Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Σας φαίνεται ακραίο να ορίζει το Κ άτομο τους φίλους και τις συναναστροφές του υ?

Συζήτηση στο φόρουμ 'BDSM Discussion' που ξεκίνησε από το μέλος Nikos_34_Thess, στις 23 Αυγούστου 2021.

  1. Sejanus

    Sejanus Omnis in tenebris vita laborat Contributor

    αχ...αυτά εξηγούσα και σε μια υπό γνωστή μου για το πως οχι μονο δεν είναι ακραίο αλλά και πολύ ορθόπ ο/η Κ να έχει κάθε δικαίωμα σε οτι αφορά τις συναναστροφές του υ. Και θα στο πήγαινα παραπέρα στο ότι ο λόγος του αποκλεισμού συναναστροφών, δεν είναι μονάχα το καλό του υ, αλλά κάλλιστα θα μπορούσε να αφορά και διαφορετικούς λόγους που απλώς εξυπηρετούν το Κ, συχνά και άγνωστους απο το υ. Αλλα ε τι να κάνουμε πολλά "υ" μπορεί να φρονούν οτι βρίσκονται στα πρόθυρα της εκπλήρωσης των πόθων τους με "ζυγισμένο" έλεγχο, οπότε δεν υπάρχει λόγος και να υποκύψουν σε κάτι που δεν τους "κάνει", εξού και το τόσο όσο. Θα συμφωνήσω απόλυτα και στη δυσαναλογία Κ με "Κ', απλώς το παράδειγμα με τα υ το ανέφερα προς επίρρωση.

    Τα συζητούσαμε που λες τότε και άκουγα "πωωωω τι σε βάζει να κάνεις, πωωωω τι μ@@@ είναι τούτες, δε τη παλεύει η κοπέλα, δε θα το επέτρεπα ποτέ." και άλλα πολλά  ..παίζει να κάνει και like στο κείμενο σου για τα μάτια του κόσμου.
     
  2. footslave4

    footslave4 Premium Member

    Δεν σε καταλαβαίνω.Το να έχει τον έλεγχο για το πού θα πάω και με ποιον απόλυτα σεβαστώ.
    Το να μου επιβάλλει με ποιους θα κάνω παρέα στα 41 μου αυτό δύσκολο έως ακατόρθωτο.
    Τους φίλους μου τους έχω επιλέξει τα τελευταία 25 χρόνια ίσως και παραπάνω.Δεν θα επιτρέψω σε κάποια Κυρία να μου επιβάλλει για το αν θα συνεχίσω να κάνω παρέα μαζί τους ή όχι.
    Α και κάτι ακόμη.Στην περίπτωση που με διώξει για κάποιον λόγο μετά τι γίνετε?Το σενάριο αυτό το έχουμε σκεφτεί?
     
  3. Sejanus

    Sejanus Omnis in tenebris vita laborat Contributor

    σεβαστό" .....μου βγήκαν τα μάτια
     
  4. Sejanus

    Sejanus Omnis in tenebris vita laborat Contributor

    ε αμα δε το επιτρέπεις εσύ στη Κ σου, οφείλει να σε ακούσει..χαχαχαχαχαχαχαχαχααχααχαχα

    μετα τι γίνεται? ας πρόσεχες 
     
  5. morions

    morions New Member

    Είναι και ακραίο και πολύ δύσκολη από ψυχολογικής πλευράς απόφαση.
    Είναι πολύ πιθανόν να υπάρχει μια φιλία στον υπό πριν καν γνωρίσει την Κ.
    Το να πάρει η Κ μια τέτοια απόφαση βάζει σε μεγάλο κίνδυνο την ψυχολογία του υπό.μπορει να ακούγεται αισθησιακό και ερεθιστικό σαν άκουσμα ότι παραδίδει κάποιος μέχρι και αυτό το κομμάτι του,όπως και όλα τα υπόλοιπα,στην πραγματικότητα όμως είναι ένα γεγονός που μπορεί να επιφέρει πολλά προβλήματα.
    Οπότε κατά τη γνώμη μου είναι ακραία πράξη.
     
  6. eeny-meeny-miny-moe

    eeny-meeny-miny-moe *don't blink*

    Γιατί ήταν Κυρία του in the first place, δεν καταλαβαίνω εγώ..
     
  7. Sejanus

    Sejanus Omnis in tenebris vita laborat Contributor

    no pun intended 
     
  8. sapfw

    sapfw out of order Contributor

    Ό, τι πιο αληθές διάβασα εδώ μέσα τους τελευταίους μήνες...
     
  9. tithon

    tithon Contributor

    ακραίο είναι να μην ορίζει.
     
  10. rea..

    rea.. Contributor

    Σε κανένα είδος σχέσης δεν υπάρχει εξασφάλιση μονιμότητας.

    Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω αν υπάρχουν υ που να μην έχουν βρεθεί μπροστά σε όχι μία αλλά πολλές δύσκολες έως ακατόρθωτες εντολές. Ακολουθείς μέχρι εκεί που μπορείς, χωρίς να βλάψεις τον εαυτό σου ή την ζωή σου γενικότερα. Εκεί που δεν μπορείς άλλο για τον όποιο λόγο, ζητάς αποδέσμευση, το καπελάκι σου και φεύγεις. Κανείς δεν σε αναγκάζει να μείνεις κάπου που δεν αντέχει η ψυχούλα σου. Ούτε πέφτει λόγος σε κανέναν μας για να κρίνουμε τα όρια σου.

    Αντίστοιχα το ίδιο συμβαίνει και με την Κυρία που δεν απολαμβάνει έναν υ που διαχωρίζει τις εντολές της σε σεβαστές και μη. Κανείς δεν μπορεί να την αναγκάσει να περιορίσει τα θέλω της και τα γούστα της. Υπήρχαν πριν από σένα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν μετά από σένα.

    Το παράλογο βρίσκεται στην απαίτηση να προσπαθούμε να επιβάλουμε τα σωστά μας ,τα δίκια μας και τα όρια μας σε ανθρώπους, σχέσεις και θέσεις που δεν μας ταιριάζουν.

    Όσον αφορά το συγκεκριμένο σενάριο του θέματος, στον βανίλα κόσμο δεν είναι κάτι ακραίο. Πολύ συχνά ο/η σύντροφος μας επηρεάζει και με έναν τρόπο ορίζει τις συναναστροφές μας. Προφανώς όχι σε σένα, γενικά μπορεί να συμβαίνει, χωρίς να χρεώνεται ως αυτοθυσία ή μαρτύριο, αλλά ως μια φυσιολογική συνέπεια της αλληλεπίδρασης με τον άνθρωπο που εκτιμώ την γνώμη του σαν απόλυτη αξία στην ζωή μου.

    Καταλαβαίνω πως o φόβος για το άγνωστο και το καινούριο μπορεί να δημιουργήσει φοβικά σενάρια και να σηκώσει άμυνες σε θεωρητικές κουβέντες. Αλλά τελικά, στην πράξη βλέπουμε τα πραγματικά μας όρια και συνήθως ξεπερνάνε αυτό που νομίζαμε πως ξέραμε για εμάς, σε όποια ηλικία.
    "It's a great thing when you realize you still have the ability to surprise yourself. Makes you wonder what else you can do that you've forgotten about."
    American beauty
     
  11. Marqui

    Marqui sitting on a park bench

    Προφανώς off topic, αλλά ...
    Μία αίρεση και δύο δυνητικά "μπορεί" στο λόγο σας, καθιστούν τόσο την μείζονα όσο και την ελάσσονα πρόταση, έωλες.
    Το ακραίο βίωμα, είναι ο μαναδικός τρόπος αντικατάστασης του κανονικού, με νέα κανονικότητα. Πιό σύνηθα απ' όσο όχι, η κατανόηση έπεται.
     
  12. Libertine SD

    Libertine SD Contributor

    Φιλτατε, η κύρια πρόταση ερμηνεύει υπό ποια αίρεση η αναγνώριση ακροτητος μπορεί να οδηγήσει σε ηθικολογία και η δευτερεύουσα επεξηγεί το "μπορεί" που χρησιμοποιήθηκε στην πρώτη, αναφέροντας έτερη εκδοχή. Σκοπός μου ήταν να μετριασω την αρχική απόλυτη διατύπωση "η αναγνώριση ακραίου οδηγεί σε ηθικολογία" ερμηνεύοντας συγχρόνως γιατί ΜΠΟΡΕΊ να συμβεί αυτό. Η ανάδειξη της μη απολυτοτητος και των συνεκδοχων, δεν καθιστούν τον λόγο "εωλο"...
    Αν δεχτούμε πως η σκέψη αποτελεί "βίωμα" , τότε θα ταυτολογουσαμε...
    Υπο τον κλασικό ορισμό του βιώματος ωστόσο, δεν οφείλουμε να βιώσουμε κάτι προκειμένου να το κατανοήσουμε, ούτε υπάρχει δεδομένη χρονική ακολουθία μεταξύ κατανόησης και βιώματος. Ξέρω οτι κατανοείτε την απόσταση ενός έτους φωτός, ουδέποτε ωστόσο την διανυσατε... Αν κατανοουσαμε μόνο όσα βιώνουμε γνωσιακά θα ήμασταν ακόμη ανεξελικτοι.

    Αν ρωτήσω ποιος αριθμός είναι το μέσο των φυσικών αριθμών, η απάντηση θα είναι δεν υπάρχει τέτοιος αριθμός γιατί οι φυσικοί αριθμοί είναι άπειροι. Αδυνατούμε να ορίσουμε / κατανοήσουμε το μέσο όταν δεν γνωρίζουμε τα άκρα. Αν ρωτήσω ποιο το μέσο ενός σχοινιού ενός μέτρου μήκους, υπάρχει απάντηση γιατί γνωρίζω τα άκρα του σχοινιού. Ο Σιχαμεροτατος, όντας φιλόσοφος και επί των θεωρητικών αντικατέστησε στην πρόταση του το μέσο με το "κανονικό", αποδίδοντας γενικότερη (όχι μόνο μαθηματικη) εφαρμογή/ισχύ στη διατύπωση.

    Τέλος, θα διαφωνήσω με τη θέση σας πως το ακραίο βίωμα είναι ο μοναδικός τρόπος αντικατάστασης του κανονικού με νεα κανονικοτητα.
    Αν έχετε μια πτώση από το δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας κι επιζήσετε, έχετε αποκτήσει ένα "ακραιο" βίωμα, σε καμία περίπτωση ωστόσο η πτώση απο τον δεύτερο όροφο της πολυκατοικίας δεν θα γίνει η νέα σας κανονικότητα, εκτός κι αν θέλετε ν αυτοκτονησετε κι είστε και επαρκώς εμμονικος για να μην πέσετε από πιο πάνω όροφο...
     
    Last edited: 24 Αυγούστου 2021