Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη?

Τα παντός είδους στερεότυπα να δείτε τι διείσδυση έχουν... Μας έχουν γ@μήσ3ι μέχρι τα τρίσβαθα  

 

πολλοί το χαίρονται κιόλας.  

 

Όταν δεν μας καλούν σε υποχρεωτική παρτούζα... fine by me  

 

Τo "χαρτζιλικωνω" εχει αρνητικη εννοια για μενα. Μου θυμιζει τον ανεργο γιο που τον χαρτζιλικωνει ο γονιος για να βγει βολτα με φιλους η να παρει το PS5.
Το "φερε τα λεφτα να δουμε τι θα κανουμε" η το "ποσα εβγαλες σημερα?" η το "φερε το πορτοφολι σου" σε μια σχεση Κ/υ ειναι εντελως διαφορετικο απο το "δωσε μου χρηματα, θελω να παρω Adidas" στα δικα μου ματια. Εξαρταται λοιπον ποιος ειναι ο τροπος με τον οποιο τα χρηματα φευγουν απο τον ενα προς τον αλλον.

 

«Και δίνεις σημασία στις κακές γλώσσες του χώρου;»
...θα έλεγα, αν ήμουν Κ.

 

Υπάρχει η νοηματοδότηση της λέξης "χαρτζιλικώνω":

Η νοηματοδότηση της λέξης "Αφέντης", είναι το ερώτημα, το πως το βλέπει ο καθένας από εκεί και πέρα.

Η απάντηση σας, ακόμα και μέσα στην ασάφεια που σας δημιούργησαν οι λέξεις, με κάλυψε.

 

Πολυ ομορφο θεμα. Εγω θεωρώ ότι το χρήμα είναι όπως και να το κάνουμε ο μόνος Κ έξω απο το βδσμ, καλές οι προσωπικές συμβάσεις και οι ασσυμετριες αλλά η ροή πάει βδσμ< νόμος< χρήματος. Ακόμα περισσότερο αν κάποιος «βασίζεται» σε οτιδήποτε από το υ του, τότε κατεμέ πάντα, κλάφτα Χαράλαμπε.
That being said μου άρεσε πάντα να βάζω ένα υ να μαγαρίσει ή και να καταστρέψει ένα πολύτιμο αγαθό (όχι κατανάγκη χρηματικά πολυτίμο). Μου ταιριάζει, με ευχαριστεί, και το ζόρι που βλέπω και το μήνυμα που θεωρώ ότι λαμβάνει. Πχ. Λατρεύω τα βιβλία και οι άνθρωποι που έρχομαι πιο κοντά, συνήθως, το ίδιο. Το να την βάζω να λερώσει με τα υγρά της, σελίδες από το αγαπημένο της βιβλίο (αν είναι δυνατόν να μην κυκλοφορεί πλέον ακόμα καλύτερα), είναι πολύ όμορφο. Γενικά ναι προξενώ οικονομικές ζημιές, αλλά το όφελος μου, δεν είναι οικονομικό. Δεν το είχα μέχρι τώρα παρατηρήσει, ομολογώ, απλά τις έβαζα να καταστρέφουν πράγματα- πονούσαν και καύλωνα. Οπότε σε ευχαριστώ, ήταν τροφή για σκέψη το θέμα σου.

 

χαχαχα Έχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό. Από την άλλη μεριά όμως όταν ήμουν νιούμπι υ σε αναζήτηση Κ, έδινα σημασία σε όλες τις γλώσσες. Θεωρώ χρήσιμο ( για τα νιούμπι υ) να υπάρχει ένα θέμα με κάποιες απάντησεις σε αυτές τις κακές γλώσσες.

 

Σας βοήθησε ή σας εμπόδισε αυτό στην αναζήτησή σας; Από απορία ρωτώ.

Το νέο υ κρίνει ανάλογα με την γενική του σκευή. Έτσι και αλλιώς μέχρι να αποκτήσει την επίγνωση και να καλλιεργήσει τις αισθήσεις που χρειάζονται για να αντιληφθεί το θέμα που θέτετε θα έχει πάψει να είναι νέο. Όσο είναι νέο καλύτερα να προσπαθήσει να απαντήσει το “Τι είναι BDSM” και τι το νοιάζει αυτό τι είναι BDSM και βλέπουμε  

Υ.Γ. Αν τυχόν του πει κανείς «έλα ρε μωράκι τώρα, αφού έτσι γίνονται τα πράγματα στο BDSM, στο λέει ο Μπάμπης ο σουγιάς που τα ξέρει όλα πιο καλά και θα σε κάνει πρώτη μούρη» να μαζέψει το κιλοτάκι και την πιπίλα, αν έχει ακόμα και να φύγει τρέχοντας...

 

Πολύ φίλη μου.

 

Δύσκολο πρόβλημα και υπό συνθήκες δυσεπίλυτο.

Εχει δε άμεση σχέση με το πόσο συνειδητά υποταγμένη είναι η υ. Με λίγα λόγια για ποιον ΛΟΓΟ έχει υποταχθεί.

Τα οικονομικά, σε μια σχέση, ήταν ανέκαθεν και παραμένουν να είναι, ένα πολύ σοβαρό θέμα, και σαφής μοχλός πίεσης σε μια σχέση. Ο λόγος απλός.
Η ύπαρξή τους εμπεριέχει μια δύναμη, που εύκολα επηρεάζει, την όποια δυναμική μιας σχέσης και εύκολα την αντιστρέφει “de facto”. Και δεν μιλάμε μόνο για τις BDSMικές σχέσεις.
Ειδικότερα τώρα, αν οι εμπλεκόμενοι, δεν είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι και ξεκάθαροι, σχετικά με αυτό, στο οποίο εμπλέκονται και το γιατί εισέρχονται, σε μια δυναμικά ασύμμετρη σχέση (βλ. BDSMική, D/s ή M/s), τα πράγματα μπορεί να είναι, έως και καταστροφικά γι’ αυτήν. Δεν αναφέρομαι στις άλλες σχέσεις (βλ. kinky), διότι εκεί, δεν υφίσταται καν η έννοια του Κ.

Αλλά ας το δούμε λίγο σφαιρικότερα. Υπάρχουν 4 καταστάσεις που περιγράφουν το συγκεκριμένο δίλημμα με την ευρύτερη έννοια.

1. Ο Κύριος “εξαναγκάζει” την υποτακτική να του δίνει χρήματα, είτε μέσω απόλυτου οικονομικού ελέγχου (βλ. FInancial Domination ή την διαχείριση όλων των εσόδων/εξόδων) είτε μέσω εκτάκτων ή τακτικών, μικρών ή μεγάλων ”επιχορηγήσεων”.
Εδώ τα πράγματα μπορεί είναι από αθώα έως και εγκληματικά.
Αν λοιπόν πρόκειται για ένα “παιγνίδι” όπου υπάρχει, προ συνεννόηση και συναίνεση, όπως και όλα όσα είναι απαραίτητα, για να καθίσταται αυτή η κατάσταση, ένα συναινετικό D/s παιγνίδι μεταξύ των εμπλεκομένων, τότε όλα είναι καλά και από BDSMικής απόψεως, δεν υφίσταται πρόβλημα.
Αν όμως αυτό γίνεται χωρίς αμοιβαία συμφωνία και χωρίς την συναίνεση της υ, τότε αυτό όχι μόνο είναι κατακριτέο BDSMικά, αλλά και ποινικά διωκόμενο.

2. Ο Κύριος να είναι ΚΑΙ ο οικονομικά ισχυρός.
Εδώ δεν τίθεται κανένα θέμα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, για το τι συμβαίνει και δεν έχει νόημα και να το αναλύσουμε..

3. Η υποτακτική να είναι πολύ πιο ευκατάστατη από τον Κύριο και εκ των πραγμάτων ή κατόπιν συμφωνίας, αναλαμβάνει αυτή “τα πάντα” ή μέρος “των πάντων”.
Σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα εξαρτώνται, από το κατά πόσο αυτή η δύναμη της υ, στο μυαλό και των δύο, είναι ικανή να αντιστρέψει το δυναμικό ισοζύγιο, της σχέσης.
Δηλαδή εξαρτώνται, αφενός, από το πόσο ασφαλής αισθάνεται, στην κυριαρχία, του ο Κύριος και πως μπορεί να μεταλαμπαδεύσει αυτή του την ασφάλεια στην υ. Αφετέρου δε εξαρτώνται, από το κατά πόσο η υποτακτικότητα της υ, είναι πραγματική και όχι πλασματική ή περιστασιακή. Αυτό δηλαδή που την γεμίζει, είναι να ακολουθεί παρά να ηγείται στην σχέση της γενικότερα. Τα χρήματα δε στο μυαλό της, δεν αποτελούν μοχλό πίεσης, αλλά είναι το μέσο για να περνούν καλά αμφότεροι και απλώς τυχαίνει να είναι αυτή που τα διαθέτει.

4. Ο Κύριος και η υποτακτική συνδιαχειρίζονται τα οικονομικά (βλ. συνεισφέρουν το μερίδιο που μπορούν) ως ζευγάρι ή ως σχέση.
Αυτό σαν φαινόμενο υπάρχει ακόμα και σε σχέσεις Master /slave όσο και αν ακούγεται παράξενο. Υπάρχει διότι η σχέση έχει θεμελιωθεί σε βάσεις, άσχετες με την επίλυση καθημερινών προβλημάτων οπως τα οικονομικά.
Κάτι σαν έναν συνεταιρισμό, που ασχέτως με το ποιος είναι ο διευθύνων σύμβουλος, όλοι συνεισφέρουν στην οικονομική επιβίωση, της εταιρίας.

Η γνώμη μου είναι πως, το κομμάτι που λέγεται “οικονομικά” πρέπει να βγαίνει τελείως από την εξίσωση της σχέσης. Κάτι σαν “λεφτά υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν), πάμε παρακάτω”. Διότι αν παραμείνουν μέσα ως ενεργό συστατικό, αργά ή γρήγορα, ενδέχεται να γίνουν μοχλός πίεσης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και το πράγμα θα στραβώσει πολύ γρήγορα. Ισως και πριν καν ξεκινήσει.

Για να επανέλθω όμως στο αρχικό ερώτημα, σε κάθε περίπτωση, τα οικονομικά, όπως και πλείστα όσα άλλα θέματα λύνει το ζευγάρι (ή το σχήμα), αποτελούν κομμάτι της δυναμικής ισορροπίας που διέπει την σχέση τους. Δεν υπάρχει συνεπώς κανόνας στο, “είναι λιγότερο Κύριος” ή “περισσότερο Κύριος”, επειδή η υποτακτική είναι αυτή, που στηρίζει οικονομικά αυτό που έχουν επιλέξει (ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΑ) και οι δύο να ζουν.

Εν κατακλείδι πάντα ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ξεκινούν με μια δυναμική ασυμμετρία που ισορροπεί κάπου. Το που είναι πολύ σχετικό. Ομως η σχέση, από πλευράς δυναμικής, ισορροπεί κάπου. Εστω και εκεί που δεν μας αρέσει. Αλλιώς καταρρέει…