αγγίξεις"  
Υ.Γ. Συνταγογραφείται αποκλειστικά από πολύ συγκεκριμένους τρίτους. Η δραστική ουσία είναι επάνω τους δυστυχώς ή ευτυχώς.

 

Η δράση του είναι ιαματική. Πως αλλιώς άλλωστε.
Οι ουσίες μας διαφέρουν. Και η φάση ίσως.
Και τα ληγμένα παίζουν τον ρόλο τους καμιά φορά.
Δεν ξέρω ακριβώς.
Τα δικά σας δεν με πιάνουν πια.
Ούτε και τα δικά μου συνήθως  
Παρόν δεν έχει, μπροστά δεν έχει,
γι αυτό η καταφυγή στο «εκεί και τότε».
Χωρίς κόλλημα, για κάποια νέα συνταγή ίσως,
μια νέα αφετηρία.

Επιμένετε στους συνταγογράφους.
Επιμένω στην αυτοαναφορικότητα, τουλάχιστον ως προορισμό
(κατά την ολοκλήρωση μας ανταμώνουμε τον Άλλον).

Καλημέρα  

 

Nαι ναι... Στους συνταγογράφους θα παίξω τα ρέστα μου  
Καλημέρες  

 

Το εκτιμώ βαθύτατα αυτό

 

Διακοπές ποτέ θα πάμε;;;;;