Γυναικεία κυριαρχία και σεβασμός

Σε μια σχέση s/m πχ female led relationship ο σεβασμός του σκλαβου/υποτακτικου προς Την Αφεντρα του πρέπει να είναι δεδομένος και αυτονόητος. Είναι όμως έτσι και για Την Αφεντρα? Υπάρχει σεβασμός από Την μεριά Τής η οχι ? Νομίζω το ερωτημα τίθεται ως εξής . Καταρχήν κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη τον σεβασμό των άλλων ανθρώπων ακόμη και ένας σκλάβος. Βέβαια ο σεβασμός κερδίζεται δεν επιβάλλεται τι γίνεται όμως όταν ένας σκλάβος αισθάνεται πως η Αφεντρα του (χωρίς να πάρα γνωρίζω την ανισοτιμια της σχεσης) δεν τον σέβεται σε ανθρώπινο επίπεδο και αν έτσι αισθάνεται πως μπορεί να είναι αποτελεσματικός στον ρόλο του και (μηπως λογω κακης ψυχολογιας δεν ικανοποιει Την Αφεντρα του) τι κάνει το συζητάει μαζι Της ζητάει αποδέσμευση η παραμενει απο τον φοβο πως αν φυγει δεν θα ξαναβρεί Αφεντρα? Και απο την αλλη μερια μηπως μια Αφεντρα δεν ειναι δυνατόν να εκτιμήσει τον σκλάβο Τής όταν τον εξευτελίζει και ιδιαίτερα αν σε περίπτωση έχει προχωρήσει τόσο πολύ η σχέση ώστε να τον βλέπει να καταπίνει πχ τα χυσια αλλού άνδρα η δέχεται το κερατωμα

 

Η αφέντρα το ζητούμενο είναι να εκτιμήσει την υπηρεσία που παρέχεις, η εκτίμηση προς εσένα ενδέχεται να είναι δευτερούσης ή άνευ σημασίας. Είσαι εκεί γιατί σε ικανοποιεί να την ικανοποιείς, αυτό σε γεμίζει, αν δε σου φτάνει σήκω και φύγε.

 

Νομίζω εξαρτάται τον άνθρωπο και το τι ζητάει από μια ανάλογη σχέση, όποιος κι αν είναι ο ρόλος του.

 

Το υ μπορεί να έχει ο,τι απαιτήσεις του κάνει κέφι αλλά το αν αυτές εκπληρωθούν είναι εκτός του έλεγχου του και δεν μπορεί να είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης, κυριαρχία και διαπραγμάτευση δεν πάνε μαζί. Το αποδέχεσαι και μένεις ή δεν το αποδέχεσαι και φεύγεις, that is αν δεν έχει προλάβει να σε πετάξει έξω με τις κλωτσιές.

Έχει σημασία το υ να νιώθει πλήρωση προσφέροντας την υπηρεσία του, δυστυχισμένο/μίζερο υ δεν είναι ευχάριστα χρήσιμο υ και αργά η γρήγορα αμφότεροι θα το βρουν μπροστά τους.

 

Προσωπικά για μένα δε νοείται οποιαδήποτε σχέση χωρίς να υπάρχει σεβασμός μποθ γουέης. Απαραίτητη προϋπόθεση για εμπιστοσύνη κι ασφάλεια.

Πέρα από αυτό, αυτό εννοούσα με "το τι ζητάει". Αν κάποιος δεν καλύπτεται από τον άλλο, φεύγει. Τόσο απλά.

 

Συμφωνώ πως ακόμα και σε μια σχέση κυριαρχίας υποταγής πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός. Το θέμα είναι πως δεν μπορεί ένας ύ να το διαπραγματευτεί αυτό οπότε η μένει και είναι δυστυχισμένος και άρα λιγότερο χρήσιμος η φεύγει και μένει χωρίς ιδιοκτησία

 

Ποιος ο λόγος ο οποιοσδήποτε να μείνει σε κάτι που τον κάνει δυστυχισμένο? =/

 

Θεωρώ πως η εκτίμηση στον ύ είναι το ίδιο σημαντική με τον σεβασμό στις υπηρεσίες του

 

Δεν υπάρχει τέτοιος λόγος απλώς μπορεί να μείνει από τον φόβο της μοναξιάς/έλλειψης Αφεντρας πιστεύοντας πως με τον καιρό θα αλλάξουν τα πράγματα. Μήπως έτσι δεν γίνεται και στις vanilla σχέσεις?

 

Τότε τα πράγματα είναι απλά. Αν για σένα είναι απαραίτητη και δεν την λαμβάνεις, παίρνεις το καπελάκι σου και δρόμο

 

Συμφωνώ

 

Κόλλησες εκεί εσύ! Από τη στιγμή που για κάποιους ανθρώπους ο αλληλοσεβασμός είναι προϋπόθεση, τότε είναι εξίσου σημαντικό να αναφερθεί και να αναλυθεί. Επαναλαμβανόμενα σχόλια τύπου "έτσι είναι, εσείς που δεν το γουστάρετε, τσακίδια" είναι, τουλάχιστον, ατυχή.

Δεν έχω ιδέα, δε μου αρέσει να γενικεύω πράγματα. Προσωπικά πχ., αγαπώ τη μοναξιά. Αλλά, θεωρώ μη υγιές να βασίζουμε σχέσεις στην ελπίδα ότι ο άλλος θα αλλάξει.