Περί υποταγής, διαφόρων M/s D/s (Split από χαρτζιλίκωμα)

Τώρα κατάλαβα (σε λάθος δρόμο ήμουν προς το παρόν τελικά). Ευχαριστώ πολύ.

 

Κολάρο μπορεί, όποια θέλει, να αγοράσει ή να φτιάξει μόνη της, να το φοράει και να καμαρώνει.
Κύριο όμως δεν μπορεί να απαιτήσει, ούτε να αγοράσει, ούτε να νοικιάσει.
Κανένας Κυρίαρχος δεν επιλέγει κάποιαν, γιατί δεν ξέρει τι να κάνει το κολάρο που του περισσεύει. Την επιλέγει γιατί αρέσκεται να κυριαρχεί.
Οι "σκλάβες" που ζητούν κολάρο και όχι κάποιον να κυριαρχήσει σε αυτές, δεν είναι σκλάβες, είναι παραμυθιασμένες και αυτοί που ακολουθούν ή προάγουν αυτήν την παραμυθία, μόνο Κυρίαρχοι δεν είναι. Τέτοιοι θα έκαναν και κωλοτούμπες, με στολή πιερότου, προκειμένου να δουν τι χρώμα έχει το μουνί.

 

Διαπραγμάτευση γίνετε μια φορά (εκτός ακραίων περιπτώσεων πχ υγείας κτλπ).Προσωπικά αν συμφωνήσω σε κατι και μετά δω ότι απλά δεν μου αρεσει θεωρώ πως θα πρέπει απλά να το ‘λουστώ".

 

Στην κατίσχυση δεν υπάρχει διαπραγμάτευση παρά μόνον -και αυτό υπό προϋποθέσεις- στα πλαίσια της συνθηκολόγησης του κατισχυμένου.

 

Με την ευκαιρία του σχολίου σας παρακαλώ επίτρεψε μου να αφιερώσω στον @Libertine SD μια παροιμία που είπε σε ένα ντοκιμαντέρ, ένας κυνηγός στην Σιβηρία, για την Τίγρη της Σιβηρίας.
Αν η τίγρης θέλει να σε φάει, θα το κάνει, αν καταφέρεις και την αντιληφθείς σημαίνει ότι δε θέλει να σε φάει.

 

Ωραία παροιμία.
Βέβαια ίσως χρειάζεται κατά περίπτωση να διευκρινίζεται ποιος είναι το Κ μέρος και ποιος το υ, γιατί ούτε ο κυνηγός Σιβηρικής* Τίγρης είναι τυχαίος και μοιραίος.

*ΟΚ Cad, κατόπιν της παλινόρθωσεως διορθώθηκε

 

Αφού, λοιπόν, η μαργαρίτα είχε πάει ως ντάμα του ίδιου του Σατανά στον Μεγάλο Ετήσιο Χορό. Αφού πήγε σε αυτή την ετήσια σύναξη της Κολάσεως, των κολασμένων και των καμένων στην πυρά, γύρισε αλώβητη, έκατσε απέναντι από τον… Μεγάλο και το μόνο της ερώτημα – όχι αίτημα- ήταν αν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το μόνον αίτημα που κατέθεσε αφού της ορίστηκε να ζητήσει ένα μόνον πράγμα σαν ανταπόδοση για να γίνει η ντάμα του Μεγάλου σε εκείνη την ζοφερή ετήσια σύναξη.

Και τότε ο Μεγάλος υποκλίθηκε και της είπε:

Σας δοκιμάσαμε είπε. Όπως είστε.

Ποτέ και τίποτα μην ζητάτε.

Ποτέ και τίποτα.

Και μάλιστα από αυτούς που είναι πιο δυνατοί από εσάς.

Αυτοί θα σας τα δώσουν όλα.

Καθίστε περήφανη γυναίκα.

Μιχαήλ Μπουλγκάκωφ, Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα

(Συγγνώμη που δεν κάνω παραπομπή στην μετάφραση αλλά είναι μια μετάφραση που έγινε απευθείας από το πρωτότυπο και μου εκχωρήθηκε το δικαίωμα να την χρησιμοποιήσω όποτε θέλω. Η συζήτηση μου τη θύμισε)

 

α) Για πολλές (εξαιρετικά συνειδητοποιημένες και διόλου απαίδευτες) το δεύτερο είναι συνώνυμο του πρώτου αφού προϋποθέτει το πρώτο και αλλιώς δεν γίνεται. Επίσης το να "τις αναλάβει" έχει πολλές διαστάσεις... τουλάχιστον απο εκεί που έρχομαι εγώ. Ξεκινάει απο το "mentoring" και "protecting" χωρίς αναγκαστικά να τελειώνει στο "colaring".
β) Σε αυτό συμφωνούμε αλλά δεν νομίζω και να διαφωνεί κανεις πως η υ μπορεί να ζητηάει οτι θέλει αλλά ο Κ θα αποφασίζει αν, τι και πότε θα το πάρει.
γ) Η δική μου εμπειρία λέει πως, το κολάρο είναι σύμβολο και συνώνυμο ιδιοκτησίας στο M/s και Κυριαρχίας και υποταγής στο D/s.
Ισως κάπου πρέπει να συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε στο πως βλέπουμε τα πράγματα.
Ισως προερχόμαστε από διαφορετικές σχολές, εποχές και αντιλήψεις.

 

Έσβησα και έγραψα πολλές φορές τις απαντήσεις σε ένα – ένα τα ερωτήματα.

Άλλαξα γνώμη αφού νομίζω ότι αν απαντήσω με βίωμα, είναι το καλύτερο που μπορώ να δώσω, τα άλλα θα ήταν αδικαιολόγητη φλυαρία…

Ο Ισχυρός μπαίνει το πεδίο «ορατότητας». Αναγνωρίζεται ως τέτοιος. Αναγνώριση Ισχύος.

Τα κριτήρια Ισχύος που έχουν διαμορφώσει οι εμπειρίες, οι αξίες, οι αντιλήψεις, η Αισθητική, τα βιώματα κλπ οδηγούν στο «ναι Αυτός είναι Ισχυρός έναντι μου». Κατίσχυση.
Ενεργοποίηση… μαγνητικού πεδίου όπου ο Ισχυρός λειτουργεί πλέον ως μαγνήτης και η έλξη προς Αυτόν είναι αναπόφευκτη και αναπόδραστη. Ναι, βέβαια, κάποιες αντιστάσεις υπάρχουν. Αμφιβολίες και φόβοι, ίσως και μια διάθεση να δοκιμάσεις το πόσο μοιραίο είναι το μοιραίο. Ματαιότητα. Οι ελκτικές δυνάμεις έχουν ενεργοποιηθεί.

Προσέγγιση. Αποδοχή και παραδοχή «ξέρω ότι πάντα, όλα, οπουδήποτε θα τα Κάνεις καλύτερα από μένα. Μπορώ να μετάσχω αυτού παρακαλώ;».

Άπαξ και γίνει αποδεκτό ξεκινά η σχέση.

Δέος = Θαυμασμός + Φόβος.

Ο Θαυμασμός πάντα θα λειτουργεί ως φωτεινό σημείο. Δεν μπορεί ποτέ να είναι αμιγής Φόβου.

Αυτός ο δεύτερος ενεργοποιείται συχνά πυκνά, με ποικίλες αφορμές ή και αιτίες. Ναι, και;

Το φωτεινό σημείο είναι σταθερό. Η ελκτική δύναμη ακατάλυτη.

Βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου, βρίσκεσαι στην ακτίνα. Κ/υ σχέση.

Μπορεί η ακτίνα να μεγαλώνει ή να μικραίνει αναλόγως αντιστάσεων (οι διάφορες φορεσιές του Φόβου). Μπορεί πολλές φορές να πεις «δεν υπάρχει η ακτίνα, δεν με δένει τίποτα». Ψευδαίσθηση. Φυσικά και σε δένει. Και φυσικά και είναι μάταιο να το παλέψεις. Η εκπαίδευση βοηθά να αρχίσεις να βλέπεις ότι είναι μάταιο.

you’re in the fucking trance baby (τα έχω γράψει σε άλλο νήμα, μην επαναλαμβάνομαι).

Λες «θα φυλάξω και κάτι δικό μου. Εκεί δεν θα μπει». Μάταιο. Ανόητο. Πλάνη. Άπαξ και μπήκε στο κέντρο και μπήκες στην ακτίνα είναι αυταπάτη να νομίζεις ότι θα υπάρχουν τομείς που δεν είναι… under His spell… δεν υπάρχει αυτό. Ακόμη και αν σου πει «Εγώ δεν θα ασχοληθώ ποτέ με το τι θα φορέσεις» π.χ. το γούστο σου έχει αλλάξει κι έχει σμιλευτεί κατά το γούστο και την Αισθητική Του. Και βέβαια, όσο πιο σημαντικοί οι τομείς της ζωής σου: δουλειά, οικονομικό, υγεία, οικογένεια κλπ τόσο μεγαλύτερη η επίδραση. Δεν υπάρχει στεγανό, δεν κρατάει τίποτα την επιρροή. Τίποτα. Φενάκη να πιστεύεις το αντίθετο.

Όσο προχωρά ο καιρός (θέλει χρόνο, χρόνια), με όποιο τρόπο κι αν προσπαθήσεις να κάνεις την επαλήθευση: συναισθηματικό, λογικό, μαθηματικοδενξερω… το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: σε όλα, κάθε φορά, είναι Καλύτερος από σένα, τα κάνει καλύτερα από σένα, επιλέγει καλύτερα από σένα. Πάντα και σε όλα.

Μετά από +/- 3 χρόνια, ανάλογα και τα μπαγκάζια που κουβαλάς, η εκπαίδευση σε έχει διαμορφώσει κατά τρόπο που να τείνεις προς το Ένα.

Δεν είναι το τέλος αυτό. Σε καμία περίπτωση. Είναι η αρχή για το επόμενο. Δεν έχει τέλος, δεν σώνεται, μην φοβάστε (όσοι/ες μπορεί να το φοβάστε, εγώ το φοβόμουν πάντως). Είναι αέναο, είναι άπειρο.

Ελπίζω κάπως να απάντησα. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να δώσω