Θέλει να Τον χαρτζιλικώνω. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη?

Ευθύς εξ'αρχής ο τίτλος και η διατύπωση του εισαγωγικού post τοποθετούνται ηθικά και προκαταβάλλουν τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτουν. Λέξεις και φράσεις όπως: "χαρτζιλικώνω", "κακές γλώσσες του χώρου", "σουμποεισοδηματίας", "σουμποπορτοφόλι", "κεράσματα", "σοβαρότερα ποσά", "υπο-στήριξη", δεν συνάδουν με τις σχέσεις ιδιοκτησίας και τη θέση Του/Tης Αφέντη/ντρας. Άρα εξ'αρχής, το ερώτημα είναι προβοκατόρικο και καθαρά βανίλλα. Ταυτοχρόνως, αυτό που διαφαίνεται μέσα από τη διατύπωση του τίτλου και του εισαγωγικού post του νήματος, είναι η αξίωση ενός ορίου από πλευράς του υ/σ, πέρα από το οποίο δεν αναγνωρίζει Κυριαρχία: δηλαδή το υ/σ κρίνει με τα δικά του κριτήρια και Τον/Την Α/Κ και την ίδια τη σχέση. Τα χρήματα που βγάζει το υ/σ ανήκουν και αυτά Στον/Στην Α/Κ, άρα δεν υφίσταται "κέρασμα", "χαρτζιλίκωμα", "υπο-στήριξη" κλπ.

Όπως έχω δηλώσει και σε άλλα νήματα, πάντα αντιλαμβανόμουν και βίωνα την υποταγή χωρίς κανένα όριο. καταλαβαίνω και σέβομαι πως αυτό δεν εκφράζει τους πάντες, απλά στο δικό *μου* βίωμα δεν μπορεί να υπάρξει υποταγή με όρια. Ούτως ειπείν, η οικονομική διαχείριση του υ/σ από Τον/Την Α/Κ συμπεριλαμβάνεται εκ των πραγμάτων σε μια ασύμμετρη σχέση. Το γιατί και πώς Ο/Η Α/Κ Επιλέγει να Διαχειρίζεται και το οικονομικό κομμάτι του υ/σ, δεν το αφορά. Αν Ο/Η Α/Κ Θέλει να Λιάζεται στην παραλία και να Γράφει ποίηση και το υ/σ να εργάζεται, δεν πέφτει λόγος στο υ/σ. Αυτό Επιθυμεί Ο/Η Α/Κ. Οποιαδήποτε άλλη κρίση από πλευράς του υ/σ του στυλ "αν Ο/Η Κ/Α δεν Εργάζεται από επιλογή, είναι τεμπελόσκυλο" το μόνο που εκφράζουν είναι το όριο που θέτει το ίδιο το υ/σ και τoν έλεγχο που κρατά, θέτοντας τα κριτήρια απέναντι Στον/Στην Α/Κ και στη σχέση.

 

Οι τοποθετήσεις που αφορούν πράξεις ελέγχου, επιβολής και ιδιοκτησίας, αφορούν ξεκάθαρα την Κυριαρχία.

Ήθελα να εστιάσουμε στις περιπτώσεις που το υ βιώνει, αισθάνεται, αντιλαμβάνεται ότι υποστηρίζει το Κ είτε γιατί το ίδιο το Κ ή «Κ» εκφράζει συστηματικά την ανάγκη για βοήθεια με το αίσθημα της (αυτό)λύπησης που χρειάζεται υποστήριξη από τα υ που αναλαμβάνει, είτε γιατί το ίδιο το υ μπορεί να «μεταφράζει» με αυτόν τον τρόπο αυτό που συμβαίνει και να το καταπνίγει από φόβο κριτικής.

Αυτές οι περιπτώσεις είναι υπαρκτές. Υπάρχουν άτομα που βίωσαν ή βιώνουν τις θέσεις με αυτόν τον τρόπο και αυτό το είδος της οικονομικής υποστήριξης μπαίνει σε κάποιο είδος «παρένθεσης» που συνειδητά οι θέσεις επιλέγουν ή επιβάλουν να μην βλέπουν, να μην τις επικοινωνούν και να μην τις διαχειρίζονται.

Το ερώτημα είναι αν αυτές τις θέσεις, σε αυτές τις περιπτώσεις συγκεκριμένα, τις αντιλαμβάνεστε σαν θέσεις επί της ουσίας ή όχι.

Δεν αναφέρθηκα σε Κ που ελέγχουν και διαχειρίζονται τα πάντα όλα στο υ τους και αντιστοίχως σε Α που ελέγχουν και διαχειρίζονται τα πάντα όλα στο σ τους.

Σαφώς και είναι απόλυτα χρήσιμες οι τοποθετήσεις που ορίζουν την κατεύθυνση της ασυμμετρίας και των πράξεων Κυριαρχίας. Πρόκειται όμως για άλλες ποιότητες και άλλες περιπτώσεις από αυτές που αναφέρομαι.

Αντιλαμβάνομαι πως ο έντονος χρωματισμός μου («χαρτζιλίκωμα» κτλ) μπορεί να δείχνει κάποια μορφή ηθικολογίας από μεριάς μου, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Ούτε να σηκώσει άμυνες, ούτε να θίξει το πως διαχειρίζεται/ αντιλαμβάνεται το οικονομικό ζήτημα η ασυμμετρία.

Θεωρώ αυτονόητο ότι όσο αφορά επιλογές συναινούντων ενηλίκων, δεν υπάρχει λόγος ηθικολόγησης.

Η πρόθεση μου ήταν να γίνει ένα νήμα που να συζητάει και αν χρειάζεται να διαφοροποιεί την Κ/υ από κάποιες περιπτώσεις που ακούγονται αρκετά συχνά στον «χώρο», όπως και έξω από τον χώρο.

 

Εάν ένα Κ χρειάζεται δικαιολογίες για να πάρει το οτιδήποτε από το υ του, δεν πρόκειται για Κ εξαρχής οπότε δεν υφίσταται το ερώτημα.

 

Υφίσταται μια τεράστια διαφορά μεταξύ της οικονομικής διαχείρισης και της συστηματικής χρηματοοικονομικής τροφοδότησης.

Την οικονομική διαχείριση σε μια σχέση προφανώς και (εφόσον το επιθυμεί) κατέχει το Κ μέλος. Και προφανώς (εφόσον το επιθυμεί) δεν δίνει λόγο γιατί και πως.

Αυτό όμως απέχει πολύ από το: είμαι τεμπέλης, χαραμοφάης, που και που τζογαδόρος .. και επειδή τυγχάνω Κυριαρχικός, μανιπιουλάρω όποιο υ βρεθεί μπροστά μου και του ζητάω/επιβάλλω χρηματοοικονομική τροφοδότηση.

 

απαντώντας ταυτοχρόνως σε @rea.. και @MindFeeder, θα πω το εξής: όπως δεν στέκει το ερώτημα "Του αρέσει η κρεβατομουρμούρα. Τον κάνει αυτό λιγότερο Αφέντη;" δεν στέκει και ο τίτλος και το ερώτημα του παρόντος νήματος, διότι και στις δύο περιπτώσεις δεν πρόκειται για D/s, M/s. Πρόκειται εξαρχής για βανίλλα. Άρα η περιπτωσιολογία που προτείνεται από την @rea.. δεν υφίσταται. Πόσο μάλλον περιπτώσεις όπως αυτή: " [...] το ίδιο το Κ ή «Κ» εκφράζει συστηματικά την ανάγκη για βοήθεια με το αίσθημα της (αυτό)λύπησης που χρειάζεται υποστήριξη από τα υ που αναλαμβάνει". Αντιστοίχως, δεν μπορεί να υφίσταται ασυμμετρία (τουλάχιστον όπως εξήγησα ήδη ότι *εγώ* την αντιλαμβάνομαι και βιώνω), με " [...] το υ [να] μπορεί να «μεταφράζει» με αυτόν τον τρόπο αυτό που συμβαίνει και να το καταπνίγει από φόβο κριτικής." αισθάνομαι πως δεν είναι στη θέση του υ/σ να "μεταφράζει" ο,τιδήποτε συμβαίνει, να ερμηνεύει, να κριτικάρει και, κατ'επέκταση, να καταπνίγει το ο,τιδήποτε από φόβο κριτικής. Δεν βλέπω κάποια Κ/υ, Α/σ σχέση εδώ.

@rea.. γράφετε: "Δεν αναφέρθηκα σε Κ που ελέγχουν και διαχειρίζονται τα πάντα όλα στο υ τους και αντιστοίχως σε Α που ελέγχουν και διαχειρίζονται τα πάντα όλα στο σ τους." Τότε ο όρος "Αφέντης" στον τίτλο του νήματος σε τί αντιστοιχεί; Πώς ορίζετε εσείς Τον Αφέντη αν δεν Έχει πλήρη έλεγχο και διαχείριση του υ/σ Του; Υπάρχει Αφέντης χωρίς αυτή τη βασική προϋπόθεση; Κατά την ταπεινή *μου* άποψη: όχι.

Εδώ πάλι, δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα: "Σαφώς και είναι απόλυτα χρήσιμες οι τοποθετήσεις που ορίζουν την κατεύθυνση της ασυμμετρίας και των πράξεων Κυριαρχίας. Πρόκειται όμως για άλλες ποιότητες και άλλες περιπτώσεις από αυτές που αναφέρομαι."

Επίσης, γράφετε: "Αντιλαμβάνομαι πως ο έντονος χρωματισμός μου («χαρτζιλίκωμα» κτλ) μπορεί να δείχνει κάποια μορφή ηθικολογίας από μεριάς μου, αλλά δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου. Ούτε να σηκώσει άμυνες, ούτε να θίξει το πως διαχειρίζεται/ αντιλαμβάνεται το οικονομικό ζήτημα η ασυμμετρία." Σεβαστή η καλή σας πρόθεση, δεν την αμφισβητεί κανείς, αυτό δεν σημαίνει, βεβαίως, πως δεν είναι ηθικολογική, βανιλλίστικη και ατυχής η αρχική διατύπωσή σας. Αυτό δεν σημαίνει πως όσοι αντιτίθενται σε αυτά που γράφετε "σηκώνουν άμυνες". Δεν υπάρχει λόγος να τους κριτικάρετε ως αμυνόμενους. Γράφετε: "Θεωρώ αυτονόητο ότι όσο αφορά επιλογές συναινούντων ενηλίκων, δεν υπάρχει λόγος ηθικολόγησης." Πολύ ωραία. Αυτό δεν σημαίνει ότι εν αγνοία σας δεν ηθικολογήσατε. Και δεν σας τα λέω όλα αυτά επιθετικά ή επί του προσωπικού, ή ότι.

Όσον αφορά στην τελευταία σας πρόταση, επίσης, δεν μπορώ να βγάλω νόημα, καθώς, όπως ανέλυσα ήδη, όλο το ερώτημα είναι εξ'αρχής άτοπο.

@MindFeeder σε συνάρτηση με αυτά που είπα και στην αρχή του post, Κ που να είναι "τεμπέλης, χαραμοφάης, που και που τζογαδόρος", προσωπικά, δεν γνωρίζω. Το BDSM καλώς ή κακώς είναι ένα "ευγενές άθλημα" που απαιτεί φινέτσα, λεπτότητα, προσοχή στη λεπτομέρεια, ενσυναίσθηση, πίστη, προσήλωση, πειθαρχία. Για αυτό και δεν το Α/ασκούν Π/πολλοί. εικάζω πως οι χαρακτηρισμοί που παραθέσατε δεν ταιριάζουν με το 'job description' (sic) οπότε και πάλι η κουβέντα είναι εντελώς στον αέρα και χωρίς προκείμενο.

 

Το θέμα είναι αν ο Κυρίαρχος θέλει να κάνει κάτι που αρέσει στους άλλους ή δεν αρέσει στους άλλους. Αυτό βγάζει «σε γενικές γραμμές» η ανασκόπηση του νήματος μέχρι τώρα.
Οι κακές γλώσσες είναι κακές γιατί είναι κουτσομπόλες και γιατί πολλές φορές λένε αλήθειες ψευδόμενες και αρκετές φορές απλά κακίες ψευδόμενες.
Ενοχλεί αυτός που προάγει την υ στην πορνεία ή στην γενικά έναντι αμοιβής προσφορά BDSMικών υπηρεσιών και καρπώνεται το αντίτιμο. Είναι και νταβατζής εκτός από κυρίαρχος.
Λογικό. Οι νταβατζίδες δεν τυγχάνουν γενικής εκτίμησης.
Ενοχλεί ο Κυριαρχικός ζιγκολό.
Λογικό. Τα ζιγκολό, δεν τυγχάνουν γενικής εκτίμησης.
Έτσι διαβάζονται πολλά από όσα γράφτηκαν σε αυτό το νήμα και είναι ειδομένα μέσα από Καλβινιστική ηθική σκοπιά.
Λογικό. Είναι της μόδας η καλβινιστική αντίληψη των πραγμάτων, ακόμη και από αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους εξτρεμιστή.
Το Μ/s πάντως είναι διάφορο της καλβινιστικής ηθικής. Μπορεί σε μερικές κοινότητες ανά τον κόσμο να εφαρμόζουν πρακτικές που προσομοιάζουν με BDSMικές, αλλά οι κοινότητες αυτές είναι στον αντίποδα της BDSMικής αντίληψη των πραγμάτων.

 

Όπως είπε και ο Νίτσε: σε έναν κόσμο αναγκαιότητας, σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει «ελευθερία» η ηθική δεν έχει καμία λογική βάση.

 

Εχω την εντυπωση πως πρέπει να ανοίξει παλι ενα νήμα για την διαφορετικοτητα σκλαβας και υποτακτικης.

 

Τι σας εμποδίζει να ανοίξετε νήμα, με τέτοιο θέμα και να διαφωτίσετε και εμάς τους αδαείς...

Ειλικρινά θα ήθελα να γνωρίσω τη διαφορετικότητα σκλάβας και υποτακτικής.

Εώς τώρα έχουν ανοίξει νήματα για τη διαφορά...

Για τη διαφορετικότητα ποτέ...

 

Θα πρέπει να ορίσετε με ποιαν θα ταχτούμε, όσοι υποστηρίζουμε το δικαίωμα στην διαφορετικότητα.

 

Ισως το οτι θεωρώ, πως η ειρωνεία δεν είναι ο καλλίτερος τρόπος για να προάγεται ο πολιτισμένος διάλογος.
Οπότε θα το αφήσω στους ειδήμονες του είδους. Τους μαιτρ των ακαταλαβίστικων κειμένων.