Φόβος.

Ερχόμαστε λοιπόν στο φόβο..στο φαινόμενο αυτό που μας κάνει όλους λίγο πολύ να κλείνουμε την πόρτα στην επιθυμία στα ένστικτα στον έρωτα και κατά συνέπεια στους άλλους ανθρώπους. Αποφεύγουμε τη δέσμευση λόγω φόβου ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί και στο τέλος θα πληγωθούμε γιατί η απέναντι μεριά θα βρει κάτι πιο ενδιαφέρον ή τελικά δεν σκεφτόμαστε ποτε τον άλλο και είναι όλο ένα εγωιστικό παραμύθι με σκοπό την ικανοποίηση της καυλας μας? Τελικά αναρωτιέμαι πόσο ικανοί είμαστε πλέον να δημιουργήσουμε σχέσεις βαθειά αληθινές και ουσιαστικές που να βασίζονται στον αυθορμητισμό και στη ειλικρίνεια?

Όλες οι απόψεις δέκτες..ευχαριστώ για το χρόνο σας!!

 

Πες τα !!!!

 

Η δέσμευση μπορεί να είναι δέσμευση σε ένα σετ κανόνων που κάνει μια δέσμευση… μη δεσμευτική στα θέλω μας…

Φόβος, υπάρχει μόνο στο άγνωστο… αν όλα είναι γνωστά, πέρα από συναισθήματα που όμως και αυτά μπορούν να επικοινωνούνται ανοικτά… γιατί να φοβόμαστε κάτι;

Νομίζω πως το όλο ξεκινάει από την αρχική ξεκάθαρη συζήτηση και συνεννόηση… που στο βδσμ ήταν και είναι αρχή… άρα και ουσία.

οι… 2 τρύπιες μου δεκάρες πάντα ε…

GRD

 

Όταν ο φόβος νικά την επιθυμία, τότε η επιθυμία δεν είναι αρκετά δυνατή.
Τι σημαίνει να πληγωθείς;
Να πονέσεις, να λυπηθείς και να κλάψεις.
(Ρητορικό το ερώτημα, δεν απευθύνομαι σε εσάς)
Πονάμε, λυπόμαστε και κλαίμε για χιλιάδες πράγματα στη ζωή μας, χωρίς να δεχόμαστε τίποτα ευχάριστο για τα περισσότερα.
Σε μια σχέση ζούμε και ευχάριστες στιγμές και ζούμε και πολύ ευχάριστες στιγμές, αποφεύγοντας τον πόνο, αποφεύγουμε και αυτές.
Ένα παράδειγμα λίγο άσχετο αλλά και σχετικό μαζί:
Κάποιοι φίλοι, μου λένε πως δεν υιοθετούν κατοικίδιο επειδή θα το αγαπήσουν και όταν αυτό πεθάνει θα στεναχωρηθούν.
Έχω σκυλάκι, ξέρω πως θα πεθάνει μια μέρα, κατά πάσα πιθανότητα πριν από εμένα, το λατρεύω και ξέρω πως θα πονέσω πάρα πολύ.
Μέχρι τότε όμως, δίνω και παίρνω πολλή πολλή αγάπη, τρυφερότητα και στοργή και δεν θα αντάλλαζα όλα αυτά με τη βεβαιότητα πως δεν θα πονέσω από την απώλεια του.

 

Όσο ήταν πάντα οι άνθρωποι.  

 

Όποι@ δεν απελευθερώνεται από τον φόβο, δεν μπορεί να ζήσει!

 

Αυτό είναι το ένα κομμάτι που λέγεται ανασφάλεια.
Αφήστε την άλλη πλευρά να αποφασίσει αν είστε αρκετά καλοί για εκείνους.

Συνήθως δεν ξεκινάμε μια συσχέτιση με τον φόβο μήπως πληγωθούμε στην πορεία.
Κοιτάζουμε όσα έχει να μας δώσει η κάθε συσχέτιση για όσο χρονικό διάστημα.
Ζούμε την κάθε στιγμή.
Και αν τύχει και πληγωθούμε, μαζεύουμε τα κομμάτια μας και προχωράμε παρακάτω.

Δεν βλέπω κάπου το κακό σε αυτό.
Άπαντες θέλουν την ικανοποίηση της κάυλας τους.

Όταν απαλλαγούμε από τους φόβους και τις ανασφάλειες.

 

Εύστοχος ο διαχωρισμός.
Φόβος και ανασφάλεια, μπορεί να μοιάζουν εκ πρώτης όψεως, απέχουν ωστόσο στα αίτια.

Συμφωνώ.
Άλλο ο «φόβος» για το άγνωστο, και άλλο ο φόβος/ανασφάλεια που χρειάζεται εχέγγυα για να μην υφίσταται.
Οι ανθρώπινες συσχετίσεις δεν είναι ενεχυροδανειστήρια.

Και το να φας τα μούτρα σου ( υπαιτιότητάς σου ή μη ) , μάθημα και παρακαταθήκη είναι.
Σε κάθε περίπτωση ισχύει το:

 

Ο φόβος νοείται και ως το αντίθετο της αγάπης. Αυτό για μένα τα λέει όλα για την θέση του φόβου σε μια ήδη σχέση.

Από την άλλη πλευρά, ο μη φαντασιακός φόβος, ο μη αναμεμειγμένος με αγχωτικές εμμονές είναι μια πηγή σινιάλων που δεν πρέπει να αγνοηθούν, κάποιες φορές είναι σωστός και δίκαιος και… ζωτικά κρίσιμος. Αλλά τότε δεν μπαίνει θέμα σχέσης.

 

Νομίζω είναι ξεκάθαρη η διαχωριστική γραμμή του ...."φοβάμαι για το άγνωστο,θέλω τον χρόνο μου να διαχειριστώ συναισθήματα,να ανακτήσω εμπιστοσύνη κ.ο.κ".....
Από το .....

Η το ...

Αυτό!!

 

Η αγάπη, ο Έρωτας, το συναίσθημα και η ψυχή θέλουν κάκαλα.
Και μάλιστα από αυτά.. τα βαριά…
Ασχέτως φύλου.

Και ο δικαιολογημένος «φόβος» μπορεί να είναι λογικός και όπως πολύ σωστά λέτε, και απαραίτητος ενίοτε, ωστόσο μετατρέπεται σε δειλία αν δεν ξεπεραστεί.
Και πάλι, τα κάκαλα δεν τα έχουν οι δειλοί στη ζωή αυτή..

 

Υπάρχει και ο φόβος της υπερβολικής "αγάπης" ....ο φόβος της εγκατάλειψης.
Της υπερβολικής "αγάπης" που μετατρέπεται σε φθόνο σε ζήλια σε εμμονές σε φόβο, μήπως και η άλλη πλευρά,μας εγκαταλείψει και βρει κάτι καλύτερο από εμάς,μας αφήσει στον ντάκο και πληγωθούμε.