Σεβασμός και Κυριαρχία, Κυριαρχία και Σεβασμός ή τίποτα από τα δύο;

Αχ βρε παλιο @snoopy μας, αν ήταν αυτονόητο, δεν θα διαβάζαμε σεντονιάδες με τα ίδγια και τα ίδγια, όχι..;
Nια, νια, νια, νια να να να...
Σαντ μπατ φακτ...

 

Τόσο η ως τα τώρα περπατησιά μας στα μονοπάτια του βδσμ, όσο και η βιολογική ηλικία, η δίκη μου τουλάχιστον, καθιστούν σπατάλη ενέργειας το να δηλωθεί το προφανές της βλακείας της απαιτήσεως υποταγής λόγω status.
Η διαφωνία μας έγκειται στην οπτική γωνία και σας διαβεβαιώ ότι είναι, για έμε τουλάχιστον, εξόχως σημαντική.
Λέτε «για να κατισχύσθει το υ , πρέπει να αναγνωρίσει κάτι στον Κ.»
Λέω «Ο Κ υποτάσσει το υ, το κάθε φορά συγκεκριμένο υ., γιατί θέλει και μπορεί».
Θα ήταν εξ ίσου βλακώδης σπατάλη ενέργειας, να αποπειραθούμε έστω να ορίσουμε γενικό κανόνα ως προς το τι περιλαμβάνει το «θέλει» και τι το «μπορεί».

 

Έτερον εκάτερον! Σαφώς και η προσωπική επαφή δεν αντικαθίσταται αλλά εδώ μόνο να συζητούμε μπορούμε. Και το μπορούμε υπο αμφισβήτηση κι αυτό. Καμιά φορά και οι επαναλήψεις βοηθούν εξάλου.

 

Δεν λέω ¨για να¨ λέω ¨πριν να¨ Νομίζω είναι σημαντική διαφορά.
Καμία αντίρρηση ως προς το ότι ο Κ υποτάσσει την υ επειδή θέλει και μπορεί. Η υ πριν να υποταχθεί λέτε να μην του έχει αναγνωρίσει τίποτα απολύτως; Λέτε να είναι για αυτήν ένας μικρός και ασήμαντος Κ που κατάφερε να την υποτάξει παρόλα αυτά; Σκεφτείτε το λίγο. Κ και υ έρχονται σε επαφή. Τίποτα δεν ελκύει την υ στον Κ για να επικοινωνεί μαζί του ή διαθέτει χρόνο για χάσιμο και λέει ε, τι να κάνω ας του μιλήσω να περάσει η ώρα και ξαφνικά βρίσκεται υποταγμένη;
Xώρια που δεν τιμάει και ιδιαίτερα την όποια υ να ασχολείται με κάποιον που απλά δηλώνει Κ χωρίς κάτι να την έχει κερδίσει - γοητεύσει σε Αυτόν.

 

Καίρια ερώτηση, κομβική για μένα. Αυτό ήταν το θέμα ενός νήματος που είχα ανοίξει πέρυσι, το Τι 'ν' αυτό που το λένε ισχύ  

 

Ουδέποτε υπαινίχθην, έστω, κάτι τέτοιο, πολλώ δε μάλλον δεν θα έχανα τον χρόνο μου συνομιλώντας με οιονδήποτε που απλώς είναι ερωτευμένος με τη φωνή του.
Απλώς οριοθέτησα την διαφορά οπτικής.
Η δική σας προσδίδει στοιχεία στο υ. τα οποία ανοίγουν την κερκόπορτα της συνδιαλλαγής και εισαγάγουν στοιχεία που νερώνουν το κρασί του Κ/υ, καθιστώντας το πιθανότατα πιο ευκολόπιοτο μεν, πλην όμως πριονίζει τις θέσεις Κ/υ.

Μα ελάτε τώρα!!! Εκτιμώ ότι αμφότεροι δυνάμεθα να αναγνωρίσουμε την διαφορά της πρόσκαιρης υπακοής, από την υποταγή. Εάν ένας φερόμενος Κ. δεν δύναται να πράξει κάτι τέτοιο ή έστω μένει ικανοποιημένος από κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να λογιέται Κ.

Ειλικρινώς? Μου είναι απολύτως αδιάφορο εάν έχει ή δεν έχει αναγνωρίσει κάτι. Η υποταγή δεν έρχεται μέσω της αναγνωρίσεως. Έρχεται όταν παγιωθεί η αίσθηση στο υ. ότι δεν δύναται να αντιτάξει οτιδήποτε στην Ισχύ του Κ.
Μην λησμονείτε ότι οι λεγεωνάριοι και οι εκατόνταρχοι του οχυρού Πετιμπονούμ, αναγνώριζαν πλήρως την ισχύ του Οβελίξ, ουδέποτε όμως υποτάχθηκαν σε αυτόν, αλλά στον Καίσαρα.

 

@Marqui λόγω έλλειψης χρόνου μια ερώτηση μόνο. Στη φράση "γιατί θέλει και μπορεί" πως αντιλαμβάνεστε την έννοια του μπορεί; Πως μπορεί; Μήπως γιατί κάποια κερκόπορτα έχει αφήσει και το άμοιρο το υ ανοιχτή; Δεν είναι ηλίθιος ο Κ να βρίσκει ντουβάρι και να επιμένει πως μπορεί.

p.s δεν ανέφερα πουθενά πως η υποταγή έρχεται μέσω της αναγνωρίσεως. Αν όμως τίποτα αναγνωρίσιμο δεν υπάρχει, κανενός είδους ισχύ δεν διακρίνει η υ τότε όσο κι αν θέλει ο Κ δεν θα μπορέσει.

 

@snoopy Λυπούμαι, αλλά δεν θα βρείτε επιβεβαίωση για τα όσα είστε ήδη βεβαία, από εμέ.
Εάν ο Κ. κατισχύσει παραβιάζοντας ανοιχτές κερκοπορτες, θα πρόκειται περί οιονεί κατισχύσεως .
Ομοίως, εάν το υ. επιλέξει αντί της παραδοσεως, την υποταγή μέσω ξεχασμένης κερκόπορτας, θα πρόκειται για, εκ των προτέρων αποτυχημένη απόπειρα απενοχοποίησης της παραδοσεως.
Τέλος, εάν Κ. δεν δύναται να υπολογίσει την δαπάνη χρόνου και ενέργειας σε σχέση με το προσδοκώμενο αποτέλεσμα , κακό του κεφαλιού του. Το οποίο, κεφάλι, βεβαίως, δικό του είναι, ο,τι θέλει το κάνει, σε, μάλλον αντιδιαστολή με το ρηθέν «Δικός μου είναι ο Κ., ο,τι θέλω τον κάνω»
Ερρωσθε

 

Αγαπητέ @Marqui καταρχήν λυπούμαι διότι εμηνεύετε τα γραφόμενά μου πολύ διαφορετικά από αυτό που αρχικά προσπαθώ να πω. Μίλησα για κερκόπορτες αλλά σε καμία περίπτωση δεν ανέφερα περί παραβίασης αυτών και μάλιστα με τον τρόπο που το εννοείτε. Και ειλικρινά δεν ξέρω τι δεν λέω σωστά και αναγάγετε αυτά τα συμπεράσματα. Κάνω λοιπόν προσπάθεια να γίνω πιο σαφής.
Παίρνω λοιπόν ως δεδομένο για να υπάρχει μια κοινή βάση το γεγονός ότι ο Κ υποτάσσει επειδή θέλει και μπορεί. Αν δεν θέλει προφανώς και δε θα γίνει απολύτως τίποτα. Δέχομαι επίσης πως είτε μπορεί να είναι αδιάφορο στον Κ εαν η υ του έχει αναγνωρίσει κάτι -μπορεί και όχι - .
Έως τωρα με βάση το σκεπτικό σας αντιλαμβάνομαι ότι σας ενοχλεί η χρήση του ρήματος ΄΄αναγνωρίζω΄΄ για λογαριασμό της υ.
Κι έρχομαι σε μένα, στο σκεπτικό μου. Η αναγνώριση της ισχύος του Κ σε οποιοδήποτε επίπεδο και με οποιοδήποτε τρόπο την αντιλαμβάνεται συνειδητά ή ασυνείδητα ένα υ, σε τι αποτελεί χάσιμο χρόνου ή τροχοπέδη ως προς την πιθανή υποταγή της; Θα ήθελα ειλικρινά να μου το απαντήσετε αυτό διότι στα δικά μου μάτια είναι ακριβώς το αντίθετο. Πιο κοντά δηλαδή στο όποιο προσδοκώμενο αποτέλεσμα θέλει ο Κ για την υ. Τον πλησιάζει γιατί κάτι διακρίνει και Εκείνος εφόσον θέλει έχει σχεδόν έτοιμο υλικό στα χέρια του. Και ναι μπορεί. Κι αυτό διότι η δαπάνη χρόνου και ενέργειας θα είναι ουσιαστική και όχι αγώνας δρόμου με αβέβαια αποτελέσματα. Εφόσον ο Κ έχει αντιληφθεί το που έγκειται η όποια αναγνώριση της υ ξέρει επ'ακριβώς πως να την φτάσει εκεί που Εκείνος θέλει.

Αν δεν κατάφερα και πάλι να γίνω κατανοητή δε ξέρω πως αλλιώς να σας μεταφέρω το μέσα μου.