Η φήμη ως κριτήριο επιλογής

Τσ, τσ, τσ Mind Control with πατσουλί  
Χαίρομαι που με μαθαίνω μέσα από τους άλλους να ξες  

 

Νομίζω πως έχεις μπερδευτεί λίγο. Αλλο πραγμα σε ρωταω και αλλο απαντάς. Ή νομίζω, και το πιο πιθανό, είναι να προσπαθείς να αποφύγεις την απάντηση. Το γεγονός ομως ότι προσπαθείς να "καθησυχασεις" την @sokolata σχετικά με το παράδειγμα για το σπάσιμο της μύτης, λέγοντας της ότι οποιος το κανει θα πάει φυλακή, εγείρει απλά πολλά ερωτηματικά και ειλικρινά προβληματιζομαι.

Οι όποιες αρνητικες ή θετικες φημες, ακόμη κι όταν δεν τις λαμβάνουμε υπόψιν υπάρχουν μέσα στο κεφαλάκι μας και μας επηρεάζουν με τον Α ή Β τρόπο. Το πως αυτο θα το διαχειριστεί κάποιος και σε τι βαθμό θα τον επηρεάσουν έχει να κάνει καθαρά με τον άνθρωπο, την ωριμότητα του, την διαίσθησή του και πολλούς ακόμη παράγοντες. Τίποτε δεν είναι άσπρο μαύρο. Το ιδανικότερο είναι να μην φανατιζόμαστε και να μην είμαστε απόλυτοι. Υπάρχει η κριτική σκέψη, που μέσα από εκεί μπορούμε να φιλτράρουμε τις οποίες φημες και να αποφασίσουμε αν πρέπει να τις αφήσουμε να μας επηρεάσουν ή οχι. Καποιες λοιπόν φορες ισως πρέπει να μας επηρεάσουν, καποιες αλλες όχι.

Εχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας φήμης για κάτι ασήμαντο και μιας φήμης σχετικά με κακοποίηση. Και επανέρχομαι να ρωτήσω, σύμφωνα με τα δικά σου λεγόμενα. Εγώ ως Υποτακτική, αν ακούσω μια φήμη για κακοποίηση, θεωρείς ότι πρέπει να καθησυχαστώ επειδή η νομοθεσία προβλέπει τιμωρία για τετοιου ειδους αδικήματα; θεωρείς ότι είναι αρκετό η θέσπιση κάποιων νόμων για να μην κακοποιηθεί μια γυναίκα; Το αν αφήσω να με επηρεάσει μια τέτοια φήμη, ας πούμε ότι το αφήνουμε στην κρίση μου αναλόγως τον συνθηκών. Αλλά ακόμη κι αν δεν επηρεαστω, αρκεί ένας νόμος για να καθησυχαστώ;

 

Πως προκύπτει αυτό; Από φήμες μήπως;

Θεωρείς εσύ. Ωραία. Στη ζωή σου κινήσου ανάλογα.

Πως το γνωρίζεις με βεβαιότητα, και πως αξιολογείς την πληροφορία-φήμη ώστε να το κατατάξεις σε όποια κατηγορία; Τέθηκε το ερώτημα από τη @lotus Κι αν η γνώμη των ανθρώπων που εκτιμούμε είναι υποκειμενική?

Εσύ ως υποτακτική, θα πράξεις όπως ακριβώς νομίζεις, ανεξάρτητα από τη νομοθεσία. Κανένας νόμος δεν αρκεί, για να καθησυχαστείς για το σύνολο σχεδόν των δραστηριοτήτων σου. So? Δεν θα ξαναβγείς από το σπίτι;

 

Κοινή λογική λέγεται...

Αυτό κατάλαβες ότι λεω;

 

Οι φήμες συνήθως κάπου στηρίζονται. Χρήσιμο είναι να δώσουμε λίγο χρόνο στην επικοινωνία με το άλλο άτομο, ώστε να δούμε αν πρόκειται για συκοφαντίες ή γεγονότα.
Επίσης χρήσιμο είναι (αν αναφέρονται σ εμάς) να μάθουμε ποιοι μας συκοφαντούν και να τους αποφύγουμε πιο εύκολα (μαζί και τους ομοίους τους) ή να γνωρίσουμε τον αντίκτυπο που έχουν οι μαλακίες μας, και την πιθανή αποφυγή τους.

 

"Someone else's trash is another man's treasure" λέει ένα γνωμικό και δικαίως.
Είναι τουλάχιστον επιπόλαιο να στηριχθεί κανείς στην φήμη (θετική ή αρνητική) για να επιλέξει οτιδήποτε, χωρίς την προσωπική επαφή.

Είναι σαν να επιλέγει κάποιος φαγητό, με κριτήριο το τι αρέσει στον δίπλα.
Υπο συνθήκες, θα έτρωγε συνεχώς μόνο πατσά.

 

Δεν νομίζω οτι μπορείς να κάνεις και πολλά ..
Αν κάποιος είναι αποφασισμένος να σε δυσφημίσει θα το κάνει ούτως ή άλλως. Και με μηδενική αφορμή.

..Αυτό .!

 

Αυτό που εννοώ πιο πάνω, είναι πως αμα πέσει κάποιος θύμα συκοφαντίας, είναι κάτα μία άποψη χρήσιμο επειδή από την μια του αποκαλύπτονται τα άτομα που τον συκοφαντούν, ώστε να τους να τους αποφύγει, και από την άλλη, αποφεύγει και τυχόν φίλους/γνωστούς τους, που θα τους πιστέψουν. Διπλό το όφελος δλδ, ξεκαθαρίζει εύκολα εκείνους που πιστεύουν τυφλά τους φίλους τους, χωρίς να έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν και να κρίνουν, και όλα μια χαρά  

 

Ε ναι ..
Άπαξ και γίνει το κακό, το ξεσκαρτάρισμα είναι η καλύτερη εκδοχή αντίδρασης. Και καλό είναι να παραλείψουμε το ενδιάμεσο στάδιο του θυμού - απορίας - αμηχανίας, γιατί μου έτυχε κλπ κλπ.

Εγώ πάντως κόλλησα στο άλλο..
"ή να γνωρίσουμε τον αντίκτυπο που έχουν οι μαλακίες μας, και την πιθανή αποφυγή τους"

 

Το στάδιο του "θυμού-απορίας-αμηχανίας" δεν προσφέρει τίποτα χρήσιμο. Συμβαίνει βέβαια, αυθόρμητα, και καλό είναι να μην κρατάει πολύ.

Όλες οι επιλογές μας, έχουν αντίκτυπο. Σπάνια κάποιοι μπαίνουν στον κόπο να κρίνουν και τον εαυτό τους, πέρα από τους άλλους.