Ηλικία υποτακτικών : πλεονέκτημα ή τροχοπέδη;

Πολλάκις με προβλημάτισε το συγκεκριμένο ερώτημα, ούσα νέα τόσο στον χώρο, όσο και σε ασσύμετρη σχέση.

Όχι όμως ούσα και νέα σε ηλικία..


Προσωπικά στην πορεία μου βρήκα δυσκολίες, οι οποίες συνειδητοποίησα δουλεύοντας με τον εαυτό μου, ότι ήταν απόρροια μιας μέσης ηλικίας:
Ηθικοπλαστικά βαρίδια, κοινωνικά κλισέ και νόρμες, ανούσιοι καθωσπρεπισμοί, κουτάκια και ταμπέλες, συμπεριφορές που είχαν δομηθεί και είχαν παγιωθεί με τα χρόνια εντός μου, ως θέσφατα.


Έχοντας πάρει τη ζωή στα χέρια μου εδώ και πολλά χρόνια χωρίς δεκανίκια, ούσα μητέρα και καλούμενη στον επαγγελματικό μου χώρο πολλές φορές να έχω ηγετικό ρόλο ευθύνης, βρήκα προσωπικά επιπλέον βαθμό δυσκολίας στο να απωλέσω πλήρως το «εγώ» μου.
Με όποια συμπαρομαρτούντα συνεπάγονται, ότι πρέπει ομοίως και δια παντός να απωλεσθούν.


Η ερώτηση μου λοιπόν απευθύνεται τόσο σε υ όσο και σε Κ:

Θεωρείτε ότι μια μικρή σχετικά ηλικία του υποτακτικού μελους, και επακόλουθα λίγα βιώματα, αποτελούν πιο εύπλαστο «υλικό» στα χέρια ενός Κ;

Διευκολύνουν αμφότερα τα άτομα εντός μιας ασσύμετρης σχέσης ( αναφέρομαι κυρίως σε D/s ) ως προς την εκπαίδευση και τον χρόνο αυτής;


Αντίθετα, μια μεγαλύτερη ηλικία, μια καλά δομημένη και παγιωμένη προσωπικότητα (αναφέρομαι πάντα σε αυτή των υποτακτικών) πλέον, αποτελεί τροχοπέδη σε μια τέτοια σχέση;

Εντοπίζονται εντέλει πλεονεκτήματα/ μειονεκτήματα/προκλήσεις, τόσο στη διαδικασία της κατίσχυσης, όσο και στην μετέπειτα πορεία μιας ασσύμετρης σχέσης, προερχόμενα καθαρά λόγω ηλικίας των υποτακτικών μελών;


Επαναλαμβάνω ότι ο προβληματισμός μου απευθύνεται τόσο σε υ, όσο και σε Κ.

 

Εγώ πιστεύω ότι ένας πιο ώριμος και έμπειρος υποτακτικός ξέρει καλύτερα πως να παίξει τον ρόλο του και δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να τον εκπαιδεύσεις,που από κάποια στιγμή και μετά καταντά κουραστικό.
Επίσης τι πρόβλημα μπορεί να υπάρξει από την στιγμή που τα άτομα έχουν συμφωνήσει και είναι δεδομένο ότι ο υ θα κάνει ότι του λέει ο Κ?

 

Αναφερόμενος σε σχέσεις D/s

Όχι .
Θεωρώ ότι δεν αποτελεί πιο εύπλαστο "υλικό" ένα νεαρό άτομο.

Θεωρώ ότι δεν αποτελεί τροχοπέδη αλλά πλεονέκτημα, η ωριμότητα και το να ξέρει τι θέλει η υποτακτική.

Βασιζόμενος στην εμπειρία, καταλήγω ότι είναι εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, να εκδηλωθεί και να εξελιχθεί η υποτακτικότητα που θα οδηγήσει σε σχέση D/s, σε γυναίκες κάτω των τριάντα χρόνων.
Ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα και κυρίως είναι εξέλιξη νεανικών σχέσεων που διαμορφώνονται στον χρόνο.
Σπάνιες περιπτώσεις γυναικών μπορούν και παραμένουν σε σχέσεις D/s σε ηλικία κάτω των 40 ετών.
Συνήθως μακροχρόνιες σχέσεις D/s μπορούν να ακολουθήσουν γυναίκες σαράντα ετών και πάνω.
Για τους υποτακτικούς άνδρες δεν γνωρίζω.

 

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες. Μια καλά δομημένη και παγιωμένη υποτακτική προσωπικότητα όχι μόνο δεν αποτελεί τροχοπέδη, αλλά τουναντίον η ώριμη και συνειδητοποιημένη στάση της δίνει ροή στη σχέση, λύνοντας τα χέρια του Κυρίαρχου.

 

Ωραίο θέμα αν και δεν νομίζω να υπάρχει μια και μόνον απάντηση. Πιθανότατα να μην υπάρχει καν απάντηση.

Τα νεαρά και άπειρα άτομα που εισέρχονται στον χώρο δεν είναι απαραίτητα και εύπλαστα και δεκτικά σε νέα πράγματα. Εχουν όλη την ζωή μπροστά τους και η υποταγη σε κανόνες φαντάζει σαν φυλακή. Ερχονται με στερεότυπα που έχουν αποκτήσει στον vanilla κόσμο, τα οποία πολλάκις αποτελούν τροχοπέδη αφού έχουν συνήθως λανθασμένη ή διαστρεβλωμένη ιδέα για το BDSM και έτσι δυσκολεύονται στο να κατανοήσουν πραγματικά τι είναι αυτός ο χώρος. Σε αυτό συμβάλλει καθοριστικότατα ο τρόπος με τον οποίο έρχονται σε επαφή με τον χώρο και το ποίους συναντάνε στην πόρτα.

Από την άλλη τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, συνήθως ξέρουν μεν τι θέλουν, αλλά έχουν στερεότυπα, σχετικά με το πως και τι είναι αυτό που θα τα κάνει να το βρούν.

ΤΟ μεγάλο πρόβλημα εν κατακλείδι είναι τα στερεότυπα. Ας μην ξεχνάμε πως στερεότυπα, έχουν ΟΛΟΙ και υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες και επίπεδα γνώσης.
ΤΟ κακό είναι πως, στην προσπάθεια να καταρρίψουν μερικοί τα υπάρχοντα στερεότυπα, δημιουργούν νέα και η ζωή συνεχίζεται.

 

Από τη στιγμή που ξεκίνησα να ζω μια τέτοια σχέση, ανάμεσα στα πολλά που συνειδητοποίησα και για μένα και για την σχέση D/s είναι ότι πρώτον ο χρόνος είναι σημαντικός αλλά σαν timing (όχι σαν ηλικία) και δεύτερον ο Κυρίαρχος είναι καθοριστικός.

Σαφώς και ένα χωρίς εμπειρία υποτακτικό άτομο είναι εύπλαστο. Είναι σαν να γράφεις σε λευκή σελίδα! Αλλά το εάν έχει διάθεση ο Κυρίαρχος να "γράψει" είναι μια άλλη ιστορία, όπως και το αν μπορεί το υποτακτικό άτομο να ανταποκριθεί. Για αυτό και είναι καθοριστικής σημασίας ποιος θα είναι ο Κυρίαρχος.

Από την άλλη ένα έμπειρο υποτακτικό άτομο προσφέρει ικανοποίηση και απόλαυση σχεδόν στιγμιαία. Ακόμα όμως και να μην γνωρίζει/μπορεί αυτά που θέλει ο Κυρίαρχος του, γιατί οι κατευθύνσεις του ίσως να μην ήταν οι σωστές, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αλλάξει. Άσε που σε πολλούς Κυρίαρχους θα άρεσε να αλλάξουν τα δεδομένα σου.

Άρα λοιπόν νομίζω δεν έχει να κάνει με την ηλικία το ερώτημα αλλά με την εμπειρία, κι αυτά τα δύο δεν πάνε πάντα μαζί.

Στο τέλος είναι μια σχέση Κυριαρχίας και υποταγής. Καλείσαι να παραδόσεις τον έλεγχο σε κάποιον που θα σε κάνει να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να ξεπεράσεις φραγμούς, όρια, στερεότυπα και τέλος θα σε επαναπροσδιορίσει. Πράγματα που ακόμα και με εμπειρία μπορεί να μην έχουν γίνει στον βαθμό που πρέπει/θέλεις. Άρα όλες αυτές οι δυσκολίες που αντιμετώπισες/ αντιμετωπίζεις δεν είναι και το ζητούμενο να αντιμετωπιστούν;

Το συμπέρασμα λοιπόν για μένα είναι πως τίποτα δεν έχει να κάνει με την ηλικία και σε πολλές περιπτώσεις ούτε και με την εμπειρία. Όλα έχουν να κάνουν όμως με τον Κυρίαρχο που θα σε υποτάξει. Αν εκείνος ξέρει εσύ μην αμφιβάλλεις...

 

Σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα.
Οι δυο συνιστώσες που αναφέρατε, προσωπικά με βοήθησαν ως αντίβαρο στα δύσκολα.

Ωστόσο (αμπελοφιλοσοφόντας περισσότερο), πάντα με βασάνιζε το ερώτημα αν τα δύσκολα ήταν δύσκολα λόγω αρχής, απειρίας ή (και) ηλικίας.
Ομολογώ, ότι πλείστες φορές τα βρήκα σκούρα προσπαθώντας εγώ η ίδια να σπάσω τον εαυτό μου.
Και πάντα κατέληγα να αναρωτιέμαι, αν και κατά πόσο μια διαμορφωμένη πλέον προσωπικότητα επιδέχεται αλλαγές, μέχρι ποιό βαθμό, και κατά πόσο εύκολα/δύσκολα γίνεται αυτό.
Το γνωστό «old dog for new tricks» σύνδρομο..

Όπως και να χει, τόσο η ωριμότητα τον χρόνων,( ακόμη και σε συνδυασμό με απειρία ), όπως και η προσωπική συνειδητότητα/επίγνωση, αποτελούν σε κάθε περίπτωση πλεονέκτημα.

 

όλα γίνονται αρκεί να το θέλεις,
γιατί στην τελική

 

Καλύτερα μερικές φορές ο υποτακτικός να είναι μεγαλύτερος.

 

Θέσατε αρκετές παραμέτρους to the point και χωρίς στεγανά.
Συμφωνώ με το μη απόλυτο της απάντησης. Αν υπήρχε απόλυτο εξάλλου, θα ήταν a priori στερεότυπο κι αυτό.

Οι συνιστώσες είναι τόσες, όσες και αυτά που τις απαρτίζουν.
Άνθρωποι, συγκυρίες, ηλικία, ωριμότητα, αντίληψη, επίγνωση, θέληση, ικανότητα, είναι λίγες μόνο από τις πολλές.
Θα ήταν κατ´ελάχιστον αφελές να μην τις συνυπολογίζουμε.

 

if you say so...

 

Η αποτελεσματικότητα στην πραγμάτωση του ζητούμενου έχει καθαρά να κάνει με τον βαθμό συνειδητοποίησης, την απαλλαγή από εμμονές και νόρμες, την φυσική προδιάθεση και φυσικά την πνευματική υγεία.

Ένας άνθρωπος που ξέρει τι θέλει, που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ξέρει, θα απομακρύνει από πάνω του τους περιορισμούς και τις επιταγές που του στερούν την ευτυχία του. Οι λοιποί απλά "προσπαθούν".