Θα δεχόσασταν σαν υ να σας επιβληθεί από το Κ σας να κάνετε το εμβόλιο;

@iolanda η συμβατότητα μπορεί να υπολογιστεί κατά την διάρκεια που μαθαίνετε τον όποιον κυρίαρχο με την διαφορά πως τον μαθαίνετε όσο εκείνος θέλει.
Τι γίνετε όμως όταν εκεί που βλέπετε συμβατότητα δεν αναγνωρίζετε καμία υπεροχή, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να θαυμάσετε, και σίγουρα δεν "τρέμουν" τα πόδια σας;
Κι όταν εκει που δεν είστε σίγουρη περί συμβατότητας και ακόμη Τον μαθαίνετε δείτε την υπεροχή Του; Όταν βλέπετε πως σας έχει πριν καν εσείς το καταλάβετε; Φεύγετε για να μην σας φέρει αντιρρήσεις στα όριά σας και για να μην ανοίγετε νήματα για το τι σας έκανε; Και γιατί να πράξετε έτσι για μία δική σας επιλογή ;
Οι Ά/άνθρωποι που συναντάμε στη ζωή μας είναι μαθήματα για όλους Μ/μας.

 

Έχετε δίκιο, λανθασμένα έγραψα bdsm ενώ το νήμα αναφέρετε σε σχέσεις Κ/υ και σε αυτές αναφερομουν κι εγώ.
Το αν είναι εκλεκτοί δεν έχω τη δυνατότητα να το γνωρίζω.

 

Αν αυτό καταλάβατε, χίλια συγνώμη αλλά δεν έχω το κουράγιο και τον χρόνο να συνεχίσω άλλο, δεν απαξιώ.

 

Aν ο Κύριος Τάδε σας προκαλεί αποστροφή ευθύς εξ αρχής πιθανότατα καλα θα κάνετε να μην τον συναναστραφείτε. Επίσης αμφιβάλω τα μάλα, αν μπορεί να σας κατισχύσει αν το βάλει στόχο. Μπορεί απλά να σας προκαλέσει γέλιο, κι αυτό κάτι είναι. Αλλά για κάθε έναν Κύριο Τάδε υπάρχουν δεκάδες Κύριοι Δείνα, τους οποίους δεν γνωρίζετε καν τί πρεσβεύουν και από αυτούς αρκετοί, που αυτό που πρεσβεύουν δεν σας είναι αποκρουστικό. Για να διερευνήσετε τί πρεσβεύουν, πώς το πρεβεύουν, γιατί το πρεβεύουν, πρέπει να ρ ω τ ή σ ε τ ε, ξανά και ξανά . Το μπέρδεμα αρχίζει αν πιστεύετε ότι ο Κύριος Δείνα οφείλει και να σας απαντήσει. To θέμα των ορίων είναι μια μεγάλη συζήτηση, όχι εδώ. Βασική μου θέση είναι, άνθρωπος που δεν έχει χτίσει μέσα του όρια είναι πολύ επικίνδυνος για τον εαυτό του και συχνά και για τους άλλους. Και αν υπάρχουν στο χώρο μας αρκετά υ που καλό είναι να ξεπεράσουν όρια τους, υπάρχουν άλλα τόσα υ που είναι ανοριότα και χρειάζεται να τους μπουν όρια.

 

Αυτό είναι νομίζω το δεδομένο που ξεχνιέται στις περισσότερες συζητήσεις: ότι το βδσμ περιλαμβάνει πολλές μορφές σχέσεων, διαφορετικές μεταξύ τους, με διακριτά χαρακτηριστικά.

Με βάση τα παραπάνω, παρατηρώ δύο βασικές πηγές τριβών: η πρώτη αφορά όσους θέλουν να συμπεριληφθούν υποχρεωτικά στις ασύμμετρες σχέσεις (ως εκλεκτότερες; πιο πιασάρικες; δεν ξέρω), ενώ ανήκουν προφανώς σε άλλο κομμάτι της μεγαλης, ανομοιογενούς ομπρέλας του βδσμ.
Η δεύτερη πηγή τριβών αφορά όσους εκκινούν από θεωρητικές και ιδεολογικές αφετηρίες, που επιχειρούν να απαξιώσουν όσα δεν συνάδουν με τον ηθικό τους κώδικα, και επικρίνουν την ασυμμετρία (και μαζί και τους μετέχοντες σε αυτήν) με σκοπό είτε να την προσαρμόσουν στα μέτρα τους είτε να τη ξορκίσουν.

Με λίγα λόγια: όποτε υπήρξε πραγματική άγνοια, έλλειψη πληροφόρησης ή απλή παρανόηση, αυτά διευθετήθηκαν, πολλές φορές μέχρι τώρα στο φόρουμ, χωρίς διένεξη.
Αντίθετα, όπου προκύπτει πρόθεση επίκρισης, προκύπτει και διένεξη.

 

Στους άνθρωπες αρέζει να βλέπουν όοολα τα πράματα μέσα από μια ιστορία, που έχουν "φτιάκει"/"υιοθετήσει" από τα πριν, και όαααλα όσα βρίσκουν μπροστά τους προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν με βάση την ιστορία αυτή.Τα πώς και γιατί αυτής της φτιάξης δεν μας μέλλουν εν προκειμένω.
Κολλάει με την ιστορία τους γκουντ, δεν κολλάει με την ιστορία αυτή, νο γκουντ.
Αφήγημα το λέμε αυτό.

Υπάρχουν το προσωπικό αφήγημα, το συλλογικό, το επαγγελματικό, το σεχουαλικό, των σχέσεων, το ιδεολογικό, το ιστορικό, το κοινωνικό, ουουουου, της μουρλής γίνεται από αφηγήματα.
Λογικότατα λοιπόν υπάρχει και το αφήγημα που διατρέχει αυτό που λέμε βδσμ στα καθ΄οιονδήποτε τρόπο φίλα ή μη προσκείμενα άτομα.

Υπάρχουν δυο λογιώ άνθρωπες ως προς το αφήγημα: αυτοί που αδυνατούν έστω και στοιχειωδώς να αντιληφθούν την έννοια του αφηγήματος και οι άλλοι, στον όποιο βαθμό.

Η επικοινωνία μεταξύ τους είναι εξ αντικειμένου τουλάχιστον προβληματικιά.
Η επικοινωνία μεταξύ των μελών της πρώτης ομάδας είναι και απολαυστικιά, για κάποιον παρατηρητή από την δεύτερη ομάδα.

 

Μάλλον εγώ δεν εκφράζομαι σωστά...
Που είπα αν κάποιος πρέπει να έχει όρια μέσα του για τον εαυτό ή δεν πρέπει;
Αυτό αφορά τον καθένα ξεχωριστά και είναι κάτι πολύ προσωπικό που δεν έχω το δικαίωμα, ούτε την πρόθεση να ασχοληθώ.
Που έγραψα πως δεν θα επικοινωνήσω τον εαυτό μου και θα πάω να πέσω ντουγρού;
Προς τιμήν όσων λίγων έχω επικοινωνήσει, αν και φυσικά δεν οφείλουν τίποτα, συνήθως απαντούν σε απορίες μου.
Όμως και η μη απάντηση, είναι κι αυτή απάντηση και απολύτως σεβαστή.

Η ένσταση μου δεν ήταν στο αν ένα υ έχει όρια, αλλά στο αν εκθέτοντας τα θα γίνουν αποδεκτά από την άλλη πλευρά.
Ιδρωσα, έκλαψα, χτυπήθηκα μέχρι να χωνέψω πως δεν μπορώ να θέσω όρια και πως δεν θα επιλέξω εγώ ποιους τομείς μου κάνει κέφι να αναλάβει ο Κ , γιατί όσο κι αν είναι ξεχωριστά όπως γράφετε (τα όρια και οι τομείς) όταν εγώ θα πω "δεν θέλω να επέμβετε στον τομέα της υγείας και θα αποφασίζω μόνη μου σε αυτόν" είναι όριο.

Επειδή λοιπόν έκανα τον κύκλο αυτόν κυνηγώντας την ουρά μου, θεώρησα χρήσιμο να μεταφέρω την εμπειρία μου και να παροτρύνω προς την αναζήτηση συμβατότητας, που την χλευάσατε σε προηγούμενο ποστ* και όχι προς την αποδοχή ορίων από τον/την Κ.

Απολύτως σεβαστό και θεμιτό να μην συμφωνούν όλοι με αυτήν την άποψη, αλλά θα ήθελα, όσο είναι δυνατόν αυτό και με κάθε καλή πρόθεση από μέρους μου να είμαι όσο πιο σαφής γίνεται, να μην παρερμηνεύονται τα λεγόμενα μου.


*Θαρρώ πως όλοι είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε την συμβατότητα εκεί που υπάρχει και σίγουρα όχι με τον τρόπο της χαρτομαντείας, αλλά με τον τρόπο που ανέκαθεν οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, επικοινωνώντας.
Αν υπάρχει κάποιος που δεν είναι σε θέση να την αναγνωρίσει, είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και σίγουρα δεν θα τον βοηθήσουν ούτε τα όρια.

 

Μα μπορείς, απλά εξίσου μπορεί το Κ να πει " οκ δεν μου κάνεις adios "
Είναι άλλο το δεν μπορώ να βάλω όρια, και άλλο το αποδέχομαι ότι τα όρια μου μπορεί να μην είναι αποδεκτά. Τα πράγματα και η διαφορά είναι στο ποιος κάνει πίσω, αν πρέπει κάποιος να κάνει πίσω. Αν ο πόθος η κάψα, το θέλω, το το ...νικάει τα όρια σου τότε κάθεσαι και τα κάνεις τουμπεκί αν δεν τα νικάει λες αντίο, ο Άλλος δεν θα κάνει πίσω όσο και να θέλει, αυτή είναι η διαφορά Μ/μας.

Η υπέροχη συμβατότητα λοιπόν έρχεται ακριβώς όταν μετά από ερωτήσεις κουβέντες δεν είναι όλα λίστες και συμβόλαια όπως αρέσει ( δεν ξέρω γιατί) να παρουσιάζεται το οποίο φλερτ, κάυλαντα, αρχή γνωριμίας κτλ κτλ ...η ωραία συμβατότητα έρχεται όταν εγώ πω πχ " πιστεύω " και ο Άλλος πει " δεν με ενδιαφέρει, good for you με αφήνει αδιάφορο " αν ο Άλλος πει "πρόβλημα, αυτό θα αλλάξει " τότε πέφτουμε στη ασυμβατότητα και τότε ξεκινάνε τα παραπάνω ζύγισματα , τα οποία καλώς ή κακώς κάνει το υ. Το Κ γνώμη δεν θα αλλάξει.

 

Ξέρω πως πολλούς δεν τους ενδιαφέρει (δεν μπορώ αφού), αλλά αυτό ακριβώς προσπαθώ να πω.

Ξεχνώντας πως το BDSM περιλαμβάνει πολλές μορφές σχέσεων και ταυτίζοντας το BDSM με το D/s (είτε ηθελημένα επειδή αυτή είναι η δική μου έκφανση του BDSM άρα το εξισώνω, είτε αθέλητα/ασυνείδητα), οδηγούμαστε στο παρακάτω:

...με μια βασική όμως διαφορά κατά την γνώμη μου. Δεν θεωρώ πως όλοι θέλουν ντε και καλά να ανήκουν στις ασύμμετρες σχέσεις. Κάποιοι όμως πιστεύουν πως ανήκουν κάτω από την σκεπή του BDSM, αλλά βλέποντας το D/s να αναφέρεται ως BDSM (πολλάκις, επίμονα και αμυντικά), νοιώθουν να εξοστρακίζονται από τον χώρο του BDSM ως not good enough, επειδή κάποιοι πιστεύουν πως BDSM = ασύμμετρη σχέση = αυτή στην οποία ο Κ κάνει κουμάντο στα πάντα όλα, και μόνο τότε.