Ποιο είναι το καλό του υ και τι ρόλο παίζει η συμβατότητα στο D/s;

Καταλαβαίνω τι λέτε. Και έτσι είναι γενικότερα στη ζωή μας με όποιον κι αν σχετιζόμαστε αμμεσα ή έμμεσα. Στο D/s όμως πραγματικά αναρωτιέμαι πως ορίζεται αυτή η συμβατότητα.
Έπεται ή προηγείται της Κυριαρχίας.
Αν υποθέσουμε ότι ένα υ κατισχύεται έχει σημασία από εκεί και πέρα αν υπάρχει ή όχι συμβατότητα;

 

Απογοητεύτηκα. Όταν είδα ότι σχολίασες σε αυτό που έγραψα, περίμενα τουλάχιστον 3 quotes.

Αλλά ναι, έχει για όλους. Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.

 

έτσι γίνεται το σωστό διάβασμα, το αφουγκραστικο. που κατανοείς τι γράφεται. με απογοήτευση και ζητωκραυγες αν σε δικαιώνει ή δεν σε δικαιώνει.

 

Δεν ξέρω πόσο σε κολακεύει να προσέχεις τόσο πολύ τι γράφω, while you despise me. Όπως και να χει, βαρέθηκα.

 

ατυχώς(!) , όλοι διαβαζουν και κατανοούν όλους. είτε βολεύει είτε όχι.
δεν είναι στο κέντρο της προσοχής κανένας. είτε χρειάζεται προνόμια είτε όχι.

 

Αν αυτό κατάλαβες λυπάμαι. Δηλαδή οι σχέσεις που είχες ήταν με άτομα που δεν είχες εμπιστοσύνη και σεβασμό... Και ούτε σε πρόσεχαν....

 

Χαίρομαι που το αναφέρετε, επειδή προφανώς χρειαζόταν περαιτέρω ανάπτυξη.
Ως συμβατότητα δεν εννοούσα να είναι ίδιοι, βασικά δεν εννοούσα καθόλου γούστα κτλ, για αυτό ανέφερα το παράδειγμα με το τηλεκοντρόλ.
Θεωρώ πως για να κατισχυσει, υπάρχει το κατάλληλο έδαφος απέναντι, ανταποκρινόμαστε εκεί που υπάρχει συμβατότητα, συνήθως αυτόματα.

 

Εγώ αυτό το λέω μυρίζομαι το είδος της υποταγής που θέλω και προχωράω ή αντίθετα από την πλευρά των υ μυρίζομαι κάτι να με κυριαρχεί, να με καθηλώνει και αφήνομαι να κάνει τη δουλειά του όπως ξέρει

 

Επιτρέψτε μου να περιγράψω μια μικρή ιστοριούλα που συνέβη πρόσφατα.
Έχουμε διάλειμμα στη δουλειά και καθόμαστε με δύο συναδέλφισσες στην κουζίνα της επιχείρησης.
Εκείνες κάθονται στις δύο καρέκλες του τραπεζιού κι εγώ παίρνω το ταπερακι μου με το φαγητό μου και κάθομαι σε μια καρέκλα λίγο πιο πέρα.
Μου λέει η μία πολύ ευγενικά:
"Θέλεις να έρθεις εδώ να κάτσεις να φας κορίτσι μου, να είσαι πιο άνετα;"
Και κάνει κίνηση να σηκωθεί.
Εγώ:
"Όχι, όχι, όχι, κάτσε. Μια χαρά είμαι εδώ πέρα."
Η άλλη με κοιτάει, με ζυγίζει και μου λέει με ύφος που δεν σήκωνε αντιρρήσεις:
"Σήκω! Έλα δω να κάτσεις να φας!"
Σηκώνομαι αυτόματα και πάω με το ταπερακι μου.
"Είδες;" συνεχίζει "Ήθελε το αυταρχικό της!"
Και σκάμε και οι τρεις στα γέλια.
Ανταποκρίνομαι έτσι σε όλη μου τη ζωή και ούτε που το είχα παρατηρήσει.

(Να αναφέρω πως με τη συγκεκριμένη αγαπηθήκαμε από τις πρώτες μέρες συνεργασίας   ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά  )

 

Έχετε μπει σε bdsm forum. Όχι σε κίνκυ γαμιστρώνα.

 

ευχαριστούμε για την υπενθύμιση..δεν το γνωρίζαμε