Αόρατη

Ακόμα μια γεμάτη και δύσκολη εργασιακή ημέρα έφτασε στο τέλος της. Τίναξε τα μαλλιά της, τα ψέκασε με το αγαπημένο της άρωμα κράτησε το κλειδί στο χέρι και κατευθύνθηκε στο αυτοκίνητο. Στάση στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ. Είχε κάποια πράγματα να πάρει και να πεταχτεί απέναντι στο περίπτερο να πάρει τα τσιγάρα του. Ακόμη ακούει τον ήχο της φωνής του πριν φύγει από το σπίτι. Τσιγάρα να μου φέρεις.
Βγαίνει από το σούπερ μάρκετ, πηγαίνει στο περίπτερο, ζητάει την μάρκα του. Δυο πακέτα παρακαλώ, πληρώνει και φεύγει. Αφήνει τα ψώνια στο πίσω καθισμα του αυτοκινήτου, κάθεται στη θέση του οδηγού και κατευθύνεται προς το σπίτι. Φθάνει, βγάζει τα παπούτσια της ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα. Τον βλέπει να κάθεται στο γραφείο του.
Διαβάζει. Πλησιάζει, του αφήνει τα τσιγάρα επάνω και κατευθύνεται στην κουζίνα ώπου τακτοποιεί τα υπόλοιπα ψώνια.
Βρίσκει άνετα ρούχα για το σπίτι, πηγαίνει στο μπάνιο για ένα απολαυστικό και χαλαρωτικό ντουζ. Τυλίγει την πετσέτα γύρω της, κλείνει τα μάτια της, παίρνει μια βαθιά ανάσα, ντύνεται και κατευθύνεται στην κρεββατοκάμαρα.
Είχε ξεκινήσει ένα βιβλίο που διάβαζε με τόση διάθεση, ρουφούσε σχεδόν κάθε του σελίδα. Το έπιασε στα χέρια της κάθισε στο κρεββάτι και συνέχισε να διαβάζει από εκεί που είχε μείνει την προηγούμενη ημέρα.
Ο Κ έβηξε, σήκωσε το βλέμμα της, αφουγκράστηκε και συνέχισε το διάβασμα. Λίγο αργότερα άκουσε τα βήματά του.
Σηκώθηκε και κατευθύνθηκε διακριτικά προς το μέρος του. Τον κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα, δεν χρειάστηκε παραπάνω για να καταλάβει ότι πρέπει να ετοιμάσει το τραπέζι. Σέρβιρε το πιάτο του στην αγαπημένη του μεριά του τραπεζιού, στάθηκε πλάι του όσο χρειάζεται για να καταλάβει πως είναι ικανοποιημένος και δεν χρειάζεται κάτι άλλο και έφυγε να συνεχίσει το διάβασμά της.
Εφτά λεπτά. Εφτά λεπτά χρειαζόταν ο Κ συνήθως στο τραπέζι. Σηκώθηκε ξανά και πήγε να μαζέψει. Καθάρισε το τραπέζι, έπλυνε τα πιάτα και έβαλε φαγητό για τον εαυτό της.
Ο Κ συνέχισε το διάβασμά του. Εκείνη αρκετή ώρα αργότερα πήγε στο γραφείο του, γονάτισε ανάμεσα στα πόδια του, έτριψε το πρόσωπό της επάνω στα γόνατά του, χαμήλωσε και φίλησε τα πέλματα του, έκλεισε τα μάτια της λες και όλη η ομορφιά κλείστηκε σε εκείνη τη μικρή στιγμή. Πήρε ανάσα και κατευθύνθηκε στον πούτσο του. Toν τσιμπούκωσε με τρόπο που ξέρει πως του αρέσει και αφού τελείωσε στο στόμα της, τα κατάπιε, τον καθάρισε και αποχώρησε να τον αφήσει να συνεχίσει τη δουλειά του. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και πήγε στο δωμάτιο της. Πήγαινε αγόρασε ένα φόρεμα με βαθύ ντεκολτέ της είπε, το βράδυ θα με συνοδεύσεις. Χωρίς βρακί από μέσα.
-Μα....
-Και χωρίς μα..
-Μάλιστα.....

 

Αν πω οτι δεν μου αρεσει θα ειμαι αγενης; Που ειναι ο Κ; Η κοπελα ειχε τοσο δυσκολη μερα.. Που ειναι ο «πιο δυνατος» της σχεσης να την κανει να εχει κ αυτη δυναμη;! Π*τσα ειδαμε, φαι ειδαμε, μενει να δουμε κ το ξυλο..

 

Εμένα πάλι γιατί μου έβγαλε μια μελαγχολία;

 

από μεταμοντέρνα στερεοτυπία.

 

Τι να σας πω, σε εσάς την έβγαλε. Όπως το εισπράττει κανείς  

 

Λόγω της σιωπής που το χαρακτήριζε, ίσως;

@snoopy, πολύ ιδιαίτερη αυτή η σιωπή που περιτύλιγε την διήγηση, μου άρεσε. Οι τρεις τελευταίες γραμμές όμως, που σπάει και η σιωπή, όλα τα λεφτά...

 

 

Συμφωνώ απόλυτα !

 

Έχετε δίκιο, η σιωπή...

 

Είναι πολλά αυτά τα οποία η σιωπή τα αναδεικνύει. Χωρίς αυτή συχνά χάνονται ή ποτέ δεν βγαίνουν στην επιφάνεια.
Σ'ευχαριστώ.  

 

Το σκέφτηκα για να σας απαντήσω. Ασφαλώς και δεν πειράζει εαν δεν σας άρεσε. Ο καθένας αντιλαμβάνεται μια ιστορία με βάση τα δικά του, προσωπικά κριτήρια. Αλλά έχω ειλικρινώς μια απορία. Γιατί τόση αυθαιρεσία σκέψης, μιζέρια και θυματοποίηση; Ποιος σας είπε ότι η ίδια δεν διαθέτει δύναμη, ότι ο Κ δεν είναι εκεί όταν χρειάζεται να είναι, ότι η κοπέλα είχε τοσο δυσκολη μέρα (εντάξει όλοι κουράζονται στη δουλειά τους). Λίγες στιγμές περιγράφει το κείμενο μόνο.

 

Μα για αυτες μοναχα τις στιγμες μιλησα και εγω.. Δεν γενικευω αυθαιρετα.

Μιζερια εχουν τα λεγομενα μου ή η πρωταγωνιστρια..;! Ειναι ακριβως οπως περιγραφει ο τιτλος, Αορατη.. Εσεις την χαρακτηρισατε ετσι.. (Αφου μιλησατε στον πληθυντικο θα τον διατηρησω.)

Σιγουρα μπορει αν μας περιγραφατε παραπανω να ειχα αλλη γνωμη. Μπορει οντως να ειναι κατι ωραιο κ επιθυμητο απο πολλους, οχι ομως για ολους. Προσωπικα, τα συναισθηματα που μου βγαζει ειναι συμπονια για την κοπελα και ανακουφιση που δεν το ζω εγω!

Θυματοποιηση ναι.. μπορει να κανω.

Παρ´ ολα αυτα, εγω απλα ενα σχολιο εκανα. Εσεις ειστε η δημιουργος, εσεις αποφασιζετε τι θα πει η ιστορια. Ισως μερικες φορες πρεπει να την πουμε με διαφορετικο τροπο να ειναι περισσοτερο κατανοητη;! Ή ισως ειναι αλλα μερικοι δεν την καταλαβαινουν..

 

... να είστε ο εαυτός σας, ή ο,τι άλλο νομίζετε.

στην ιστορία, είναι στο γραφείο του, στην τραπεζαρία και στο δωμάτιο της κοπέλας, διαδοχικά.

... ως όφειλε;

συχνά σ' αυτήν την ενότητα, τα μέλη γράφουν σε συνέχειες.