Περί υποταγής, διαφόρων M/s D/s (Split από χαρτζιλίκωμα)

Η υποταγή δεν είναι φετίχ.

 

Τι είναι η "υποτακτικότητα";;;;
τι είναι ο "βαθμός υποτακτικότητας";;;; Υπάρχει βαθμονομημένη κλίμακα όπου μετράται η "υποτακτικότητα" ;;
Υπάρχει κανονική κατάσταση "υποτακτικότητας" (σημείο ισορροπίας) άνω του οποίου έχουμε αυξημένη "υποτακτικότητα" και κάτω του οποίου έχουμε χαμηλή "υποτακτικότητα";;
Με ποιά "υποτακτικότητα" ανησυχούμε περισσότερο, με την χαμηλή ή με την υψηλή;

Σας περίμενα πιο προσεκτική αγαπητή μου, να μην τσιμπάτε στους νεολογισμούς...

Αυτός που επιθυμεί την υποταγή -wannabe υποτακτικός, εθελόδουλος - πείτε τον όπως θέλετε, δεν έχει παρά μία ΕΠΙΘΥΜΙΑ. Η επιθυμία δεν είναι μετρήσιμο μέγεθος και το σημαντικότερο, δεν αποτελεί ΓΕΓΟΝΟΣ . Η υποταγή, που προκύπτει όταν κάποιος ΚΑΤΙΣΧΥΘΕΙ ,είναι κατάσταση που αποτελεί γεγονός όταν κάποιος περιέρχεται πραγματικά σε αυτή και όχι φαντασιακά ή θυμικά. Και η πραγματική υποταγή δεν έχει βαθμονομημένες διακυμάνσεις, είναι ένα πράμα σαν την εγκυμοσύνη, δεν είσαι ολίγον ή πολύ ή κανονικά έγκυος...
Αν ομιλούμε για "υποταγή" στη σφαίρα του παιγνίου ρόλων, τότε η αποδιδόμενη ως "υποταγή" συμπεριφορά μπορεί να έχει όλων των λογιών τις διακυμάνσεις και τις βαθμονομήσεις, αλλά υποταγή δεν είναι...

 

Σαφώς και βαθμολογείται.

Σε πρωτο επίπεδο σου γράφει εξομολογήσεις, αναφορές εκτελεί μικρό εντολές και γενικα δείχνει προθυμη

Σε δεύτερο επίπεδο σου κάνει τρίο , σαδομαζο βίτσια προσπαθώντας να υπερβεί το μ.ο

Σε τρίτο επίπεδο πάει όπου την στέλνεις   σου φέρνει φίλες ξάδελφες κτλ. Εδώ αρχίζει και παίρνει σοβαρά το ρόλο της

Σε τέταρτο επίπεδο κάνει όλα τα παραπάνω αλλά σου φτιάχνει και μπριζόλες με λουκάνικα ρυζακι κ πατατοσαλατα για βραδινό.

Πολλά κιλά υποταγή τέταρτου επιπεδου 
Μακάρι το φόρουμ να βάλει και σημα

 

Θα το εξηγήσω απλά:

Εφόσον κατίσχυση επάγει υποταγή, τότε η εξίσωση δεν έχει ως μεταβλητή την υποταγή αλλά ως σταθερά:

D/s ή Μ/s = υποταγή χ (ικανότητα του υποταγμένου να διαχειριστεί τη θέση)

Μεταβλητή είναι η ικανότητα του υποταγμένου να διαχειριστεί τη θέση στην οποία περιέρχεται εξ υποταγής, αυτή δε η ικανότητα παραλλάσσει από την ιδιοσυστασία, τις δεξιότητες, τις προκαταλήψεις, τους ενδοιασμούς, τις ιδεολογικές και ηθικές αναστολές κι ένα σωρό ακόμη.
Επ αυτών άλλωστε στοχεύει και η εκπαίδευση του υποταγμένου, προκειμένου να αυξήσει το βαθμό ικανότητας διαχείρισης της θέσης του. Δεν εκπαιδεύουμε την υποταγή, αλλά τον υποταγμένο, που βρίσκεται σε θέση εκπαιδευόμενου ακριβώς επειδή έχει υποταχθεί.

Συνεπώς, υποταγή χ (χαμηλός ή μέτριος βαθμός διαχείρισης θέσης) = D/s
υποταγή χ (υψηλός βαθμός διαχείρισης θέσης) = M/s

Αν η υποταγή ήταν μεταβλητό μέγεθος, τότε αυτομάτως το υποταγμένο μπορεί να είναι ή να μην είναι υποταγμένο κατά περίπτωση, οπότε μπερδεύουμε τα μπούτια μας...

 

Το ότι κάποιος επικρατεί σε όλους τους τομείς, πλήρως δεν σημαίνει πως ο άλλος υποτάσσεται. Η κατίσχυση δεν συνεπάγεται υποταγή.
Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε δεν θα είχαμε διώξει ποτέ τους Γερμανούς.

Το ότι η υποτακτικότητα δεν έχει ορισμένο πρότυπο, στο γραφείο μέτρων και σταθμών στο Παρίσι (Bureau international des poids et mesures), δίπλα στο κιλό, δεν σημαίνει πως δεν έχει διαβαθμίσεις.

Φυσικά και υπάρχει βαθμός υποτακτικότητας. Οπως υπάρχει βαθμός θάρους, αυτοθυσίας και τόσων άλλων.
ΕΠΕΙΔΗ δε υπάρχει βαθμός υποτακτικότητας και είναι μεταβλητό μέγεθος, η υποτακτική μπορεί να είναι ή να μην είναι, υποταγμένη κατά περίπτωση.
Αν δεν υπήρχε βαθμός υποτακτικότητας δεν θα υπήρχε υποταγή υπό όρους και δεν θα υπήρχαν και σκληρά όρια. Τα οποία δεν ξεπερνιόνται από κάποιες ποτέ, όσο και αν εκπαιδευτούν.

Να παρατηρήσω βεβαίως πως το ότι εσείς ονομάζετε "βαθμό διαχείρισης θέσης" αυτό που εγώ ονομάζω "βαθμό υποτακτικότητας" λίγη σημασία έχει για την κουβέντα μας.

Αντιθέτως η κατάσταση M/s δεν έχει διαβαθμίσεις. Το M/s είναι κατάσταση και είναι ON/OFF. Η δούλα (slave) ή είναι ή δεν είναι.

 

Υπάρχει η... μαζική επικοινωνία.
Και η επικοινωνία.
Η αλήθεια είναι ότι έκανα μια απόπειρα να παίξω με το πρώτο, οπότε ας δεχτούμε, αν θέλουμε τους περιορισμούς που αυτή επιβάλλει.
Αν πάμε για το δεύτερο, το όλο μου ποστ είναι εκτός  
Όπως και τα παρακάτω  
Δεν αφορά τίποτα στην υποταγή.

Τάση. Ή καλύτερα επιθυμία προς...

Απολύτως προσωπική Αυτού που ενδιαφέρεται να βαθμολογήσει. Πάνω από την βάση "αξίζει να ασχοληθώ".
Κάτω από την βάση "άνοιξε ο καιρός, πάω για ψάρεμα".

Νομίζω ναι.
Ορατό "επιφαινόμενο" οι αντιστάσεις.

Δεν ανησυχούμε.  
Ασχολούμαστε ή ψάρεμα  

 

Να μάθουμε να διαβάζουμε:

"Εφόσον κατίσχυση επάγει υποταγή, τότε..."

Η κατίσχυση δεν συνεπάγεται την υποταγή γιατί η υποταγή, αποτελεί πιθανή απάντηση στην κατίσχυση. Ωστόσο, υποταγή άνευ κατισχύσεως δεν λογίζεται υποταγή. Με απλά λογάκια, η κατίσχυση είναι αναγκαία για να προκύπτει υποταγή, αλλά κάθε κατίσχυση δεν έχει ως αποτέλεσμα της την υποταγή.

Δεν τους διώξαμε εμείς τους Γερμανούς, οι μη κατισχυμένοι και ακόμη αξιόμαχοι τους έδιωξαν, βλέπε απόβαση στην Νορμανδία και τη Σικελία και προέλαση του Κόκκινου Στρατού.

Τώρα αυτό πραγματικά σου βγάζει νόημα; Για να δούμε τι λες: ο "βαθμός υποτακτικότητας" καθορίζει αν η "υποτακτική" είναι "υποταγμένη" ή όχι.
Για να είναι κάποιος υποτακτικός θα πρέπει να έχει υποταχθεί, υποτακτικός που δεν έχει υποταχθεί ΔΕΝ ορίζεται ούτε λογίζεται υποτακτικός. Συνεπώς, υποτακτική υποταγμένη (αυτο)νοείται, υποτακτική που ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ υποταγμένη αποτελεί δικό σου αποκλειστικό εφεύρημα!!

Από το λεξικό: "3. υποτακτικός (ο) ο δούλος, ο υπηρέτης: είχε µαζί και δύο υποτακτικούς του ΑΝΤ. κύριος, αφέντης"
Επίσης ο κυρ Μπαμπινιώτης τη λέξη "υποτακτικότητα" την αγνοεί παντελώς!! κι έχει γράψει και λεξικό τρομάρα του... Να ανακληθεί εις την τάξη και όταν τον ανακαλέσεις να του επισημάνεις να γράψει και για τους βαθμούς του "μεταβλητού αυτού μεγέθους" (όπως εσύ το έχεις ορίσει).

Μα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ υποταγή "υπό όρους" - όχι από την πλευρά του υποταγμένου σε κάθε περίπτωση. Όρους βάζει αυτός που υποτάσσει κι όχι ο υποτελής. Όροι από αμφότερα τα μέρη μπαίνουν στις συμφωνίες, στις συνθήκες και τις συμβάσεις, όπου δηλαδή χωρεί και νοείται διαπραγμάτευση.

Είναι προφανές πως αναφέρεσαι στις συμφωνίες για παίγνια ρόλων ως υποταγή, βολική αυταπάτη για να μπορείς να χαρείς το παιχνίδι, αλλά υποταγή δεν είναι.

Επιπλέον, τα μαλακά. σκληρά, ημίσκληρα κλπ όρια, δεν αποτελούν όρια της υποταγής, αλλά του εκάστοτε υποταγμένου. Και θα στο εξηγήσω με ένα απλό κι ελπίζω κατανοητό παράδειγμα: Ο Μήτσος κωλοπηδάει αυθορμήτως τη Μαριγούλα στην εξοχή και βγάζει την πούτσα του από τον πρωκτό της τελείως σκατωμένη. Η Μαριγούλα βλέπει τη σκατωμένη πούτσα του Μήτσου και την αηδιασμένη φάτσα του και του λέει δήθεν ντροπιασμένη, "αααχχχχ συγνώμη Μήτσο μου σε λέρωσα, θα σε καθαρίσω αμέσως!!" και κάνει λουστρίνι την πούτσα του Μήτσου με το στόμα, ενόσω χύνει από την καύλα. Η Μαριγούλα είναι κοπρολάγνος (φετίχ) και απολύτως βανίλα. Ούτε έχει υποταχθεί στο Μήτσο ούτε τίποτα.
Ο Μητσάρας της ιστορίας μας, μετά καιρό και αφού η Μαριγούλα τον χώρισε λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων, ανακαλύπτει το βδσμ φόρουμ και εισέρχεται ως Μαστρο Μήτσος. Κάνει τις ψαχτικιές του, διαβάζει και μερικά ετοιματατζίδικα στο ιντερνετ περί βδσμ ορολογίες και πρακτικές τα οποία ερμηνεύει και "κατανοεί" κατά το δοκούν, κάνει και την πρακτική του παρακολουθώντας καμιά 300 αριά " βδσμ" τσόντες και όπως είναι κι ομορφόπαιδο και τα λέει κι ωραία, βρίσκει την Αννούλα της οποίας γίνεται Κύριος κι αυτή υποτακτική του.
Κι εκεί που κωλοπηδάει την Αννούλα την υποτακτικιά, του βγαίνει η πούτσα του λερωμένη από τον κώλο της. Αυτή τη φορά δεν κωλώνει, τι σκατά Κ είναι, δίνει διαταγή στην Αννούλα να του την καθαρίσει. Η Αννούλα ωστόσο, δεν το κάνει κι είναι έτοιμη να ξεράσει και του εξηγεί πως το να τρώει σκατά είναι "σκληρό όριο " γι αυτήν.
Το σκληρό όριο της Αννούλας με τα σκατά υπάρχει επειδή η Αννούλα δεν έχει υποταχθεί στο Μαστρο Μήτσο ή επειδή η Αννούλα έχει 500 λόγους στο κεφάλι της - συνειδητούς τε και ασυνείδητους- που δεν τις "επιτρέπουν" να φάει σκατά;

Η υποταγή είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αννούλα κι εξαιτίας της οποίας βρίσκεται στη θέση να μπορούν να της ζητήσουν να φάει σκατά. Η Αννούλα ως υποταγμένη θέλει να εκπληρώσει την επιθυμία εκείνου που την ορίζει, αλλά ως Αννούλα αδυνατεί να πράξει ωσαύτως.

Ο Μαστρο Μήτσος καλείται να "εκπαιδεύσει την υποταγή" της Αννούλας, ή να εκπαιδεύσει την Αννούλα;;

Τι θα συνέβαινε αν στη θέση της Αννούλας ήταν η Μαριγούλα; Η Μαριγούλα έχοντας το εν λόγω φετιχ θα ακολουθούσε προθύμως την υπόδειξη του Μαστρο Μήτσου, οπότε η Μαριγούλα θα ήταν "καλά" υποταγμένη κατά τον αφελή μάστορα. Ωστόσο, η Μαριγούλα που έχει φετίχ με τα σκατά, μπορεί να μην είναι καθόλου αλγολάγνος, οπότε θα έβγαζε "σκληρό όριο" τον πόνο, ενόσω η Αννούλα που έτυχε νάναι αλγολάγνος θα έχυνε ποταμιδόν με τον πόνο και πάει λέγοντας...

Με απλά λογάκια, δεν είναι η υποταγή που καθορίζει τα τυχόν υπάρχοντα όρια, αλλά το ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που έχει υποταχθεί. Αν κάποιον τον έχεις υποτάξει, τότε έχεις και την ευχέρεια να τον εκπαιδεύσεις και να μεταβάλλεις τα όρια και τις δεξιότητές του. Η υποταγή αποτελεί apriori προϋπόθεση για να κάτσει να τον εκπαιδεύσεις και να τον διαμορφώσεις.
Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν έχεις υποτακτικό αλλά συμπαίκτη.

Όχι αγαπητέ, έχει τεράστια σημασία για την κουβέντα μας: η υποταγή είναι η κατάσταση που σε βάζει στη θέση που πρέπει πλέον να διαχειριστείς. Αν η υποταγή είναι "ολίγη", "μερική" ή ¨καθόλου", τότε δεν υφίσταται ούτε θέση εξ υποταγής ούτε διαχείρισή της.
Και για να στο κάνω λιανά: αν έχεις πτυχίο, μεταπτυχιακό και απαιτούμενη προϋπηρεσία (τυπικά προσόντα) μπορείς να πάρεις μία θέση διευθυντή. Το πόσο καλός ή μαλάκας θα αποδειχθείς για τη θέση δεν το καθορίζουν τα τυπικά σου προσόντα, αλλά ο τρόπος που θα διαχειριστείς αυτή τη θέση. Αν πάλι δεν έχεις μεταπτυχιακό, ή έχεις μικρή προϋπηρεσία κόβεσαι εξ' αρχής για τη θέση.
Η υποταγή είναι το "τυπικό προσόν" στην περίπτωσή μας, η προαπαίτηση, χωρίς αυτή δεν παίρνεις καν τη θέση για να μας απασχολήσει πως θα τη διαχειριστείς.

Σωστά!! το M/s δεν έχει "διαβαθμίσεις" οπότε με τη δική σου λογική δεν έχει και όρια. Δηλαδή αν διατάξει ο Μ το s να κάνει ένα φόνο ή να αποκληρώσει τα παιδιά του και να του γράψει την περιουσία του (για να είμαστε και στο πνεύμα του νήματος) δεν θα εγερθεί όριο.

Η διαφορά στο M/s έγκειται στο ότι η υποταγή έχει πιάσει κόκκινα στο υποτακτικόμετρο και όχι στο ότι το καθυποταγμένο άτομο έχει εκπαιδευτεί/μάθει να διαχειρίζεται επαρκώς μία θέση υψηλών απαιτήσεων όπως αυτή της σκλάβας. Συνεπώς, κάποιες θα βρεθούν απευθείας και με το καλημέρα στο "σκλάβα" γιατί είναι υποταγμένες του θανατά!!

 

Αν έχω καταλάβει κάτι , είναι το ότι δεν θα φτάσουμε ποτέ σε απόλυτη συμφωνία στα περί υποταγής και κυριαρχίας.

 

Πηγή: Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (LIDDELL & SCOTT)

Σην πρόταση σας "Εφόσον κατίσχυση επάγει υποταγή, τότε..." ξεκινώντας με “Εφόσον…”, εισάγετε μια υπόθεση. Ένα αξίωμα στην συλλογιστική σας, που (κατ’ εμέ τουλάχιστον) είναι λάθος. Η κατίσχυση (βλ. επικράτηση σε όλους τους τομείς) ούτε επάγει, ούτε συνεπάγεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ υποταγή. Συνεπώς το όλο θεώρημα που ακολουθεί είναι επίσης λάθος.
Ως εκ τούτου και όλο το υπόλοιπο που ακολουθεί το θεώρημα στην απάντηση σας, οδηγεί σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Συμπεράσμα όπως το οτι δεν ξέρουμε να διαβάζουμε...

Από πότε απαιτείται "επικράτηση σε όλους τους τομείς" για να υπάρξει υποταγή? Οι Δανοί υπετάχθησαν σχεδόν χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, στον μεγάλο πόλεμο.
Οσο για το “Η κατίσχυση δεν συνεπάγεται την υποταγή ...." αλλά "Ωστόσο, υποταγή άνευ κατισχύσεως δεν λογίζεται υποταγή” το οποίο γράφετε είναι τουλάχιστον σχήμα οξύμωρο.

Την λέξη "υποτακτικότητα" ούτε ο Τριανταφυλλίδης την έχει περιλάβει στο λεξικό του.
Πέραν αυτού όμως και σχετικά με το αν κάποια είναι μερικώς και κατά περίπτωση υποταγμένη, φυσικά (εν δυνάμει) είναι κατά περίπτωση υποταγμένη, αφού έχει σκληρά όρια και μαλακά και δεν ξέρω τι άλλο, μπορεί έχει συμφωνηθεί σε μια σχέση D/s μεταξύ αυτής και του Κυρίου της...

Φυσικά και υπάρχει υποταγή υπό όρους. Τα σκληρά όρια (βλ.hard limits) τι είναι? Αν δεν είναι όροι?

Αν ο "Μαστρο Μήτσος" είναι σε σχέση D/s με την Μαριγούλα ή την Αννούλα, θα εκπαιδεύσει την Μαριγούλα ή την Αννούλα στο να κάνουν, αυτά που έχουν αμφότεροι συμφωνήσει, πως δεν αποτελούν σκληρά όρια, έτσι όπως αρέσει στον "Μαστρο Μήτσο" να γίνονται. Αυτό και τίποτε άλλο.
ΑΝ αποφασίσει ο "Μαστρο Μήτσος" να διευρύνει τα όρια της Μαριγούλας ή της Αννούλας τότε πάλι θα σταματήσει εκεί που η Αννούλα ή η Μαριγούλα του πούνε "ώπα".
Για όσο υπάρχουν όρια, δηλαδή η υποτακτικότητα της Μαριγούλας ή της Αννούλας δεν είναι απόλυτη (<100%), όσο και αν προσπαθήσει, όσο και να θέλει να επιβάλλει την άποψή του ο "Μαστρο Μήτσος", το αποτέλεσμα θα είναι τζίφος.
Στην περίπτωση δε που έχει τρέλα με την κοπρολαγνεία, τότε το μόνο που του μένει, είναι να δει, αν συμφωνούν η Αννούλα και η Μαριγούλα να το παίξουν τρίο και να είναι άπαντες χαρούμενοι.

Αμφιβάλει κανείς γι' αυτό? Αμφιβάλει κανείς πως δεν ζούμε στην Λουιζιάνα του 1800. Συμπαίκτης είναι και το παιγνίδι μάλιστα, έχει και όνομα. Λέγεται "Ερωτική Κυριαρχία & υποταγή". Παίζεται με 2+, απαιτείται να είμαστε 18+, απαιτεί συναίνεση σε κάθε επίπεδο από όλους τους συμμετέχοντες και έχει και κατηγορίες.
Οτιδήποτε άλλο είναι κακοποίηση και διώκεται.

Δηλαδή ξαφνικά υπάρχει όργανο που μετράει την υποτακτικότητα και παρόλαυτα δεν υπάρχει κλίμακα υποτακτικότητος.... χμμμ...

Σωστά στο πλαίσιο του BDSMικού τρόπου γίγνεσθαι δεν έχει όρια. Γι' αυτό και έγραψα πιο σε προηγούμενες σελίδες απευθυνόμενος σε όποια το εννοεί πραγματικά, πως

ΠΡΕΠΕΙ δηλαδή να ξέρει, αν ο άνθρωπος με τον οποίο πάει να μπλέξει, ταιριάζει με αυτό που η ίδια πρεσβεύει και δεν θα της ζητήσει "...να κάνει ένα φόνο..." ή να αποκληρώσει τα παιδιά της και να του γράψει την περιουσία της... ή οτιδήποτε τέλος πάντων αυτή δεν αντέχει. Γιατί το M/s δεν είναι εύκολο πράγμα για όποιον το παίρνει στα σοβαρά.

Τέλος πάντων, μπορεί βεβαίως (όπως λέγεται), να διαφωνούμε μέχρι να στεγνώσει η Μεσόγειος, για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Σίγουρο παραμένει όμως ένα. Η υποτακτική είναι αυτή, που επιτρέπει για όποιον λόγο και αν το κάνει, να γίνει το οτιδήποτε, ακολουθώντας και όχι ο Κυρίαρχος. Και αυτό, ΕΠΕΙΔΗ, δεν ζούμε στην Λουιζιάνα του 1800 ή στην Μοζαμβίκη του σήμερα. Ο Κυρίαρχος, απλώς δείχνει τον δρόμο και την κατεύθυνση. Αν υποτακτική ακολουθήσει έχει καλώς. Αν όχι καλόν είναι, να αρχίσει να ψάχνει αυτή για Κύριο και αυτός για υποτακτική.

 

Ενδιαφέρον διάλογος είχα την εντύπωση (μπορεί και λανθασμένη μπορεί) πως για το θεωρητικό κομμάτι τουλάχιστον στο d/s η υ είναι αυτή που ουσιαστικά θέτει τα όρια (όχι για roleplay) για τη διαχείριση - aka αν δεν χρειάζομαι τον Κ σε κάποιο κομμάτι της ζωής μου πχ. Τον επαγγελματικό μου τομέα, δεν υπάρχει λόγος να εισέλθει

Αν πάλι κάνω Μ/s ναι του έχω δώσει κάθε δικαίωμα..γιατί του έχω δώσει πλήρη διαχείριση. Σωστό ή λάθος;

 

Και κάπως έτσι έχουμε τις καημένες τις "υποτακτικές" με τα μαργαριταρένια μουνια. Ή "μουνάκια", όπως είναι πιο πιθανό να τα αποκαλούν.