Προσποιηθήκατε ποτέ πως είστε vanilla;

Σωστή επισήμανση. Όλοι λίγο-πολύ, έχουμε βιώσει το εθιμοτυπικό στάδιο.
Αρκετοί άνδρες όμως πια μεταξύ των οποίων κι εγώ κοιτάμε την συμπεριφορά σας με άλλη ματιά.
Δεν μας νοιάζει τι κάνετε, πως ζείτε, πως φέρεστε, τίποτα απολύτως παρά μόνο όταν είμαστε μαζί σας.
Σας θέλουμε θηλυκές, δυναμικές, ολοκληρωμένες και έξυπνες.
Καμιά φορά μου κάνουν παράπονα ότι είμαι περίεργος που δεν νοιάζομαι όταν είναι μακριά μου ή γιατί δεν διεκδικώ, δεν επιμένω κτλ.
Για μένα ισχύει ο κανόνας του είσαι μαζί μου (δεν εννοώ εσένα) και πάμε όπου πάει. Αν δεν θες, φεύγεις.
Μου αρέσει το γυναικείο στυλ με όλα τα καλά του όπως και κάποιες ευέλικτες προσπάθειες σας για να μας κάνετε να ενδιαφερθούμε.
Όταν ήμουν νεότερος, μου άρεσε περισσότερο. Τώρα μου αρέσει ακόμα αλλά θέλω να σας βγαίνει αυθόρμητα
αλλιώς σας ψήνω το ψάρι στα χείλη, βρίσκω άλλη και σας το λέω κιόλας. Είμαι πολύ αντιδραστικός άνθρωπος.
Φυσικά αν κινηθείτε εκτός καλουπιού και βγάλετε αυθορμητισμό, διώχνω την άλλη και κρατάω εσάς γιατί την βλέπω σαν σκεύος ηδονής.
Κι εμένα με έχουν διώξει κάποιες φορές. Φεύγω και πάω να βρω άλλη. Λες να είναι ανωμαλία όλα αυτά;

 

Δεν γεννιόμαστε με ενοχές, προφανώς...
Γι' αυτό άλλωστε υπάρχουν και τα δγιάφορα προπατορικά κιετς, μη και χαθεί ο πελάτας, με όλα τα άλλα "ψώνια" που θα κάνει στον δρόμο νάχει κι αυτό...

 

Αμην
Λαμπαδα στο μποι μου

 

Εχεις μια αγαπη στη λεξη "ανωμαλια"
Τι σημαινει αυτο?
Ανωμαλιες βλεπουν παντου πχ οι παπαδες. Ολοι οι υπολοιποι ανθρωποι εχουν αδυναμιες

 

Ρωτώ για να μαθαίνω. Εσείς ως πιο έμπειροι σε ακούσματα μελών στο φόρουμ, κρίνετε καλύτερα.
Μα κι αν χαρακτηριστώ ανώμαλος, νομίζεις ότι θα με νοιάξει; Δεν με απασχολεί ούτε τι λέει το παπαδαριό.
Έχω κι εκεί τις αντιδράσεις μου μιας που δεν φέρονται όπως πρέπει στον ρόλο τους και όπως καταλαβαίνεις αντιδρώ και σε αυτό.
Για'μένα ας λέει καθένας ότι θέλει και μετά νανάκια. Η ζωή είναι όμορφη για να χαλιέμαι με αυτά.

Κάποια μέρα όταν βρούμε χρόνο (όσοι βρούμε) μεταξύ καλοκαιριού και υποχρεώσεων, ευελπιστώ να με καλέσετε σε κάποια συνάντηση
αν κι αφού με αξιολογήσετε ως οκ άνθρωπο. Θα με συμπαθήσετε να ξέρετε.
Ο γραπτός λόγος είναι ξύλινος και δύσκολος για σοβαρά συμπεράσματα.

 

 

Μου έχουν τύχει αρκετοί παντρεμένοι που παραμένουν σε συζυγικές vanilla σχέσεις και ψάχνουν το bdsm αλλού. Πρέπει να νιώθουν εγκλωβισμένοι. Ο γάμος είναι μια υποκρισία γι αυτούς.

 

Γενικότερα, το κομμάτι των προσωπικών σχέσεων δεν το συνδέω με τις οικογενειακές, επαγγελματικές, κοινωνικές, κλπ, σχέσεις.
Ακόμα και στο φιλικό επίπεδο, υπάρχουν οι εντός και οι εκτός -του-χώρου παρέες, τις οποίες και δεν μπλέκω μεταξύ τους.

Όσο για το αν προσποιούμαι: Ναι, αλλά χωρίς επιτυχία:
Το μεγάλο το γέλιο πέφτει με την εκτός-του-χώρου παρέα, που πολύ συχνά διαδραματίζεται η ίδια ιστορία:
´´καλά, που γύρναγες πάλι; Άσε τα δεξιά-αριστερά και κοίτα γύρω σου .. η τάδε είναι ελεύθερη .. η δείνα είναι πανέμορφη ..
καλά τα γκομενάκια και τα πιπίνια, αλλά μεγαλώνουμε .. γιατί δεν κάνεις κάτι σοβαρό επιτέλους .. κλπ .. κλπ .. κλπ´´.

Χαχαχαχα ... χαχαχαχα.

 

Δεν έχει τύχει γενικά ο κύκλος μου να με παροτρύνει να κάνω κάτι σοβαρό αλλά συχνά συμβαίνει το εξής:
- Καλά δε σου αρέσει η τάδε; Κάνε εσύ την κίνηση και θα ανταποκριθεί
- Ε δεν είμαι σε φάση για σχέση τώρα

 

Δεν συζητάω για την προσωπική μου ζωή. Και αν συμβεί θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον. Στην τελική δεν με αφορά τι πιστεύουν οι άλλοι. Γούστα είναι αυτά και προτιμήσεις σε γεύσεις.

 

Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς έναν άνθρωπο που να ταιριάζει συντροφικα και σεξουαλικά.

 

Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι για να γίνονται και να χαλάνε. Το παν είναι οι εμπειρίες.

Ας μην έχουμε παράπονο αν έχουμε εμπειρίες.

Ενθουσιασμός, έρωτας, αγάπη, λήξη. Σπανίως έρχεται η πλήρης ευτυχία. Το θέμα είναι να περνάμε καλά.

Το καλύτερο σημείο συντροφικά και σεξουαλικά με έναν άνθρωπο είναι όταν είσαι ερωτευμένος.

Έπειτα βαδίζεις με το αν...

 

 

Σε περίπτωση που τύχει σε παρέα και πιάσουνε θέμα που να με αφορά (. ❛ ᴗ ❛.), κοντρολάρω αντιδράσεις ώστε να μην καρφωθώ, χωρίς όμως να αισθανθώ την ανάγκη το παίξω άσχετη μες στον πανικό της αποκάλυψης ξερωγω : P
Mε το αμόρε, φτάνει και περισσεύει να τα εκδηλώνουμε όλα, δεν μας εκφράζει να το κάνουμε και "παντιέρα" στον οποιονδήποτε.