Φτου ξελευτερία!

Είναι πια Φλεβάρης και έχω πάρει τη μετάθεσή μου για Αθήνα. Παρά το γεγονός της σύντομης σχέσης μου με τη Μ, ούτε καν τρεις μήνες δεν κράτησε, το μυαλό μου είναι ακόμα στην Κ.

Ωστόσο είμαι Αθήνα, σπίτι μου και όχι κλεισμένος στο κωλοτάγμα στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Τα πρωινά περνάνε ευχάριστα στην υπηρεσία που έχω πάρει μετάθεση και από το μεσημέρι και μετά είμαι ελεύθερος μέχρι το επόμενο πρωί. Δε νιώθω καν φαντάρος, στο σημείο που είναι η υπηρεσία απαγορεύεται να φοράω στρατιωτικά και παρά το γεγονός ότι στο γραφείο υπάρχουν κάμποσοι, από στρατηγό μέχρι επιλοχίες τα πράγματα είναι πολύ χαλαρά.

Δεν είχα ξαναδεί στρατηγό μέχρι που παρουσιάστηκα εκεί. Φοβερός τύπος, χαβαλετζής και εξαιρετικά οξύνους δεν θα μπορούσε να βρίσκεται πιο μακριά από την εικόνα του καραβανά που έχει στο μυαλό του ο περισσότερος κόσμος. Η υπηρεσία στελεχόνονταν από ένα μείγμα στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού το οποίο με είχε κατασυμπαθήσει επειδή λόγω των γνώσεών μου σε υπολογιστές τους είχα κάνει τη ζωή πολύ εύκολη.

Η θέση ήταν εξαιρετικά βυσματική και δεν έχω ιδέα πως βρέθηκα εκεί. Όχι απλά γιατί ήταν στο κέντρο της Αθήνας, όχι απλά γιατί ήταν ανοιχτά μόνο ώρες δημοσίου και όχι απλά απαγορευόταν να φοράω στρατιωτικά, αλλά μιας και ήμουν αποσπασμένος από το Λ.Δ. της Π.Φ. και μιας και ούτε έτρωγα, ούτε κοιμόμουν στο τάγμα, έπαιρνα και 50000 δραχμές το μήνα τροφή σε χρήμα! Ακριβώς λόγω του βυσματικού της θέσης όλοι οι προηγούμενοι φαντάροι είχαν από ελάχιστη ως καμία σχέση με τα καθήκοντας της εν λόγω θέσης και αρχικά με είχαν αντιμετωπίσει με ευγενική αδιαφορία το οποίο άλλαξε σε μεγάλη συμπάθεια όταν κατάλαβαν ότι βύσμα ή όχι -ακόμα δεν με πίστευαν ότι δεν είχα βάλει βύσμα- κάλυπτα και με το παραπάνω τα τυπικά προσόντα.

Όπως και να έχει τα πρωινά στο γραφείο κρατούσαν το μυαλό μου απασχολημένο αλλά από το μεσημέρι και μετά άρχιζε ο ελεύθερος χρόνος και ήταν κοντά δέκα μήνες που δεν τα πηγαίναμε καλά οι δυο μας.

Την Ε. την γνώρισα στο IRC. Συνομήλικη, είχε βγει εδώ και εννιά μήνες -για την ακρίβεια είχε τινάξει στον αέρα- μακροχρόνια σχέση στην οποία ήταν από 18 χρονών, δυναμική και γεμάτη ζωντάνια ήταν ότι πρέπει για ένα καλό rebound. Για μακροχρόνια σχέση οι δυο μας δεν κάναμε με τίποτα και όσο και αν χρειαζόμουνα το rebound το έβλεπα ξεκάθαρα οπότε ποτέ δεν κυνήγησα το κάτι παραπάνω μαζί της.

Μιλούσαμε αρχικά μέσω private messages μέσω του irc server (/msg για όσους θυμούνται) και στη συνέχεια προχωρήσαμε στην πιο ιδιωτική direct επικοινωνία (/dcc chat) και στο ICQ που τότε ήταν στις δόξες του. Μετά αρχίσαμε να μιλάμε σταδιακά και στο τηλέφωνο και η ώρα μαζί της περνούσε πολύ ευχάριστα οπότε το φάντασμα της Κ. δεν είχε και πολλές ευκαιρίες για να με τυραννήσει.

Κάποια στιγμή αποφασίσαμε και βγήκαμε από κοντά. Όπως και η Μ. με την οποία είχα κάνει μία σύντομη σχέση έτσι και η Ε. έμενε στα νότια προάστια, στου διαόλου τη μάνα δηλαδή. Από την άλλη ούσα ιδιοκτήτρια αλυσίδας καταστημάτων, εξωστρεφής to the extreme είχε "διασυνδέσεις" με όλα τα καλά μαγαζιά της παραλιακής με αποτέλεσμα όποτε βγαίναμε να μας αντιμετωπίζουν σα βασιλιάδες.

Σαφώς και δεν μπορούσα να την ακολουθήσω σε αυτά που ξόδευε για ποτά ειδικά σε τέτοια μαγαζιά και εκεί με βοήθησε η φυσική μου αποστροφή στο αλκοόλ ωστόσο παρά το γεγονός ότι εγώ δεν έπινα περνούσαμε καλά σε όλες μας τις εξόδους. Η αλήθεια είναι ότι ο κύκλος της, με εξαίρεση ένα παιδικό της φίλο ο οποίος με συμπαθούσε -ίσως λόγω συναδελφικής ιδιότητας καθώς ήταν και εκείνος μαθηματικός- με αντιμετώπιζε με τον ίδιο τρόπο που τους αντιμετώπιζα κι εγώ: με ευγενική αδιαφορία αν και δεν κρύβω ότι υπήρχαν και κάποιοι που με αντιπαθούσανε, προσπαθώντας ωστόσο να μην το εκδηλώσουν φανερά. Η αντιπάθεια μάλλον οφείλονταν στο ότι ήμουν ο πιο μαζεμένος οπότε τη παρουσία μου δεν ξεφεύγανε αν και ομολογώ ότι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εγώ τους ήμουν τροχοπέδη. Όσο με αφορούσε μπορούσαν ελεύθερα να γίνουν λιάρδα και να πάνε να πέσουν στην πρώτη διαθέσιμη κολώνα και ποτέ δεν έδειξα κάποια αποδοκιμασία, άλλωστε η αποχή μου από το ποτό δεν γινόταν για ιδεολογικούς λόγους αλλά για καθαρά πρακτικούς. Αποτέλεσμα αυτού ήταν σιγά-σιγά να ξεκόβει παρέα από αυτούς κάτι που ταυτόχρονα μου άρεσε και δε μου άρεσε. Μου άρεσε γιατί μου αφιέρωνε περισσότερο χρόνο και δε μου άρεσε γιατί ήξερα ότι είμαι περαστικός και δεν ήθελα να είμαι εγώ η αιτία να απομακρυνθεί από τους φίλους της, οι οποίοι αν εξαιρέσεις τις επιδόσεις τους σε κατανάλωση αλκοόλ ήταν μια χαρά άτομα.

Το να κοιμηθώ στο σπίτι της δεν είχε γίνει πρώτη φορά, αν δεν είχα πάρει αυτοκίνητο τότε κοιμόμουν σπίτι της και η Ε. με ανέβαζε το πρωί στη Δάφνη να πάρω το μετρό -τότε έφτανε μόνο μέχρι εκεί- για να πάω να ανοίξω το γραφείο στις 07:00 το πρωί. Είχε ένα τεράστιο γερμανικό λυκόσκυλο, πραγματικά από τα μεγαλύτερα που έχω δει, και ένα γάτο τα οποία με λατρεύανε και συνήθως κοιμόμουνα στον καναπέ με τη γάτα πάνω μου και το σκύλο δίπλα μου καθώς εμού παρόντος την αγνοούσαν επιδεικτικά. Εκείνο ωστόσο το βράδυ δεν τα είχε κοπανήσει μόνο η αφεντιά της, είχα πιει κι εγώ παραπάνω από το κανονικό γιατί κάποιος από την παρέα της γιόρταζε και κάθε τρεις και λίγο κέρναγε σφινάκια. Αν και οι υπόλοιποι έπιναν τεκίλα ενώ εγώ σναπς, τελικά κατάφερα να γίνω κι εγώ ψιλοκουρούπελο. Όχι στο βαθμό να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου αλλά σίγουρα είχα κάνει κεφάλι, είχα τρελό κέφι και οι αναστολές μου είχαν πάει περίπατο.

Κάπως έτσι ενώ καθόμασταν στον καναπέ -ούτε θυμάμαι τι λέγαμε, αν δηλαδή λέγαμε κάτι και απλά δεν κοιτάζαμε τον τοίχο σα χάνοι- γύρισε και με κοίταξε και την κοίταξα κι εγώ. Παρά το γεγονός ότι το βλέμμα της έλεγε "φίλα με ΓΤΧΣ" και επειδή ειλικρινά δεν ήταν το σεξ που μου είχε λήψει αλλά η επιθυμία να ζω αντί απλώς να επιβιώνω προτίμησα να μην πάρω κανένα ρίσκο.

-"Ε. έτσι όπως σε βλέπω, θέλω να σε πάρω αγκαλιά και να σε φιλήσω."
-"Και γιατί δεν το κάνεις;" ρώτησε απλά και ήταν το μόνο που χρειαζόταν να ακούσω.

Και τη φίλησα. Και ανταπέδωσε. Φιληθήκαμε για κάμποση ώρα, αλλά είχε πάει κοντά 4:00 και σε 2 ώρες θα έπρεπε να ξυπνήσουμε γιατί εκείνη ναι μεν είχε δικό της μαγαζί αλλά εγώ ήμουν υπάλληλος της μαμάς πατρίδας και την συγκεκριμένη μέρα δεν είχε ρεπό, οπότε δεν προχωρήσαμε σε τίποτα παραπάνω και πέσαμε για ύπνο στο κρεβάτι της. Και επειδή το κρεββάτι ήταν διπλό κάποια στιγμή βρέθηκα με την Ε. γερμένη στον ένα ώμο μου, το κεφάλι του σκυλιού στον άλλο ώμο μου και τη γάτα στο στέρνο, και με τους τρεις να κοιμούνται του καλού καιρού κι εγώ να κάνω το θαλαμοφύλακα.

Το πρωί ωστόσο στο γραφείο άρχισαν να με πιάνουν οι αμφιβολίες μου. Επειδή ακριβώς γούσταρα την παρέα της Ε. και επειδή ακριβώς δεν έβλεπα κανένα μέλλον μεταξύ μας ήθελα να το κρατήσω όπως πάει και αν έμπλεκαν συναισθηματικά στη μέση δεν θα είχαμε καλή κατάληξη, δεδομένου ότι τα όποια συναισθήματα μπορούσαν να γεννηθούν από τη μεριά της θα ήταν χωρίς ανταπόκριση από τη δική μου. Στο τηλέφωνο ήμουν πολύ ξεκάθαρος.

-"Νομίζω ότι κάναμε λάθος."
-"Γιατί το λες αυτό;" με ρώτησε.
-"Γιατί το καλύτερο που μπορεί να γίνει μεταξύ μας είναι friends with benefits και δε θέλω να έρθουμε σε σημείο που νοιώσεις συναισθήματα που δεν είμαι σε θέση να ανταποδώσω. Δεν λέω όχι στα benefits αλλά αν είναι να χαλάσει την παρέα που κάνουμε στα τσακίδια να πάνε."
-"Ήμουν εννιά χρόνια σε σχέση, Γ, στο έχω πει. Δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από τότε που το διαλύσαμε, ούτε εγώ θέλω κάτι παραπάνω."
-"Ναι αλλά μου έχεις πει ότι σ' αρέσει ο Δ. και έχεις και τον φαντάρο με τον οποίο ξεσκάς. Θα στο θέσω έτσι, οι δυο μας μπορούμε να είμαστε friends with benefits και να έχεις και άλλους δέκα νοματαίους, αλλά αν οι άλλοι δύο μάθουν τι είδους σχέση έχουμε πολύ πιθανό να κατηγορήσεις εμένα και ξαφνικά να γίνουμε "and then there were none" και δεν θέλω να είμαι εγώ η αιτία"
-"Αυτό είναι δικός μου λογαριασμός αλλά δε θα χαλάσουμε και τις καρδιές μας. Δε θέλεις benefits, δε θα έχεις benefits!"
-"No problem" της είπα και το εννοούσα.

Συνεχίσαμε να μιλάμε και να βγαίνουμε και έβλεπα ότι μου έλεγε για τους άλλους σε φανερή προσπάθεια να με τσιγκλίσει. Το μόνο που κατάφερνε ήταν να με καυλώνει οπότε κάθε φορά που μου διηγούνταν για τους άλλους είχε την αμέριστη προσοχή μου, με τρόπο ωστόσο που δεν της άρεσε καθόλου. Εγώ πάλι το διασκέδαζα με την ψυχή μου, αφενώς γιατί μου αρέσει να μου διηγούνται σεξουαλικές πράξεις με γαργαλιστικές λεπτομέρειες και αφετέρου απολάμβανα σαδιστικά το γεγονός ότι η αντίδρασή μου την έκανε να βράζει στο ζουμί της και μάλιστα χωρίς να έχει τη δυνατότητα εκτόνωσης στο άγουραχαχαχαχαχα κορμί μου.

Κάποια Κυριακή μεσημέρι οργάνωσε τραπέζι για να γιορτάσουμε τα γενέθλια του Δ. Επειδή θα ήταν ζευγάρια και για να μην είμαι ασυνόδευτος και κάνω το μπακούρι την είχα ρωτήσει αν μπορούσα να φέρω μαζί μου την Μ. (την κοπέλα την οποία είχα σύντομη σχέση για τρεις μήνες μετά την Κ.) με την οποία ναι μεν είχαμε χωρίσει αλλά διατηρούσαμε πολύ φιλικές επαφές και αραιά και που βγαίναμε για καφέ. Μου απάντησε ότι μπορούσα να φέρω όποιαν/όποιον θέλω οπότε έτσι έσκασα στην ταβέρνα στου Ψυρρή που είχε κλείσει τραπέζι συνοδευόμενος από τη Μ.

Η ταβέρνα είχε και live ρεμπέτικη μουσική, είχε πολύ καλό φαγητό και εξαιρετικό αγιωργίτικο και του δώσαμε και κατάλαβε στην κρασοκατάνυξη. Επειδή η Μ. όπως και η Ε. έμενε στα νότια προάστια και δεδομένου ότι η Ε. δεν είχε στο νου της εκείνο το βράδυ να "ξελογιάσει" τον Δ. είχα πάει χωρίς αυτοκίνητο και της είχα ζητήσει να πάει την Μ. στο σπίτι της όταν θα φεύγαμε. Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε η Ε. μου ζήτησε αν θέλω να κατέβω κι εγώ μαζί τους για την παρέα και να με πήγαινε την επόμενη μέρα το πρωί στο γραφείο, πράγμα για το οποίο δεν είχα καμία αντίρρηση.

Κατεβήκαμε με τα χίλια ζόρια στα Νότια Προάστεια καθώς ήταν Κυριακή μέσα στο κατακαλόκαιρο και ο κόσμος είχε ξαμολυθεί στις παραλίες συν το γεγονός ότι είχαν ξεκινήσει τότε τα έργα και για το μετρό οπότε γινόταν της κακομοίρας. Στο δρόμο την είχε πάρει στο κινητό της μια υπάλληλός της και της είχε πει να περάσει από το μαγαζί για κάτι επείγον οπότε μας ζήτησε πρώτα να πάμε από το μαγαζί της και μετά να πάμε την Μ. στο σπίτι της, πράγμα για το οποίο κανείς μας δεν έφερε αντίρρηση.

Όταν μείναμε μόνοι μας η Μ. δεν έχασε ευκαιρία.

-"Θα γυρίσετε μετά σπίτι της;"
-"Έτσι είπαμε."
-"Δεν σας βλέπω να κοιμάστε" μου είπε με νόημα.
-"Δεν είναι η πρώτη φορά που κοιμάμαι σπίτι της και με εξαίρεση αυτό που έγινε τις προάλλες και το οποίο δεν είχε άλλωστε και συνέχεια δεν έχει γίνει κάτι μεταξύ μας. Άλλωστε γουστάρει τον Μ. ολόκληρο τραπέζι διοργάνωσε για την πάρτη του."
-"Δεν ξέρω για ποιον διοργάνωσε το τραπέζι Γ. αλλά ξέρω ποιον κοίταγε όλη την ώρα και αυτός ήσουν εσύ. Όπως σε βλέπω και με βλέπεις εκτός και αν σκοπεύεις να χρησιμοποιήσεις βία για να το αποφύγεις δε σε βλέπω να κοιμάστε σήμερα."
-"Όχι ρε" της απάντησα.
-"Καλά, εδώ θα 'σαι και εδώ θα 'μαι."
-"Δε μου λες", δεν έχασα εγώ την ευκαιρία," αν δεν γίνει κάτι μεταξύ της θα μου κάτσεις;"

Ναι, το εννοούσα, δεν το είπα για αστείο και ούτε το εξέλαβε έτσι.

-"Όχι απλά θα σου κάτσω να με πάρεις όπως θες, στο τέλος θα σου πάρω πίπα και θα κάνω και γαργάρες και θα καταπιώ χωρίς φιοριτούρες" μου είπε αναφερόμενη στο γεγονός ότι τη μία όλη και όλη φορά που είχαμε προχωρήσει λίγο περισσότερο στο παρασύνθημα είχε εκφράσει έντονη δυσφορία όταν τέλειωσα στο στόμα της και της ζήτησα να καταπιεί καθώς ήταν και η πρώτη φορά που κάποιος τέλειωνε στο στόμα της και η πρώτη φορά που κατάπιε και απ' όσο ξέρω αυτό δεν έχει επαναληφθεί από τότε με κανέναν.

Ναι, το εννοούσε, δεν το είπε για αστείο και ούτε το εξέλαβα έτσι.

-"Το κρατάω αυτό, Μ."
-"Κράτα το αν και στο λέω ξανά: το πρωί μάλλον τα πόδια σου θα προσπαθείς να κρατήσεις."

Δεν είπαμε κάτι άλλο επί του θέματος και απλά περιμέναμε την Ε. να έρθει. Ξέμπλεξε σε λίγη ώρα, ήρθε και ξεκινήσαμε. Παρόλο που μένουν σε γειτονικούς δήμους στους δρόμους γινόταν ακόμα της μουρλής και στην άνοδο και στην κάθοδο οπότε μας πήρε πάνω από μία ώρα να επιστρέψουμε σπίτι της.

Καθίσαμε στον καναπέ και το πρώτο σημάδι ότι θα επερχόταν ο αρμαγεδδών ήταν ότι έτζασε σκύλο και γάτα. Μετά καθίσαμε στον καναπέ και ανάψαμε την τηλεόραση και εγώ κοίταζα την τηλεόραση και ένιωθα το βλέμμα της πάνω μου. Μη αντέχοντας αυτή την αίσθηση γύρισα να την κοιτάξω και εκεί η προφητεία της Μ. επαληθεύτηκε: Εκτός και αν χρησιμοποιούσα βία για να το αποφύγω θα είχε σεξ.

Φυσικά και ανταπέδωσα φιλί και χούφτωμα με ενθουσιασμό και σε λίγη ώρα τα ρούχα μας ήταν στο πάτωμα. Άρχισα να τη χουφτώνω στο στήθος, μετά τη χούφτωσα και της έβαλα δάχτυλο στο μουνάκι της που έσταζε και μετά χαμήλωσα και άρχισα να τη γλείφω. Η Ε. όμως δεν ήθελε γλείψιμο οπότε με έκοψε, με πήρε -ψιλοαδέξια είναι η αλήθεια- στο στόμα της και παρά το γεγονός ότι αμφότεροι δεν είχαμε προφυλακτικό -ναι, λάθος το ξέρω... αλλά άντε πείσε δύο καυλωμένους 27άρηδες να σταματήσουν για να βρουν μέσα στη μαύρη νύχτα προφυλακτικά- σε λίγη ώρα ήμασταν στο κρεβάτι της σε πολύ έντονο ορθόδοξο ιεραποστολικό. Παρά το γεγονός ότι είχα να κάνω σεξ πολύ καιρό έδειξα αξιοσημείωτη αντοχή και ο πρώτος γύρος κράτησε αρκετή ώρα. Όταν ένιωσα ότι δεν αντέχω άλλο τραβήχτηκα και τον έπαιξα στην κοιλιά της.

Μετά πήγαμε να ξεπλυθούμε και καταλήξαμε να φασωνόμαστε μέσα στο ντους όπου την έβαλα και έσκυψε και ακολούθησε ο δεύτερος γύρος. Τελειώσαμε το ντους μας και πήγαμε και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι κάνοντας τσιγάρο και μιλώντας περί ανέμων και υδάτων. Με δική μου πρωτοβουλία καμιά ώρα αργότερα ξεκίνησε ο τρίτος γύρος όπου στον οποίο κατάφερα και την έκανα να τελειώσει για πρώτη φορά και εκείνη τη φορά δε με άφησε να τελειώσω στην πλάτη της. Τραβήχτηκε, κατέβηκε προς τα κάτω και με πήρε στο στόμα της.

-"Ε, πριν το κάνεις αυτό θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι: Αν το κάνεις θα τελειώσω στο στόμα σου. Δεν με ενδιαφέρει αν θα καταπιείς ή αν θα το φτύσεις αλλά αν είναι να τραβηχτείς καλύτερα σταμάτα τώρα."

Η Ε. αντί απάντησης με πήρε ξανά στο στόμα της. Δε μπορούσε να τον πάρει βαθιά και η αλήθεια είναι ότι δεν έκανε ιδιαίτερα καλή πίπα και συν το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί δύο γύροι την παίδεψα αρκετή ώρα και με αρκετές απόπειρες κρατήματος της αναπνοής μου. Τέλος πάντων, την τέταρτη ή πέμπτη φορά που κράτησα την αναπνοή μου και έχοντας πάρει την απόφαση "θα χύσω ακόμα και αν αναγκαστώ να καταφύγω άδηλο αναπνοή" και φτάνοντας να κάνω το μελιτζανί του Ομπράντοβιτς να μοιάζει με ελαφρύ κοκκίνισμα, κατάφερα να τελειώσω στο στόμα της. Προς τιμήν της παρόλο που δεν κατάπιε τα μάζεψε όλα, μου τον στράγγιξε καλά-καλά και τότε σηκώθηκε και πήγε και τα έφτυσε.

Δεν ξαναπιάσαμε το θέμα "friends with benefits". Για ένα μήνα ακόμα κάναμε ό,τι μας έρχονταν στο κεφάλι, μέχρι και θεσσαλονίκη για καφέ πεταχτήκαμε μια παρασκευή μεσημέρι αφού σχόλασα, πηδιόμασταν όπου βρίσκαμε και όπως βρίσκαμε και σε όλο αυτό το διάστημα δεν είχα αφιερώσει ούτε καν μια δεύτερη σκέψη στην Κ.

Όπως όλα τα ωραία έτσι κι αυτό τελείωσε σχετικά γρήγορα. Παρά το γεγονός ότι είχε αποδεχτεί το friends with benefits έδειχνε ότι με γούσταρε χωρίς ωστόσο ποτέ να το κάνει θέμα παρά μόνο όταν γνώρισε τον Γ. Μια χαρά παιδί, όσο τον αφορούσε εγώ και η Ε. είμασταν απλά φίλοι και αυτός τη γούσταρε και την πολιόρκησε.

Είχαμε κανονίσει να βγούμε με την Ε. αλλά ο Γ. μας πρότεινε να πάμε να δούμε ένα αγώνα ράλι στη Ριτσώνα. Η Ε. με ρώτησε τι θέλω να κάνουμε και της είπα "δε γαμιέται, πάμε ράλι, δεν το έχω ξανακάνει". Αυτό που δεν ήξερε είναι ότι ο Γ. ήθελε να της την πέσει και με πήρε κάποια στιγμή αργότερα και μου ζήτησε αν μπορώ να μην έρθω για να του αφήσω το πεδίο ελεύθερο και του απάντησα "Ευχαρίστως! Καλή τύχη!"

Πήρα την Ε. να της πω ότι μετάνιωσα και ότι μιας και άρεσε ο ένας στον άλλον έλεγα να τους αφήσω μόνους τους.

-"Όποιος ντρέπεται, πεινάει Μ." μου είπε εμφανώς χωλομένη χρησιμοποιώντας το επίθετό μου.
-"Ξέρεις ότι αυτό δεν ισχύει. Ξέρεις γιατί το κάνω και μέσα σου ξέρεις ότι αυτό που κάνω είναι το σωστό."
-"Το ξέρω ρε Γ... αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μου αρέσει κιόλας."
-"Αυτό δεν αναιρεί ωστόσο ότι είναι το σωστό. Δώσε μια ευκαιρία και σε σένα και στο Γ. και για εκείνον δε με ενδιαφέρει αλλά εσύ με ενδιαφέρεις."
-"Πολύ περίεργο τρόπο επίλεξες για να το δείξεις."
-"Το να πράξεις το σωστό έχει μεγαλύτερη αξία όταν είναι δύσκολο, Ε. Στα εύκολα όλοι καλοί είμαστε."
-"Όπως μου έχεις πει και όπως μου δείχνεις δεν βλέπω κάποια δυσκολία εκ μέρος σου."
-"Αυτό δε σημαίνει ότι δε θα μου λείψει η παρέα σου Ε."
-"Δηλαδή τέλος; Αυτό ήταν;"
-"Όχι, καθόλου. Θα διακόψουμε επαφές μέχρι να καταλήξεις τι θέλεις να κάνεις με τον Γ. Όταν έχεις πάρει την απόφαση και όταν βεβαιωθείς ότι είναι η σωστή, όποια και αν είναι αυτή, το τηλέφωνό μου το ξέρεις."
-"Είναι η τελευταία σου λέξη;"
-"Ναι. Μέχρι την επόμενη φορά Ε."
-"Στο καλό λοιπόν και αν είναι να τα ξαναπούμε, τα ξαναλέμε."
-"Στο καλό και κοίτα να περάσεις καλά στο ράλι αλλά και μετά γενικά"

Δεν είπαμε κάτι άλλο, εκεί κλείσαμε. Της πήρε πάνω από δύο εβδομάδες να αποφασίσει τι θα κάνει με τον Γ. και όταν αποφάσισε ξαναβρεθήκαμε, αυτή τη φορά σαν απλοί φίλοι και κρατήσαμε και κρατάμε ακόμα επαφές.

Λίγο καιρό αργότερα γνώρισα και την δεύτερη Χ. της ζωής μου, η πρώτη ήταν ο πρώτος -και τελευταίος- παιδικός έρωτας, καθως λίγο μετά τα πέντε έπαθα τη νίλα που μου κατέβασε το διακόπτη, και που έμελλε να γίνει και η μέλλουσα πρώην κα Μ. Όλο αυτό που έζησα με την Ε. με βοήθησε να καταφέρω να απαρνηθώ την Κ. όταν ζήτησε να επιστρέψει. Ακόμα δεν έχω κατασταλάξει αν έκανα μαλακία ή όχι που αρνήθηκα την Κ. ωστόσο η ζωή μου κύλησε όπως κύλησε και στο τέλος της ημέρας δεν έχω παράπονο από το Σύμπαν, αν και φρόντισε να μου γαμήσει κάμποσο τα πρέκια στο ενδιάμεσο.

Μπορεί να χρειάστηκαν να περάσουν κοντά 11 χρόνια μέχρι να βρεθεί μια άθλια μαϊμού στο δρόμο μου και να ερωτευτώ για δεύτερη και μισή φορά στη ζωή μου ωστόσο αυτό που έζησα με την Ε. μόνο με μια πρόταση μπορεί να αποδοθεί:

Φτου ξελευτερία!

 

πολλά λάικ!
αλλά ρε φίλε...

με σναπς???  

 

Αν δεν πίνεις και με νάμα γίνεσαι ντίρλα...

 

και με μηλίτη blueberry  

 

Με blueberry στο Ζούμπερι
ουίσκι κοκακόλα
και μια σκληρή καριόλα.

Δημώδες χαϊκού.

 

Α,χα! Τελικά δεν είναι αψεγάδιαστη η ιστορία σου!

Ούτε εμείς σε πιστεύουμε

ΥΓ: Πετάγομαι να δω αν όσο καιρό έλειπα τελείωσες το 'είναι να μη βραχείς'
Παραγγελιά, αν δεν το χεις ήδη γράψει

 

Το έγραψα και στο σχετικό thread ότι μου ξεφεύγουν κι εμένα φρικαλεότητες!

Να σου πω ότι σας αδικώ; 20 χρόνια αναρωτιέμαι πώς βρέθηκα εκεί, συγκριτικά ο καντιλανάφτης στο Λυκαβηττό έμοιαζε με δυσμενής μετάθεση.

 

Οι 50.000 για δεκαπενθήμερο ΟΚ, μετά..;

 

Μια χαρά τον έβγαζα το μήνα. Φαντάρος ήμουν, σπίτι μου έτρωγα και κοιμόμουν -όταν δεν κοιμόμουν στης Ε.- και οι μετακινήσεις μου με τα μμμ ήταν δωρεάν και ακόμα και τις φορές που χρησιμοποιούσα αυτοκίνητο, το σαραβαλάκι το όπελ με 2000-3000 δραχμές βενζίνη έβγαζε χαλαρά ένα μήνα ακόμα και με διαδρομές Εκάλη-Βουλιαγμένη. Από το Μάρτη του 2001 που πληρώθηκα για πρώτη φορά τροφή σε χρήμα (στο Λ/Δ της Π.Φ. παρουσιάστηκα 27 Φλεβάρη και 28 πήγα ΤΑΑΠΘ, την προηγούμενη μέρα, Καθαρά Δευτέρα, είχα σκοπιά στα σκαλάκια στο ΓΕΣ και μετρούσα τα αυτοκίνητα που περνούσαν από τη Μεσογείων!!!!) και μέχρι που απολύθηκα τέλη Σεπτέμβρη του 2001 δε θυμάμαι ούτε μια φορά να ξέμεινα από χρήματα.

Η λαίλαπα ήρθε με το ευρώ την επόμενη χρονιά.

 

Δεν παιζόταν η αντηλιά στα σκαλάκια...  

 

Δε βαριέσαι, ήταν από τις ελάχιστες σκοπιές στις οποίες δεν χρειαζόταν να χαιρετήσεις ό,τι περνάει!

Η σκοπιά τα ξημερώματα της Καθαράς Δευτέρας ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα, είχε εσωτερική σκοπιά στο γραφείο της εισόδου μια ομορφούλα ΕΠΟΠ που επειδή βαριόταν μόνη της είχε έρθει έξω και μου είχε πιάσει την πάρλα και ευτυχώς δηλαδή γιατί 02:00 - 04:00 δεν περνούσαν και πολλά αυτοκίνητα.

Τρίτη πρωί με φώναξαν, μου ανακοίνωσαν από το πουθενά ότι απέκτησα την ειδικότητα "προγραμματιστής ειδικών εφαρμογών" και μου έδωσαν τις ευχές τους να παρουσιαστώ στην Π/Φ στην είσοδο της οποίας είδα και έπαθα για να τους δώσω να καταλάβουν ότι με ύψος 1,72 και πέντε δισκοκοίλες δεν είχα πάει να κάνω τον εύζωνα. Καθότι Τρίτη δεν προβλεπόταν διανυκτέρευση εκτός αλλά ούτε ήθελαν να με κρατήσουν και μέσα και τελικά με έδιωξαν ευγενικά μεν, με τις κλωτσιές δε, λέγοντάς μου να έχω επιστρέψει μέχρι τις 23:00. Την άλλη μέρα το πρωί ήρθε ο λοχαγός που υπηρετούσε στο ΤΑΑΠΘ και με περιμάζεψε και ουσιαστικά κάπου εκεί τέλειωσε ο στρατός έξι μήνες πριν απολυθώ.

Ανάθεμα και αν κατάλαβα πώς στο διάολο βρέθηκα εκεί, δεν παίζει να υπάρχει πιο βυσματική θέση για οπλίτη σε όλο τον Ε.Σ. και δεν είναι να απορώ που κανείς δεν με πίστευε ότι δεν είχα βάλει βύσμα. Μέχρι και ο ΑΣΔΕΝ όταν είχε έρθει να κάνει επιθεώρηση με είχε ρωτήσει "Τίνος είσαι εσύ;" και ευτυχώς εκεί παρενέβη ο Στρατηγούκος που τους είπε ότι στα πέντε χρόνια που ήταν διευθυντής ήμουν ο πρώτος φαντάρος που ήξερε τι του γινόταν σε σχέση με τα ανατεθειμένα καθήκοντα της θέσης και ότι χάρη σε εμένα είχαν κερδίσει 300.000 καθώς γνωρίζοντας SQL μπορούσα να τους φτιάξω νέα reports στην εφαρμογή που είχε το ταμείο χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν 50.000 το κομμάτι από τον ιδιώτη που είχε φτιάξει την εφαρμογή χώρια που είχα βρει τρία-τέσσερα χοντρά bugs τα οποία τον υποχρέωσα να τα διορθώσει δωρεάν.

Και τους έβλεπα να έρχεται ο Ιούλιος και να φυσάνε και να ξεφυσάνε και δεν καταλάβαινα το γιατί. Τότε ήταν που τους έμαθα το mail merge, μέχρι τότε έγραφαν τις επιστολές μία-μία σε word, την τύπωναν και μετά έγραφαν χειρόγραφα την διεύθυνση αποστολής του κάθε φακέλου. Κάθε Ιούλη που έπρεπε να στείλουν ομαδική αλληλογραφία στα μέλη του ΤΑΑΠΘ έτρωγαν μία εβδομάδα *ΟΛΟΙ* μαζί να κάνουν αυτή τη δουλειά.

Δύο μέρες εκτύπωνα και την τρίτη μέρα, ήταν 3 ή 4 Ιουλίου όταν τέλειωσα , ο στρατηγούκος μού έδωσε υποχρεωτική τιμητική άδεια τον υπόλοιπο Ιούλη...

Ειλικρινά δεν ξέρω πως στο διάολο βρέθηκα εκεί!

 

@Arioch

Αυτές είναι οι καλές ιστορίες από τα στρατά...