Εθελοδουλεία (split)

Αυτό είναι γενικό φαινόμενο ακόμα και στον τρόπο οδήγησης του μέσου ελληνα.
Παρ'όλα αυτός/η που δεν θέλει να υποταχθεί δεν μπαίνει.

Μη παιζουμε με τις λέξεις... όταν μιλάμε για κυριαρχία (εδώ) εννοούμε την όποια κυριαρχία μπορεί να έχει κάποια. Ακόμα και αυτή πάνω στον σκύλο της.

Οταν κάποιος διαφημίζει τι διαθέτει δεν υπάρχει διαφορά φαίνεσθαι και πραγματικότητας. Αυτό ίσως γίνει εμφανές αργότερα. Οταν πλέον είναι αργά.

Για υποδείξετε μου μια ανθρώπινη σχέση, που ΔΕΝ στηρίζεται στην αρχή του δούναι και λαβείν.

 

Δηλαδή υπαινίσσεσθε πως οι όποιοι υποτακτικοί/ες, έχουν μπει σε αυτή την σχέση ΧΩΡΙΣ να το θέλουν? ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ. Για να μιλήσουμε κάποτε ελληνικά. Γιατί αν το θέλουν πρόκεται για εθελοδουλεία αν δεν το θέλουν και μπουν καταναγκαστικά πρόκειται για κακοποίηση.

Ο πυρήνας του BDSM εδώ και χρόνια είναι το Safe Sane & Consensual.
Το αν κάποιοι έχουν ανάγει (όπως είπε μια εξαιρετική φίλη) το "Εγώ είμαι ο Μαστερ ο τρανός, που θα σε υποτάξω και θα σε κάνω να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, αλλά θα σε καυλώνουν !'' σε σημαία του Ελληνικού BDSM λυπάμαι, αλλά αυτό μπορεί να καυλώνει κάποιες/ους, μπορει να ενθουσιάζει άλλους kai na eiyphrete;i pollo;yw, αλλά αν δεν είναι η πεμπτουσία του BDSM.

 

Θα σας πω…γενικά συμφωνώ μαζί σας. Δλδ εντάξει δεν είναι κάποιος Μάστερ του γαλαξία και τα υποτάσσει όλα επειδή απλά θέλει. Αλλααααα αααπο την άλλη, όσες φορές βρέθηκα δεμένη χειροπόδαρα (κυριολεκτικά και μεταφορικά), δεν το ήθελα! Πως το εξηγούμε αυτό τώρα…  μου άρεσε βέβαια αλλά έχει πει κάποιος κάτι πολύ καλό (μου διαφεύγει το νικ), ότι κύλησα σαν το κεφτεδάκι στο τηγάνι.  

 

Ο νόμος του Murphy?

 

Η διαφωνία μας είναι πως το κάνει ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΕΙ να το κάνει. Δεν της επιβάλλεται! Το επιλέγει.... ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ και αν το επιλέγει.
Εγω μιλάω για τον μηχανισμό (όπου η υποταγή είναι ΠΑΝΤΑ οικειοθελής) και εσείς συνεχίζετε να μιλάτε για τα κριτήρια επιλογής που σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά!!!

Ο υποταγμένος δίνει αυτό που έχει αποδεχθεί πως θέλει να δώσει. ΟΛΟΙ έχουν όρια, Απλώς δεν έχουμε όλοι τα ίδια. Και όλοι θεωρούμε πως δεν υπάρχουν όρια μέχρι να αγγίξουμε τα δικά μας.

Για κάντε το εικόνα. Μια καθ' όλα υποταγμένη σκλάβα έχει μια κόρη 5 χρονών. Ξαφνικά ο κύριος της για Χ λόγους αποφασίζει πως θέλει καινούργιο παπί και της ζητάει να την "δώσει" στον Μητσο τον μανάβη, για μια νύχτα, γιατί έτσι αυτός θα του πληρώσει το παπί.
Τι κάνει λοιπόν η κατισχυμενη σκλάβα, που είναι απολύτως υποταγμένη, στα θέλω και τις επιταγές του κυρίου της κλπ (και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα)? Την δίνει ή του αστράφτει μια ανάποδη και φεύγει χωρίς δεύτερη σκέψη? Είναι ακραία κατάσταση το ξέρω... αλλά καθ' υμάς μια σκλάβα έχει τα όρια που της θέτει ο κύριος... οχι? Μήπως και αυτό έχει όρια?

 

Εχετε σκευτεί πως αυτό που σας φτιάχνει είναι να αισθάνεστε θύμα? Ασχέτως τρόπου? Εχετε σκευτεί πως αρέσκεστε στο να δίνετε δικαιολογία το οτι "δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς"? Φαντάζομαι για το σύνδρομο της Στοκχόλμης το έχετε ακούσει...
ΑΛλα σε καθε περίπτωση το ζητούμενο σε αυτό το ποστ είναι αλλο. Θα επισημάνω λοιπόν πως δεν σας έδεσαν με το ζόρι. ΣΥΝΑΙΝΕΣΑΤΕ σε αυτό έστω και σιωπηρά.

 

Αν δεν έχει υπάρξει κατίσχυση δεν έχει να επιλέξει το παραμικρό.
Αν έχει υπάρξει κατίσχυση ασφαλώς δεν έπαιζε μόνος του και αυτοαναφορικά ο Κ. Κάποια σινιάλα του έδωσε το υ.
Δεν μιλάω για κριτήρια επιλογής, μιλάω για παρατηρημένη πραγματικότητα, χωρίς να κάνω υποθέσεις για κίνητρα.

Ο υποταγμένος αγαπάει να δίνει στον Κ αυτά που του ζητάει και αυτά που δίνει είναι ροές, διαμορφώνονται στην πορεία και καθώς υπερβαίνει δικές του αναστολές. Δεν είναι απόθεμα που να έχει μαρκάρει "αυτό το δίνω, το άλλο όχι, για το παρ' άλλο βλέπουμε ανάλογα τι δίνει". Φυσικά όλοι έχουμε όρια, όποιος είναι ηλικίας από 45 και πάνω το γνωρίζει αυτό πάρα πολύ καλά και έχει να διηγηθεί μερικές ιστορίες σχετικά. Όχι όμως απαραίτητα σε σχέση με την παρουσία του Κ στην ζωή του. Εκεί τα όρια τα βάζει ο Κ.

Έχουμε ξανακάνει ανάλογη συζήτηση σε ένα νήμα το 2012 και πρόσφατα, με τον ...Ντορή αν δεν κάνω λάθος. Για να αποδείξετε ότι δεν υπάρχει Κυριαρχία άλλη από αυτήν την υποτιθέμενη πολιτικώς ορθή και ενοχική που νοείτε εσείς ως κυριαρχία, βάζετε τον υποθετικό Κ να γίνεται, για τις ανάγκες του διαλόγου σας μαζί μου, τέρας βγαλμένο από κακογραμμένο θρίλερ; Είναι απολύτως παράνομο, κακουργηματικό το παράδειγμα που θέτετε! Γιατί ένας Κ θα έλεγε τέτοιο πράγμα; Η φύση προάγει τον ρόλο της μητέρας έναντι κάθε άλλου ρόλου. Η ύπαρξη του παιδιού καθιστά οιονεί πατέρα τον Κ, αυτό για κάποιους μπορεί να μη σημαίνει πολλά, άλλους όμως τους γεμίζει ευθύνη. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχω ακούσει ούτε γνωρίσει ούτε δει Κ να αποφασίζει το κακό του παιδιού της σκλάβας του, σε καμία περίπτωση, το αντίθετο έχω δει πολλές φορές.

Με λίγα λόγια, δεν χρειάζεται να εκτίθεστε για να με πείσετε ότι η σκλάβα έχει όρια. Το γνωρίζω, καλύτερα από εσάς   Πλην τα όρια τα διαχειρίζεται ο Αφέντης, συνήθως δε με σύνεση και σε κάθε περίπτωση με την απαράγραπτη και ανέγκλητη εμπιστοσύνη της σκλάβας Του.

ΥΓ. Με φτάσατε στο σημείο να παίξω με πεζοκεφαλαία, που τα έχω εγκαταλείψει εδώ και πάνω από δεκαετία!  

 

χαχαχαχαχαχαχ

 

Αυτο που συνεχίζετε να μην θέλετε να δεχθείτε (και αδυνατώ να καταλάβω τον λόγο...), είναι πως εγώ δεν αναφέρομαι στο τι συμβαίνει μετά την υποταγή κάποιας σε κάποιο. Θα το πω για πολλοστή φορά και ελπίζω τελευταία!!!! Για ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ λόγο και αν υποτάσσεται κάποια σε κάποιο, σε μια σχέση M/s, αυτή η κίνηση υποταγής, είναι οικειοθελής και ΔΕΝ επιβάλλεται!!!!
Το να δημιουργεί ή να διαθέτει ο κυρίαρχος τις κατάλληλες προϋποθέσεις, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες της υποτακτικής (ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ) και να την κάνουν να υποταχθεί είναι άσχετο με το γεγονός πως αυτή αποφασίζει να παραδόσει την κυριαρχία της ΕΠΙΔΗ δεν ουμε στην Λουιζιάνα του 1800.

Και η οικειοθελής δουλεία αν μιλήσουμε νομικά παράνομη είναι και αυτή. Αλλά δεν νομίζω πως θέλουμε να πάμε την κουβέντα στο τι είναι παρανομο και το τι νόμιμο στο BDSM... με νομικούς όρους.

Γιατι ειναι μ...ας. Που ειναι το παράξενο? Δεν είναι είδος υπό εξαφάνιση... ;-)

Δυστυχώς όμως η κοινωνία δεν είναι αγγελικά πλασμένη και με ευχολόγια δεν λύνεται τίποτε. Οσο για το παράδειγμα ήταν πολύ ορθά επιλεγμένο γιατί μετέδωσε ακριβώς τις συνθήκες όπου κάθε γυναίκα (σχεδόν) θα αντιδρούσε. Κατι που καταδεικνύει πως όρια υπάρχουν πάντα!!!!

Εγω γιατί εκτίθεμαι? Επειδή οι απόψεις μας δεν συμπίπτουν? Μετά από 30 χρόνια στο "κουρμπέτι".... Ε! όλο και κάτι θα έχω μάθει. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να έχω τις ίδιες απόψεις με εσάς. Πέραν αυτού όλοι έχουμε όρια απλώς δεν έχουμε τα ίδια.

Αυτό είναι ωραίο όταν υπάρχει. Παρόλα αυτά η επιλογή της υποταγής ήταν δική σας.
Και να θυμίσω πως ούτε εγώ έχω φτάσει εδώ από παρθενογένεση.

Αυτό μπορεί να είναι και καλό!!!! :-D

 

Μια παρένθεση αν μου επιτρέπετε, για να ευθυμήσουμε ολίγον..

Τι εννοείτε με τους άνω των 45;;;;;;
Γιατί….είμαι σε μια ηλικία που μαζί με την κρέμα στην μάπα, βάζω και λίγη βολταρέν στα γόνατα..
Επίσης έχω προλάβει Βίσση με περίοδο ΚΑΙ Μινιόν!
Και επιτέλους… θέλω να ξέρω αν οι πεταλούδες που αισθάνομαι στο στομάχι, είναι επειδή είμαι ερωτευμένη, ή παθαίνω έμφραγμα!

ΑΘΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

 

Πράγματι. Οι περισσότερες πρακτικές στο BDSM είναι παράνομες.
Δεν αποτελεί, λοιπόν, η συναίνεση στη σκλαβιά κάποιου είδους άλλοθι νομιμοποίησης για τα ευαίσθητα στομαχάκια.
Όπως προείπα, το BDSM βασίζεται στη συνειδητότητα των μελών της για λόγους βιωσιμότητας. Το "επιθυμώ να μην επιθυμώ" είναι από τις πιο ξεκάθαρες επιθυμίες και το "δεν μπορώ να κάνω αλλιώς" αποτελεί μία ειλικρινέστατη ανάγκη. Όταν είναι συνειδητοποιημένο ένα άτομο και τα έχει βρει με τον εαυτό του, δεν έχει ανάγκη από καταναγκασμούς.

 

Θαρρώ πως πρέπει να σας συστήσω το petαρίδι μου