Εθελοδουλεία (split)

Στο ότι το υ επιλέγει τη θέση του από τα θέλω του. Αν αρχίσει να σκέφτεται τα θέλω του σε σημείο που να κάνει προβληματική την παραμονή του στη θέση πέταξε το πουλί πάει στη στεριά την αντικρυνή.

 

Δε διαφωνώ σε αυτό, αλλά στο κίνητρο.


Όπως και να χει, ο όρος που πραγματεύεται το thread δεν υποδηλώνει επιθυμία, αλλά κατάσταση. Και μάλιστα, τις περισσότερες φορές μια κατάσταση που φέρει συνθήκες πολύ λιγότερο εμφανώς συναινετικές απ' ο,τι νομίζει το "θύμα" τις κατάστασης. Αν και προσωπικά βρίσκω αυθαίρετη τη χρήση του όρου στο bdsm, παρόλα αυτά δεν προηγείται αυτού. Αν θέλουμε ντε και καλά να τον συσχετίσουμε, τοτε είναι απλά το bdsm το ίδιο: ο σκλάβος νομίζει ότι η υποταγή είναι κάτι που θέλει κι επιλέγει ο ίδιος, αλλά στην ουσία την έχει κερδίσει ο οποιοσδήποτε αφέντης του. Κι αυτή κι όλα όσα εξακολουθήσουν. Ψευδαίσθηση.

 

Ένα μεθοδολογικό πρόβλημα είναι ότι η προσέγγισή σας είναι top down βάσει μοντέλου που υπάρχει στα κεφάλια κάποιων, όχι βάσει πραγματικότητας.
Πού ακριβώς σας το χαλάει η πραγματικότητα;
Στο ότι δεν υπάρχει "χώρος που ορίζεται" BDSM, δεν υπάρχει συγκεκριμένη περίμετρος που αποτελείται από πρόσωπα, υπάρχει πλαίσιο ορισμών στη διάθεση του καθένα και αυτό τόσο υπερβολικά ευέλικτο που δεν φτιάχνει χώρο. Αν υπήρχε "χώρος" που γινόταν από όλους αντιληπτός ως χώρος, τότε δεν θα υπήρχε πρόβλημα με το αρνητικό πεδίο εφαρμογής της εθελοδουλίας. Ο μη εθελόδουλος απλά δεν θα περνούσε ούτε απέξω από τον χώρο, του οποίου την περίμετρο θα αναγνώριζε, και θα τελείωνε το θέμα. Όποιος βρισκόταν στο χώρο θα ήταν συνειδητά και άρα, εφόσον αυτοπροσδιοριζόταν ως υ, εθελόδουλος. Αλλά όταν δεν υπάρχει χώρος; Όταν, πράγματι, αρκετά πρόσωπα για να μην πω τα περισσότερα, πριν τα υποτάξει ένας Κ, ήταν βανίλλα ή πάρα πολύ εκνευρισμένοι από την αναμονή wannabes;

Συμφωνώ πέρα ως πέρα. Θεμελιώδεις παρατηρήσεις.

Αν είναι να υπάρξει κατίσχυση έρχεται από την αρχή. Σίγουρα εδραιώνεται καλύτερα και γίνεται πλέον απολαυστική σε βάθος χρόνου αλλά όποιος ασκεί ηγεσία γνωρίζει ότι τα θεμελιώδη της τίθενται είτε ευθύς εξαρχής είτε ποτέ.

Τότε γιατί ορισμένα από αυτά τα πρόσωπα λένε ότι έχουν "φόβο Κυρίου" που ο Κ έχει τον έλεγχο και δεν έχουν τα ίδια ούτε ένα κομματάκι; Γιατί μιλάνε για τον φόβο τους και όχι για οργασμικές εκρήξεις;

Η στρέβλωση βρίσκεται στην εισαγωγή στη συζήτηση του ορισμού της σκλαβιάς ως εθελοδουλίας, πήγα στην πηγή από όπου το πήρατε και εκεί επουδενί δεν προσφερόταν ως πλανητική ερμηνεία της εν bdsm σκλαβιάς ούτε ισχυριζόταν κάτι τέτοιο.

Έχω την εντύπωση ότι όλοι όσοι υποταχτήκαμε βανίλλα ήμασταν πριν υποταχτούμε. Το αυτόφωρο για κακοποίηση συναρτάται από το περιεχόμενο που κάποιος μπορεί να δίνει στην επικυριαρχία, συνήθως εξωτερικός παρατηρητής.

Μου θυμίσατε ένα μικρό αγόρι που πέταξε στο χώμα όλο θυμό το παγωτό που του είχε αγοράσει η μαμά του μετά από πολλά παρακάλια δικά του και της είπε: "Δεν το ήθελα έτσι, αφού δεν μου το αγόρασες κλαίγοντας δεν έχει καμία αξία, για πέταμα είναι!"

Υποτίθεται ότι η συναισθηματική νοημοσύνη των εμπλεκομένων τους επιτρέπει να δουν τις διαφορές.

Of the   as well. Hilarious.

 

Ας το παρουμε απο την απεναντι πλευρα. Θα ειναι ευκολο να με ερωτευτει ενας αντρας και μετα σιγα σιγα να μου υποταχτει? Ειναι πιθανον! Ενδεχομενως να υπαρχει καπου εκει, καποιος. Εγω παντως νοιωθω οτι αν δεν αρπαξω τον τραγο απο τα κερατα ΚΑΙ απο τα μουσια τη στιγμη που θα ριξει το βλεμμα του πανω μου, δε βλεπω πολλες πιθανοτητες κυριαρχιας πανω του.
Αν δε, συμβει να ερωτευτω κι εγω? Κουλουβαχατα.....

 

Η δικη μου θεωρια, μεσα στο δικο μου μυαλο, ειναι οτι την ξεβανιλευει, κατα το ξεβλαχευει  , με την εκπαιδευση. Οτι τελος παντων μπορει να γινει και αυτο. Το αρχικο κινητρο να ειναι ο ερωτας αλλα επειτα να ειναι πανω απο ολα η θεση (μαζι με τον ερωτα).

 

Και τώρα το ίδιο συμβαίνει. Το ίδιο κάνει αυτός που δεν θέλει να υποταχθεί. Αν μπει στο μαντρί και μείνει γιατί του άρεσε απλώς το είχε αλλά δεν το ήξερε.

Το ότι κάποιοι χρησιμοποιούν πομπώδεις εκφράσεις για να εντυπωσιάσουν, δεν αλλάζει τίποτε στο ότι γεγονός παραμένει ένα. ΑΝ το άλλο μέρος δεν θέλει να υποταχθεί (για όποιον λόγο τονίζω και αν θέλει να υποταχθεί, έρωτα, αγάπη, χαρακτήρα, λεφτά, καύλα, δεν θέλει να έχει ευθύνες, εντυπωσιάστηκε, ανάγκη κλπ κλπ ... τέλος πάντων οτιδήποτε), ο Κ δεν θα κυριαρχήσει που να βαράει τον πισινό του κάτω.

Το υ κομμάτι της σχέσης παραχωρεί την κυριαρχία του οικειοθελώς. Εξ΄ ού και εθελοδουλεία. Μπορούμε να γράφουμε μέχρι να στεγνώσει η Μεσόγειος, αλλά την υποταγή δεν μπορεί να του την αποσπάσει κανείς με το ζόρι, αν δεν θέλει. Τέλος.

Μπορεί να μην είναι παραμυθένιο (μολονότι ενέχει πολύ παραμύθιαζμα), αλλά είναι η πραγματικότητα. Το υπό θα παραδώσει την κυριαρχία του εφ'όσον (και μόνον τότε), θεωρήσει πως αυτό που του προσφέρεται(η νομίζει πως του προσφέρεται), θα το φέρει σε μια θέση καλλίτερη από αυτή που είναι τώρα.

Ο δε Μαστερκυριαρψχοαφέντης το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δείξει τι είναι (να διαφημίσει την πραμάτεια του) και αν αυτό καλύπτει τα θέλω, τις ανάγκες κλπ κλπ του υ θα έχουμε σύζευξη.

Αυτός είναι ο μηχανισμός με τον οποίο έρχονται σε σχέση όλοι οι άνθρωποι. Την όποια σχέση.
Σου δίνω αυτό που θες για να πάρω αυτό που θέλω. Το τι είναι αυτό που ανταλλάσσεται διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και από σχέση σε σχέση.

Αλλα ο μηχανισμός παραμένει ίδιος σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

 

Μπα, τώρα είναι μπάτε σκυλοι αλέστε ...

Εννοείτε την κυριαρχία του εαυτού του ? Πολύ μπερδευτικός αυτός ο τρόπος έκφρασης .

Αυτή είναι η διαφορά του φαίνεσθαι και του ειναι . Ο Μαστερ δεν αρκεί απλά να δείξει, πρέπει και να μπορεί.

Είναι ο συνήθης μηχανισμος ,αλλά όχι ο μοναδικός και όχι όλων των σχέσεων .

Κατά τα άλλα συμφωνούμε  .

 

Σκόρπχια σκόρπχια ντι σκο, λαλαλαλα...

...
Ναι στις μέρες μας υπάρχει δουλεία, δε πα να γαμιούνται και να λένε ό,τι θένε όλα τα υπέροχα τυπωμένα χαρτιά, με κείμενα περί του αντιθέτου.
Είναι το αντίστοιχο του "ο ιμπεριαλισμός δεν θα περάσει", σύνθημα που λέγεται πάντα όταν σου έχουν πάρει και τα σώβρακα, ένεκα που αν δεν είχε περάσει θα οφείλονταν μόνο στο ότι κάτι θα κάναμε για να τον αναχαιτίσουμε, δεν θα γκαρίζαμε για να μας λ(ι)υπηθεί.
Επανερχόμενος, ξέρουτι, αν δεν υπήρχε δουλεία, αυτά τα χαρτιά θα τα έδειχναν σε όμορφες γυάλινες προθήκες σε τίπουτας Μουσεία, σε κοινό που θα ψιθύριζε "Ο, μον ντιε, τρε ντεζαγκρεάμπλ" και τέτχοια...

...
Το να φκιάνεις πάζλ με κομμάτια απέ τον καιρό της Γαλλικιάς 'πανάστας (ξέρουτι αυτής με το λιμπερτέ, εγκαλιτέ, φρατερνιτέ), με κομμάτια των φυτειών τση Λουϊζιάνας, του Μισισιπί και του Μπαρμπα-Θωμά (που έγινε ρύζι, αλλά "χτες" τ' αλλάξαν όνομα, ντρουπής πράματα αφού) και κομμάτια από τα καράβια με τις κοπτοραπτούδες που φκιάνουν "μόδαι" για μπουτίκ-φραντσάιζ και "παρτ-τάιμ, ένσημα μισά κι ενάμισο κατοσταρικάκι μαύρο, αν σ' αρέζει" και να το βαφτίζεις ως το ιδεολογικό σου εύρημα περί το "βουδουσουού" με κόλλα "κατίσχυση" και βάση/τελάρο εμές/ντιές/μάντολες και λοιπά δικαιολογητικά τύπου "περάστε και από το πρωτόκολο, περικαλώ, να θεμελιώσετε SSC/RACK, οι τύποι διαφυλάσσουν την ουσία, καταλαβαίνετε..", συνιστά ιδεολόγημα "υψηλής ραπτικής", για κουβερτούλες για γατουλίνια "φατσούλες-καθρεφτάκια" (ταμάμ-κολοκυθόπιτα πανωχερούδικου και ακολούθου, πα να πει αυτό) της πάρτης μας (και της πάρτης τους -των γατουλινίων, ντε)...
Όχι πως μέλλει σε κάτι, στά μέζεά μας -πούλεγε κι ο κρητικός ΠΑΟΚτζής- αλλά λίγο ησυχία δεν βλάπτει, ακόμα και το μεγαλύτερο πολιτικό μυαλό της Ιστορίας ξεμπρόστιαζε το "κύμβαλο αλαλάζον" που τούπρηζε τα ούμπαλα (πολιτικώς ομιλώντας, αλήθεια είναι)...
Μην μπερδεύουμε την εξουσιαστικιά ΤΙΝΑ με Τιτίνες και Τιτίνους, οι αναλογίες μικρόκοσμου και μακρόκοσμου υπάρχουν πχια μόνο στα "ντοκιμαντέρ" του Νάσιοναλ Τζιογκράφικ, γελάει ο πάσα πικραμένος πχια.
Ως "αναπαράσταση" παίζει -δεν λέω- διότι ο μακαρίτης εξέλιπεν κι ο αστυνόμος την δουλειά του διεκπεραιώνει με τον θύτη σε ρόλο μοντέλου.
Αλλά δεν παράγει η καργιόλα η "αναπαράσταση" ιδεολογία -που μεταξύ μας δεν σημαίνει και πολλά πράματα, παρεκτός το τάισμα του υπηρετικού προσωπικού της εξουσιαστικιάς ΤΙΝΑ- το μόνο που απαιτεί είναι το "σκηνικό" (αυθεντικό ή αληθοφανές αδιάφορον ντιπ καταντίπ πχια)...
Νο προμπ, νο κρίτικς, αλλά πλιζ ησύχως, υπάρχουν και πουμού άλλωστε (ένας γενναίος νέος κόσμος πχια ιντίντ, π' αναμασούσε με χρονοκαθυστέρηση και το ΚΛΙΚ του πρωθάνακτος ξεβλαχευτή)...

...
Τα περί έρωτος λεχθέντα, λεγόμενα και νυν και αεί εν μέλλοντι κιετς, δέον όπως συντάσσονται με το "έχω 'ρωτευτεί και ξέρω"...
Πα να πεί πως το "κόλπο έρωτας" έχει παίξει τουλάχιστον τρεις μήνες, εχ'μι δει του κώλου μας την τρύπα μποθ και μποθγουέιζ και έχουμε κολυμπήσει όπως ποτέ άλλοτε σε απίθανα νερά, αλλά και βρομοσκατόνερα, και το "θέμα" στέκει, ακόμα κι αν το "άλλο μισό" το πήραν για βόλτα τα κολλητάρια του Ε.Τ του εξωγήινα...
Καπθούρεθ, πλατωνικιάρικα, ουάν νάιτ πουτσομούν, φασώματα, ξεπέτες από κου-ντε-φούντρ, "αχ μή - πώς δεν - μα, πώς - κι αν" είναι σαν να μετράς "διπλό μπάνιο" που ξαναβούτηξε μετά το σάντουιτς το πεντάχρονο, στα έξι πέφτει φάπα και χού για τέτοιες μαλακίες από τ' άλλα τα εξάχρονα, άκυρο λέμε...

...
Η δημοσιοποίηση του όποιου θέματος..,

θες γιατί είσαι σούργελο,
θες γιατί το άλλο είναι σούργελο,
θες γιατί (το και πιθανότατο) και τα δυο είναι σούργελα,
θες για την "μαλακία"/την "ώρα την κακιά"/την "καντεμιά μου μέσα",
θες γιατί σ' άφησε το κομενάκι για τον χέσε-μέσα,
θες γιατί θυμήθηκε δέκα τέρμινα μετά που χωρίσατε, πως την προσέβαλες και το δημοσιοποίησε το χρ'σ'ο μ' τύπου "φτούκα-προ- σε άλλα σούργελα και βγήκες απολογούμενο κλαψομουνίζον μετά, πολιτικώς ορθής, συγγνώμης,
θες γιατί δεν ήξερες πότε ν' απλώσεις το κουλάδι σου στην καλλίπυγο φορβάδα Ντίζι (από το δυσφορικιά βγαίνει δαύτο, στα γρίκλις),
θες γιατί σε ριλιζοξαπόστειλε η κερά διγιότι δεν σ' ηθελε τόσο τσουλί,
θες γιατί πετάς της πουτσας/του μουνιού σου τον χαβά ως παρόλα σαν Γκάτλιγκ οχτάκανο,
θες γιατί πέρασες "λαϊκό δικαστήριο" σε ορθάδικο,
θες γιατί η σταλκεριά σου βάρεσε "κόκκινα" και παίχτηκε κρυφτούλι με τα τουτού με το καρούμπαλο

προ-ϋ-πο-θέ-τει ένα και μόνο πραματάκι, την ικανότητα για δημόσιο λόγο.
Ικανότητα για δημόσιο λόγο, αν δεν ξέρουμε την πάρτη μας απ του έι πόιντ, δεν γιένεται, δεν ημπορεί, δεν δύναται να παίξει, δε πα νάσαι κι ο Δημοσθένης ο ριρής, ο εκ του αποτελέσματου και ταφόπλακας αποκαλούμενος, τον φάγανε τα κολλητιλίκια με τους οπλοποιούς τση εποχής, αφού.
Αλλιώς τόσα κόμματα υπάρχουνε, ένας μαλάκας ρήτορας πάνω, ένας κάτω, χουάτ έι ντίφερενς έι φατ τζερκ μέικ, π' λέει κι ο άσμας...
Αν δεν ξες την πάρτη σου απ του ΔΙΣ πόιντ (γκρόσο μόντο), ρωτάς και σκάς, ό,τι κι αν σου πουν όσοι αναγνωρίζεις πως στοιχειωδώς ξένε την πάρτη τους απ του ΔΙΣ πόιντ.
Αν δεν αναγνωρίζεις (θεμιτό), ή βάνε μουσική ή μίλα με τση "άλλοι" όσο θες, η έκθεση είναι τσάμπα (ενίοτε και διασκεδαστικιά) και από τα δυο μέρη, σώνει και χρόνο σε κανά άτομο που ψάχνεται...
("Καλολογικό στοιχείον: Με το που "πλήρωσε" ένα από τα "θες" του (#7) σε βερσιόν μαστιχοκανέλα, ο πρωθάνακτας ξεβλαχευτής ψιλοσυμμαζεύτηκε, αν και στραβώνει λίγο το σαγόνι ακόμα)...

...
Βέβαια, υπάρχουν και χειρότερα, δηλαδή τα άτομα αυτά που αναρωτιούνται επί παντός, καταλαβαίνουν "ό,τι-νάναι" και χύμα και μετά βγάζουν και το "πόρισμα" της εξεταστικιάς των πραμάτωνε επιτροπής, που έτσι και το γράψουν πουθενά παραόξω, οι αναγνώστες του θα φωνάξουν το "εκατό"...
Οι κατά καιρούς, σε τυχαία ακολουθία, συνομιλητές τους, μάλλον παθαίνουν έναν μαζοχισμόνανε ένα πράμα, εμβόλιο για αυτό δεν έχει βγει ακόμα, μάλλον ένεκα που οι 'πιστήμονες δεν έχουν βρεί το αίτιο ακόμα, βαχτήριο νάναι, ιός νάναι, παίζεται. Φήμες πως οφείλεται σε κωλοβάρεμα με επιπλοκές μεταξύ πόζας, ρόλου και συνδρόμου "καλού σαμαρείτη", εισέτι ελέγχονται.

________________________
Διασκεδάσαμε βρε παιδιά...
Και του χρόνου...

 

Προσπαθώ να κατανοήσω τι θα πει κυριαρχία ως υποσύνολο της υποταγής. Ή καλύτερα πως το εννοείς εσύ. Βοήθησε με λίγο.

 

Αυτή είναι μια υπόθεση. Αν επαληθευτεί στην πραγματικότητα, γίνει δηλαδή "υποτάχτηκε", έχει υποταχτεί δυνάμει της κατισχυτικής δράσης ενός Κ. Αυτή δεν μπορεί να είναι υπόθεση, δεν μπορεί να μη γίνει, διότι αν δεν γίνει δεν υπάρχει υποταγή. Κοινή λογική.

Ο υποταγμένος δίνει αυτό που του ορίστηκε από τον Κ. Ακόμα και αν υπήρξε, κατά δική του παραδοχή, εθελόδουλος, πιθανότατα φανταζόταν τελείως αλλιώτικη από αυτό που του ορίστηκε την υποταγή του. Το ίδιο ισχύει και για αυτό που θέλει, επηρεάζεται σημαντικά από την κατίσχυση του Κ.

 

H ποια σχέση M/s είναι αποτέλεσμα κατίσχυσης, όχι εθελοδουλείας. Η κατίσχυση είναι ο πυρήνας του bdsm. Δεκαετίες τώρα. Η εθελοδουλεία πάλι όχι. Φυσικά κατανοώ τους political correct οι οποίοι προσπαθούν να χωρέσουν την βανιλα προοπτική τους στο bdsm, για να αντέξουν τις ενοχές τους και τον ηθκισμό τους, αλλά θα τρακάρουν πάνω σε όλους όσους κάνουν bdsm γιατί δε μπορούν να κάνουν αλλιώς.