50 Cane Strikes

Πριν από λίγο καιρό υπέπεσα σαν πρωτάρα στο μεγαλύτερο παράπτωμα στο οποίο μπορεί να υποπέσει μία υποτακτική.. και δεν είναι άλλο από την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον κύριό της. Το ατόπημά μου τεράστιο. Γιατί δεν είναι μόνο έλλειψη εμπιστοσύνης προς εκείνον.. είναι έλλειψη εμπιστοσύνης σε αυτό που έχουμε. Και αυτό το κάνει χειρότερο.

Όταν συνειδητοποίησα το μέγεθος του λάθους μου, η εξιλέωση ήταν μονόδρομος. Ικέτευσα γι’ αυτήν! Ικέτευσα να μου γίνει ένα τόσο γερό μάθημα, που θα το θυμάμαι για πάντα.

«Την τιμωρία σου θα τη δεχτείς χωρίς κλάματα και χωρίς παρακάλια. Θα σφίξεις τα δόντια και θα υποστείς αυτό που σου αξίζει σαν κακομαθημένη σκύλα που είσαι!! Κάθε χτύπημα θα σου υπενθυμίζει πόσο πιστό και υποστηρικτικό κύριο έχεις, με θέληση να σου δώσει ΤΑ ΠΑΝΤΑ, ακόμα και την ίδια του τη ζωή! Σήμερα είναι η μέρα της εξιλέωσής σου! Σήμερα είναι η μέρα που θα σου δείξω την αγάπη μου με ένα διαφορετικό τρόπο! Κατάλαβες, πουτάνα;»

«Απόλυτα, κύριε».

Πενήντα. Πενήντα cane strikes που θα τα μετρούσα αργά και υπομονετικά, χωρίς να δυσανασχετώ. Δεν χρειαζόταν να μου το πει.. Ο πόνος που προκάλεσα και στους δυο μας θα έφευγε μόνο με πόνο. Ανυπομονούσα.

Όταν ήρθε η ώρα, ακολούθησα πιστά τις οδηγίες του. Τον περίμενα στα γόνατα σαν καλό κορίτσι έτοιμο για την τιμωρία του, φορώντας ένα κορμάκι και κάλτσες, το κολάρο μου, wrist cuffs και ankle cuffs δεμένα μεταξύ τους με αλυσίδες, face harness με gag ball και μια σφήνα στον κώλο. Όταν τον άκουσα να έρχεται, η αδρεναλίνη μου χτύπησε κόκκινα. Μπήκε και με βρήκε εκεί, στα γόνατα, με το κεφάλι σκυμμένο. Με άρπαξε από τις αλυσίδες μου και με πήγε στο μπάνιο.

«Στα γόνατα». Υπάκουσα. Μου σήκωσε το κεφάλι ενώ εγώ εξακολουθούσα να κοιτάζω κάτω.

«Κοίτα με», μου είπε και με την άδειά του τον κοίταξα. «Θα κάνω ένα ντουζ, κι εσύ θα κάτσεις εδώ σαν καλό κορίτσι να περιμένεις». Έγνεψα καταφατικά. Μου έβγαλε το gag ball απ’ το στόμα.

«Γλώσσα», μου είπε και έβγαλα τη γλώσσα μου. Έφτυσε επάνω της και μου ξαναβούλωσε το στόμα με το gag ball. Έπειτα, μου πάτησε το κεφάλι να ξαναχαμηλώσω το βλέμμα. «Εκεί!» πρόσταξε και μπήκε για ντουζ.

Όση ώρα έκανε ντουζ, ένιωθα την απίστευτη ένταση ανάμεσά μας να με καίει. Ένιωθα την παρουσία του.. την τρέλα του και την καύλα του, εκεί, στα δύο μέτρα, να ακτινοβολεί. Άρχισα να στάζω. Σύντομα βγήκε.. Με το κεφάλι σκυμμένο, δεν τον κοίταζα αλλά τον ‘έβλεπα’: Με το ψηλό μυώδες κορμί του βρεγμένο, με τα πυκνά μαύρα μαλλιά του μουσκεμένα, κούκλος, να μυρίζει σαμπουάν και αφρόλουτρα.. στάθηκε από πάνω μου και έσταζε νερά και καύλα. Μου σήκωσε πάλι το κεφάλι, μου έβγαλε το gag ball και χώθηκε με ορμή βαθιά, μέχρι το λαρύγγι μου.

«Μείνε εκεί,» μου είπε και έτσι έκανα, χωρίς ανάσα, παλεύοντας με το gag reflex μου. Τα κατάφερα για όση ώρα ήθελε. Με σήκωσε απ’ τις αλυσίδες και με πήγε στο δωμάτιο. Με πάτησε πάλι κάτω να πέσω στα γόνατα μπροστά του και μου έβγαλε το gag ball.

«Πες αυτά που έχεις να μου πεις.. Κάνε την απολογία σου..».

«Κύριε, θέλω να ζητήσω συγνώμη για αυτό που έκανα», ψέλλισα και άρχισαν να τρέχουν τα δάκρυα απ’ τα μάτια μου. «Συγνώμη που δεν σας εμπιστεύτηκα. Έκανα λάθος και θέλω να το πληρώσω πολύ ακριβά».

«Το ξέρεις ότι αυτό που έχουμε είναι ιερό; Δεν μπορεί κανείς να παίξει με αυτό. Ούτε εμείς οι ίδιοι». Έγνεψα καταφατικά.

«Στα τέσσερα τώρα, να πάρεις την τιμωρία σου».

Στήθηκα πρόθυμα στα τέσσερα τουρλώνοντας τον κώλο μου. Ήμουν έτοιμη να αναλάβω πλήρως τις ευθύνες μου. Άρχισαν τα πρώτα 10 strikes όπου μετρούσα σε κάθε χτύπημα σθεναρά, χωρίς κλάματα. Ένας κόμπος βρισκόταν συνέχεια στο στομάχι μου, που όλο φούσκωνε. Μόλις τελείωσαν τα πρώτα δέκα, με έβαλε πάλι στα γόνατα και μου τον έχωσε στο στόμα. Ξεχείλισε μέσα μου η στεναχώρια και άρχισα να τον παίρνω στο στόμα μου κλαίγοντας. Μετά από λίγο, με ξαναπρόσταξε να πάρω θέση στα τέσσερα. Άλλα δέκα, όπου μετρούσα στωικά. Ο κώλος μου έκαιγε, και κάθε χτύπημα έμοιαζε όλο και πιο δυνατό, καθώς προσγειωνόταν σε ήδη χτυπημένα σημεία. Δεν με ένοιαζε. Ο πόνος αυτός δεν ήταν τίποτα μπροστά στην πιθανότητα να τον χάσω.

«Ευχαριστώ, κύριε».

Ξανά στο στόμα. Ξανά με κλάματα.

«Μπορώ να πω κάτι κύριε;», ρώτησα.

«Μπορείς».

«Δεν κλαίω απ’ τα χτυπήματα. Κλαίω από μετάνοια». Τον άκουσα να αναστενάζει.

«Στα τέσσερα».

Ο πόνος ήταν μεγάλος και διαρκής.. μετά από κάθε χτύπημα, δυνάμωνε για πολλά δευτερόλεπτα και διαχεόταν σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Και πριν προλάβει να καταλαγιάσει, προσγειωνόταν το επόμενο. Μέτρησα άλλα δέκα, και φτάνοντας στα τριάντα πια, κάτι πολύ όμορφο συνέβη. Ο κόμπος που είχα μέσα μου είχε εξαφανιστεί. Μαζί και η στεναχώρια.

«Ευχαριστώ, κύριε» είπα και αναστέναξα με ανακούφιση. «Ήδη νιώθω πολύ καλύτερα». Το κλάμα μου σταμάτησε. Η ανακούφιση ήταν σχεδόν χειροπιαστή. Ένιωθα πλέον άδεια. Άδεια απ’ τα πάντα. Γαλήνη.. ηρεμία.. νιρβάνα. Ειρήνη.

«Βγάλε τη σφήνα απ’ τον κώλο σου και βάλε τη μεγαλύτερη.. Ετοίμασέ τον για τον πούτσο μου». Έτσι και έκανα.

«Γαμήσου.. Γαμήσου καλά,» μου έλεγε καθώς με χτυπούσε ελαφρά με το cane στον ήδη κοκκινισμένο μου κώλο. «Σήμερα θα ασχοληθώ μόνο με τον κώλο σου. Θα τον κοκκινήσω και θα τον γαμήσω. Σήμερα η μέρα δεν είναι για να γουστάρεις σκύλα..»

Έβαζα και έβγαζα την τεράστια σφήνα στον κώλο μου με δυσκολία καθώς ήμουν στα τέσσερα, με τα πόδια και τα χέρια δεμένα μεταξύ τους με αλυσίδες.

«Βγάλτην», μου είπε και ξαφνικά ένιωσα να μπαίνει μέσα μου με ορμή. Άρχισε να μου ξεσκίζει τον κώλο τέρμα σκληρός και τέρμα καυλωμένος. Ένιωθα ότι θα σκιστώ στα δύο.

«Στα τέσσερα για άλλες δέκα», είπε τελικά. Άρχισε πάλι το γλυκό μου μαρτύριο. Ακόμα πιο δυνατές, ακόμα πιο τσουχτερές.

«Έχεις καταλάβει τη δύναμή σου;».

«Ναι, κύριε».

«Στο στόμα».

Έπεσα ξανά στα γόνατα.. και έπειτα ξανά στα τέσσερα για τις τελευταίες δέκα. Αυτή τη φορά τις έκανε ακόμα πιο δυνατές. Όχι, όμως για τιμωρία, από μίσος, ή από θυμό. Αντιθέτως.. ήταν σαν να είχε πάρει μια άνεση.. Τον ένιωθα τόσο ήρεμο, τόσο ελεύθερο. Ίσως γιατί ό,τι συνέβαινε ανάμεσά μας ήταν αυτό που έπρεπε να συμβεί. Κάθε χτύπημα, κάθε αντίδραση, κάθε αλληλεπίδραση, κάθε βογγητό, κάθε λέξη, όλα.. όλα ήταν σε απόλυτο συγχρονισμό, σε απόλυτη συμφωνία με αυτό που πιστεύουμε και οι δύο: Ότι είμαστε αδελφές ψυχές..

Όταν έπιασα τα πενήντα, ήμουν πια εντελώς ανακουφισμένη, χαρούμενη, και περήφανη για τον εαυτό μου. Ανέλαβα πλήρως την ευθύνη τον πράξεών μου.. έδειξα στον κύριό μου ποια είμαι για εκείνον. Με έριξε πάλι στα γόνατα.

«Τα θέλω όλα στο στόμα», με πρόσταξε. Όταν άρχισε να χύνει, τύλιξα τα χέρια μου με λατρεία γύρω απ’ τη μέση του καθώς ένιωθα όλο του το κορμί να τρέμει στην αγκαλιά μου.

Μόλις τελείωσε, μου έβγαλε γρήγορα όλα τα restraints και με πήρε αγκαλιά, με χάιδευε και με φιλούσε. Είχε τελειώσει η ώρα της παράνοιας του έρωτά μας, και είχε έρθει πάλι η ώρα της αγάπης.

«Πάμε τώρα να σου κάνω να φας».

Το απόγευμά μας συνεχίστηκε με φιλιά, αγκαλιές και γέλια. Παθιασμένοι εραστές και ταυτόχρονα χαζά φιλαράκια. Προλάβαμε και πήγαμε και βόλτα στα μαγαζιά.. Στα φανερά, σοβαρά άτομα ανάμεσα στο πλήθος.. στα κρυφά, θεότρελοι. Το βράδυ Netflix και ύπνο αγκαλιά.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς από αυτήν τη ζωή.. Τι άλλο, αγάπη μου..

https://www.greekbdsmcommunity.com/gallery/albums/punishment.2011/

 

"Μία εικόνα χίλιες λέξεις", λένε.

Στην περίπτωση αυτή θα μου επιτρέψετε να διαλέξω τις 1.000 λέξεις.

Προσωπικά εστίασα κυρίως στην προσέγγισή σου και το πως "αποτύπωσες" όσα μοιράστηκες μαζί μας.

Να είστε καλά και να περνάτε όμορφα!

 

Ευχαριστώ  

 

Πολύ ωραία αφήγηση, σε κάποια σημεία με άγγιξες.. πήγα να βουρκώσω και εγώ.

Όταν λες ότι έχασες την εμπιστοσύνη σου τι εννοείς; Τι έκανες; Αν θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας  

 

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. Δεν θα ήθελα να το μοιραστώ δημοσίως..

 

Τελικά ποιος μαγείρεψε;