Είναι ή δεν είναι το ζητούμενο η οικειότητα σε μία M/s σχέση;

Ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις αλλά μάλλον περιγράφεις τους λόγους που δε δημιουργούνται σχέσεις D/s κι όχι γιατί κρατούν λίγο.

 

πληηηζ πλήηηηηηζ!! που θα λεγε και η 'συνόμορφή' Γ. Βασιλειάδου!!

Ας μην μπερδεύουμε την αγωγή και την έλλειψη σεβασμου και αύτο-σεβασμού με την οικειότητα!!!

Αλλο το ένα...άλλο το άλλο!!!

Γιατι μήπως θα επιτρεπόταν σε έναν Μάστερ να πεί το αντίστοιχο?:
"φέρε μωρή μαλάκω μια μπύρα??"
ή εκεί επιτρέπεται??

 

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην ξαναγράψω σε τούτο το νήμα αλλά... <χ>

Μία απλή και σύντομη απάντηση, επειδή ίσως ξεκινούν με σκοπό δηλωμένο ή άδηλο να είναι βραχυχρόνιες. Ή επειδή είναι πολύ έντονες και την ένταση - ιδίως τη συναισθηματική - για πόσο χρόνο μπορούμε να την αντέξουμε; Ή επειδή αυτές τις σχέσεις τις αναζητούν αυτοί που προτιμούν να ανακαλύπτουν παρά να στέκονται κάπου, δηλαδή οι "ανήσυχοι" άνθρωποι που είναι και αυτοί που τολμούν να δοκιμάζουν. Ή για πολλούς άλλους λόγους. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζω και για τις Μ/s ειδικά σχέσεις έχω την αίσθηση ότι είναι μάλλον μακροχρόνιες.

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι οι σχέσεις, βανίλλα, κανέλλα, σοκολάτα έχουν δύο βασικά στάδια, το πρώτο είναι το στάδιο της αποκωδικοποίησης του "άλλου" και πολλές σχέσεις τελειώνουν με τη λήξη αυτού του στάδιου.

Το δεύτερο είναι το στάδιο που οι δύο - ή περισσότεροι - ανανεώνουν τις προκλήσεις (με την καλή έννοια, του challenge) του ενός προς τον άλλον και απολαμβάνουν ν αντιμετωπίζουν τις έξωθεν προκλήσεις οποιασδήποτε μορφής, σα να έχουν είτε ένα χέρι είτε τέσσερα.

Οι παράλληλοι δρόμοι Αφέντη και σκλάβου στο M/s, η μη οικειότητα δηλαδή, που λέμε σ αυτό το νήμα, μπορεί να είναι μιά βαθιά και ανανεούμενη πρόκληση και για τους δύο. Μία απόλαυση και μία δυνατότητα να χρησιμοποιούμε τα μάτια της ψυχής για να δούμε τον άλλον και να αφήσουμε να μας δει και αυτός. Αφού έχουμε την απαιτούμενη απόσταση μπορούμε και να βλέπουμε κιόλας...

 

Ο ανθρωπος παντα εχει την επιθυμια α δημιουργει σχεσεις... Η αναγκη αυτη καμια φορα μας οδηγει στον ενθουσιασμο για τον αλλον...ετσι ξεκιναει μια σχεση αλλα ευτυχως η διαφορα αναμεσα στους ανθρωπους φαινεται πολυ γρηγορα σε σχεση με τα vanilla ζευγαρια.
Οποτε εχουμε σχεσεις που δημιουργουντε αλλα κρατουν σχετικα μικρο χρονικο διαστημα.

 

Μαλλον δεν εχεις δει την μεση Ελληνικη οικογενεια μετα απο 25 χρονια γαμου, Σαββατο βραδυ , μπροστα σε μια τηλεοραση πως φερεται και μιλαει ο ενας στον αλλον....


Δυστηχως η αγωγη και η παιδεια αυτη ειναι .... και ας μην το παραδεχομαστε!

 

λυπάμαι αν είναι αυτή είναι η μέση Ελληνική οικογένεια  
(εγώ δεν το εχω βιώσει)

Παρόλα αυτά θα επιμείνω! Αυτά δεν συνιστούν την οικειότητα. Μπορεί να είναι η παράφρασή της, μπορεί να είναι η φθορά , η ισοπέδωση , αλλά δεν είναι οικειότητα.

 

Το σημαντικο ειναι να μην μπερδευεις τους ρολους!
Οικειοτητα-φιλια-συζητηση ναι.
Οταν ομως γινεται η συνεδρια η "αλλη" υποσταση του Αφεντη η της Αφεντρας πρεπει να του-της δινει να καταλαβει πως και η παραμικρη ανυπακοη, η παρεκτροπη επισυρει τιμωρια και τσακισμα καθε αντιστασης!

 

Πολύ εμπεριστατωμένη προσέγκιση Zondag.

 

(η υπογράμμιση δική μου, για λόγους έμφασης)

εδώ θα συμφωνήσω και γω απόλυτα!!
 

Τhanks Sudden δεν είχα προσέξει αρκετά αυτό το ποστ του Zondag!!

 

Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του βαθμό οικειότητας που επιζητεί να νιώσει ή μπορεί να αποδεχτεί από τους άλλους. Πόση οικειότητα θα υπάρξει σε οποιαδήποτε σχέση είναι θέμα χημείας, όπως σωστά είπε ο Zontag.Και στις D/s σχέσεις μπορεί να ισχύει το ίδιο αρκεί να μην μπερδεύονται με τα sessions.Η μόνη διαφορά είναι η ύπαρξη πρωτοκόλλων που επιτρέπουν την αποφυγή της .Αλλά αυτό δεν είναι προνόμιο του bdsm,ισχύει οπουδήποτε υπάρχουν τέτοια πρωτόκολλα συμπεριφοράς. Από χώρους εργασίας μέχρι vanilla ζευγάρια στην Αραβία ακόμα και μεταξύ γονέων και παιδιών στην Αγγλία του περασμένου αιώνα.

 

Και εγω θα κανω μια ερωτηση . ( Διορθωστε με αν κανω λαθος στο ακολουο σκεπτικο): Εχουμε μια Μ/ς σχεση οπου το Μ προσσωπο της σχεσης προσφερει η δανειζει το ς του σε αλλο/η Μ (αγνωστο προσσωπο στο ς ), χωρις την δικη του παρουσια. Πιθανο να υπαρχει οικειοτητα στην Μ/ς σχεση , αλλα ποση απο αυτη μεταβιβαζεται ,με τον δανεισμο (lending) ,του ς προσσωπου στο νεο Μ ; Ειναι το νεο σχημα Μ/ς η μετατρεπεται αυτοματα σε D/s ,οπου μπορει να λειπει η οικειοτητα ,γιατι εχουμε πια μονο παιχνιδι ρολων; Αλλα οπως και να χει , νομιζω , οικειοτητα στο δευτερο σχημα μεταφερει το ς προσσωπο μεσα απο την εμπιστοσυνη που εχει στο Μ της σχεσης του (Που παλι δεν ειναι οικειοτητα αλλα μαλλον πιστη που πηγαζει απο την εμπιστοσυνη ). (Ουφφφ... σορυ αν Σ/σας ζαλισα...)

 

Απάντηση: Είναι ή δεν είναι το ζητούμενο η οικειότητα σε μία M/s σχέση;

Κατοπιν Αδειας Του Κυριου μου
Με Ποιον θα μπορουσα ποτε να νιωσω πιο οικεια πιο κοντα αν οχι με Εκεινον που Ξερει τα παντα για μενα. Τα εξωτερα και τα εσωτερα μου, κυριολεκτικα και μεταφορικα μιλωντας. Με Ποιον θα μπορουσα να νιωσω πιο οικεια αν οχι με Εκεινον που αφηνομαι εμπιστευομαι περισσοτερο απο τον ιδιο μου τον εαυτο; Με Ποιον θα μπορουσα να νιωσω πιο οικεια αν οχι με Εκεινον που αφηνομαι να με Δεσει και να Ζωγραφισει πανω στο σωμα μου οπως Εκεινος Ξερει; Που αφηνομαι να με Οδηγησει στις πιο σκοτεινες και φωτεινες πλευρες του ιδιου μου του εαυτου; Εκεινον που Ζητα απο εμενα να ξερει τα παντα για μενα που με Καθοδηγει με Εκπαιδευει με Νοιαζεται με Προσεχει με Σεβεται με Χρησιμοποιει με Εξευτιλιζει με Πουλαει με Δινει με Ποναει και την ιδια στιγμη με Αγγαλιαζει να μου Πει ποσο ομορφη ειμαι. Πως θα μπορουσε να κανει ολα αυτα αν εγω δεν ενιωθα οικεια κοντα του; Αν δεν ανοιγομουν δεν ημουν ειληκρινεις και δεν εδινα τα παντα; Και πως θα μπορουσα να δωσω τα παντα αν δεν ενιωθα οικειοτητα τρυφεροτητα αγαπη, πως θα ερχοταν η εμπιστοσυνη, η απολυτη εμπιστοσυνη.
Ειναι το Ντουβαρι μου (οπως ειπωθηκε πιο πριν), Ειναι ο Κυριαρχος μου, Ειναι Σκληρος, Αυστηρος, Αυταρχικος, Ειναι και το Μαξιλαρι μου, Εχει κατανοηση, τρυφεροτητα, αγαπη για μενα. Ειναι ο Κυριος μου και Αφεντης μου, Ειναι Φιλος μου, Καθοδηγητης μου, Δασκαλος μου, Οικογενεια μου, Ειναι ο Συντροφος μου, Ο Εραστης μου ειναι Τα Παντα μου. Και ναι Ειναι Οικειος μου.
Πως θα μπορουσε να μην Εχει οικειοτητα μαζι μου αφου Εχει Δει και Ξερει τα παντα για μενα.Αφου με Εχει Καθοδηγησει στις πιο σκοτεινες και φωτεινες πλευρες του Εαυτου Του. Μου Εχει Πει τα Θελω Του για να μπορω εγω να Τον ακολουθω και να μπορω να Τον υπηρετω οπως Εκεινος Θελει. Και πως μπορει να μην νιωσει τρυφεροτητα και οικειοτητα μαζι μου;
Και γιατι να μην νιωθουμε οικειοτητα ο Ε/ενας με τον Α/αλλον; Να Μ/πορουμε να κοιταξουμε Μ/μαζι το ολογιωμο φεγγαρι κοντα στην θαλλασα απολαμβανοντας απλα και μονο ο Ε/ενας την Π/παρουσια του Α/αλλου; Να Γ/γελασουμε μαζι. Να Π/πουμε αστεια και πολλα αλλα απλα καθημερινα πραγματα. Τιποτα απο αυτα δεν αφαιρει την Κυριαρχεια Του η την θεση μου στην σχεση. Και αν καποια στιγμη ξεφυγω τοτε Εκεινος Ξερει πως μεσα σε δευτερολεπτα να παρω παλι την θεση που μου αρμοζει.
Γνωμη μου ειναι πως Εκεινοι που φοβουνται την οικειοτητα μεσα στην σχεση τους ειναι εκεινοι που δεν μπορουν να κρατησουν την θεση τους στην σχεση στα πιο απλα πραγματα. Η Κυριαρχεια εμπνεεται και ειναι εκει παντου και παντα, τα πρωτοκολλα και αλλα συναφη υπαρχουν για να υποστηριζουν και να τονιζουν ακριβως αυτη την ανομοιογενεια των δυο και οχι σαν μεσα για την επιτευξη του αρχικου σκοπου. Και η οικειοτητα δεν εχει τιποτα κακο για εκεινους που ξερουν και μπορουν να διατηρησουν αυτο που φυσικα εκφραζεται σαν αναγκη βαθεια.
Την οικειοτητα στις vanilla σχεσεις την εκλαμβανω σαν καταστροφη. Σε αυτες τις σχεσεις παλευουν για την ομοιογενεια τους και ξεροντας τα μυστικα του αλλου ειναι οπλα εναντιον του. Οταν βρεθει ο νικητης τοτε ολα χανονται.
Σε μια Μ/ς σχεση ο Νικητης Ειναι προκαθορισμενος.