Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη?

Το νήμα τιθεται με προβοκατόρικο τρόπο «Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω» κι αμέσως εμμέσως απαντά με "πλάγια" ερώτηση: «Τον κάνει λιγότερο Αφέντη?» Το "λιγότερο" που μπαίνει στην ερώτηση ήδη τον υποβαθμίζει σε βαθμό που να αίρεται η υπόσταση του. Γιατί ο Αφέντης είναι υπόσταση, δεν είναι ρόλος.

Όχι, δεν τον κάνει λιγότερο Αφέντη, τον ακυρώνει. Ο Αφέντης πάντα διαθέτει το δικό του πλαίσιο κυριαρχίας και μέσα σε αυτό δεν έχει ανάγκη χαρτζιλικίου από όπου κι αν προέρχεται. Ειδικά χαρτζιλικίου. Και σίγουρα η νηματοθέτρια δεν έθεσε τυχαία την συγκεκριμένη πρόσοδο προς τον Αφέντη με τον όρο "χαρτζιλίκι", καθώς χαρτζιλίκι δίνουμε στα παιδία, στους αδύναμους, στους προστατευόμενους, για επιβράβευση κλπ και πάντα δηλώνει σχέση εξάρτησης. Εν προκειμένω του Α απο το υ. Από το θέμα ήδη έχει δοθεί η απάντηση.

Πολλά μπορεί να λεχθούν και για τα υποερωτήματα που ακολουθούν αλλά οι απαντήσεις με την ίδια λογική είναι μονολεκτικές: «Μπορεί αυτή η οικονομική υπο-στήριξη, να επηρεάσει αρνητικά την ασυμμετρία?» Ναι, είναι σίγουρο. «Δημιουργεί ερωτηματικά για την ικανότητα της Κυριαρχίας?» Ναι, είναι σίγουρο. Όσον αφόρα την δεύτερη ομάδα υποερωτήσεων «Μπορεί να είναι μέρος του ηδονικού πλαισίου Κ/υ?» και «Εντάσσεται στην απόλαυση της προσφοράς της υποταγής», εκεί η απάντηση είναι πως στην τέχνη και στον έρωτα όλα επιτρέπονται, αλλα εκει μιλάμε ήδη για (στιγμιαίους?) ρόλους

 

Τελικά τον κάνει ή όχι λιγότερο Αφέντη;

 

Εδώ μέσα έχει καταλήξει το πλήθος ότι και να θέλει να Τον γαμάει, δεν τον κάνει λιγότερο αφέντη, στο χαρτζιλίκωμα θα τα χαλάσουμε;
Ουσιαστικά αν δεν τον νοιώθει Αφέντη της, δεν είναι Αφέντης της, οπότε τι τον γαμάει, τι τον χαρτζιλικώνει, μια από τα ίδια είναι.
Μια «σκλάβα» όταν κάνει τέτοιους συλλογισμούς, έχει πάψει να είναι ή δεν υπήρξε σκλάβα.

Δεν μπορεί τίποτε να ακυρώσει κάτι που δεν υφίσταται.

 

Κόκκινες ρέγγες με θέματα κατανόησης κειμένου...  

 

Παίρνω πολύ καλές τοποθετήσεις για το θέμα. Οι κακές γλώσσες όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκαν αλλά τουλάχιστον στα δικά μου μάτια απομακρύνθηκαν από τον χώρο του βδσμ.

Αυτό που επιβεβαίωσα είναι το να βλέπουμε "κάπως" την περίπτωση ή να το θέσω καλύτερα την πληροφορία "να ταΐζει το υ το Κ "
και συμπλήρωσα τις λέξεις που χρησιμοποίησα και εγώ.
Το λεξιλόγιο είναι κάπως "ωμό" , αλλά το σκεπτικό αρχικά ήταν να το δώσω όπως υπάρχει, χωρίς να το "σουλουπώσω" και να απαντηθεί.

Τα περί προκατάληψης είναι πολύ μακριά από μένα. I come in peace.

 

Μάλλον τα πράγματα δεν είναι τόσο απόλυτα και απλά αλλά πολύ πιο μπερδεμένα, και έχουν να κάνουν με την σχέση την ίδια, την δυναμική που έχει δημιουργηθεί ΚΑΙ από την οικονομική κατάσταση και των δύο.

Και για να γίνει πιο σαφές να το φτάσουμε λίγο στα όρια (για να μιλήσουμε και μαθηματικά).
Στο υποθετικό σενάριο λοιπόν όπου η υ/σ έχει κατά πολύ μεγαλύτερη οικονομική δυνατότητα από τον Κ επειδή κληρονόμησε τον παππού της.
Αποφασίζει ο Κ να πάνε στην Μύκονο στο εξοχικό της υ/σ και της λέει.
"Θέλω αυτό το ΣΚ θα πάμε στο εξοχικό γιατί έχω καλέσει κάτι παλιούς φίλους από την Γερμανία". "Θα φύγουμε στις 5 όλοι μαζί με το ελικόπτερο. Κανόνισε το".
Ποιος είναι ο "αφεντης" αυτος που διατάσσει ή αυτός που πληρώνει την κηροζίνη του ελικοπτέρου? ;-)

 

Ναι,ΟΚ, προχωράτε τον συλλογισμό σας ένα βήμα παραπέρα, στο στάτους της "σκλάβας" όπου κάτι τέτοιο συμβαίνει

 

Κάθε Αφέντης έχει το δικό του δοβλετι και σε αυτό διαφεντεύει με τον τρόπο του. Θα έλεγε λοιπόν στο υ/σ, γάμα το ελικόπτερο, νοίκιασα ιστιοπλοϊκό για μια εβδομάδα, ντύσου μούτσος, ξεκινάμε αύριο στις 4:30 χάραμα να βρούμε τους Γερμανούς.

 

αν θέλει και μπορεί, το δικό του θα γίνει.

 

 

Πάντως πολύ πολύ πρακτικά αν το πάρουμε το θέμα θα πρέπει να βγάζει πολύ περισσευουμενο χρήμα από τη μεριά της η υ έτσι ώστε και να πληρώνει τους λογαριασμούς της, και να κρατάει χρήματα για μια δύσκολη ώρα και να προσφέρει στον Κ της για πολύ μεγάλο διάστημα.

 

Το να αλλάζουμε τα δεδομένα του προβλήματος δεν λύνει το πρόβλημα το μεταθέτει ή το κάνει άλλο πρόβλημα.
Ετσι όπως το θέτετε (πάλι αν το τραβήξουμε στα άκρα) ενας Κ με λιγότερες οικονομικές δυνατότητες θα έπρεπε να απορρίπτει οποιαδήποτε υ/σ έχει μεγαλύτερη οικονομική δύναμη από αυτόν ή να απαξιώσει κάθε απόλαυση τους παρέχει η οικονομική της ευρωστία απλώς και μόνο για να μην αισθάνεται μειονεκτικά.
Αυτο όμως είναι κυριαρχία? Η μόνη δύναμη ενός Κ είναι τα λεφτά του?