10 Kανόνες για submissives

Φίλτατε @Marqui, το επι τούτου αήθες μπορεί να χαρακτηριστεί "προσωπικό ήθος"; Εσείς καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι.

 

Αν έχω καταλάβει καλά, το εγχείρημα είναι πως να βάλετε κανόνες σε κάποιον που θα έπρεπε να ακολουθεί τους κανόνες του Ενός, και εν όσο Αυτός δεν υφίσταται καν...

 

Αφού δεν υφίσταται Αυτός και για όσο δεν υφίσταται, δεν υφίσταται και ο άλλος ως ακόλουθος. Οπότε πάλι divided by zero η ουσία του νήματος. Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία, περί αυτού άνευ Αυτού  

 

Ακριβώς!
Με άλλα λόγια, οι ¨κανόνες" - που δεν είναι καν κανόνες αλλά κανονισμός, όπως σωστά ανέφερε ο @tithon - αφορούν στο πως να οργανώσετε μία "βδσμικού τύπου" παρτούζα ή κατά μόνας συνεδρία όπου οι μετέχοντες που δεν συνδέονται μεταξύ τους με Κ/υ, θα προσποιηθούν με επάρκεια τους ρόλους που θα αναλάβουν διά την καυλάντα, ώστε να μην χαλάσει το σεξοπαίγνιο.
Όπως έλεγε και το παλιό ανέκδοτο: " ... να οργανωθούμε ρε παιδιά"!!

 

Ακριβώς περί αυτού πρόκειται. Το "να οργανωθούμε ρε παιδιά" ακολουθεί το "από οργάνωση πάμε πολύ καλά, κορίτσια δεν έχουμε!" το οποίο μάλλον προσπαθούσαν να θεραπεύσουν οι φίλοι από το Σαν Φρανσίσκο και για αυτό κάπου τους ψυχοπόνεσα  

 

Νομίζω ότι τους κανόνες τους επικαλούνται οι καταφρονημένοι, μπας και σε κανένα κανόνα προβλέπεται να χαρούν κι αυτοί.
Ξαφνικά μου ήρθε στο μυαλό, η περιουσιακή και την ερωτική κοινοκτημοσύνη στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη.

 

Καλό αυτό..!

 

Ο "δικός μου" ορισμός για τις ασύμμετρες σχέσεις, με τον οποίο διαφωνείτε, έχει διατυπωθεί επανειλημμένα, και είναι ο εξής: ο ένας οδηγεί σταθερά, ο άλλος ακολουθεί σταθερά.

Εάν διατυπώσετε κάποιον ορισμό με τον οποίο νοιώθετε εξοικειωμένος, θα έχουμε ίσως την ευκαιρία να καταλάβουμε για τι μιλάτε.