Βαδίζοντας σε νέους δρόμους

Έπος!
Δεν χρειαζεται να το διαβασω μεχρι τέλους, ειμαι σίγουρη για τη ποιότητα του.
Προτείνω να δημιουργήσουμε ψηφοφορία σε ανάλογα κείμενα, και ο νικητής να απολαμβάει τσάπμπα ποτάκια στις συναντήσεις μας (που θα κερναει ο οικοδεσπότης) ώστε να γνωρίζουμε όλοι ποιος ποια είναι! Το ταλέντο...

 

Απ'ότι βλέπω υπάρχουν σταθεροί κανόνες στις σχέσεις bdsm. Κάποιος που δεν ξέρει μπορεί να το εκλάβει ως μια μορφή ισορροπίας για να κυλούν όλα ομαλά ενώ παράλληλα μπορεί να το δει κι ως κάπως πιεστικό ή δύσκολο στην εφαρμογή.
Φυσικά θα το εκλάβει έτσι δεδομένου ότι δεν γνωρίζει.
Ένα εύλογο ερώτημα που μπορεί να δημιουργηθεί σε κάθε άσχετο, είναι το τι γίνεται αν δεν πάει καλά μια σχέση bdsm;
Δεν αναφέρομαι σε σχέση vanilla που δεν έχει bdsm αλλά σε ξεκάθαρο bdsm.
Eυχαριστώ τον τίτανα της ανάλυσης @Gangrel που καταδέχτηκε να μου εξηγήσει την διαφορά. Καλά πάμε.
Μην είμαστε κι αχάριστοι ούτε να πούμε ότι κάποιοι την έχουν δει πριγκηπόπουλα κάποιας σπουδαίας κάστας.
Αν λοιπόν ένας μάστερ που απ'ότι βλέπω έχει πλήρη δικαιώματα και κάνει ότι γουστάρει πάνω σε μια υποτακτική/σκλάβα (με την συναίνεσή της δεύτερης φυσικά) δεν τα βρίσκει μαζί της ή αυτή μαζί του κι αποφασίζουν να το τινάξουν τι ακριβώς συμβαίνει και πως λειτουργούν τα δύο μέλη; φαντάζομαι γίνεται ή μήπως αν δεν θέλει πλέον η υποτακτική/σκλάβα
πέφτει τρελλό ξυλίκι από τον μάστερ; κι αντίστροφα πως το αντιμετωπίζει η υποτακτική/σκλάβα αν δεν την θέλει πλέον ο μάστερ;

 

Κλαίω με τον τιτανα     δεν κυνηγάω τέτοιους τίτλους φίλε μ τους αφήνω γι άλλους

 

Με κάνεις και κοκκινίζω για! Σαλονικιά ή Πολίτισσα είσαι τζάνουμ; Είδα το προφίλ σου.

(Ο Gangrel δεν απάντησε, πάλι στα σκοτάδια έμεινα)

 

Δεν έχεις ανάγκη  άσε που είμαι ο τελευταίος που θα μιλήσω για σταθερούς κανόνες όταν οι καταστάσεις κ οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί

 

Πες μου και θα ξεχάσω. Δείξε μου και θα θυμάμαι. Μόνο αν το βιώσω, θα το καταλάβω.

Ανάγκη μάθησης έχουμε όλοι. Όντως όμως είναι εύλογο το ερώτημα. Τι θα γίνει; θα βγάλουμε κάνα συναίσθημα ή τσάμπα με κάλεσα;

 

Κάπου διάβασα ότι δεν είναι ντροπή για ένα άτομο bottom να το παραδέχεται αντί να σουλατσάρει ως υποτακτικό.
Φαντάζομαι ότι θα έχουν κάποιες διαφορές για να έχουν άλλο χαρακτηρισμό. Γίνεται όμως να έρθουν τα πάνω κάτω κι αντίστροφα;
Γενικά μιλάω κι όχι μόνο στο παράδειγμα.
Επίσης βλέπω ότι στο bdsm υπάρχει "και" η γυναικεία κυριαρχία ως κάτι που υφίσταται σαν πάγιο. Στο φόρουμ είναι ήδη αποδεκτή.
Στην ζωή εκτός bdsm, οι άνθρωποι τσακώνονται για το ποιο φύλο είναι καλύτερο και πιο άνετο. Πριν καιρό μια κωλόγρια έσκουζε στον δρόμο
για τα παιδιά που πεθαίνουν στον τρίτο κόσμο, ότι η ανθρωπότητα καταρρέει και κάποιος της φώναξε ότι αν ήταν νέα θα έγλυψε ψωλές
και δεν θα την ένοιαζαν τα παιδιά. Μεγάλο πράγμα το σεξ. Όλα περιστρέφονται γύρω του.
Στην ζωή εκτός bdsm, οι γυναίκες κυριαρχούν (όταν συμβαίνει) με την αβάντα της πολιτικής και των νόμων
ενώ στο bdsm κυριαρχούν (όταν συμβαίνει) με την ανοχή ή την επιλογή του ανδρός.
Μόνες του θα κάνουν επιτέλους τίποτα; δεν ακούγεται ωραία αυτό που γράφω αλλά θα πάρω τη ευθύνη.
Η γυναικεια ματαιοδοξία είναι πραγματικά απαίσια αλλά η ανδρική ματαιοδοξία είναι κατά πολύ χειρότερη.
Να τα λέμε σωστά, έτσι;

 

Πήρα τζούρα από το θέμα φωτογραφίες μελών και νέα απορία μου γεννήθηκε.
Αν κάποιος θέλει να μιλήσει σε μια από τις γυναίκες εκεί μέσα για να την συναντήσει πως θα το κάνει; υπάρχει κάποια διαδικασία;
Αυτές που ανήκουν σε μάστερ, αφέντες, κύριους κτλ πως ξεχωρίζουν των υπολοίπων; Πως τις προσεγγίζουμε σε αυτή την περίπτωση;
κι αν το κάνουμε, ποια η σωστή ακολουθία; αυτές απλώς δέχονται/απορρίπτουν ή δίνουν λόγο στους κατόχους τους;
και αν οι κάτοχοι παίζουν ρόλο, πως αντιδρούν; μιλούν μαζί μας ή απλά δίνουν το ελεύθερο σε αυτές;
Τα ίδια πιστεύω θα ισχύουν και στους άνδρες ή άνδρες με αφέντρες. Αν γνωρίζει κάποιος ή κάποια, ας απαντήσει.

 

"Ας προκαλέσω ένα μπάχαλο, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά"

 

 

Όταν κάνεις ποστ αντίδρασης και στην ουρά σου σέρνονται 7 λάικ, δεν έχει σημασία αν με παίρνετε ή όχι σοβαρά αλλά ότι υπολογίζoμαι...

(σε τσιγκλάω, δεν σε αντιπαθώ)

 

Συνεχίζω με τις απορίες μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω ούτε αυτό με τον πόνο. Θέλω να καταλάβω τι αισθάνεται κάποιος που γουστάρει πόνο. Τι βρίσκει σε αυτό;
Θέλω να καταλάβω την ακολουθία του. Και μιλάμε για γερό πόνο αν έχω αντιληφθεί σωστά.
Έχω μια δική μου εξήγηση. Άλλες δεκτές, άλλες όχι.
Προσωπικά δεν ξέρω από αυτά, με τον πόνο έχω περίεργη σχέση. Για'μένα είναι μια κατάσταση μυαλού.
Ουσιαστικά σχεδόν όλα είναι μια κατάσταση μυαλού. Αν πονάει ένα δόντι μου, εκνευρίζομαι πολύ. Άρα αυτόν τον πόνο δεν τον θέλω.
Που και που όμως (όχι πάντα) όταν τον χώνω με ένταση, θέλω η άλλη να μου ρίχνει χαστούκια όπως κι εγώ.
Αυτό το γουστάρω όταν θέλω μια κάποια αλλαγή σε ότι κάνουμε ή όταν η άλλη μου έχει ζαλίσει τ'αρχίδια με γκρίνια οπότε την κοπανάω έτσι
κι όχι να την σακατέψω. Της επιτρέπω αρχικά να το κάνει για να μου το επιτρέψει κι αυτή.
Όπως κι όταν παίζω μπουνιές με κάποιον γνωστό για να ξεπιαστούμε και πέφτει και καμιά γερή αλλά κι εκείνο το θέλω.
Άρα λοιπόν ο πόνος για μένα είναι θετικός μόνο όταν προέρχεται από όπου θέλω κι επιθυμώ.
Θεωρώ ότι έτσι αποδεικνύεται πως είναι κατάσταση μυαλού. Πιστεύω όμως ότι πολλοί άνθρωποι θέλουν τον πόνο ως μια ανάγκη τιμωρίας
για κάτι που δεν έβγαλαν από μέσα τους κι ήθελαν να βγάλουν ή δεν μπορούν να βγάλουν. Δεν γυρεύουν τον πόνο αλλά την τιμωρία
κι όσο μεγαλύτερος ο πόνος, τόσο μεγαλύτερη η τιμωρία...άρα κι η λύτρωση. Έμμεσα όμως.
Όπως κι ότι θέλουν τον πόνο από φόβο, δηλαδή φοβούνται να αντιδράσουν σε κάτι και βασιζόμενοι στην κράση τους
δέχονται τον πόνο προσπαθώντας να νικήσουν τον φόβο κι άρα όσο μεγαλύτερο πόνο δεχθούν, τόσο πιο νικητές αισθάνονται στον φόβο τους.
Κι εδώ έμμεσα. Συνεπώς σύμφωνα με ότι πιστεύω εγώ, το bdsm είναι κάτι βιωματικό.
Ίσως μη ορατό και διακριτό όταν ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία σαν βίωμα αλλά σίγουρα βιωματικό.
Φυσικά μπορεί να ισχύει και εκ γενετής (ως παρασπονδία που μετατρέπεται σε απόλαυση, γιατί όχι; ) αλλά όχι απόλυτα.
Τέλος στην σημερινή κοινωνία όπου όλα είναι μόδα, πιστεύω ότι ένα μεγάλο μέρος του bdsm, είναι κάλπικο υπό την έννοια ότι πληρώνεται
ως βίτσιο για να λειτουργήσει ως εκτόνωση. Κανονικά θα έπρεπε να υφίσταται ως γνήσιο και μόνο αλλά εδώ που τα λέμε
τι μας νοιάζει γιατί το κάνει ο κάθενας; μωρ δεν γαμιόμαστε λέω εγώ;

 

@Brt
Τοποθετησου στο νημα, λειπουν τα φωτα σου!