Σπάσιμο

Οχι δεν το θεωρώ απαραίτητο.

 

Ωραίο θέμα.

Εφόσον μιλάμε για M/s οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν την βασική συνθήκη που διέπει το M/s.

Όταν μιλάμε για M/s μιλάμε για σχέσεις χωρίς όρια. Απόλυτη παράδοση.

Άρα μιλάμε για σχέσεις ευθύνης.

Η ευθύνη στη γλώσσα του M/s δεν μεταφράζεται ως υπαιτιότητα ή ως ενοχή.

Η ευθύνη είναι κατανοητή ως οι υποχρεώσεις που προκύπτουν απο τη θέση που ο Κ/καθείς έχει.

Ως εκ τούτου το M/s είναι μια ξεκάθαρη συνθήκη και ουδεμία σχέση έχει με ψυχολογικά και ψυχαναλυτικά όπως το εγώ, το αυτό, το εκείνο και το αποκείνο..

Άρα και το απάσιμο στο M/s δεν σχετίζεται με το εγώ, το αυτό, το εκείνο και το αποκείνο..

Το σπάσιμο σχετίζεται με την αποκόλληση.

Την αποκόλληση απο το οικείο και την προσχώρηση στο ανοίκειο, το μη γνώριμο, το ανάρμοστο, το αχαρακτήριστο, το άσεμνο.

Πως πραγματώνεται το ανοίκειο, το μη γνώριμο, το ανάρμοστο, το αχαρακτήριστο, το άσεμνο;

Με την αλλαγή της κυκλοφορίας και του ρυθμού.

Με πιο μέσο;

Με τον έλεγχο.

Χρειάζεται χρόνος;

Για Εμένα, δυο χρόνια.

Iagos

 

Ουσιαστικώς: θέμα των καθενώνανε και λόγος δεν μας πέφτει, θόρυβο να μη κάνουν...
Τακτικώς: Ανάμεσα στο "σπας ό,τι (δεν) σου/του/της χρειάζεται" και στο "πόσο κόλλα νομίζεις πως είσαι..;".
Εργαλειακώς: Η φετιχιά αφενός δεν είναι επικοινωνία, εφ' ετέρου δεν είναι αναστρέψιμη...

 

->Όσοι βιώνετε τέτοιου είδους συσχετίσεις θεωρείτε το σπάσιμο της s απαραίτητο;

Αν απαιτείται

->Τι εννοούμε όταν λέμε σπάσιμο
Εννοουμε την επίθεση σε ολες εκεινες τις σκέψεις, τασεις, συμπεριφορες, συναισθήματα που εμποδίζουν η σαμποταρουν την κατά επιθυμούμενο βαθμό παράδοση.

-> Πως γίνεται.
Με την αναμέτρηση των από πάνω σκέψεων τάσεων , συμπεριφορων κτλ με τη ίδια τη βούληση, σχέδιο, πλάνο του Κυριαρχικου μελους. Η αυτές θα επιβιώσουν η το ιδιο του Κυριαρχικο μελους.-

-> Μπορεί να υπάρξει M/s χωρίς αυτό,
Ναι γιατί δεν απαιτείται. Υπάρχουν και βδσμικοι ανθρωποι που γνωρίζουν καλά τον εαυτό τους.
Και εχουμε και δουλειες.

-> και επίσης μετά από αυτό τι
Για όσο αυτό.

 

Όταν η σύγκρουση με τις προκαταλήψεις, τα υπαρξιακά, τις αναστολές, τους ιδεασμούς, τις εμμονές, τις αγκυλώσεις, της υποτακτικής είναι μεγάλη, το ζητούμενο για την εξέλιξη της σχέσης είναι η εξάλειψη τους.
Η διαφορά ισχύος εφόσον υφίσταται συνθλίβει κάθε εμπόδιο.
Αναδομεί.

 

αυτό μου άρεσε...

 

θα έλεγα ότι όταν η σύγκρουση με όλα όσα αναφέρετε είναι μεγάλη την κατευθύνουμε σε κάποιον ειδικό ή της αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή (και τα σκυλιά δεμένα). Αλλά δεν το λέω γιατί μπορεί να θεωρηθεί αγένεια ή τραμπουκισμός ή ειρωνεία και θα βλάψει το image μου το bdsmικό  

I believe it....

 

πως εννοεις το άγγραφο χαρτί?

 

Να μην υπάρχουν επιρροές από τυχόν προηγούμενες σχέσεις. Έτοιμο να δεχτεί τα θέλω του Κ, μιας νέας τέτοιας σχέσης. Αυτό όμως θέλει πολύ δουλειά.
Υ.Γ. Με συγχωρείς για τη βιαστική απάντηση, έχω μάθημα σε λίγο. Εάν θες να κάνω οποιαδήποτε επεξήγηση είμαι στη διάθεσή σου όταν τελειώσω.

 

και πάντως δεν την "σπάμε" γιατί δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι με όλα αυτά θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της με το "σπάσιμο".

Αλλά έτσι και αλλιώς η περιγραφή

δεν παίρνει θέση ως προς το σπάσιμο συγκεκριμένα.

 

Ενδιαφέρουσα η απάντηση στο σύνολο. Θα μείνω όμως σε αυτό. Προφανώς κάτι από τα παλιά μου μπαγκάζια με έκανε να το διαλέξω το χωρίο  
Αν και συμφωνώ ότι η αποκόλληση από το οικείο (comfort zone το λένε συχνά κάποιοι συνομιλητές εδώ) είναι μέρος της αλληλεπίδρασης για να εδραιωθεί το Κ/υ, είναι βέβαιο ότι ταυτίζεται με το ανάρμοστο, αχαρακτήριστο και άσεμνο;
Θέλω να πω δεν ξέρω αν πάντα το "σχήμα" είναι ότι σπάει ένας κάποιος πουριτανισμός ή συντηρητισμός του υ. Θα μπορούσε να συμβαίνει και το αντίθετο.
Και βέβαια δεν εννοώ ότι κάποιος Κυρίαρχος επιθυμεί να φτιάξει μια υ καθώς πρέπει για τα καθεστηκότα κοινωνικά πρότυπα.
Θα χαιρομουν να έχω την γνώμη σας