Foot Fetish Κοινότητα

Καλησπέρα σας. Είμαι 21 χρονών και έχω φετίχ με πόδια από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Ζώντας ως νέος στη χώρα μας βιώνω, όπως φαντάζομαι βιώνουμε όλοι μας, διακρίσεις, μίσος από τα social media και την αντιμετώπιση του φετίχ μας σαν κάτι εξωγήινο και παράλογο. Μέχρι και η Wikipedia χαρακτηρίζει το φετίχ μας ως Παραφιλία. Προσπαθώ να αποφεύγω την λέξη ποδολαγνεία γιατί την θεωρώ εξίσου προσβλητική. Καθημερινά από συνομιλίες μου με όλους μου τους φίλους καθώς και τις σχέσεις που έχω κάνει κατά καιρούς, υπάρχει ένα αδικαιολόγητο hate προς το φετίχ μας. Κυριολεκτικά χωρίς κανείς να ξέρει ότι μου αρέσουν και μένα τα πόδια δεν υπάρχει ούτε μια μέρα να μην ακούσω πόσο αξιολύπητο είναι να το έχει κάποιος και πόσο θα έπρεπε να ντρέπεται να του αρέσουν τα γυναικεία πόδια. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τα media νομίζω δεν χρειάζεται να αναφέρω, είναι άπειρες και πάντα μας αντιμετωπίζουν σαν κρίπουλες. Φανταστείτε πόσα νέα παιδιά αυτή τη στιγμή αναπτύσσουν αυτό το φετίχ και θα πρέπει η κοινωνία να τους κάνει να ντρέπονται, να κρύβονται και να φοβούνται να πουν στις σχέσεις τους τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις. Ο φόβος που νιώθουμε όταν πάμε να φέρουμε με όσο πιο κομψό τρόπο μπορούμε σε μια κοπέλα ότι μας αρέσουν οι πατούσες είναι όσο ο φόβος που θα έχει ένα άτομο της LGBTQ να αποκαλύψει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Μεγάλωσα σε όλη μου τη ζωή φοβούμενος να αποκαλύψω το φετίχ μου, να πρέπει να είμαι αναγκασμένος να ακούω τα ειρωνικά γελάκια κάθε κοπέλας που συναναστρεφόμουνα καθώς και το ανελέητο hate speech που βιώνουμε στα Social Media και οι πλατφόρμες αδιαφορούν επιδεικτικά. Για αυτές τις συμπεριφορές φταίνε σαφώς και πολλά άτομα που έχουν αυτό το φετίχ. Όμως ο μεγαλύτερος φταίχτης είναι η αντίληψη που υπάρχει από την κοινωνία για μας. Είμαστε άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είναι το διασημότερο φετίχ στον κόσμο και μας κάνουν να ντρεπόμαστε για μας. Βλέπουμε εν καιρώ την πρόοδο που έχουν κάνει τα άτομα της LGBTQ κοινότητας. Και η ομοφυλοφιλία πριν 50 χρόνια σαν Παραφιλία χαρακτηριζόταν. Αυτό που με θλίβει περισσότερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχει ένα ενεργό foot fetish community να μας βοηθάει. Να δείχνει την στήριξη να κάνει άτομα να αναρωτιούνται αν έχουν και αυτά αυτό το φετίχ και σιγά σιγά να εξαλείψουν τα ταμπού για μας. Μας θεωρούν άτομα που το φετίχ μας δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα μας. Καταδικασμένους, αποκλίνοντες. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να έχουμε και εμείς μια κοινότητα σαν την LGBTQ, η οποία κιόλας έχει πολλά άτομα τα οποία έχουν φετίχ με πόδια, η οποία να παλεύει για μας και τα δικαιώματα μας. Στα σημερινά παιδιά περνάει η αντίληψη ότι η ποδολαγνεία είναι κάτι άξιο σαρκασμού και γελοιοποίησης. Άτομα χάνουν τη δουλεία τους, τις σχέσεις τους, τη ζωή τους από αυτό. Μόνο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε πως νιώθουμε. Πόσα ψυχολογικά μπορούν να μας περάσουν για κάτι που δεν επιλέξαμε εμείς να έχουμε. Σχολιάζω εδώ για να μου πείτε μήπως υπάρχει ήδη αυτό που αναφέρω παραπάνω, καθώς όσο και να έψαξα δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο. Αν κάνουμε κάτι τώρα ίσως σε λίγα χρόνια η κατάσταση να είναι πολύ καλύτερη για άτομα σαν εμάς. Ίσως να μην είναι πια ταμπού. Ίσως να μην λαμβάνουμε τόσο hate απλά επειδή έχουμε μια διαφορετική σεξουαλική προτίμηση. Βιώνουμε τον ίδιο κοινωνικό αποκλεισμό με τα άτομα που ανήκουν στην LGBTQ. Και κανείς δεν κάνει κάτι για μας. Αν είμαστε με τη κοπέλα μας στην παραλία και κάνουμε ακόμα και κάτι soft όπως να της δίνουμε φιλί στο πόδι και έρθει κάποιος και μας βρίσει κανείς δεν θα νοιαστεί για μας. Θα πρέπει να είμαστε δυνατοί και να λύσουμε το πρόβλημα μόνοι μας. "Είναι ντροπιαστικό να δείχνεις αδύναμος". Θυμάμαι παλιά ελληνικά άρθρα που ανεβάζανε φωτογραφίες με άτομα να γλείφουν πατούσες και το πλάσαραν σαν να ήταν η υπέρτατη ντροπή. Μην αναφέρω την περίπτωση του Lamanif που εξαφανίστηκε επειδή αποκαλύφθηκε το φετίχ του. Ακόμα και τώρα στα Social Media κάθονται και τον κοροϊδεύουν και εμείς καθόμαστε αδρανείς να δεχόμαστε πόλεμο και να κρυβόμαστε. Αν στο μέλλον φτιάξουμε μια ενεργή κοινότητα και στηρίζουμε τα άτομα που έχουν αυτό το φετίχ με όποιο τρόπο μπορούμε, ψυχολογική υποστήριξη, συμβουλές, προτάσεις, ασφάλεια και όποιου είδους βοήθεια είναι δυνατό, τότε θα μπορούμε να ζούμε πιο ελεύθερα. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ προσωπικά έχω κουραστεί να βλέπω το φετίχ μου και τα άτομα που το έχουν να περιθωριοποιούνται σαν να μην είναι νορμάλ. Και μιλάμε για το πιο συνηθισμένο φετίχ στον κόσμο έτσι; Όσο παράλογο και να σας ακούγεται μερικές φορές το να παραδέχεσαι ότι κάτι σε πονάει και ότι χρειάζεσαι την στήριξη ατόμων που σε καταλαβαίνουν είναι η μόνη λύση. Πιστεύω ότι είναι καιρός και αναγκαίο να δημιουργήσουμε ένα Community που σιγά σιγά θα μεγαλώσει και θα είναι ευπρόσδεκτα όλα τα άτομα που έχουν ήδη η έχουν περιέργεια για το φετίχ μας.

 

Φιλε μου, νομιζω το 70% των ανδρων εχει το ιδιο φετιχ με εσενα.

 

Μα πραγματικα δεν θα πιστευα ποτε πως ειναι κατι τοσο "κυνηγημενο". Ειναι πολυ συχνο φετιχ.

 

Φίλε @FeetKing συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με αυτά που γράφεις. Ως ποδολάγνος έχω νιώσει πολλές φορές πικρία για τον τρόπο που αντιμετωπίζει η κοινωνία το φετίχ μας. Αν και τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ενδιαφέρον για αυτό μέσα από άρθρα, αναφορές σε εκπομπές και σειρές, ακόμα δεν έχει γίνει αποδεκτό ως μια φυσιολογική σεξουαλική πρακτική. Αντιμετωπίζεται στην καλύτερη περίπτωση ως κάτι περίεργο και στη χειρότερη ως ανωμαλία. Απ' τη μία υπάρχει μεγάλη υποκρισία στην κοινωνία, ακόμα και άνθρωποι φιλικοί απέναντι στη gay κοινότητα είναι εχθρικοί απέναντι στους ποδολάγνους, απ' την άλλη η εικόνα της ποδολαγνικής κοινότητας είναι τραγική. Πολλές φορές βλέποντας αναρτήσεις και αγγελίες ποδολάγνων στο ίντερνετ πραγματικά ντρέπομαι που έχω το ίδιο φετίχ με αυτούς τους ανθρώπους. Παντελής έλλειψη αξιοπρέπειας, κανένας σεβασμός στο άλλο φύλο, το μόνο που βγάζουν είναι λύσσα και απελπισία.

Τέλος, ένα ακόμα θλιβερό φαινόμενο που σχετίζεται με την ποδολαγνεία είναι η φάμπρικα που έχει στηθεί από κάποιες γυναίκες εις βάρος των ποδολάγνων. Έχουν βρει έναν εύκολο τρόπο να βγάζουν μεροκάματο πουλώντας ό,τι έχουν για πέταμα (από παπούτσια μέχρι μπαλωμένες κάλτσες) σε «ανώμαλους».

Μακάρι κάποτε να δημιουργηθεί μια ισχυρή και σοβαρή φετιχιστή κοινότητα που να διεκδικεί τον σεβασμό που μας αξίζει. Ίσως κάποτε να μπορούμε να μιλάμε ανοιχτά για το φετίχ μας χωρίς να ντρεπόμαστε. Ακόμα όμως είμαστε μακριά.

Υ.Γ. Θα σε παρακαλούσα όταν γράφεις μακροσκελή κείμενα να αφήνεις κενά ανάμεσα στις παραγράφους ώστε να μην είναι κουραστικά στην ανάγνωση. Ευχαριστώ.

 

Τι λες βρε παιδί μου..;
Τόσο σοβαρά είναι τα πράματα..;
Kανονικό πογκρόμ δηλαδή...
Α πα πα πα...

 

Η υπεράσπιση των ποδολαγνικών δικαιωμάτων είναι πράξη πολιτική, πρέπει να απευθυνθείς στους κατάλληλους χώρους.
Ωστόσο και εδώ τρόπον τινά κοινότητα είμαστε,

εάν σε έκαναν να αισθάνεσαι ψυχολογικά κάπως, γράψε με κεφαλαία γράμματα και μεγάλα φοντς "είμαι ο feetking και είμαι καλά" και εμείς θα σε συμπονέσουμε.

Δεν είναι το φετίχ σου που σε περιθωριοποιεί, ο τρόπος που το διαχειρίζεσαι είναι.

 

@Γλάρος Έχεις δίκιο για το κείμενο συγγνώμη. Καλά στα υπόλοιπα που λες έχεις ακόμα περισσότερο δίκιο και αυτό είναι και το όραμα μου. Να δημιουργηθεί μια τέτοια κοινότητα.

Μεγάλο ποσοστό έχει και η ομοφυλοφιλία για αυτό το λόγο κιόλας υπάρχουν κοινότητες που τους προστατεύουν. Αν το 70% των ανδρών έχει αυτό το φετίχ και η κοινωνία το αντιμετωπίζει έτσι όπως γίνεται τώρα, είναι ακόμα πιο αναγκαία η προστασία των ατόμων αυτών.

@AuroraBorealis Το θέμα είναι ότι περιθωριοποιούνται όλα τα άτομα που έχουν αυτό το φετίχ για πράξεις μερικών περίεργων. Αυτό που θέλω να εξηγήσω είναι ότι εμείς και οι περισσότεροι που έχουν αυτό το φετίχ είμαστε κυριολεκτικά άνθρωποι της διπλανής πόρτας, είμαστε σε κάθε χώρο, απλά μόνο με την σκέψη ότι κάποιος θα το μάθαινε και με το μίσος που βιώνουν από τα media αυτά τα άτομα, δημιουργούνται στερεότυπα από την κοινωνία. Εγώ είμαι καλά ψυχολογικά don't worry.   Απλώς έχω συμπόνια για όλα τα άτομα που ανήκουν στην ίδια κοινότητα με μένα. Γιατί έχουμε αυτό το κοινό. Και δεν μαρέσει να νιώθει κανείς ντροπιασμένος για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, πόσο μάλλον όταν είναι κάτι τόσο κοινότυπο όσο το foot fetish.

 

ποδολαγνοι!οι συγχρονοι εβραιοι!

 

Θα σου απαντήσω ότι σχεδόν "γεννήθηκα" ποδολάγνος και ότι ουδέποτε αισθάνθηκα περιθωριοποιημένος και πάντα τα φετίχ μου, μεταξύ άλλων, τα ζούσα με τις εκάστοτε συντρόφους μου. Και η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε συνάντησα και κάποιον περιθωριοποιημένο ποδολάγνο.

Εμμονικούς με τα πόδια έχω συναντήσει κάποιους ελάχιστους, δύσκολη και άσχημη περίπτωση να το αντιμετωπίζει κάποιος έτσι.

"Με το πουλί στο χέρι" έχω συναντήσει πολλούς περισσότερους.

 

@AuroraBorealis Εγώ προσωπικά με όσα άτομα συναναστρέφομαι έχουν σε πολύ υποτιμητικό επίπεδο τους ποδολάγνους. Στην καλύτερη περίπτωση μόνο υποτίμηση. Και εγώ στις σχέσεις μου, προσωπικά, δεν αντιμετώπισα ποτέ κανέναν πρόβλημα. Όλες οι σύντροφοι που είχα ήταν δεκτικές στο φετίχ μου και στο να μου κάνουν τα χατίρια, αν και στην αρχή ακόμα και αυτές το αντιμετώπισαν με γελάκια. Όμως έχει να κάνει με το τι άτομα θα συναναστραφείς. Και ένας ομοφυλόφιλος μπορεί να μην έχει αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα στην ζωή του. Το θέμα είναι τι κάνουμε για αυτούς που αντιμετωπίζουν.

Αν μπεις λίγο στα Social Media και δεις πως μας αντιμετωπίζουν οι σημερινοί έφηβοι και νέοι ενήλικες, γιατί και εγώ σε αυτούς συγκαταλέγομαι ως νέος ενήλικας πιστεύω θα καταλάβεις γιατί έχω αυτή την άποψη.

Το θέμα είναι πως παλιά θεωρούσαν την ποδολαγνεία διαταραχή. Ακόμα και τώρα κάποιοι αν τους πεις ότι έχεις φετίχ με πόδια θα σε παραπέμψουν σε ψυχολόγο. Τώρα την θεωρούν παραφιλία. Στο μέλλον ελπίζω απλά να το θεωρούν σεξουαλική προτίμηση καθώς η ποδολαγνεία είναι ακριβώς αυτό. Δεν θεραπεύεται, δεν υπάρχει φάρμακο. Είναι κάτι το οποίο εμάς που το έχουμε μας αρέσει και δεν γουστάρουμε να μας κατακρίνει κάποιος για αυτό. Γιατί όταν είμαι σε κοινές παρέες και το 40% των συζητήσεων είναι για το πόσο αηδιαστικοί είναι οι ποδολάγνοι και πόσο δεν αξίζουν να ζουν, τότε μάλλον κάτι πρέπει να κάνουμε. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε αυτό το φετίχ.

Εγώ προσωπικά το έχω ακριβώς όπως το πες εσύ, σχεδόν γεννήθηκα με αυτό, από πολύ μικρός. Και μάλιστα δεν είμαι από τους υποτακτικούς σε όλο αυτό. Αλλά μπορώ να τους καταλάβω ρε συ. Και μπορώ να καταλάβω ότι πέρα από τη πλάκα που κάνουμε εδώ αν ένα παιδάκι 15 χρονών το οποίο έτυχε να έχει τέτοιο φετίχ, ακούει από δω και από κει πόσο αηδιαστικός και περίεργος είναι, θα επηρεαστεί πολύ άσχημα η ψυχολογία του. Στο εξωτερικό υπάρχουν ήδη πολύ άσχημα αντίστοιχα περιστατικά. Και όχι δεν είναι μόνο για τους εμμονικούς τύπους. Ακόμα και σε έναν που απλά του αρέσει να βλέπει πόδια, αν βλέπει όλους τους γύρω του να το κατακρίνουν και να τον θεωρούν "περίεργο" δεν θα έχει και την καλύτερη επίδραση στην ψυχολογία του.

 

Ω, οι άτιμες! Και πώς τους καταφέρνουν και τους εξαναγκάζουν να αγοράσουν!

(Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ μήπως η LilSweetFootsies, 19yo, που πουλάει φορεμένα καλτσάκια με καρδούλες, είναι στην πραγματικότητα ο HairySmellyBelly, 67yo; Όχι ε; Γυναικεία η φάμπρικα, ε; Ω, οι άτιμες!)