bdsmer γεννιέσαι η γίνεσαι ?

Μεγάλη κουβέντα αυτό με πολλές θεωρίες για την ανάπτυξη του παιδιού, από Φρόυντ και πολλούς άλλους

 

αν σου δοθεί η ευκτήρια διάβασε αυτό... Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια

https://street-life.gr/i-kathoristi...s-ilikias-stin-diamorfosi-tis-prosopikotitas/

 

Άρα παίζουν ρόλο και τα δύο. Και τα γονίδια και ερεθίσματα, σύμφωνα με το άρθρο

 

όταν έχεις κέφι διάβασε το βιβλίο, θα καταλάβεις πολύ περισσότερα από το άρθρο.

 

Ωραία ενότητα αυτή.

Ερωτήματα τύπου "γεννιέσαι ή γίνεσαι" (χωρίς να μιλώ για το bdsm που δεν είμαι γνώστης) έχουν από την φύση τους μια δοξαστική ανάγκη.
Τα έβαλα κάτω στην ζωή και διαπίστωσα πως οι άνθρωποι αρέσκονται στο να εξωραίζουν ότι τους αρέσει και να το "τρομπάρουν"
έτσι ώστε να αισθάνονται ξεχωριστοί. Ο Πλούταρχος είχε πει ότι οι ενάρετοι και σοφοί δεν γυρεύουν δόξα.

Δεν ξέρω για το bdsm.

 

Δεν ξέρω αν γεννιέσαι ή γίνεσαι, αλλά σίγουρο είναι ένα.
Οταν κάποια στιγμή καταλάβεις πως είσαι, συνειδητοποιείς πως ήσουν από πολύ μικρός. Σχεδόν από πάντα.

 

Γεννιεσαι για να γίνεις 

 

Γεννιέσαι !!!

 

Κατα τη γνώμη μου είναι συνδυασμός πραγμάτων, υφίσταται δηλαδή μια έμφυτη τάση αλλά παίζουν ρόλο και οι συνθήκες που αφορούν το περιβάλλον κάποιου (οικογένεια, κοινωνικές σχέσεις κλπ.) ή μάλλον το πως έχει μάθει να αλληλεπιδρά με άλλους μέσα σ’ αυτό και τον τρόπο που έχει αισθανθεί ως οικείο σ’ αυτό το είδος αλληλεπίδρασης.
Οπότε.. συνδυασμός πραγμάτων, έμφυτη τάση, αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και επιλογή.

 

Οσο και να υπάρχουν έμφυτες τάσεις από μικρή ηλικία, αν δεν υπάρξει κάποιο σχετικό βιώμα, δεν λειτουργεί κάποιος ως bdsmer. Βασικά, δεν μπορεί να το γνωρίζει αν πραγματικά λειτουργεί έτσι ή έχει απλώς κάποιες φαντασιώσεις που λειτουργούν εκτονωτικά ως σενάρια "διαφυγής" απ την καθημερινότητα.
Τις περισσότερες φορές ωστόσο, μεγαλώνοντας, θα αναζητήσει να το δοκιμάσει και τότε θα γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του και κάτι από αυτά που για χρόνια φαντασιωνόταν.
Είναι σημαντική ένδειξη στο "γεννιέσαι", οι φαντασιώσεις, αλλά απέχουν πολύ απ την πραγματικότητα του "γίνεσαι".

 

Έχουμε έναν θερμοστάτη θέρμανσης ρυθμισμένο στους 25 βαθμούς.
Οπότε όταν πέφτει η θερμοκρασία ενεργοποιείται το κύκλωμα, όταν
ανεβαίνει απενεργοποιείται.

Τι τελικά ενεργοποιεί το κύκλωμα? Το περιβάλλον ή αυτός που ρύθμισε
τον θερμοστάτη?

Το ερώτημα δεν έχει σημασία, διότι λόγω ανάδρασης, έχουμε κύκλο.

Εκεί που αποχτάει νοήμα, είναι όταν θέλουμε να αλλάξουμε το σύστημα
να συμπεριφέρεται διαφορετικά, οπότε ανάλογα στρεφόμαστε και στην
απάντηση.

 

Εάν υποθέσουμε ότι το BDSM είναι μια σεξουαλική επιλογή τότε και είναι δύσκολο αλλά και επικίνδυνο να προσδιορίσουμε το αν γεννιέσαι ή αν γίνεσαι. Αν κάποιος πιστεύει ότι γεννιέται τότε θα τον κάνει να νιώθει ποιο καθαρόαιμος από κάποιον άλλο που πιστεύει ότι γίνετε στην πορεία. Επίσης θα τον κάνεις να έχει άλλοθι όταν οι επιλογές του δεν είναι νόμιμες και σύμφωνες με την συναίνεση άλλων. Σκεφτείτε ένα βιαστή να έχει ως άλλοθι το (γεννήθηκα έτσι). Ως άνθρωποι θα πρέπει πάντα να έχουμε την επιλογή να καθορίζουμε το ποιοι είμαστε και να μην μας καθορίζει το γεγονός ότι γεννηθήκαμε έτσι ακόμα και έτσι να γεννηθήκαμε. Επίσης το γίνεσαι bdsmer στην πορεία περιέχει τον κίνδυνο ότι μπορείς να το ελέγξεις και να μην γίνεις. Φυσικά και μπορείς να μην γίνεις όπως και να γίνεις ότι θέλεις, αλλά πόσο ευτυχισμένος μπορείς να είσαι όταν δεν γίνεις αυτό που θέλεις; Αντίστοιχα θα μπορούσαμε να πούμε Γκέι γεννιέσαι ή γίνεσαι; Αν πούμε γίνεσαι τότε θα προσπαθήσουν αρκετοί να ξεγίνεις και θα γίνεις τελικά δυστυχισμένος. Σίγουρα οι επιλογές μπορεί να αλλάξουν στην πορεία της ζωής μας και να ανακαλύψουμε νέα πράγματα αλλά το πάντρεμα του γεννιέσαι και γίνεσαι είναι η πορεία της δικής μας προσωπικής αλήθειας προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, τα όρια μας και να αλληλεπιδράσουμε με άλλους με ένα ευχάριστο και απολαυστικό τρόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν χάσει πολλά χρόνια μέσα στην ψυχοθεραπεία προσπαθώντας να κατανοήσουν τον εαυτό τους και τους λόγους που επιλέγουν να ζουν όπως ζουν και δεν το κρίνω απλά για εμένα είναι καλύτερο να ακολουθώ το μονοπάτι πιάνοντας τη Ζωή ( και την Άννα ) από τα μαλλιά και να την ταρακουνάω. Δεν με νοιάζει γιατί και πώς προέκυψε απλά με νοιάζει το ότι προέκυψε ή δεν προέκυψε.