Σεβασμός και Κυριαρχία, Κυριαρχία και Σεβασμός ή τίποτα από τα δύο;

Στο παρόν νήμα θα προσπαθήσω να θέσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις αρχικά και κάποια ερωτήματα επάνω σε αυτές.
Έχω βρεθεί αρκετές φορές παρούσα σε συζητήσεις που αφορούν το πως πρέπει να είναι ένας Master.
Xαρακτηριστικά θα αναφέρω κάποιες κατατοπιστικές ατάκες .
΄΄Εγώ τον Μαστερ πρέπει να τον σέβομαι αλλιώς δεν γίνεται τίποτα, δεν μπορώ να υποταχθώ΄΄
΄΄ Ο Master πρέπει να εμπνέει σεβασμό αλλιώς δεν είναι Master΄΄
΄΄ Μαστερ χωρίς αυτοκυριαρχία δεν μπορεί να υφίσταται΄΄

Και άλλες, αλλά νομίζω ότι έχει δοθεί ήδη ένα στίγμα.
Κάπου εδώ θέλω να ζητήσω την άποψη σας σχετικά με το τι προσδιορίζει τον ΄΄εν τω βδσμ Μαστερ΄΄.
Μπορεί να είναι κυρίαρχος κάποιος χωρίς το υ να τον σέβεται;
Μπορεί να κυριαρχεί χωρίς όμως να έχει κυριαρχία;
Μπορεί ένας αλήτης, ένας μπεκρούλιακας, ένας τεμπέλης να κυριαρχεί με την βδσμική έννοια;
O σεβασμός απέναντι στον Κυρίαρχο είναι απαραίτητος ή μπορεί να υπάρξει και υποταγή χωρίς αυτόν; Προηγείται της υποταγής ή το αντίθετο;
Και εν τέλει είναι, ή θα έπρεπε να είναι αποδεκτό ένα Κ/υ σχήμα στους κόλπους του βδσμ χωρίς βασικές αρχές όπως σεβασμός, δομημένη προσωπικότητα, αυτοκυριαρχία αλλά και άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά;

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

 

Για να κυριαρχήσει σε άλλον οφείλει να κυριαρχεί αρχικά στον εαυτό του. Ο σεβασμός έρχεται στη πορεία.
Εάν μιλάμε για υποταγή επιδερμική, τύπου στήνω ποπό να τις φάω αρκεί και η χημεία.
Εάν μιλάμε για μια ουσιώδη υποταγή, τύπου δίνω τη ψυχή μου, χρειάζεται όλο το πακέτο.

 

Οι βασικες αρχες,...... χωρις τους βασικους πυλωνες μια σχεση ειναι αδυνατο να σταθει και να δωσει καλο αποτελεσμα. Η οποιαδηποτε σχεση. Ας ξεχασουμε τις ταμπελες , (βδσμ , βανιλια, φιλια, συνεργασια κλπ κλπ).
Εναν ανθρωπο που τον βλεπεις να ειναι "ανω κατω", πριν καν νοιωσεις οτι τον σεβεσαι, η ψυχη σου δεν θα τον εμπιστευτει ...οποτε δεν ξεκινας καλα και δεν θα εχεις και μακρυ δρομο μαζι του λογικα.

 

Εν τω βδσμ το πιο σύνηθες είναι ναι. Εκτός αυτού όχι απαραίτητα.

Σαφώς υπάρχει Κυριαρχία και υποταγή εκτός αυτού που έχουμε χτίσει στο μυαλό μας ως βδσμ και στο οποίο πολύ συχνα υπάρχουν συγκεκριμένα expectations και συγκεκριμένοι κανόνες.

Η Κυριαρχία υφίσταται ή δεν υφίσταται εκ του αποτελέσματος, όχι εκ των διαδικασιών.

 

Για να είναι κάποιος καλός χειρουργός οφείλει να μπορεί να χειρουργήσει τον εαυτό του;

 

Μπορεί να μη χειρουργεί τον εαυτό του, αλλά οφείλει να κυριαρχεί στον εαυτό του. Εσείς θα πηγαίνατε να χειρουργηθείτε σε κάποιον που θα βλέπατε ότι τρέμει το χέρι του;

 

Το οφείλει σε ποιον; Έχει να δώσει λογαριασμό σε κανένα;

Το σταθερό χέρι είναι must για ένα καλό χειρουργό. Το να κυριαρχεί κάποιος στον εαυτό του πώς στοιχειοθετείται ότι είναι must για να μπορεί να κυριαρχήσει το οποίο υπενθυμίζω ότι είναι η επιτυχημένη πράξη επιβολής της θέλησής του σε *άλλους*;

 

Κάποιος που δεν ""πατάει" στα πόδια του, θεωρώ ότι δεν έχει δυνατότητα να έχει ικανότητες επιβολής κατά ουσίαν εκτός εάν τον αφήσουν να πιστεύει ότι έχει. Αυτή είναι η δική μου άποψη.

 

Ένας καπνιστής Κ. θεωρείτε ότι δεν μπορεί να κόψει μαχαίρι το κάπνισμα στο/στην υποτακτικό/ή του; Ένας καλοφαγάς Κ. δεν μπορεί να βάλει τον/την υποτακτικό/ή του σε αυστηρή δίαιτα;

 

Εμένα πάλι η συνέπεια μεταξύ λόγου και πράξεων είναι πιο σημαντική από την αυτοκυριαρχία.

 

Κι αν είναι δομημένη προσωπικότητα, έχει αυτοκυριαρχία και πατάει στα πόδια του αλλά χασμουριεσαι και μόνο που τον σκέφτεσαι;

 

Συνέπεια λόγου και πράξεων σε ποιον τομέα; Να σου κάνει αυτά που λέει ή να κάνει ο ίδιος αυτά που λέει να κάνεις εσύ;

Και ξαναρωτάω, ένας καπνιστής Κ δεν μπορεί να κόψει το κάπνισμα στο υ του;